Από Σάββας Δ. Βλάσσης
Τις ημέρες αυτές, είχαμε μία εξέλιξη, ως συνέχεια της ανακοινώσεως πέρυσι τον Σεπτέμβριο από την πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΘΑ, της προθέσεως εξοπλισμού των φρεγατών FDI HN με Ναυτικούς Πυραύλους Κρούσεως (MdCN) κατηγορίας πλεύσεως (cruise). Τον περασμένο Μάιο, ο ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ αποκάλυψε ότι η προοπτική αυτή αποκλείστηκε κατά την ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων προμήθειας της τετάρτης φρεγάτας για το Πολεμικό Ναυτικό. Και τώρα, ακριβώς 12 μήνες μετά την αρχική ανακοίνωση, ο ΥΕΘΑ ενημέρωσε ότι οι φρεγάτες FDI HN προβλέπεται να εξοπλιστούν μελλοντικώς με πυραύλους που θα προκύψουν από την πρωτοβουλία Ευρωπαϊκής Προσεγγίσεως Κρούσεως Μακράς Ακτίνος (European Long Range Approach).
Η πρωτοβουλία ELSA βρίσκεται ακόμη στις αρχικές φάσεις της πολυεθνικής συνεννοήσεως και ουδείς γνωρίζει με ακρίβεια την “ταυτότητα” του όπλου που θα παρουσιασθεί τελικώς. Αν θα είναι δηλαδή, πύραυλος πλεύσεως ή βαλλιστικός. Είναι ανοικτά και τα δύο ενδεχόμενα ακόμη. Εν πάση περιπτώσει, η προοπτική αφορά τα επόμενα έτη, μιλάμε δηλαδή για τουλάχιστον μεσοπρόθεσμη βάση.
Συνολικότερα, εκδηλωμένη πρόθεση είναι και η ενίσχυση του πυραυλικού οπλοστασίου του Πυροβολικού με συστήματα Πολλαπλών Εκτοξευτών Πυραύλων (ΠΕΠ) τα οποία θα έχουν ικανότητα βολής Βαλλιστικών Πυραύλων Βραχέως Βεληνεκούς (SRBM). Η περίπτωση εξετάσθηκε στο πλαίσιο ενός προγράμματος εκσυγχρονισμού των συστημάτων MLRS και της επιδιωκόμενης προμήθειας του Πυραύλου Κρούσεως Ακριβείας (PrSM) βεληνεκούς 500 χλμ. Εναλλακτική περίπτωση είναι η προμήθεια συστημάτων PULS, με τακτικούς βαλλιστικούς πυραύλους Predator Hawk βεληνεκούς 300 χλμ.
Όπως δείχνει και η πολεμική εμπειρία στην Ουκρανία, οι βαλλιστικοί πύραυλοι είναι πολύ πιο δύσκολο να αναχαιτιστούν και απαιτούν συστήματα υψηλών δυνατοτήτων και δαπάνη αντιβαλλιστικών πυραύλων πολύ υψηλού κόστους. Αντιθέτως, οι πύραυλοι πλεύσεως είναι πιο εύκολο να αναχαιτιστούν, παρά το ότι η πτήση σε χαμηλό προφίλ δυσκολεύει τον εντοπισμό τους. Άπαξ όμως και εντοπιστούν, η κατάρριψή τους από κοινά αντιαεροπορικά μέσα είναι εφικτή. Το ίδιο ισχύει και για τους δρόνους που αναπτύσσονται πλέον για κρούση σε βάθος.
Βαλλιστικοί πύραυλοι και πλατφόρμες με αφορμή την τοποθέτηση του καθηγητή Βαληνάκη
Στην στρατιωτική λογική, ζητούμενο είναι η ενίσχυση με όλα τα είδη όπλων, ώστε να αλληλοσυμπληρώνονται. Αυτό το έχει επιτύχει η Τουρκία, εξαγοράζοντας τεχνολογία και στηριζόμενη σε συνεργασία με ξένους εταίρους, με αποτέλεσμα σήμερα να έχει εντάξει στο οπλοστάσιό της βαλλιστικούς πυραύλους και πυραύλους πλεύσεως. Η ανάπτυξη όπλων των δύο κατηγοριών, με αυξημένο βεληνεκές, συνεχίζεται με συνέπεια.
Στην περίπτωση των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, πέραν των πυραύλων ATACMS βεληνεκούς 165 χλμ., δεν υφίστανται βαλλιστικοί πύραυλοι για κρούση σε βάθος. Η ικανότητα αυτή στηρίζεται σε 90 πυραύλους πλεύσεως SCALP EG της Πολεμικής Αεροπορίας και σύντομα θα ενισχυθεί με την προσθήκη πυραύλων Rampage.
Εν τούτοις, η έλλειψη βαλλιστικών πυραύλων για προσβολή συγκεντρώσεων δυνάμεων, αντιαεροπορικών συστοιχιών, αεροπορικών βάσεων και κέντρων διοικήσεως, σε μεγάλο βάθος, είναι αισθητή. Δεδομένου του γεωγραφικού μωσαϊκού του ελληνικού χώρου, η προοπτική αναπτύξεως βαλλιστικών πυραύλων σε κύριες νήσους, θα τους εξέθετε υπερβολικώς, λόγω εγγύτητος των Μικρασιατικών παραλίων και της ευκολίας εντοπισμού της θέσεως, κατά την φάση της εκτοξεύσεως. Έτσι, πέραν των όποιων ΠΕΠ με βαλλιστικούς πυραύλους βεληνεκούς 300 χλμ., και δεδομένης της απαιτήσεως να τεθεί η ενδοχώρα του εχθρού εντός του πυρός τέτοιων όπλων ακριβείας, είναι προδήλως αναγκαία η απόκτηση βαλλιστικών πυραύλων μεγαλύτερου βεληνεκούς.
Από αυτή την άποψη, πύραυλοι όπως το LORA της ισραηλινής IAI, βεληνεκούς 430 χλμ. ή ακόμη καλύτερα του PrSM, προσφέρονται περισσότερο για δημιουργία μιας γραμμής τάξεως των μονάδων πυρός πιο δυτικά, σε μεγαλύτερη ασφάλεια αλλά με ικανή κάλυψη του εχθρικού χώρου ενδιαφέροντος. Συνεργασία τέτοιου είδους, συνεπάγεται ούτως ή άλλως πολιτική συνεννόηση υψηλού επιπέδου, είτε μιλάμε για προμήθεια ήδη διαθέσιμων όπλων, είτε υπό ανάπτυξη. Αυτό πάντως που προκύπτει, είναι ότι ακόμη και αν η Ελλάδα ενδιαφέρεται για στρατηγικούς σκοπούς να αποτελέσει εταίρο σε ένα ευρωπαϊκό πρόγραμμα αναπτύξεως SRBM, όπως ίσως εξελιχθεί η πρωτοβουλία ELSA, έχει βάση η άμεση απόκτηση ενός μικρού έστω, οπλοστασίου βαλλιστικών πυραύλων.
Δεν είναι μόνο επιχειρησιακοί οι λόγοι: ταχεία ενίσχυση με όπλα αυξημένων δυνατοτήτων που δεν υφίστανται σήμερα αλλά έχει ο αντίπαλος, οπότε επέρχεται εξισορρόπηση ισχύος. Η Ελλάδα, στην παρούσα συγκυρία ειδικώς, έχει και πολιτικούς λόγους.
Η ενίσχυση του ελληνικού οπλοστασίου με βαλλιστικούς πυραύλους SRBM, καθιστά για την Τουρκία ακόμη πιο απαραίτητο το αντιαεροπορικό σύστημα S-400 που έχει προμηθευτεί από την Ρωσία και έχει αντιβαλλιστικές ικανότητες. Σήμερα, η Τουρκία δεν διαθέτει άλλο αντιαεροπορικό σύστημα με αντιβαλλιστικές ικανότητες. Η διατήρηση του S-400 σε τουρκική υπηρεσία, συντηρεί και παρατείνει τις τριβές που υφίστανται στις σχέσεις ΗΠΑ – Τουρκίας, απομακρύνει την προοπτική εγκρίσεως της πωλήσεως F-35 και διατηρεί πλεονέκτημα που ενισχύει την αποτροπή της χώρας η οποία δεν είναι αναθεωρητική δύναμη στην περιοχή.
Δένδιας: με πυραύλους ELSA των 1.000+ χλμ. οι 4 φρεγάτες FDI HN
