Από Σάββας Δ. Βλάσσης
Σε πρόσφατη παρέμβασή του, ο Επίτιμος Α/ΓΕΣ Στρατηγός ε.α. Γεώργιος Καμπάς, σχολίασε για την συγκρότηση της Διοικήσεως Ειδικού Πολέμου του ΓΕΕΘΑ, ότι “η τοποθέτηση στη ΔΕΠ διοικητή στο βαθμό του αντιστράτηγου είναι συντεχνιακού χαρακτήρα“. Ο συλλογισμός προκύπτει από την παρατήρηση ότι ενώ διοικητής του Στρατηγείου Ειδικών Επιχειρήσεων του ΝΑΤΟ (ΝSHQ) είναι αξιωματικός βαθμού ταξιάρχου, η ΔΕΠ έχει διοικητή αντιστράτηγο.
Πρόκειται όχι μόνο για τοποθέτηση βασισμένη σε λάθος ενημέρωση αλλά και εντελώς ανεπίτρεπτη επιχειρηματολογία για πρόσωπο το οποίο εξήντλησε την στρατιωτική ιεραρχία. Όπως αναφέραμε στην σχετική μας ανάρτηση για την επίσκεψη του Ταξιάρχου Rob Stephenson στην χώρα μας το διήμερο 8-9 Ιουλίου, ο Βρετανός αξιωματικός είναι ο Εκτελών χρέη (Acting) Διοικητού του NSHQ. Ο Αμερικανός στρατηγός που προοριζόταν να τοποθετηθεί στην θέση, αντιμετώπισε πρόβλημα υγείας, με αποτέλεσμα να τον αντικαθιστά προσωρινώς ο Βρετανός ταξίαρχος. Διοικητής στο NSHQ ορίζεται αξιωματικός βαθμού αντιστρατήγου.
Το ενδιαφέρον είναι ότι ενώ ο Στρατηγός Καμπάς αναγνωρίζει ότι “επιχειρησιακά ορθά δημιούργησε [ο Α/ΓΕΕΘΑ] τη ΔΕΠ“, του χρεώνει “μεγαλομανία και αστοχία“, για μια “ανακολουθία”, η οποία όμως δεν ισχύει. Επομένως, ο Επίτιμος Α/ΓΕΣ, πέρα από αδιάβαστος, είναι εντελώς λάθος στον συλλογισμό που έκρινε σκόπιμο να κοινοποιήσει δημοσίως.
Τέλος, η κριτική συμπληρώνει ότι η ΔΕΠ είναι υπερβολικά μεγάλη και “χωρίς ουσία“. Όπως όμως έχουν σχολιάσει πολύ πιο αξιόλογοι συνάδελφοι του Επιτίμου Α/ΓΕΣ, πέρα από τίτλους και ονομασίες, το ζητούμενο είναι η ανάπτυξη δυνατοτήτων των υφισταμένων δυνάμεων της νέας Διοικήσεως. Και ακριβώς προς αυτή την κατεύθυνση, είτε το θέλουμε είτε όχι, η συγκρότηση της “υπερβολικά μεγάλης” ΔΕΠ επιδρά ευεργετικώς, επειδή σε οργανισμούς όπως οι Ένοπλες Δυνάμεις, δημιουργεί εν γένει ευνοϊκές προϋποθέσεις.
Είναι κατανοητό ότι απόστρατοι αξιωματικοί μπορεί να φιλοδοξούν να κατεβούν στον στίβο της πολιτικής αλλά αυτό δεν δικαιολογεί “πετροπόλεμο” επί στρατιωτικών θεμάτων, με ατυχή επιχειρηματολογία και προσωπικούς χαρακτηρισμούς έναντι της στρατιωτικής ηγεσίας. Πολύ περισσότερο, αν όλα γίνονται για λόγους που φαίνεται να είναι καθαρά προσωπικοί. Τα προσωπικά όμως, ουδένα άλλον απασχολούν και ενδιαφέρουν.
