Ομιλία Ροζολή στην DEFEA 2021: “Δεν υπάρχει κανείς υπεύθυνος για την συμμετοχή της ΕΑΒΙ στα εξοπλιστικά”
Με εκδήλωση, υπό τον τίτλο «Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, Δυνατότητες και Ανάπτυξη – Απαιτήσεις και Εφαρμογές», έπεσε σήμερα η αυλαία της Διεθνούς Έκθεσης DEFEA 2021. Σε αυτήν, μίλησε ο Πρόεδρος του ΣΕΚΠΥ Αναστάσιος Ροζολής.
Κύριε Αρχηγέ ΓΕΕΘΑ, κύριε Αναπληρωτή Γενικέ Διευθυντή της ΓΔΑΕΕ, αγαπητοί προσκεκλημένοι, αγαπητοί συνάδελφοι,
Η σημερινή εκδήλωση αποτελεί το επιτυχημένο κλείσιμο μιας ιδιαίτερα σημαντικής και απόλυτα επιτυχημένης αμυντικής έκθεσης, της DEFEA 2021, η οποία επιβεβαίωσε με τον καλύτερο τρόπο την επιστροφή του διεθνούς ενδιαφέροντος για την Ελλάδα ως μιας Χώρας που αποτελεί για την ευρύτερη περιοχή της, παράγοντα ασφάλειας και σταθερότητας, νησίδα δημοκρατίας και πολιτισμού, αλλά συγχρόνως και μιας χώρας που αποτελεί σήμερα πόλο έλξης επενδυτικού ενδιαφέροντος σε όλους τους τομείς της οικονομίας, αλλά και ειδικότερα όπως φάνηκε και τις τρεις τελευταίες ημέρες, ιδιαίτερα σημαντικού και έντονου ενδιαφέροντος για την Αμυντική βιομηχανία.
Γίναμε όλοι δέκτες πολλαπλών και ιδιαίτερα σημαντικών προτάσεων για συνεργασίες που αφορούν τόσο στα Ελληνικά υπό εξέλιξη εξοπλιστικά προγράμματα, όσο και αυτό είναι σημαντικό, για συνεργασίες που αφορούν διεθνή εξοπλιστικά προγράμματα.
Η διατήρηση του ενδιαφέροντος αυτού και η μετουσίωσή του σε πραγματικές συνεργασίες της ΕΑΒΙ με τους μεγάλους παίκτες της διεθνούς εξοπλιστικής αγοράς, αποτελεί το επόμενο στοίχημα που πρέπει να κερδίσουμε προκειμένου αυτή τη φορά, και σε αντίθεση με το πρόσφατο παρελθόν, η υλοποίηση των Ελληνικών εξοπλιστικών προγραμμάτων να συνδυαστεί με την επανεκκίνηση της ΕΑΒΙ, την ανάπτυξη νέων τεχνολογιών και προϊόντων για την άμυνα, την δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, την επιστροφή των Ελλήνων επιστημόνων από το εξωτερικό και τελικά την υποστήριξη και ενδυνάμωση των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, που μην το ξεχνάμε, είναι και ο ουσιαστικός λόγος ύπαρξης της ΕΑΒΙ.
Προκειμένου να το επιτύχουμε χρειάζεται να γίνουν συγκεκριμένες ενέργειες τις οποίες θα αναφέρω παρακάτω προκειμένου η αμυντική μας βιομηχανία όχι απλώς να διασωθεί αλλά να μπει σε τροχιά ανάπτυξης και να αποτελέσει παράγοντα επανεκκίνησης της οικονομίας.
Καταρχάς να δούμε την σημερινή κατάσταση όσον αφορά στις εταιρείες της ΕΑΒΙ.
Η ΕΑΒΙ σήμερα αποτελείται από δύο κρατικές εταιρείες ΕΑΒ και ΕΑΣ και από μεγάλο αριθμό, 180 ιδιωτικές μεσαίες και μικρομεσαίες εταιρείες οι οποίες εν όλω ή εν μέρει απασχολούνται στον αμυντικό τομέα.
Ο συνολικός αριθμός των εργαζομένων σε αυτές εκτιμάται σε 15.000 άτομα και ο ετήσιος αμυντικός τζίρος τους σε περίπου 150.000.000 €.
Η ΕΑΒΙ στο μεγαλύτερο μέρος της περιλαμβανομένης και της ΕΑΒ δεν παράγει κύρια ολοκληρωμένα συστήματα, άρματα, αεροσκάφη κ.λπ. αλλά παρέχει υπηρεσίες (MRO) συντήρησης, επισκευών ,ανακατασκευών αλλά και σημαντικό υποκατασκευαστικό έργο.
Λίγες εταιρείες παράγουν με επιτυχία και σημαντικές εξαγωγές ολοκληρωμένα προϊόντα όπως ηλεκτροπτικά, μπαταρίες, τηλεπικοινωνιακά και μικρά σκάφη, όπως και συγκεκριμένα πυρομαχικά από τα ΕΑΣ αλλά χωρίς άδειες εξαγωγών.
Η σωστή διάρθρωση μιας ΕΑΒΙ είναι να υπάρχουν οι μεγάλες εταιρείες ηγέτες σε κάθε κλάδο όπως π.χ. η ΕΛΒΟ για οχήματα/άρματα, η ΕΑΒ για αεροσκάφη, Ναυπηγεία για πλοία, ΕΑΣ για πυρομαχικά και πυραύλους και γύρω από αυτές να υπάρχει σμήνος ΜΜΕ οι οποίες να στηρίζουν και να στηρίζονται σε αυτές προσφέροντας καινοτομία, ευελιξία και ανταγωνιστικότητα.
Η σημερινή ημέρα μετά την κρίση, μας βρίσκει χωρίς ΕΛΒΟ και Ναυπηγεία στο χαρτοφυλάκιο του Κράτους αλλά επιτέλους στην κατοχή νέων ιδιοκτητών – αυτή την φορά ιδιωτών, οι οποίοι κατά δήλωσή τους έχουν σχέδιο και δυνατότητες για την ανάπτυξή τους.
Ελπίζουμε να υλοποιήσουν όσα έχουν υποσχεθεί γιατί μετά την αποτυχημένη κρατική ιδιοκτησία η οποία και οδήγησε στην χρεωκοπία και απαξίωση αποτελούν την τελευταία ελπίδα για τις εταιρείες αυτές.
Όσον αφορά σε ΕΑΒ και ΕΑΣ τα προβλήματα είναι πολλά και δυσεπίλυτα. Αν και γίνονται φιλότιμες προσπάθειες, η κατάσταση και στις δύο είναι τέτοια που χρειάζεται αρκετός χρόνος και χρήμα για να επανεκκινήσουν, πόσο δε για να μπουν μπροστά σε παραγωγικά σχήματα.
Η επιτυχημένη ή όχι αποκρατικοποίηση της ΕΛΒΟ και των ΕΝΑΕ ίσως τελικά δείξει το δρόμο και για αυτές.
Η λύση που εφαρμόζεται σε όλες τις χώρες του κόσμου για την ΕΑΒΙ, είναι η εξασφάλιση μέσω κρατικών εξοπλιστικών του 60%-70% του τζίρου των εταιρειών και το υπόλοιπο 30% από εξαγωγές. Ισχύει σε ΗΠΑ, Γαλλία, Ισραήλ κλπ.
Δυστυχώς στην χώρα μας, λόγω της κρίσης, χάθηκε εντελώς αυτό το 60%-70% του τζίρου της τελευταίας δεκαετίας, λόγω μηδενισμού των ελληνικών εξοπλισμών ενώ το υπόλοιπο 30% που αφορούσε στις εξαγωγές μειώθηκε σημαντικά από την παγκόσμια κρίση και την προσπάθεια κάθε χώρας να στηρίξει την βιομηχανία της.
Το τελευταίο διάστημα, με ικανοποίηση είδαμε να πραγματοποιούνται επιτέλους ουσιαστικοί εξοπλισμοί που θωρακίζουν την πατρίδα μας.
Συγκεκριμένα η αγορά των RAFALE και του οπλισμού τους αξίας 2.500.000.000 €.
Εκπαιδευτικό κέντρο Καλαμάτας 1.500.000.000 €.
Αρχικά δεν υπήρξε καμία πρόνοια για έργο στην ΕΑΒΙ, 4 δισ. χωρίς ένα € στην εγχώρια βιομηχανία!
Θέλω να επισημάνω ως Έλληνας πολίτης την ικανοποίησή μου για την θωράκιση της χώρας με άμεσο, διαφανή και ουσιαστικό τρόπο. Όμως πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι σε όλες τις χώρες, αντίστοιχα εξοπλιστικά θα επέστρεφαν στην ΕΑΒΙ τους ένα 30% τουλάχιστον σε συμβόλαια συμπαραγωγής και υποστήριξης. Μας λείπει δηλαδή 1,2 δισ.
Σήμερα η νέα διοίκηση της ΓΔΑΕΕ σε συνεργασία με την ΕΑΒΙ προχωρά στις απαραίτητες ενέργειες ώστε να κληθούν οι ξένες εταιρείες και να συνάψουν συμβάσεις με την ΕΑΒΙ .
Μην ξεχνάμε ότι οι μεν Γάλλοι επιθυμούν να δώσουν και άλλα RAFALE τα οποία θα στηρίξουν την ΠΑ για τα επόμενα 30 τουλάχιστον έτη. Οι δε Ισραηλινοί θα είναι εδώ για τα επόμενα 20+ χρόνια.
Όσον αφορά στο μεγαλύτερο εξοπλιστικό πρόγραμμα στην ιστορία αυτό των Φρεγατών ευτυχώς υπάρχει άμεση κινητοποίηση και γίνονται οι ορθές ενέργειες ώστε να εξασφαλίσουμε εκτός της εγχώριας ναυπήγησης που αφορά στο 20-30% τη μεγαλύτερη δυνατή συμμετοχή στο λοιπά συστήματα τους.
Η μη συμμετοχή της ΕΑΒΙ στα προγράμματα των Rafale και του Εκπαιδευτικού Κέντρου της Καλαμάτας συνέβη κυρίως γιατί σήμερα δεν υπάρχει κυβερνητική δομή υπεύθυνη για την ΕΑΒΙ.
Τα Γενικά Επιτελεία σωστά προχωρούν σε εξοπλισμούς με βάση τις επιχειρησιακές τους ανάγκες και η ΓΔΑΕΕ διεκπεραιώνει τους διαγωνισμούς.
Δεν υπάρχει δηλαδή κανείς υπεύθυνος για την συμμετοχή της ΕΑΒΙ στα εξοπλιστικά. Σε εκτιμώμενο εξοπλιστικό 15 δισ. το 30% = 4,5 δισ. για την Ελλάδα.
4,5 δισ. = 30 φορές ο ετήσιος τζίρος της ΕΑΒΙ σήμερα, οι δε 15.000 εργαζόμενοι μπορούν να γίνουν 100.000 με τους πιο μετριοπαθείς υπολογισμούς.
Σε όλο τον κόσμο υπάρχει ΥΦΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ή Αναπληρωτής Υπουργός ΕΑΒΙ.
Μόνο έτσι θα υπάρχει συνέχεια και στρατηγική και παρακολούθηση των διεθνών εξελίξεων π.χ.DRONES, αλλά και κοινοβουλευτικός έλεγχος.
Προτείνουμε με βάση την Εγχώρια Αμυντική Βιομηχανική Στρατηγική (ΕΑΒΣ), να απαιτείται κάθε φορά που το υπουργείο θα φέρνει ένα εξοπλιστικό για έγκριση, να φέρνει και το πακέτο συμμετοχής της ΕΑΒΙ.
Ούτε αμαρτίες με αντισταθμιστικά, ούτε μεσάζοντες, αλλά συμβόλαια βιομηχανικών συνεργασιών.
Η ασφάλεια εφοδιασμού των ΕΔ και αυτάρκεια σε περιόδους κρίσεως δεν είναι συντεχνιακό ζήτημα της ΕΑΒΙ αλλά σοβαρό ζήτημα Εθνικής Ασφάλειας.
Επιγραμματικά οι προτάσεις μας είναι οι παρακάτω:
- Α)Υπουργείο ή Αναπληρωτής Υπουργός για ΕΑΒΙ.
- Β) 30% βιομηχανικές επιστροφές από εξοπλισμούς.
- Γ) Εξυγίανση άμεσα των κρατικών βιομηχανιών.
- Δ) Ενεργοποίηση ΣΑΕΤΒ / θεσμικής συνεργασίας Υπουργείου – ΕΑΒΙ.
- Ε) συμμετοχή σε μεγάλα αναπτυξιακά προγράμματα Ευρωπαϊκά ή Αμερικανικά.
Κυρίες και Κύριοι,
Από τις αποφάσεις που θα παρθούν αυτήν την εποχή σχετικά με το παρόν εξοπλιστικό, θα κριθεί και το μέλλον της ΕΑΒΙ. Είμαστε σήμερα στην ευχάριστη θέση να δηλώσουμε όπως ακούσατε και από τους άλλους δύο εκλεκτούς συνομιλητές ότι υπάρχει πλήρης σύμπνοια και συνεργασία τόσο της Στρατιωτικής όσο και της Πολιτικής ηγεσίας αλλά και της ΕΑΒΙ στο σύνολό της ώστε να πετύχουμε τον στόχο που δεν είναι άλλος από Ισχυρή ΕΑΒΙ – Ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις – Ισχυρή Ελλάδα.
Είμαι σίγουρος ότι όλοι θα πράξουμε το καθήκον μας.
Σας ευχαριστώ
