Σουηδοί πεζοναύτες: εξοπλισμοί για μεγαλύτερη ισχύ πυρός και ικανότητα ναυτικού αγώνα

Από Σάββας Δ. Βλάσσης

Με την εκδήλωση ενδιαφέροντος για νέα οπλικά συστήματα, συνεχίζεται το πρόγραμμα αναδιοργανώσεως των Πεζοναυτών του Σουηδικού Ναυτικού, που ανακοινώθηκε το 2021, τιτλοφορούμενο Amfbat 2030 (Αμφίβιο Τάγμα 2030). Το πρόγραμμα αποβλέπει στην ενίσχυση των επιχειρησιακών δυνατοτήτων των Πεζοναυτών στον παράκτιο αγώνα στον οποίο ειδικεύονται, με την νέα τάση να εστιάζει πλέον και στην ενίσχυση της ικανότητος επιχειρήσεων με τα πλωτά τους μέσα, των οποίων επιδιώκεται η αύξηση της ισχύος πυρός.

Προσφάτως ανακοινώθηκαν νέα Αιτήματα Πληροφοριών (RFI) για τρία νέα οπλικά συστήματα με τα οποία απαιτείται να εφοδιαστούν τα ταχύπλοα σκάφη που διαθέτουν ως οργανικά τα δύο Αμφίβια Τάγματα του Σουηδικού Ναυτικού.

Το πρώτο είναι ένας νέος τηλεχειριζόμενος σταθεροποιημένος σταθμός οπλισμού (RWS) που πλέον θα φέρει πυροβόλο διαμετρήματος 30 mm x 113, με ικανότητα προσβολής χερσαίων, αεροπορικών και ναυτικών στόχων. Το 2017 ανατέθηκε σύμβαση για αριθμό ταχυπλόων CB 90HSM, που φέρουν σταθμό Trackfire της Saab, με βαρύ πολυβόλο 12,7 mm ενώ το σύνολο εγκαταστάθηκε και σε άλλα υφιστάμενα σκάφη. Με τα συστήματα αυτά, αφενός ενισχύθηκε η ικανότητα νυκτερινού αγώνος και το προσωπικό έπαυσε να είναι εκτεθειμένο επί του καταστρώματος αλλά πλέον τα όπλα αυτά θεωρούνται ανεπαρκή από πλευράς ισχύος πυρός και βεληνεκούς.

Ενδιαμέσως, έχει αποφασισθεί η αύξηση της ισχύος πυρός των υφισταμένων CB 90 με περιστρεφόμενα πολυβόλα M134D των 7,62 mm της Dillon. Αν και χωρίς σταθεροποίηση, χάρη στην πολύ υψηλή ταχυβολία τους, τα συγκεκριμένα πολυβόλα μπορούν να εκτοξεύσουν πολύ μεγάλο όγκο πυρός σε ελάχιστο χρόνο.

Το δεύτερο οπλικό σύστημα που ζητείται, είναι ένα ελαφρύ πυραυλικό αντιαεροπορικό σύστημα που θα μπορεί να χρησιμοποιείται είτε ως φορητό από τους πεζοναύτες είτε θα φέρεται ως οπλισμός του ταχυπλόου, πιθανώς επί του νέου RWS. Σε υπηρεσία σήμερα βρίσκεται το εγχώριο RBS 70 της Saab, το οποίο προσφέρεται στην βελτιωμένη έκδοση RBS 70NG, που μεταξύ άλλων διακρίνεται από μέγιστο βεληνεκές μεγαλύτερο των 9 χλμ! 

Το τρίτο όπλο είναι ένα κατευθυνόμενο βλήμα επιφανείας – επιφανείας βεληνεκούς πλέον των 70 χλμ. με ικανότητα προσβολής και χερσαίων στόχων. Σήμερα χρησιμοποιούνται τα μικρού βεληνεκούς βλήματα AGM-114C HELLFIRE που κρίνονται ανεπαρκή.

Τα νέα όπλα, προβλέπεται να φέρονται από νέα ταχύπλοα σκάφη που θα διαδεχθούν τα CB 90. Με μήκος 16-20 μέτρων, θα είναι μεγαλύτερα αλλά προς το παρόν το ενδιαφέρον δεν έχει εκφραστεί στην μορφή RFI. Η εξέλιξη θεωρείται φυσιολογική εφόσον είναι επιθυμητή η αυξημένη ισχύς πυρός. Μάλιστα η περίπτωση της απαιτήσεως για βλήματα επιφανείας – επιφανείας μεγάλου βεληνεκούς παραπέμπει σε συστήματα τουλάχιστον του μεγέθους του Marte ER εμβελείας άνω των 100 χλμ., που με μήκος 3,6 μέτρων και βάρος 315 κιλών, είναι σαφώς καταλληλότερο του μήκους 5,7 μέτρων και βάρους 870 κιλών MM40 Exocet.

Εκτός των τριών ανωτέρω οπλικών συστημάτων που κρίνονται απαραίτητα για την ενίσχυση των Αμφιβίων Ταγμάτων, το πρώτο που προηγήθηκε και ήδη έχει ανατεθεί σύμβαση επειδή απεδίδετο σε αυτό η μεγαλύτερη προτεραιότητα, είναι αυτό των ειδικών σκαφών “Κινητού Ναυτικού Πυροβολικού”. Πρόκειται για απαίτηση παροχής πυρών υποστηρίξεως καμπύλης τροχιάς, με το σκάφος σε κίνηση. Τα σκάφη αυτά, θα μπορούν να χρησιμοποιήσουν τον όλμο και για πυρά ευθυτενούς τροχιάς, εναντίον εχθρικών πλοίων που τα απειλούν.

Η σύμβαση που ανατέθηκε στο ναυπηγεία Swede Ship Marine AB, αφορά 8 ταχύπλοα που θα φέρουν μάλλον τον πύργο NEMO της Patria, με σταθεροποιημένο σωλήνα όλμου των 120 mm, ο οποίος έχει δοκιμαστεί ήδη από το 2018. Αρχικώς προβλεπόταν η προμήθεια 12 τέτοιων σκαφών συν δύο συστήματα για σκοπούς εκπαιδεύσεως. Η σύμβαση προβλέπει παραδόσεις την διετία 2027-2028 ενώ τα συστήματα εκπαιδεύσεως θα προηγηθούν μεταξύ 2026-2027.

Στο πρόγραμμα Amfbat 2030 κρίνεται ως κρίσιμη απαίτηση η επιχειρησιακή ικανότητα διεξαγωγής ναυτικού αγώνα με τα οργανικά πλωτά μέσα των Αμφιβίων Ταγμάτων, ώστε να προσβάλεται ο εχθρός στην θάλασσα και να αποφεύγεται ή να μειώνεται η ανάγκη αποβιβάσεως πεζοναυτών για την διεξαγωγή αγώνα στην ξηρά. Η αντίληψη είναι αναμενόμενη, εάν σκεφτούμε ότι οι Πεζοναύτες ανήκουν στο Ναυτικό, το οποίο είναι φυσιολογικό να εστιάζει την αντίληψη επιχειρήσεων στην εμπλοκή του εχθρού στην θάλασσα με ναυτικές μονάδες και όπλα, δηλαδή σε μεγάλες αποστάσεις από τα παράλια. Η παλαιά αντίληψη των μονάδων παρακτίου πυροβολικού, δεν εξασφάλιζε μεγάλο βεληνεκές εμπλοκής και γι’ αυτό καταργήθηκε ενώ κατόπιν, η παραδοσιακή αντίληψη των Αμφιβίων Ταγμάτων ως μονάδων ελαφρού πεζικού που θα ενέπλεκαν τον εχθρό αποβιβαζόμενα στην ξηρά (προβολή ισχύος στην ξηρά), δεχόταν ως δεδομένο τον αυξημένο φόρο αίματος σε έμψυχο δυναμικό. Με άλλα λόγια, υπάρχει αποστασιοποίηση από την εγγύς εμπλοκή με τον εχθρό, υπέρ της αναμετρήσεως εξ αποστάσεως. 

Το Amfbat 2030 θέτει στο επίκεντρο τα οργανικά ταχύπλοα σκάφη των πεζοναυτών, δηλαδή τα κύρια μέσα ελιγμού, καθώς αποβλέπει όχι μόνο στην αύξηση της φονικότητος αλλά και της κινητικότητας των δυνάμεων στον ναυτικό παράκτιο αγώνα. Η περίοδος 2021-2023 έχει ορισθεί ως στάδιο προετοιμασίας και προσδιορισμού απαιτήσεων σε οπλικά συστήματα ενώ η περίοδος 2024-2033 θα είναι αυτή στην οποία θα υλοποιηθούν οι συμβάσεις και θα τεθεί σε υπηρεσία το νέο υλικό. Ο προσδιορισμός απαιτήσεων για προμήθειες συστημάτων διοικήσεως, αισθητήρων και εξοπλισμένων μέσων, δεν γίνεται σε αποσπασματική βάση αλλά με γνώμονα τις πλήρεις ανάγκες εφοδιασμού Αμφιβίου Τάγματος.

Η ανάγκη σκοπευτικών τύπου Reflex για τα βαρέα όπλα υποστηρίξεως της ΔΕΠ