Από Σάββας Δ. Βλάσσης
Ήταν καλοκαίρι του 1990 και η Μοίρα βρισκόταν σε άσκηση στο αντικείμενο της συνενώσεως τμημάτων, όταν ένα τζιπ εμφανίστηκε και στάθμευσε κοντά μας. Από το όχημα κατέβηκε ένας αξιωματικός ο οποίος είχε αναλάβει προσωρινώς καθήκοντα διοικητού του 2ου ΣΑΛ, μέχρι την τοποθέτηση του συνταγματάρχη που είχε επιλεγεί.
Μπροστά μας στεκόταν ο Αντισυνταγματάρχης Ηλίας Γλεντζές, όπως συστήθηκε. «Κομμάντος, ήθελα να γνωριστούμε και να σας δω από κοντά στην εκπαίδευση», είπε με την χαρακτηριστική βαθιά φωνή του.
Όταν έφυγε, ο παριστάμενος υπολοχαγός μας είπε: «Αν ξέρατε μόνο, ποιος ήταν αυτός και τί έκανε το 1974»…
Δεν ξέρω πόση προσοχή έδωσαν οι γύρω μου, σε αυτά τα λόγια, ούτε μας είπαν ποτέ κάτι περισσότερο. Είχα διαβάσει όμως στα λίγα τότε βιβλία, για τον Υπολοχαγό Ηλία Γλεντζέ και την πολεμική του δράση στην Κύπρο. Έκπληξη και δέος με κυρίευσαν, βλέποντας τον θρύλο για εμένα, να στέκεται εμπρός μας, 16 χρόνια μετά τον πόλεμο κι εγώ να φέρω το πράσινο μπερέ! Αυτό το μεγάλο όνομα των Δυνάμεων Καταδρομών, είχαμε όλοι την τύχη να τον έχουμε διοικητή!
Μερικές ημέρες αργότερα, η Μοίρα έκανε άλμα και αφού προωθηθήκαμε σε Χώρο Αποκρύψεως, το βράδυ καταλάβαμε ζωτικής σημασίας διάβαση, σύμφωνα με το σενάριο. Θυμάμαι μεταμεσονύκτιες ώρες, καθώς βρισκόμασταν στις θέσεις μας, ήλθε ο Αντισυνταγματάρχης Γλεντζές να μας δει. Αφού μίλησε με τους αξιωματικούς, πλησίασε κοντά μας.
Έδειξε να αποδίδει προσοχή σε λεπτομέρειες, υποδεικνύοντας διάφορα πράγματα. Ευρισκόμενος σε πρηνή θέση με το όπλο, μου παρατήρησε: «Κομμάντο, δεν πρόσεξες το παγούρι σου που ανακλά στο φεγγαρόφωτο. Είναι πλαστικό αλλά γυαλίζει».
Για τις πολεμικές επιχειρήσεις στην Κύπρο, ο διοικητής της 31 Μοίρας Καταδρομών Ταγματάρχης Αλέξανδρος Μανιάτης, πρότεινε την απονομή στον Υπολοχαγό Ηλία Γλεντζέ του Αργυρού Αριστείου Ανδρείας για ηρωισμό και αυταπάρνηση, του Μεταλλίου Εξαιρέτων Πράξεων για εξαιρετική ικανότητα και του Αναμνηστικού Μεταλλίου Πολέμου, για ευδόκιμη υπηρεσία στην ζώνη επιχειρήσεων. Οι συγκεκριμένες Ηθικές Αμοιβές δεν αποδόθηκαν ποτέ από την Ελληνική Πολιτεία, όπως σε όλα τα μόνιμα στελέχη που πολέμησαν το 1974.
Γι’ αυτόν τον μεγάλο άνδρα, έγραψε το 2007 στο βιβλίο του “Κύριοι, πάτε για ύπνο”, ο συμπολεμιστής του Αντιστράτηγος ε.α. Ελευθέριος Σταμάτης, δίνοντας μια μικρή εικόνα για τον χαρακτήρα του: «Ο Υπολοχαγός Ηλίας Γλεντζές, ήταν ειδική περίπτωση αξιωματικού. Ήταν αθλητής δρόμων αντοχής. Ήταν “βουράρης”, κατά τους Κυπρίους. Ήταν πειθαρχικός στους ανωτέρους του και προσιτός στους υφισταμένους του. Έδινε ολούθε το παράδειγμα. Τις ημέρες εκείνες έδειξε ότι δεν είχε συναίσθηση του φόβου. Είχε τέτοια αποθέματα σωματικών και ψυχικών δυνάμεων, ώστε κατόρθωνε να υπερνικά τον αναπόφευκτον ανθρώπινο φόβο. Πήγαινε πάντοτε πρώτος, επικεφαλής του τμήματός του. Πολλές φορές του έλεγα ότι η θέση του είναι εκεί, από όπου καλύτερα ελέγχει και διοικεί τον λόχο του. Σε κάθε ευκαιρία τον συμβούλευα να προσέχει και να μην εκτίθεται σε κίνδυνο χωρίς σοβαρόν λόγο διότι, εάν τεθεί εκτός μάχης, ο λόχος του θα διαλυθεί. Όμως είχε την δική του φιλοσοφία και συμπεριφορά. Μέσα στην δίνη των γεγονότων των ημερών εκείνων ανεδείχθη, πράγματι, ο ατρόμητος ηγέτης του 13 ΛΚ».
Όταν προετοιμάζαμε με τον στρατηγό Σταμάτη το βιβλίο του αυτό, συμφωνήσαμε να αναδείξουμε για πρώτη φορά στο κοινό, τα πορτραίτα των πολεμιστών αυτών για τους οποίους ελάχιστα μέχρι τότε ήταν γνωστά. Θυμάμαι πόση προσπάθεια έκανα ώστε να πείσω τον στρατηγό Γλεντζέ, να μου διαθέσει κάποια φωτογραφία του. Ο σεμνός πολεμιστής, δεν έδειχνε μεγάλη ανταπόκριση. Του τόνισα πως ως δημοσιογράφος θεωρούσα απολύτως απαραίτητο, για ιστορικούς λόγους σε μία μαρτυρία, όχι μόνο να μάθει ο αναγνώστης τα έργα των πρωταγωνιστών αλλά και να έχει οπτικοποιημένη την φυσιογνωμία τους. Καθώς δεν με γνώριζε, για να κάμψω την αντίστασή του, τόνισα το μόνο στοιχείο που θεωρούσα ότι θα τον μετακινούσε, δηλαδή ότι του το ζητούσε ένας καταδρομέας ο οποίος είχε διατελέσει υπό τις διαταγές του.
Ο στρατηγός πείσθηκε και για πρώτη φορά το κοινό είχε την ευκαιρία να αντικρύσει αποτυπωμένη την φωτογραφία του Υπολοχαγού Ηλία Γλεντζέ, λίγο μετά τον πόλεμο, ως λοχαγό στην ΣΧΑΛ. Η φωτογραφία που έκτοτε, αναπαρήχθη ευρέως στο διαδίκτυο.
Ο στρατηγός δεν μιλούσε γενικώς για την εμπειρία του και όσες φορές τον είχα παρακαλέσει, έβρισκε κάποια δικαιολογία να το αποφύγει. Όταν όμως η Λέσχη Καταδρομέων & Ιερολοχιτών οργάνωσε το 2016 ειδική Ημερίδα για την πολεμική δράση των Δυνάμεων Καταδρομών το 1974, ο στρατηγός αντιλήφθηκε ότι ήταν πλέον χρέος του να αφήσει κι αυτός στο κοινό, την μαρτυρία του, δίπλα στους άλλους συμπολεμιστές του.
Ο στρατηγός μίλησε από στήθους, χωρίς προετοιμασμένο κείμενο. Και τα όσα είπε, ήταν αυθεντικά και άκρως ενδιαφέροντα. Δυστυχώς, ο συντονιστής έκανε το λάθος να του ζητήσει να συντομεύσει, οπότε ο στρατηγός διέκοψε την ομιλία του. Η πολύτιμη μαρτυρία του έχει καταγραφεί στα πρακτικά της Ημερίδας “Οι καταδρομείς κατά του Αττίλα”, τα οποία εξέδωσε η Λέσχη Καταδρομέων & Ιερολοχιτών.
Το όνομα του στρατηγού, ειδικώς στους καταδρομείς στην Κύπρο, είναι δικαιολογημένα πολύ μεγάλο. Από την στιγμή που οδήγησε τον 13 Λόχο Κρούσεως την νύκτα 20/21 Ιουλίου 1974 στην ανατολική πλευρά του υψώματος Κοτζάκαγια, ταυτίστηκε με το πρότυπο του ατρόμητου αξιωματικού. Κι όχι μόνο για την 31 Μοίρα Καταδρομών.
Ο Αντιστράτηγος ε.α. Ηλίας Γλεντζές, Τάξεως ΣΣΕ 1967, απεβίωσε στις 28 Ιουνίου 2023, σε ηλικία 79 ετών. Ο Λάκων στρατιώτης, καταγόμενος από το χωριό Έλος, τίμησε το οικογενειακό όνομα, τις Δυνάμεις Καταδρομών και το Σώμα των Αξιωματικών, αφήνοντας σε όλους τους νεώτερους πολύ βαριά παρακαταθήκη. Η ανδρεία και η διοίκηση διά του παραδείγματος, δύο κυρίαρχα στοιχεία και ζητούμενα στο στρατιωτικό επάγγελμα, θα είναι για πάντα ταυτισμένα στην οικογένεια των Δυνάμεων Καταδρομών, με το όνομα του Ηλία Γλεντζέ.
Αιωνία του η μνήμη!
Η Τάξη 1983 της Σχολής Ευελπίδων τίμησε τους Στρατηγούς Καπραβέλο και Γλεντζέ
