H εμπειρία που μεταφέρει ένας εκ των συμμετασχόντων σε πρόσφατη διαγωνιστική διαδικασία του ΥΠΕΘΑ για καινοτομία σε αμυντικές εφαρμογές, προσφέρει μια αντιπροσωπευτική εικόνα για την πτωχή ανταπόκριση και το κρατικό ενδιαφέρον από τους καθ’ ύλην αρμοδίους, που υποτίθεται ότι προωθούν την ενίσχυση των ελληνικών λύσεων και της Ελληνικής Αμυντικής Βιομηχανίας. Πέρα από την έλλειψη εμπειρίας, αποτελεσματικών δομών και την εν γένει προχειρότητα, σε συνδυασμό με την διαφαινόμενη προσωπική ατζέντα ορισμένων, αναδεικνύεται η ανάθεση ρόλων σε άτομα χωρίς τα απαραίτητα προσόντα, χωρίς ουσιαστικές αρμοδιότητες και η απλή καταφυγή σε αποσπασματικές ενέργειες χωρίς συνέχεια που, όλα μαζί, επιβεβαιώνουν την ανυπαρξία στιβαρής κρατικής πολιτικής για μια Αμυντική Βιομηχανία με εθνικό πρόσημο και στόχους.
Ακολουθεί το κείμενο – μαρτυρία, που φιλοξενούμε:
Defence Innovation Challenge (https://crowdhackathon.com/defencetech-bootcamp/)
Αυτός ήταν λοιπόν ο δεύτερος διαγωνισμός καινοτομίας που οργάνωσε το ΥΠΕΘΑ. Ως υλοποίηση ήταν μακράν καλύτερος του πρώτου το 2018, αλλά αυτό είναι σχόλιο που αφορά το πόσο τραγικός ήταν ο πρώτος…
Δυο λόγια για τον πρώτο διαγωνισμό και το τραγικό concept του 2018.
Το 2018 ο διαγωνισμός ήταν ατομικός. Κάθε στέλεχος μπορούσε να συμμετάσχει με όσες ιδέες ήθελε (!) τις οποίες δεν ήταν υποχρεωμένος να τις υποβάλει πριν το διαγωνισμό! Συγκεντρώθηκαν λοιπόν όλοι οι συμμετέχοντες, τους χώρισαν σε ομάδες (εντελώς τυχαία – χωρίς να ξέρουν τι ιδέα θα παρουσίαζαν) και τους υποχρέωσαν να επιλέξουν δύο ιδέες ανά ομάδα, τις οποίες θα τις παρουσίαζαν στην επιτροπή τελικής αξιολόγησης! Δηλαδή από ατομικός, μετατρεπόταν σε ομαδικό (χωρίς να έχεις επιλέξει ομάδα) αφού έπρεπε κάποιοι να απορρίψουν την δική τους ιδέα και να ψηφίσουν ιδέα άλλου!
Με ποια κριτήρια θα τις έκριναν;
Πώς βγήκε άκρη με αυτή τη διαδικασία, είναι απλό. Δεν είχαν όλοι τον ίδιο βαθμό! Από όπου και αν το έπιανες, “βρωμούσε”… Η αλήθεια είναι ότι υπήρξαν κάποιες ιδέες πολύ ενδιαφέρουσες. Ένας επιλοχίας επάξια κέρδισε το 1ο Βραβείο παρουσιάζοντας μια πατέντα ελάχιστου κόστους και με απλούστατη κατασκευή! Τί έγινε άραγε αυτή η πατέντα; Δεν έχω ακούσει τίποτα σχετικό αλλά πραγματικά ελπίζω να την έχουν υλοποιήσει οι φρουρές στις βραχονησίδες μας.
Στον νέο διαγωνισμό, ευτυχώς υπήρχε ένα πιο ορθολογικό concept.
Προκηρύχθηκε τον Μάιο του 2021 με λήξη συμμετοχών 15 Αυγούστου, δύο ενδιάμεσες φάσεις επιλογής (Τop 30, Τop 10) και τελική ημερομηνία (επιλογή Τop 3) τέλος Οκτωβρίου. Η πρώτη ενδιάμεση έγινε τον Οκτώβριο, η δεύτερη τον Νοέμβριο και η τρίτη… τώρα. Δηλαδή έναν χρόνο μετά.
Η ΓΔΑΕΕ είναι ο φορέας που τη διοργανώνει αλλά έβαλαν και μια εταιρία που εξειδικεύεται σε innovation και crowd-hackathon (και άλλες sexy λέξεις που είναι της μοδός…).
Οι όροι και το θέμα είχαν κοινοποιηθεί από την αρχή, όπως και τα κριτήρια επιλογής! Κάποιες λεπτομέρειες βέβαια λείπανε (και ακόμα δεν είναι σαφείς – όπως το πώς θα επιλεγεί ο καλύτερος. Από επιτροπή; Ψηφοφορία; Κάτι άλλο…) αλλά είχα την εντύπωση ότι τα έχουν σχεδιάσει όλα και απλά δεν τα κοινοποίησαν.
Τέλη Σεπτεμβρίου (λίγο πριν μπούμε στον τελευταίο μήνα του διαγωνισμού όπως αρχικά είχε σχεδιαστεί) στάλθηκε ένα e-mail στους συμμετέχοντες που ενημέρωνε ότι ολοκληρώθηκε η 1η φάση των 30 καλύτερων. Ευχαριστούσε τους συμμετέχοντες για την συμμετοχή και είχε ένα link σε αρχείο, στο οποίο οι συμμετέχοντες μπορούσαν να δουν εάν περάσανε. Εγώ φυσικά νόμιζα ότι αποκλείστηκα, τελικά όμως είχα περάσει – απλά ήταν υπερβολικά πολύπλοκο για τους διοργανωτές να έχουν φτιάξει δύο e-mail και να στείλουν ξεχωριστό συγχαρητήριο μήνυμα στους επιτυχόντες… Μικρό το πρόβλημα αλλά δείχνει επίπεδο οργάνωσης (για το οποίο μάλλον πλήρωσαν και την crowdpolicy;).
Στο επόμενο βήμα, οι ομάδες θα συγκεντρώνονταν στη ΛΑΕΔ – Σαρόγλειο, όπου επί δύο ημέρες θα είχαν ευκαιρία οι συμμετέχοντες να δεχθούν την βοήθεια/ mentoring ώστε να μπορέσουν να βελτιώσουν τις προτάσεις τους. Καλό σαν σκέψη ΑΛΛΑ … Ο “κάθε πικραμένος” που διψούσε για προβολή βρήκε ευκαιρία να το παίξει μέντορας και να βελτιώσει το βιογραφικό του ή να κάνει και καμιά πώληση. Ένας για παράδειγμα από τους μέντορες ήταν και ο ίδιος διαγωνιζόμενος αλλά δεν είχε καταφέρει να περάσει το δεύτερο γύρο –οπότε είπε να το παίξει μέντορας για να χωθεί– δηλαδή αυτός που δεν βοήθησε τον εαυτό του, θα βοηθούσε άλλους…
Πίστευα λοιπόν ότι θα είναι αξιόλογα άτομα οι μέντορες και είχα πει στην ομάδα μου να ακολουθήσουν πιστά τις συμβουλές τους. Αυτό ήταν το μεγαλύτερο λάθος μου. Όντως τους άκουσαν και η παρουσίαση υποβαθμίστηκε (συμβούλεψαν να μην αναφέρουμε ποσοτικά στοιχεία ενώ προφανώς έπρεπε να κάνουμε το εντελώς αντίθετο). Ένας μάλιστα μέντορας ήταν αντιπρόσωπος εταιρίας και άφησε και την κάρτα του για αγορά εξοπλισμού σχετικά με την υλοποίηση της ιδέα μας… Όταν από ευγένεια του ζήτησα να μου δείξει το υλικό της εταιρίας του που θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε, είπε ότι δεν είχε κάτι σχετικό (ούτε για πωλητής δεν έκανε)!
Σχετικά με τους μέντορες σε διαγωνισμό καινοτομίας αμυντικών εφαρμογών (Situation Awareness) μπορώ να πω ότι υπήρχε μόνο ένας αεροπόρος (ΠΑ) κι όλοι οι άλλοι ήταν αρχικά πολίτες! Ενδιαφέρθηκε και προσφέρθηκε εθελοντικά να συμμετάσχει ως μέντορας ένας απόστρατος αντιστράτηγος κι έτσι από τους 26+ μέντορες συμπληρώθηκαν στην πορεία και 1-2 ΜΟΝΟ του Στρατού συν ένας αεροπόρος ε.α. Όλοι οι άλλοι πολίτες, με γνώσεις marketing κ.λπ. Αυτό φαίνεται ακόμα και τώρα στο Site του διαγωνισμού, αν κάποιος πλοηγηθεί για 18 οθόνες προς τα κάτω (κυριολεκτικά 18 φορές page down).
Αυτό που δεν θα δει κάποιος, είναι το πόσο οργανωμένη ήταν η διαδικασία mentoring από τους διοργανωτές. Θα περίμενε κανείς ότι με βάση τις γνώσεις τους και τα αντικείμενα των προτάσεων θα «αναθέταν» τους κατάλληλους μέντορες σε κάθε ομάδα. Βέβαια οι μέντορες είχαν επιλεγεί πριν κατατεθούν οι προτάσεις (συμπεριλαμβανομένου και του αντιστρατήγου που προανέφερα) οπότε δεν θα μπορούσε να είναι εγγυημένο ότι θα υπήρχαν κατάλληλοι μέντορες για κάθε πρόταση. Επί παραδείγματι, ενώ υπήρξε μια αξιόλογη πρόταση με αντικείμενο ΠΝ δεν υπήρχε κανένας μέντορας από ΠΝ! Στην πράξη, η εμπλοκή της οργανωτικής επιτροπής (ΓΔΑΕΕ) ή της συνεργαζόμενης εταιρίας (crowdpolicy) στην οργάνωση του «μέντορινγκ» της 2ης φάσης ήταν μηδενική. Αφέθηκε δηλαδή στους «μέντορες» να επιλέξουν τις ομάδες που οι ίδιοι θέλαν να κάνουν «μέντορινγκ», χωρίς καμία παρέμβαση από τους διοργανωτές. Όπως ήταν φυσικό, υπήρξαν ομάδες με μόνο ένα, ή δύο μέντορες αλλά και κάποιες με πάνω από τέσσερις μέντορες. Υπήρξε ακόμα και μία ομάδα χωρίς κάνενα μέντορα (η συμμετοχή με αντικείμενο στα φίλτρα της μάσκας ΡΒΧΠ).
Ο σκοπός λοιπόν του όλου mentoring, ήταν οι συμμετέχοντες να φτιάξουν και να παραδώσουν μια βελτιωμένη παρουσίαση ή video (ότι θέλαμε εμείς) με μόνο περιορισμό ότι το video και η παρουσίαση έπρεπε να είναι 5 λεπτών! (Πώς καταλαβαίνεις αν η παρουσίαση είναι 5 λεπτών αν δεν παρακολουθήσεις να στην παρουσιάζει αυτός που την έφτιαξε; Δεν μετριέται η διάρκεια με τον αριθμό τον slide – μερικές μπορεί να είναι κρυφές, άλλες μπορεί να δειχτούν για 2 δευτερόλεπτα και άλλες για 1 λεπτό)… Στο τέλος ζήτησαν και τα δύο, συν ένα κείμενο word με όριο λέξεων.
Αυτό που μου φάνηκε χαζό, ήταν ότι παρότι καλέσαν 30 ομάδες για 2 μέρες x 8 ώρες, δεν βρήκαν 2,5 ώρες για να κάνει κάθε ομάδα την παρουσίαση της μέσα σε 5 λεπτά στην κριτική επιτροπή ώστε να μπορεί να απαντήσει και σε τυχόν ερωτήσεις κ.λπ. Ο λόγος όμως που δεν το έκαναν, ήταν πολύ απλός. Η κριτική επιτροπή συστάθηκε (άγνωστο με ποιά κριτήρια) ένα μήνα ΜΕΤΑ την υποβολή των «βελτιωμένων» παρουσιάσεων (δηλαδή Δεκέμβριο – ο διαγωνισμός έπρεπε να έχει λήξει έως τότε)… Και φυσικά αναρωτήθηκα τότε: Ποια επιτροπή είχε κάνει την επιλογή της 1ης φάσης;
Και αναρωτιόμουν, γιατί μέσα στις ιδέες που είχαν προκριθεί (υπενθυμίζω με θέμα Situation Awareness) υπήρχε και μια «καινοτόμα ιδέα» που αφορούσε «Νέου Τύπου Φίλτρα για Μάσκες ΡΒΧΠ»! (ο οποίος όλη την ώρα μιλούσε με τα καλύτερα λόγια για τον Άλκη…).
Στην 3η φάση θα επιλέγονταν οι καλύτερες 10 προτάσεις, οι οποίες όμως τελικά ήταν 11! (χρειάζεται σχόλιο για το πως κατάφερε να μπει ο 11ος;).
Η παρουσίαση των προτάσεων της τελικής φάσης έγινε διαδικτυακά και όπως έγραφε το e-mail που έστειλαν (δεν κοινοποιήθηκε στο site του διαγωνισμού) ήταν «ανοιχτή σε όλους». Απλά δεν κοινοποιήθηκε σε κανέναν! Ούτε καν σε όσους είχαν υποβάλει προτάσεις και είχαν ενεργό συμμετοχή.
Άνοιξε την εκδήλωση των παρουσιάσεων των 10 καλύτερων προτάσεων (που ήταν 11) ο Διευθυντής της ΓΔΑΕΕ κάνοντας τον καθιερωμένο χαιρετισμό στους συμμετέχοντες και ξόδεψε 10 λεπτά με το να αναλύει «τί είναι καινοτομία» και πόσο σημαντική και ωφέλιμη είναι. Και τα έλεγε αυτά, σε αυτούς που την υλοποιούν… Ο Υφυπουργός Άμυνας έχει αλλάξει εν τω μεταξύ – δεν είναι ο Άλκης και ο νέος δεν εμφανίστηκε καθόλου ούτε καν για online χαιρετισμό.
Δεν θα σχολιάσω τις ιδέες που παρουσιάστηκαν, ούτε θα πω ότι υπήρχαν κάποιες που αφορούσαν υλοποιημένα συστήματα από το… 2007. Δεν ξέρω ποια ήταν η οδηγία που είχε δώσει η ΓΔΑΕΕ για το τί πρέπει ή δεν πρέπει να παρουσιάσουν. Υπήρχαν όμως παρουσιάσεις που ουσιαστικά δεν έδειξαν ούτε ένα σχεδιάγραμμα, το οποίο να υποδηλώνει ότι έχουν έστω μελετήσει αν όχι σχεδιάσει, την υλοποίηση της ιδέας τους (δεν υπήρχαν πάνω από 3 που να έχουν υλοποιήσει μέρος της πρότασης τους). Η αλήθεια όμως είναι ότι αρκετές ήταν πολύ καλές και 3-4 καταπληκτικές.
Το highlight όμως ήταν ο επίλογος του Διευθυντή της ΓΔΑΕΕ ο οποίος ουσιαστικά ευχήθηκε (!) στους συμμετέχοντες να βρουν ιδιωτικές εταιρίες οι οποίες θα υλοποιήσουν τις ιδέες τους!!!! Δηλαδή ο ρόλος/το έργο της ΓΔΑΕΕ ολοκληρώθηκε με το να οργανώσει το διαγωνισμό! Ο συντονισμός της υλοποίησης;
Απλά φανταστείτε ποια θα ήταν η εξέλιξη αν αντίστοιχο διαγωνισμό έκαναν οι γείτονές μας. Όχι μόνο θα συντόνιζαν την συνέχεια, θα είχαν κλείσει και το συμβόλαιο με τα συστήματα που θα παραγγέλναν (και το κυριότερο, θα το τηρούσαν).
ΥΓ 1: Τα περισσότερα στοιχεία υπάρχουν ακόμα στο site του διαγωνισμού και φυσικά και δεν έχει μπει κανένας στην διαδικασία να το ενημερώσει μέχρι σήμερα (π.χ. crowd policy, ΓΔΑΕΕ, ΥΠΕΘΑ)! Σύμφωνα με το site λοιπόν η λήξη του διαγωνισμού φαίνεται ακόμα ως Νοέμβριος 2021.
ΥΓ 2: Άραγε, πόσα πλήρωσε η ΓΔΑΕΕ/ΥΠΕΘΑ στην crowd policy για αυτή την εκπληκτική διοργάνωση;
ΣΕΚΠΥ στην Βουλή: Τα ΜοU με γαλλικές εταιρείες να γίνουν συμβόλαια – Καμμία επαφή με Dassault
