Από Σάββας Δ. Βλάσσης
Από τις αρχές του χρόνου, εξαιτίας της εντάσεως του Υβριδικού Πολέμου που διεξάγει η Τουρκία εναντίον του Ελληνισμού, έχει ενισχυθεί η αντίληψη των Ευρωπαίων γενικότερα, σε επίπεδο κυβερνήσεων όσο και κοινής γνώμης, ότι η Ελλάδα αποτελεί την “ασπίδα” έναντι των νεοθωμανών βαρβάρων. Η πολεμική κινητοποίηση στον Έβρο τον Μάρτιο και από τον Ιούλιο στο Αιγαίο, έχει αναδείξει τον ρόλο των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων ως “προμάχων”, αίσθηση η οποία ενισχύεται από την σύσφιξη των στρατιωτικών σχέσεων με όλες τις φίλες χώρες της περιοχής αλλά και πέραν αυτής, όπως η Γαλλία.
Η στρατιωτική διπλωματία μέσω κοινών ασκήσεων και συνεκπαιδεύσεων, διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην προβολή της χώρας διεθνώς αλλά κυρίως στην ανάπτυξη στενότερων δεσμών μεταξύ του στρατιωτικού προσωπικού. Όμως το πλέον στενό πλαίσιο, όπου η σφυρηλάτηση των σχέσεων εξυψώνεται και η στρατιωτική συνεργασία επί του πεδίου δημιουργεί προεκτάσεις με άμεσο αντίκτυπο στην κοινή γνώμη μεταξύ ξένων χωρών, είναι αυτό του πολεμικού πεδίου.
Το πολεμικό πεδίο, μπορεί να αφορά είτε την συμμετοχή σε μια κοινή στρατιωτική επιχείρηση που βρίσκεται σε εξέλιξη, όπως αυτή στην περιοχή του Σαχέλ της Αφρικής όπου η Γαλλία έχει θέσει επισήμως αίτημα ελληνικής συμμετοχής, είτε την συμμετοχή σε έναν κοινό στρατιωτικό μηχανισμό που προετοιμάζεται για το ενδεχόμενο αναλήψεως δράσεως. Υπάρχουν υψίστης σημασίας σκοποί που εξυπηρετούνται μέσα από τέτοιες δράσεις και η Ελλάδα έχει κάθε συμφέρον να επιδιώκει την συμμετοχή και τέτοιου είδους συνεργασία.
Εφόσον η Ελλάδα μπορεί να αναλάβει ηγετικό ρόλο, η θέση της αναβαθμίζεται. Και ένα από τα χαμηλότερου κόστους “σχήματα”, από την άποψη της ανάγκης αφιερώσεως πόρων, είναι η Τμηματική Διοίκηση Ειδικών Επιχειρήσεων (Special Operations Component Command) που συγκροτεί η Ελλάδα στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ. Η δημιουργία της SOCC με Έθνος-Πλαίσιο (Frame Nation) την Ελλάδα, αποτελεί εθνική δέσμευση που έχει αναληφθεί με χρονικό ορόσημο ενεργοποιήσεως το 2024.
Το Υπουργείο Εθνικής Αμύνης κινήθηκε προς αυτή την κατεύθυνση, κάνοντας κρούση στην Βουλγαρία και την Ρουμανία. Οι Βούλγαροι ανταποκρίθηκαν με θέρμη και συμφώνησαν να συμμετέχουν στην “Ελληνική SOCC”. Όμως οι Ρουμάνοι αρνήθηκαν, επειδή αποδίδουν ιδιαίτερη έμφαση στις Δυνάμεις Ειδικών Επιχειρήσεων και αποσκοπούν να ηγηθούν ενός άλλου SOCC.
Ο περιορισμός των ξένων συμμετοχών στους φίλους Βουλγάρους, συνιστά ένα ζήτημα, το οποίο αντιμετωπίζει αυτή την στιγμή το ΓΕΕΘΑ. Είναι προφανές ότι η αναζήτηση νέων υποψηφίων συνεργατών σε επίπεδο Δυνάμεων Ειδικών Επιχειρήσεων, μπορεί να στραφεί σε προφανείς αλλά και σε λιγότερο προφανείς επιλογές. Στην δεύτερη κατηγορία, θα μπορούσε να κατατεθεί επισήμως πρόταση σε δύο κράτη, τα οποία στην παρούσα συγκυρία έχουν αποκτήσει ξεχωριστό ενδιαφέρον για τις εθνικές θέσεις.
Η πρώτη είναι η Αυστρία. Ο Ομοσπονδιακός Αυστριακός Στρατός διαθέτει μια αξιόλογη ειδική δύναμη, την μονάδα επιπέδου τάγματος Jagdkommando, που έχει και σημαντική πολεμική εμπειρία, την οποία δεν πολυδιαφημίζει για λόγους πολιτικής. Η σύγκλιση της Αυστρίας σε επίπεδο εξωτερικής πολιτικής με την Ελλάδα έναντι του τουρκικού κινδύνου, αποδόθηκε με τον πλέον εύγλωττο τρόπο στην κρίση του Έβρου, όταν για την ενίσχυση του έργου της Ελληνικής Αστυνομίας, εστάλη επίλεκτο τμήμα της αντιτρομοκρατικής μονάδος Cobra. Η “χημεία” με τα παιδιά της ΕΚΑΜ Θεσσαλονίκης που συνεργάσθηκαν οι Αυστριακοί ήταν θαυμάσια ενώ κατέστη απολύτως εμφανές, πέραν του υψηλού επαγγελματισμού των φιλοξενουμένων, η απόλυτη ψυχοπνευματική ταύτιση με τον ελληνικό αγώνα έναντι του κοινού εχθρού. Οι εξαιρετικές εντυπώσεις, σχολιάσθηκαν σε υψηλό πολιτικό επίπεδο, στις επαφές κυβερνητικών αξιωματούχων των δύο χωρών.
Η Αυστρία, δεν αποτελεί κράτος – μέλος του ΝΑΤΟ ωστόσο, ανήκει στα χαρακτηρισθέντα κράτη συνεργάτες (Partner Nations) της Συμμαχίας και με αυτή την ιδιότητα συμμετέχει σε επιχειρήσεις των Γερμανικών Ενόπλων Δυνάμεων ενώ προωθεί την συμμετοχή της στην Περιφερειακή SOCC (R-SOCC) που συγκροτείται με Έθνος – Πλαίσιο την Ουγγαρία. Οι υπουργοί Αμύνης Κροατίας, Ουγγαρίας, Σλοβακίας και Σλοβενίας, υπέγραψαν σχετική Επιστολή Προθέσεως (LOI) στις 13 Φεβρουαρίου 2019 ενώ η Αυστρία έχει ανακοινώσει την πρόθεσή της να λάβει μέρος.
Από τεχνικής απόψεως, δεν εμποδίζει κάτι την Αυστρία να δηλώσει συμμετοχή και σε ένα δεύτερο SOCC, αυτό που συγκροτεί η Ελλάδα. Το κλίμα μεταξύ των δύο χωρών είναι ιδιαιτέρως θερμό και ιδίως μετά την επιχείρηση στον Έβρο, έχει επέλθει ποιοτική αναβάθμιση. Συνεπώς μια ελληνική πρόσκληση στην παρούσα φάση, θετικώς μόνο μπορεί να εξετασθεί από τους Αυστριακούς.
Ένα άλλο κράτος, το οποίο δεν είναι μέλος του ΝΑΤΟ αλλά περιλαμβάνεται στα κράτη συνεργάτες, είναι η Μάλτα. Η Αθήνα διαπίστωσε με δυσαρέσκεια τον πρόσφατο εναγκαλισμό της Μάλτας από την Τουρκία ως προς την υπόθεση της Λιβύης. Επειδή όμως η σχέση αυτή δείχνει ότι δομήθηκε σε ένα πλαίσιο έμμεσου εκβιασμού και η Μάλτα (όπως και η Αυστρία) είναι κράτος μέλος της ΕΕ, μια προσέγγιση της Αθήνας στο στρατιωτικό επίπεδο των Ειδικών Δυνάμεων, ίσως συνιστά άξια διερευνήσεως περίπτωση. Οι μικροσκοπικές ένοπλες δυνάμεις της Μάλτας, διατηρούν λόχο Ειδικών Δυνάμεων, ο οποίος θα μπορούσε να συνεισφέρει κάποιο τμήμα για συμμετοχή στην ελληνική SOCC.
*Στο προσεχές τεύχος του ΔΟΥΡΕΙΟΥ ΙΠΠΟΥ περιλαμβάνεται αφιέρωμα στην JAGDKOMMANDO του Ομοσπονδιακού Αυστριακού Στρατού.
