Από Σάββας Δ. Βλάσσης
Στις 29 Μαΐου απεβίωσε ο Αντιστράτηγος ε.α. Κωνσταντίνος Κόρκας, τελευταίος Ιερολοχίτης και αντιπροσωπευτικό δείγμα πολεμιστή της δεκαετούς περιόδου 1940-1949.
Μάιο του 1941, πριν από 81 χρόνια δηλαδή, ο Κόρκας βρισκόταν στην Κρήτη ως πρωτοετής Εύελπις με 300 συμμαθητές του κι έλαβε το βάπτισμα του πυρός, συμμετέχοντας στον αγώνα κατά των Γερμανών εισβολέων. Είχε καταταγεί στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων τον Οκτώβριο του 1940, λίγο πριν την εκδήλωση της ιταλικής επίθεσης, και στην διάρκεια του πολέμου συνέχισε να φοιτεί μέχρι την γερμανική επίθεση στις 6 Απριλίου 1941. Αντιδρώντας στην διαταγή αναλήψεως αστυνομικών καθηκόντων στην πρωτεύουσα, λίγο πριν την είσοδο των γερμανικών στρατευμάτων, οι νεαροί Ευέλπιδες προτίμησαν τον δυσκολο δρόμο του καθήκοντος.
Μάιο του 1942, ο Κόρκας είναι πλέον στην Μέση Ανατολή. Είχε φύγει από την Κρήτη που είχε πέσει και ευρισκόμενος στην Αθήνα, αναζητούσε τρόπο και τα κατάφερε να διαφύγει μέσω Τουρκίας. Στην Παλαιστίνη, εντάχθηκε στις τάξεις του συγκροτούμενου ελεύθερου Ελληνικού Στρατού.
Μάιο του 1943, ο Κόρκας βρισκόταν και πάλι στην Παλαιστίνη, για ανάπαυση, έχοντας επιστρέψει όμως τώρα εμπειροπόλεμος από το μέτωπο της Βορείου Αφρικής. Τους προηγούμενους μήνες, ο Κόρκας έφυγε από το 5ο Τάγμα της ΙΙ Ταξιαρχίας όπου είχε τοποθετηθεί, δηλώνοντας από τους πρώτους εθελοντής για να ενταχθεί στον Ιερό Λόχο. Αυτή ήταν η πρώτη μονάδα που συγκροτήθηκε στον Ελληνικό Στρατό και μετεξελίχθηκε σε ειδική μονάδα τύπου commando, προσκολλούμενη σττο πρωτοποριακό βρετανικό 1ο Σύνταγμα SAS που είχε συγκροτηθεί στην Αίγυπτο το 1941. Οι Ιερολοχίτες συμμετείχαν στις επιχειρήσεις της βρετανικής 8ης Στρατιάς στην Τυνησία, όπου ηττήθηκαν οριστικώς οι γερμανοϊταλικές δυνάμεις στην Βόρειο Αφρική.
Μάιο του 1944, ο Κόρκας βρισκόταν πλέον στο Αιγαίο, στην Νάξο. Αφού συμμετείχε στην αναδιοργάνωση, ενίσχυση και νέου τύπου εκπαίδευση του Ιερού Λόχου, έλαβε μέρος στην αεραποβατική επιχείρηση με την οποία ένα μέρος της μονάδος αναπτύχθηκε στην Σάμο τον Νοέμβριο του 1943. Χωρίς να δοθεί η ευκαιρία για άλλη συμμετοχή στις εχθροπραξίες με τις γερμανικές δυνάμεις που επεδίωξαν και κατέλαβαν την Δωδεκάνησο, ο Ιερός Λόχος επέστρεψε στην Παλαιστίνη, όπου συνέχισε την αναδιοργάνωση και ανάπτυξή του. Ο Κόρκας, με έναν πολύ μικρό αριθμό άλλων Ιερολοχιτών, επιλέχθηκαν για να αποσπαστούν στην μυστική υπηρεσία ΜΟ 4, στην οποία υποβλήθηκε σε ειδική εκπαίδευση ανορθοδόξου πολέμου. Με την ιδιότητα του υπό κάλυψη πράκτορα, μετέβη κρυφίως στην Νάξο στο πλαίσιο της λεγομένης Force 133 και οργάνωσε δίκτυο παρακολουθήσεως των δυνάμεων κατοχής με την βοήθεια τοπικών πυρήνων συνεργατών που τέθηκαν υπό τις διαταγές του.
Μάιο του 1945, ο Κόρκας βρισκόταν στην Σύμη, στην τελετή υπογραφής της παράδοσης των γερμανικών δυνάμεων στο Αιγαίο. Η Νάξος είχε απελευθερωθεί από τον Οκτώβριο του 1944 και με την δική του προσωπική συμμετοχή, με αποτέλεσμα να επιστρέψει στον Ιερό Λόχο και να αναλάβει καθήκοντα ομαδάρχου στην Α΄ Μοίρα.
Μάιο του 1946, ο Κόρκας είναι διοικητής λόχου της 3ης Ορεινής Ταξιαρχίας στην Ρούμελη και συμμετέχει στις αντιανταρτικές επιχειρήσεις που είχαν ξεκινήσει λίγο πριν. Περί τα τέλη του έτους θα οργανώσει τον 14ο Λόχο Ορεινών Καταδρομών που λίγο μετά καταργήθηκε και θα συνεχίσει τους αγώνες από την θέση του διοικητού λόχου με την 3η Ορεινή Ταξιαρχία. Ο τραυματισμός του τον Οκτώβριο του 1949, θα επισημάνει τους κινδύνους και το αίμα που συνέχιζε να ρέει, ακόμη και μετά το τυπικό πέρας των επιχειρήσεων τον Αύγουστο του έτους εκείνου.
Γεννηθείς το 1921, βρέθηκε στα πεδία των μαχών από την ηλικία των 20 ετών, στην Κρήτη και δεν έπαυσε να πολεμάει μέχρι το 29ο έτος της ηλικίας του.
Μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα, ήταν από τους πρώτους Ευέλπιδες που θέλησαν να συνεχίσουν τον πόλεμο, εμπνεόμενος από νεανικό ενθουσιασμό και πατριωτισμό.
Από τους πρώτους που δήλωσαν πρόθυμοι να πολεμήσουν αντί να μένουν αργόσχολοι στην Μέση Ανατολή κι εντάχθηκαν στον Ιερό Λόχο. Μια μονάδα η οποία για να πετύχει, στηρίχθηκε στον συνδυασμό της ώριμης και στιβαρής διοίκησης του Συνταγματάρχη Χριστόδουλου Τσιγάντε, με το νεανικό σφρίγος των κατωτέρων στελεχών που έπρεπε να ανταπεξέλθουν στο πρωτόγνωρο και άκρως απαιτητικό πρόγραμμα εκπαιδεύσεως των κομμάντο.
Από τους πρώτους Έλληνες αλεξιπτωτιστές, καθώς συμμετείχε στην πρώτη ομάδα Ιερολοχιτών που υποβλήθηκε στο ταχύρρυθμο πρόγραμμα εκπαιδεύσεως τον Νοέμβριο του 1942 στο Καμπρίτ της Αιγύπτου.
Από τους πρώτους Έλληνες που εκπαιδεύθηκαν στον Μυστικό Πόλεμο και έδρασε από τον Απρίλιο του 1944 μέχρι τον Οκτώβριο, στο Αιγαίο.
Από τους πρώτους, τέλος, αξιωματικούς που κλήθηκαν να εκπαιδεύσουν εκ των ενόντων τους πρώτους Λόχους Ορεινών Καταδρομών, όταν άνοιξε αυτή η νέα σελίδα πολεμικής δράσεως.
Πρωταγωνιστής σε όλα αυτά, επειδή ο Κόρκας ήταν πάντα πρόθυμος να πολεμήσει στην πρώτη γραμμή, με αυθορμητισμό, δυναμισμό, γνησιότητα και ωθούμενος από καθαρή φιλοπατρία. Όλη αυτή η βεντάλια πολεμικών σταδίων και καταστάσεων, είναι μια αντιπροσωπευτική εικόνα από την γενιά εκείνη των πολεμιστών του 1940 στην οποία ανήκε ο Κόρκας. Μια γενιά πολεμιστών η οποία μπορούσε να είναι υπερήφανη και με ήσυχη την συνείδηση, καθώς ευτύχησε, με θυσίες και ποταμούς αίματος, να μεγαλώσει την Ελλάδα, ώστε αυτή να βγει από την δεκαετή λαίλαπα, ακόμη πιο δυνατή.
Ως εκ των πρώτων καταδρομέων, ο Κόρκας έζησε την ακμή του “Όπλου” με την εξέλιξη των Δυνάμεων Καταδρομών στις Ειδικές Δυνάμεις το 1978 ενώ το 1977, ως αντιστράτηγος και Α΄ Υπαρχηγός ΓΕΣ, οργάνωσε την επιστροφή της τέφρας του Υποστρατήγου ε.α. Χριστοδούλου Τσιγάντε, ο οποίος είχε αποβιώσει στην Μεγάλη Βρετανία. Με αυτή την πράξη, τιμήθηκε ο διοικητής του Ιερού Λόχου σε μία χρονική συγκυρία που η εξελικτική πορεία η οποία είχε ξεκινήσει το 1942, έδειχνε να βρίσκεται στο ζενίθ της, με την συγκρότηση της ΙΙΙ Μεραρχίας Ειδικών Δυνάμεων. Σήμερα, μετά και την συγκρότηση της Διοίκησης Ειδικού Πολέμου, ο στρατηγός Κόρκας έφυγε πλήρης κι αναμφίβολα ικανοποιημένος για την κληρονομιά που άφησε αυτός και οι συμπολεμιστές του.
Ο Στρατηγός Κόρκας, ήταν ένας απλός, δωρικός στρατιώτης, ένας αποτελεσματικός πολεμιστής που στο πεδίο έδειξε ότι αναλάμβανε πρωτοβουλίες και πετύχαινε εκεί που άλλοι δεν ήθελαν ή και δεν μπορούσαν. Αν και διακρίθηκε στο πεδίο της μάχης ως νεαρός βαθμοφόρος, μέχρι και την τελευταία πνοή του, ενέπνεε με τον νεανικό δυναμισμό και την αμεσότητα της επαφής που τον διέκριναν, αναδεικνύοντας τα βασικά χαρακτηριστικά του ειδικού μετάλλου από το οποίο ήταν φτιαγμένη αυτή τελευταία γενιά Μεγάλων Ελλήνων πολεμιστών. Ανήκοντας σε αυτούς τους μεγάλους άνδρες, ο Στρατηγός Κόρκας δεν άφησε μόνο αποτύπωμα στα πεδία των μαχών αλλά και με την ενεργό συμμετοχή του στις εκδηλώσεις μνήμης, ενέπνεε στους νεώτερους και μετέδιδε εκείνη την μοναδική σπίθα που έκρυβαν στις καρδιές τους οι πάντοτε λίγοι, που πολεμάνε για τους πολλούς.
Μάιο του 2022, μετά το ετήσιο μνημόσυνο των πεσόντων Ιερολοχιτών και Καταδρομέων στο Μνημείο των ΛΟΚ στο Καβούρι, όπου απένειμε τον καθιερωμένο φόρο τιμής, Στρατηγός Κόρκας έφυγε για να συναντήσει τους συμπολεμιστές του. Περιδεείς εμπρός τους, οι νεώτεροι ας αναλογιστούν πως, με τα πολύ πλουσιότερα μέσα και δυνάμεις που έχουν στην διάθεσή τους, θα σταθούν αντάξιοί τους.
