Από Σάββας Δ. Βλάσσης
Η Ισραηλινή Αεροπορία δημοσιοποίησε στις 16 Αυγούστου φωτογραφικό υλικό από εκπαίδευση στις διαδικασίες εναερίου ανεφοδιασμού καυσίμου μεταξύ μαχητικών και αεροσκάφους ανεφοδιασμού Boeing 707. Στον φακό, αποτυπώθηκαν οι διαδικασίες με τετράδα μαχητικών F-35i και τετράδα F-15, τύπου με μεγάλη αυτονομία που έχουν ήδη επιχειρήσει σε πολύ μεγάλες αποστάσεις για αποστολές κρούσεως. Με τον τρόπο αυτόν, “υπενθύμισε” την ετοιμότητα εκτελέσεως αποστολών σε πολύ μεγάλες αποστάσεις, μεταδίδοντας ένα μήνυμα αποτροπής προς το Ιράν, όπως ερμήνευσαν πολλοί την ανάρτηση.
Η δημόσια προβολή τέτοιων εικόνων, δεν είναι ασυνήθιστη. Ακόμη και όταν δεν υπάρχει απειλή, μία αεροπορική δύναμη μπορεί να προβάλει τις ικανότητές της, να εξυψώσει το ηθικό και να παρουσιάσει απτά το αποτέλεσμα των θυσιών από πλευράς φορολογουμένων πολιτών.
Και η Πολεμική Αεροπορία θα μπορούσε να κάνει κάτι ανάλογο. Ιδίως εφόσον η Τουρκία παραμένει διαρκώς “ανήσυχη”. Βεβαίως, η Πολεμική Αεροπορία δεν διαθέτει αεροσκάφη εναερίου ανεφοδιασμού. Τελευταίως, έχει ανακινηθεί το θέμα, κυρίως μετά την σχετική αναφορά για KC-135R στην “επιστολή Μπλίνκεν”. Εν τούτοις, η Πολεμική Αεροπορία προηγήθηκε στην απόκτηση ενός άλλου, πολύ ανώτερου ίσως, πολλαπλασιαστή ισχύος: Αερομεταφερόμενο Σύστημα Εγκαίρου Προειδοποιήσεως & Ελέγχου (ΑΣΕΠΕ). Κάλλιστα, στην Εορτή της Αεροπορίας, θα μπορούσαν να παρουσιαστούν εικόνες σχηματισμού με EMB-145H Erieye, συνοδευόμενα από Rafale F3R και F-16 Block 70 σε διαμόρφωση “τούμπανο”.
Υπάρχει μόνο μία λεπτομέρεια: είναι άλλο να διαθέτεις μία ικανότητα αλλά να μην την αξιοποιείς στο μέγιστο και να την διατηρείς σε επίπεδο συμβολικής παρουσίας, μια “εικονική πραγματικότητα”, σε αντίθεση με τις εικόνες από την Ισραηλινή Αεροπορία. Με άλλα λόγια, η εμφάνιση ενός Erieye στον αέρα, δεν σημαίνει ότι η δύναμη τεσσάρων αεροσκαφών που είχε κριθεί ως η ελάχιστη απαραίτητη, είναι επιχειρησιακώς διαθέσιμη.
Το πρόβλημα είναι γνωστό, μέρος του γενικότερου προβλήματος διαθεσιμοτήτων που δημιουργήθηκε σε όλα τα οπλικά συστήματα της Πολεμικής Αεροπορίας, λόγω μειωμένης διαθέσεως πιστώσεων για αμυντικούς σκοπούς επί σειρά ετών. Από το 2018 ήδη, είχαμε θέσει το ερώτημα της τύχης των υπ’ όψιν μοναδικών ικανοτήτων συστημάτων της Πολεμικής Αεροπορίας, με άρθρο υπό τον εύγλωττο τίτλο “Ωραία τα ισραηλινά ΑΣΕΠΕ. Τί γίνεται με τα δικά μας”;
Μόλις στις αρχές του 2021, κινήθηκε διαδικασία για την σύναψη συμβάσεως για το Υποπρόγραμμα «Εν Συνεχεία Υποστήριξη Συστήματος Αποστολής (Mission System Μ-S) Α/Φ ΑΣΕΠΕ και Συναφούς Εξοπλισμού» κόστους 83.106.034,78 €. Έπρεπε να έχουμε την παρατεταμένη κρίση του 2020 με την Τουρκία, για να ξυπνήσουν κάποιοι… Διαδικασία όμως, η οποία για λόγους τους οποίους έχει παρουσιάσει ο ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ, πολύ σύντομα ματαιώθηκε και επαναλαμβάνεται. Συμπληρώθηκε τριετία συν, και ακόμη σύμβαση FOS δεν έχει υπογραφεί για το κρίσιμο σύστημα, δίνοντας το μέτρο περί “προτεραιοτήτων” και ανακλαστικών, όταν δεν πρόκειται για προμήθεια νέου υλικού με απευθείας ανάθεση, προωθηθείσα από αντιπρόσωπο.
Πληροφορίες του ΔΟΥΡΕΙΟΥ ΙΠΠΟΥ, παρουσιάζουν το ζήτημα “ώριμο”, ώστε το επόμενο διάστημα να ολοκληρωθεί. Ωστόσο, μεσολάβησε η κρίση του 2020 με την Τουρκία και η πρόσφατη απότομη κορύφωση στην Κάσο, βρίσκοντας την Πολεμική Αεροπορία χωρίς μεγιστοποιημένη ικανότητα εκμεταλλεύσεως των υπηρεσιών της δύναμης ΑΣΕΠΕ που διαθέτει. Πόσος χρόνος θα περάσει ακόμη μέχρι να έλθει η κανονικότητα;
Απαντήσεις ΥΕΘΑ για την ματαίωση του διαγωνισμού FOS των ΑΣΕΠΕ
