Α.Μ.
Λίαν προσφάτως, δημοσιεύθηκε σε γνωστό αμυντικό ιστότοπο, άρθρο επιστράτου εφέδρου Αξιωματικού, στο οποίο περιέγραφε με μελανά χρώματα την εμπειρία την οποίαν ο ίδιος βίωσε κατά την διάρκεια πρόσφατης μετεκπαιδευτικής δραστηριότητας.
Είναι αυτονόητο ότι δεν θα μπορούσε κανείς να αμφισβητήσει τα όσα καταθέτει ο συνάδελφος, και ορισμένα ζητήματα τα θίγει με ακριβή τρόπο. Ωστόσο, έχοντας ο ίδιος συμμετάσχει στην πρόσφατη μετεκπαιδευτική δραστηριότητα, ως έφεδρος Υπαξιωματικός σε μάλλον διαφορετική Μονάδα, και έχοντας αποκομίσει εντελώς διαφορετικές εμπειρίες, είναι ενδεχομένως χρήσιμο αυτές να αποτυπωθούν ώστε η σύνθεση των δύο περιπτώσεων να οδηγήσει σε μία πιο ολοκληρωμένη εικόνα.
Εξάλλου, ο ουσιαστικός σκοπός αμφοτέρων των δημοσιεύσεων, φαντάζομαι πως είναι η εξαγωγή συμπερασμάτων προκειμένου να διατηρηθεί οτιδήποτε θετικό και να διορθωθούν τα κακώς κείμενα, από αυτούς που είναι αρμόδιοι προς τούτο. Ειδικότερα:
Χρονική περιγραφή:
Όπως δεκάδες άλλοι Έφεδροι, Αξιωματικοί και Υπαξιωματικοί, έλαβα εγκαίρως την πρόσκληση προς κατάταξη σε συγκεκριμένη Μονάδα, τουλάχιστον 2 μήνες προ της ημερομηνίας κατατάξεως.
Αξίζει να σημειωθεί, ότι μεταξύ της λήψεως της κλήσεως και της ημερομηνίας κατάταξης, η Μονάδα και το προσωπικό της ήταν διαθέσιμοι για διευκρινίσεις και ερωτήσεις που αφορούσαν την εκπαιδευτική δραστηριότητα, δίνοντας χρήσιμες συμβουλές και οδηγίες.
Την ημερομηνία κατάταξης, την αρχικώς αρνητική εντύπωση του περιορισμένου αριθμού εμφανισθέντων (υπήρξαν «απώλειες» της τάξεως περίπου του 40%) αντιστάθμισε η οργάνωση και προετοιμασία της Μονάδας για την υποδοχή μας. Χωρίς χρονοτριβή και με απόλυτο επαγγελματισμό, χορηγήθηκαν υλικά και ιματισμός, ενώ υπήρχε συνεχής παρουσία τόσο του συνόλου του εμπλεκομένου μονίμου προσωπικού, όσο και της Διοικήσεως της Μονάδας.
Eν συνεχεία, το σύνολο των επιστράτων μετέβημεν στον Λόχο στρατωνισμού, όπου μόνιμο και επιστρατευόμενο προσωπικό θα διέμενε από κοινού, ανεξαρτήτως βαθμού.
Από την πρώτη στιγμή, μου προκάλεσε προσωπική εντύπωση η συναδελφικότητα την οποίαν επέδειξε τόσο το μόνιμο προσωπικό προς τους επιστράτους -κληρωτοί, ΕΜΘ και ΟΒΑ, προσφέρθηκαν ακόμη και να βοηθήσουν στην μεταφορά των υλικών, κάτι το οποίο οι περισσότεροι επίστρατοι εξίσου ευγενικά αρνηθήκαμε- αλλά και των επιστράτων μεταξύ μας. Ήταν σαν να υπάρχουν ένας δεσμός και ένα κοινό σημείο αναφοράς που με την είσοδό μας απλώς ενεργοποιήθηκαν και μπήκαμε όλοι… «στον αυτόματο». Δεν προκαλεί επομένως έκπληξη που ήδη από την δεύτερη ημέρα το σύνολο των επιστράτων λειτούργησε ως μία ομάδα, χωρίς το παραμικρό παρατράγουδο.
Την ίδια ημέρα της κατάταξης, υπήρξε αναλυτική ενημέρωση από τον Διοικητή της Μονάδας, τόσο ως προς τα αντικείμενα, τις δραστηριότητες και τους σκοπούς της μετεκπαιδεύσεως, όσο και ως προς έτερα ζητήματα, διαδικαστικού χαρακτήρα, η διευθέτηση των οποίων υπήρξε άμεση με την συνδρομή και την διευκόλυνση του μονίμου προσωπικού.
Από την αμέσως επομένη ημέρα, ξεκίνησε η εκπαίδευση, αναλυτικές πληροφορίες επί της οποίας δεν μπορώ να δώσω για λόγους ασφάλειας πληροφοριών. Μπορώ ωστόσο να μεταφέρω, και είναι κοινή εντύπωση των επιστράτων το ότι η εκπαίδευση υπήρξε ουσιαστική, συνεχής -δεν κάτσαμε λεπτό- με έμφαση σε κρίσιμες λεπτομέρειες και με συγκεκριμένη διαβάθμιση, και λάμβανε χώρα κυρίως εκτός στρατοπέδου.
Αξίζει να σημειωθεί, ότι μεσούσης της εκπαιδεύσεως, ο επικεφαλής Αξιωματικός, και ενόψει της αύξησης της σωματικής καταπόνησης, ρώτησε με ευγενικό, πλην ξεκάθαρο τρόπο, εάν υπήρχε κάποιος συνάδελφος επίστρατος ο οποίος δεν επιθυμούσε ή δεν μπορούσε, για οιονδήποτε λόγο, να συνεχίσει. Προς τιμήν τους κάποιοι επέλεξαν με ειλικρίνεια, να επιστρέψουν στο στρατόπεδο, λίγοι τον αριθμό. Ως εκ τούτου η εκπαίδευση συνεχίστηκε με ιδιαίτερη ένταση, με την κορύφωση αυτής να συμβαίνει την, τελευταία πριν την απόλυση, ημέρα. Τονίζεται ότι τα ρολόγια έγραφαν ημερησίως τουλάχιστον 10 χλμ. πεζοπορίας με πλήρη φόρτο υλικών. Στο τέλος δε κάθε επί μέρους δραστηριότητας, ακολουθούσε πλήρης απενημέρωση με ενεργή συμμετοχή του συνόλου των εκπαιδευτών και των εκπαιδευομένων.
Δούρειος Ίππος Podcast # 015 – Ουκρανία: Σχόλια για Εφεδρεία – Εθνοφυλακή – Στρατιωτική Θητεία
Ενόψει του γεγονότος ότι είχα την ευκαιρία να συμμετάσχω σε μετεκπαιδευτική δραστηριότητα της ίδιας Μονάδας το 2019, κρατώ τα ακόλουθα:
- Υλικά-Ιματισμός:
Πράγματι υπήρξε αναβάθμιση των υλικών, αφού καταβλήθηκε σημαντική προσπάθεια της Μονάδας και στο επίστρατο προσωπικό χορηγήθηκαν εξαρτύσεις νέου τύπου (Plate Carriers), καινούρια σακίδια και νέου τύπου ιματισμός, με τα οποία εξοικειώθηκαν οι επίστρατοι.
Ωστόσο, και είναι προσωπική άποψη, θα είχε νόημα η μαζική χορήγηση των εν λόγω εξαρτύσεων, αν συνοδευόταν και από το απαραίτητο αντιβαλλιστικό υλικό, προκειμένου να καταστούν σαφή τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της συγκεκριμένης επιλογής.
Να τονισθεί, ότι αναλόγως δραστηριότητας χρεώθηκαν και υλικά αποστολής, χωρίς ενδοιασμούς για την ορθή ή μη χρήση τους.
Περαιτέρω προσωπική άποψη. Όποιος έφεδρος έχει την οικονομική δυνατότητα, και γνωρίζει ότι ανήκει στην «πρώτη γραμμή» εφεδρείας, έχει νόημα να επενδύει σταδιακά σε ατομικά υλικά, στην χρήση των οποίων η συγκεκριμένη τουλάχιστον Μονάδα δεν παρουσίασε το παραμικρό εμπόδιο.
- Αντικείμενα-Εκπαίδευση
Η κατάρτιση του προγράμματος της εκπαίδευσης, και η επιλογή των αντικειμένων αποτέλεσε ευχάριστη έκπληξη. Το πρόγραμμα ήταν πυκνό, και τα αντικείμενα ρεαλιστικά και ουσιαστικά. Δεν υπήρξαν «πασαλείμματα», αλλά λεπτομερής από το μηδέν εκμάθηση απαραίτητων δεξιοτήτων, τις οποίες εν συνεχεία το προσωπικό εφάρμοσε κατά την διάρκεια των επί μέρους σεναρίων.
Περαιτέρω, και αυτό είναι εξίσου ευχάριστο, δεν υπήρξε δισταγμός από την Μονάδα ως προς τις απαιτήσεις φυσικής κατάστασης από τους επιστράτους, οι οποίοι και μετά την αναφερόμενη παραπάνω διαλογή ανταπεξήλθαν πλήρως. Δεν υπήρξαν «παραδοχές» ούτε «εκπτώσεις» στο τί μας ζητήθηκε να κάνουμε.
Τέλος, ιδίως κατά την διάρκεια σεναρίων, παραχωρήθηκε σημαντικό περιθώριο πρωτοβουλίας ως προς την εκτέλεση κάθε αποστολής, αφού όπως τονίσθηκε χαρακτηριστικά «είστε μεγάλα παιδιά, εάν ποτέ χρειαστεί έτσι θα επιχειρήσετε».
Καταληκτικά, εάν μένει κάποια αίσθηση, τουλάχιστον στο γράφοντα, είναι ότι η αντιμετώπιση του εν ενεργεία προσωπικού προς τους επιστράτους, ήταν αυτή ισότιμων συναδέλφων, στους οποίους στηρίζονται και υπολογίζουν, έναντι των οποίων δεν υπάρχει επιφυλακτικότητα ή υποτιμητική στάση, δείγμα αν μη τί άλλο μίας Μονάδας με επαρκή αυτοπεποίθηση.
- Σχέσεις-Κλίμα μεταξύ εμπλεκόμενου προσωπικού.
Σε συνέχεια του ανωτέρω, πράγματι η υποδοχή και η ένταξη των επιστράτων στο προσωπικό και το «κλίμα» της Μονάδας, έγινε άμεσα.
Προσωπικά, δεν βίωσα την παραμικρή υποτιμητική συμπεριφορά. Τουναντίον όλα τα στελέχη από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο, ήταν συνεχώς παρόντες κατά την μετεκπαίδευση και έτοιμοι να απαντήσουν κάθε απορία ή ερώτηση. Ίσως το σημαντικότερο ωστόσο, είναι ότι ήταν έτοιμοι να ακούσουν την άποψή μας, η οποία έδειχνε να μετράει.
Εάν κάτι απέπνεε το μόνιμο προσωπικό, ήταν αυτοπεποίθηση. Και αυτό διευκόλυνε πάρα πολύ την εξέλιξη όλων των δραστηριοτήτων και κυρίως των ελάχιστων διαδικαστικών ζητημάτων που ενδεχομένως να ανέκυψαν.
Καθ’ όλη την διάρκεια της μετεκπαίδευσης, υπήρξε συνεχής παροχή γνώσεων και πληροφοριών προς τους επιστράτους, ενώ η λήξη κάθε δραστηριότητας μας έβρισκε όλους, κυριολεκτικά όλους, μαζί, σφυρηλατώντας σε σύντομο χρονικό διάστημα δεσμούς Μονάδας.
Τελικές σκέψεις
Ενδεχομένως η παραπάνω απενημέρωση, να ακούγεται πολύ καλή για να είναι αληθινή, πλην όμως έτσι είχαν τα πράγματα, τουλάχιστον όπως εγώ τα βίωσα.
Και αυτό είναι το βασικό πρόβλημα.
Κατά την διάρκεια της δραστηριότητας στην οποίαν έλαβα μέρος εμφανίσθηκαν τα μισά άτομα από όσα είχαν προσκληθεί. Τονίζω ότι η μη παρουσία των υπολοίπων είναι απολύτως σεβαστή, διότι ο κάθε συμπολίτης μας βιώνει την δική του δύσκολη καθημερινότητα.
Όσοι τελικώς παρακολούθησαν την δραστηριότητα στο σύνολό της, παρήγαγαν, υπό την καθοδήγηση και συμβολή του μονίμου προσωπικού, με τα διδάγματα και τα λάθη που εντοπίσθηκαν, ένα σημαντικό εκπαιδευτικό κεφάλαιο. Ο Στρατός δε, ξόδεψε ένα οπωσδήποτε σημαντικό κονδύλιο για να πραγματοποιηθεί η εν λόγω μετεκπαίδευση.
Χαρακτηριστικό της επιτυχίας, πάντοτε κατά την άποψή των σκοπών της εκπαίδευσης, είναι το έντονο ενδιαφέρον πολλών, αν όχι των περισσοτέρων επιστράτων, για την αγορά ατομικών υλικών, για την συμμετοχή σε εκπαιδευτικές δραστηριότητες, για την διεύρυνση είτε ατομικά είτε διά του Στρατού των γνώσεων που είχαν και που πήραν.
Δυστυχώς, όλα αυτά τα έξοδα, η διάθεση του προσωπικού, μονίμου και επιστράτου και κυρίως το εκπαιδευτικό κεφάλαιο και οι δεσμοί μεταξύ του προσωπικού, θα καταλήξουν σε μία «μαύρη τρύπα». Και αυτό διότι κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα, εάν και πότε τα ίδια άτομα θα έχουν την δυνατότητα να βρεθούν εκ νέου, και να συνεχίσουν την εκπαίδευση από το σημείο το οποίο την άφησαν κατά την απόλυση.
Ειλικρινά δεν κατανοώ, τί εμποδίζει τις Ένοπλες Δυνάμεις να κατανοήσουν, ότι η πρόσκληση εφέδρων, βάσει αλγοριθμικής επιλογής, οδηγεί σε ένα μόνιμο μηδενικό αποτύπωμα. Δεν κατανοώ τί εμποδίζει τις Ένοπλες Δυνάμεις να αντιληφθούν, πόσο ωφελημένες θα έβγαιναν, από την καθιέρωση συνολικά ή εν μέρει εθελοντικής εφεδρείας, παρέχοντας δηλαδή την δυνατότητα στους ίδιους προθύμους εφέδρους/ επιστράτους, να βρίσκονται τακτικά στις τάξεις της Μονάδας τους και να εκπαιδεύονται, αλλά και ατομικά να γνωρίζουν ότι λόγω της ιδιότητάς τους αυτής είναι υποχρεωμένοι να βρίσκονται σε θέση να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις μίας ήδη γνωστής σε αυτούς αποστολής. Πολλώ δε μάλλον την στιγμή που παντού γύρω μας, η λέξη «έφεδρος» έχει καταστεί πιο επίκαιρη από ποτέ.
Προσωπικά επιλέγω να είμαι αισιόδοξος. Κρίνοντας από την αντιμετώπιση την οποίαν έλαβα, όχι δηλαδή του «βάρους» αλλά του μέρους ενός συνόλου, ελπίζω βάσιμα ότι ενδεχομένως η Πολιτεία και οι Ένοπλες Δυνάμεις, να εξετάσουν καίριες παρεμβάσεις στο κομμάτι της Εφεδρείας.
Μπορεί να μην συνιστά τόσο φανταχτερή επιλογή, σίγουρα όμως είναι ακρογωνιαίος λίθος για την Άμυνα της Πατρίδας.
Δούρειος Ίππος Podcast # 015 – Ουκρανία: Σχόλια για Εφεδρεία – Εθνοφυλακή – Στρατιωτική Θητεία
