Από Σάββας Δ. Βλάσσης
Ενδιαφέρουσες αν και περιορισμένες σε ανάλυση ως περιεκτικές, ήταν οι αναφορές του πρωθυπουργού στην ομιλία του κατά την συζήτηση στην Βουλή των προγραμματικών δηλώσεων της κυβερνήσεως, στους τομείς της Εθνικής Άμυνας και της εξωτερικής πολιτικής.
Ως προς την αμυντική πολιτική, αφού παρουσίασε συνοπτικώς τις κυριότερες και μεγαλύτερες σε σημασία αποφάσεις εξοπλιστικών προγραμμάτων για την Πολεμική Αεροπορία και το Πολεμικό Ναυτικό, μίλησε για θετικές εξελίξεις σύντομα, «στα πλαίσια διακρατικών συμφωνιών που έχουμε ήδη υπογράψει“. Αν ο πρωθυπουργός αναφερόταν στις συμφωνίες αμυντικής συνεργασίας που έχουν υπογραφεί με τις ΗΠΑ και την Γαλλία, το πιθανότερο είναι ότι εννοούσε την αναμονή επισήμων ανακοινώσεων από την Ουάσιγκτον για την έγκριση χορηγήσεως Στρατιωτικών Πιστώσεων Αλλοδαπής (FMF) στην χώρα. Είναι προφανές ότι μία τέτοια μείζονα εξέλιξη, θα είχε δραστική επίδραση στις αναθέσεις εξοπλιστικών προγραμμάτων από την Αθήνα.
Ως προς την Ελληνική Αμυντική Βιομηχανία, ο πρωθυπουργός δεν έφερε κάτι άγνωστο μέχρι σήμερα στο τραπέζι. Μίλησε για την προσπάθεια που γίνεται στα ναυπηγεία και την διαδικασία που βρίσκεται σε εξέλιξη με την Lockheed Martin για την είσοδό της ως στρατηγικού επενδυτή στην ΕΑΒ από καιρό. Η “συζήτηση” για την ΕΑΒ βρίσκεται σε εξέλιξη εδώ και τουλάχιστον ενάμιση χρόνο. Ως προς τα ναυπηγεία, είναι γνωστό ότι διά του προγράμματος νέας κορβέτας για το Πολεμικό Ναυτικό, επιδιώκεται η εμπλοκή τους με ανάληψη ναυπηγικού έργου.
Ο πρωθυπουργός έκανε για πρώτη φορά αναφορά στα ΕΑΣ, σε σχέση με τον πόλεμο στην Ουκρανία και το νωπό ενδιαφέρον που επέδειξε η ΕΕ για την παραγωγή πυρομαχικών πυροβολικού. Αυτό έρχεται σε ηχηρή αντίθεση με την πολιτική που εφαρμόστηκε επί της προηγουμένης κυβερνήσεως του Κυριάκου Μητσοτάκη, κατά την οποία δεν ανατέθηκε καμμία σύμβαση στα ΕΑΣ από το ΥΠΕΘΑ ενώ προωθήθηκε το “πάρκο υπουργείων” στις κεντρικές εγκαταστάσεις της εταιρείας στον Υμηττό.
Δεν ελέχθη κάτι που θα συνιστούσε τομή στον χώρο αυτόν, που να αφορά συνολικώς τον κλάδο της Αμυντικής Βιομηχανίας, κρατικό και ιδιωτικό. Το προηγούμενο διάστημα υπήρχε σχετική φημολογία για κυβερνητική πρόθεση ισχυρότερης εποπτείας και ασκήσεως πολιτικής στην Ελληνική Αμυντική Βιομηχανία, μέσω προσώπου υφυπουργού. Πιθανώς τις επόμενες ημέρες, κατά την συζήτηση στην Βουλή, να λεχθούν περισσότερα.
Τα ακριβή λόγια του πρωθυπουργού, είχαν ως εξής:
«Κλείνω με την πέμπτη μας προτεραιότητα, που ταυτόχρονα είναι και η πρώτη: την Ισχυρή Ελλάδα σε γεωπολιτικό, σε διπλωματικό επίπεδο, πρώτα από όλα με θωρακισμένη την άμυνά της, με την φωνή της να ακούγεται παντού, με την παρουσία της να γίνεται αισθητή παντού ως αμυντικός πυλώνας σταθερότητας αλλά και ως δυναμικός ενεργειακός κόμβος της περιοχής.
Συνεχίζουμε, λοιπόν, και την επόμενη τετραετία τα εξοπλιστικά προγράμματα τα οποία έχουν ήδη εγκριθεί για τα 24 Rafale, τα 83 αναβαθμισμένα F-16 «Viper», τις τρεις φρεγάτες Belharra. Και ακολουθεί, βέβαια, η προμήθεια των μαχητικών F-35 -για την οποία έχουμε ήδη αποσπάσει τη θετική απόφαση του αμερικανικού Κογκρέσου- που μπορούν να ενταχθούν στην Πολεμική μας Αεροπορία το νωρίτερο το 2028.
Σύντομα, μάλιστα, πιστεύω ότι θα μπορούμε να ανακοινώσουμε και νέες θετικές ειδήσεις ως προς την αμυντική θωράκιση της χώρας μας στα πλαίσια διακρατικών συμφωνιών που έχουμε ήδη υπογράψει. Ας μην ξεχνάμε ότι αυτή η περήφανη γαλάζια ασπίδα στη γη, στη θάλασσα, στον αέρα προστατεύει τελικά τις εθνικές κόκκινες γραμμές μας.
Παράλληλα, θα συνεχίσουμε την αναβάθμιση της αμυντικής μας βιομηχανίας, με έμφαση στα ναυπηγεία τα οποία εξυγιάνθηκαν με επίμονες προσπάθειες της προηγούμενης κυβέρνησης.
Θα δώσουμε μεγάλη έμφαση στην ΕΑΒ, όπου, ναι, είμαστε σε αναζήτηση στρατηγικού επενδυτή για μειοψηφικό πακέτο, εάν χρειάζεται πρόσθετη τεχνογνωσία για να μπορεί να ανταποκριθεί στις αυξημένες υποχρεώσεις της απέναντι στην πολεμική αεροπορία.
Θα ήθελα να προσθέσω και σε αυτό και την μεγάλη ευκαιρία που παρουσιάζεται στα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα, όπου ο πόλεμος στην Ουκρανία δημιουργεί νέες δυνατότητες και νέες υποχρεώσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης να προμηθευτεί πυρομαχικά, τα οποία μπορούν σήμερα τα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα να παράξουν. Και σε αυτόν τον τομέα πιστεύω ότι σύντομα θα έχουμε εξαιρετικά θετικές ειδήσεις.
Βέβαια, ως προς την μεταναστευτική πολιτική, είτε αρέσει σε κάποιους είτε δεν αρέσει, ο φράχτης στον Έβρο ολοκληρώνεται μέχρι το 2025. Θα εξακολουθούμε να ενισχύουμε το Λιμενικό μας με μέσα και με ανθρώπινους πόρους, έτσι ώστε να μπορεί να κάνει τη δύσκολη δουλειά που του έχουμε αναθέσει: να προστατεύει τα σύνορά μας, σώζοντας ταυτόχρονα ανθρώπινες ζώνες στη θάλασσα, όπως το έκανε όλο το τελευταίο διάστημα.
Ελπίζω και εύχομαι ότι τουλάχιστον στο ζήτημα αυτό, σε αυτήν την αίθουσα, να είμαστε ομονοούντες και να μην υιοθετούμε εύκολα την προπαγάνδα που κάποιοι άλλοι θέλουν να διακινούν εις βάρος του Λιμενικού, των ανδρών και των γυναικών της Ελληνικής Ακτοφυλακής».
Βαλλιστικοί πύραυλοι και πλατφόρμες με αφορμή την τοποθέτηση του καθηγητή Βαληνάκη
Ως προς την εξωτερική πολιτική, ο πρωθυπουργός έδωσε ευθέως το στίγμα της προετοιμασίας διαδικασίας διαπραγματεύσεως με την Τουρκία, για την μόνη διαφορά που αναγνωρίζεται από την Αθήνα, την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ. Επιβεβαιώνεται ότι ενδείξεις όπως ο σχεδόν μηδενισμός της τουρκικής αεροπορικής δραστηριότητος στο FIR Αθηνών εδώ και κάποιους μήνες, είναι προϊόν συνεννοήσεως αλλά η εμπειρία του παρελθόντος όσο και η ανάπτυξη θέσεων αρχής των δύο χωρών δεν αφήνουν μεγάλα περιθώρια αισιοδοξίας για κάποιο δραστικό αποτέλεσμα. Είναι σαφές ότι τα λόγια του πρωθυπουργού επεδίωκαν να καταδειχθεί στους Συμμάχους και εταίρους, η θέση αρχής της Αθήνας, ότι αφήνει πάντα ανοικτή την πόρτα στον διάλογο. Όχι όμως με το παράλογο, κατά την πρόσφατη φράση του ίδιου του πρωθυπουργού.
Είπε συγκεκριμένα για την εξωτερική πολιτική ο Κυριάκος Μητσοτάκης:
«Σε ένα άλλο επίπεδο, και πάλι αυτό της εξωτερικής πολιτικής, μία χώρα με εθνική αυτοπεποίθηση ξέρει να διεκδικεί τα εθνικά της δίκαια αξιοποιώντας με τόλμη κάθε ευνοϊκή συγκυρία.
Λοιπόν, δεν πρέπει να διαπραγματευόμαστε από φόβο, αλλά να μην φοβόμαστε να διαπραγματευτούμε. Αυτό το έλεγε ένας Αμερικανός Πρόεδρος, ο John Kennedy. Και αυτό ισχύει για τη μοναδική διαφορά που έχουμε με την Τουρκία, για την οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο.
Σίγουρα, από τη θερμή ένταση, τη θερμή επιφυλακή των προηγούμενων ετών, προτιμούμε να έχουμε καλές σχέσεις με την Τουρκία, έστω κι αν συμφωνούμε ότι διαφωνούμε. Όμως, δεν θα γυρίσουμε την πλάτη στην Iστορία αν έχουμε την ευκαιρία να τη διαμορφώσουμε.
Πολύ περισσότερο αν αυτή η διαφορά, αυτή η «παγωμένη» διαφορά σαράντα και πλέον ετών, αντί να παγιωθεί, μπορεί να μετατραπεί σε μία ειρηνική και δημιουργική λύση. Γι’ αυτό και η θέση μας παραμένει σταθερή, υπέρ μίας διευθέτησης στο Δικαστήριο της Χάγης, με βάση πάντα το Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο της Θάλασσας.
Στα εθνικά θέματα μπορούμε να προχωρήσουμε με σιγουριά και με αποφασιστικότητα, όπως ακριβώς επιβάλλει ο πατριωτισμός της ευθύνης. Είναι ο ίδιος πατριωτισμός της ευθύνης που σηματοδοτεί μία ακόμα μεγάλη προοπτική, έναν -θα έλεγα- εθνικό στόχο ο οποίος έμοιαζε άπιαστος πριν από κάποιο χρόνο. Αναφέρομαι στην ανάγκη να επανενωθούν τα Γλυπτά του Παρθενώνα με τα αδέρφια τους στην πατρίδα τους, στο Μουσείο της Ακρόπολης. Και βέβαια, θέλουμε να πρωτοστατήσουμε σε μία συνολική καλλιτεχνική αναγέννηση, με ένα ρεύμα από κάτω προς τα πάνω».
Το “πάγωμα” των F-35 (και FMF) ως αφορμή πρωτοβουλιών του ΥΠΕΘΑ
