Από Σάββας Δ. Βλάσσης
Το διάστημα 12-15 Ιανουαρίου πραγματοποιήθηκε η διμερής συνεκπαίδευση μεταξύ Ελλάδας και ΗΠΑ με την ονομασία «EDDIE’S ODYSSEY».
Κατά τη διάρκεια της συνεκπαίδευσης, η οποία συντονίστηκε από την Διακλαδική Διοίκηση Ειδικών Επιχειρήσεων του ΓΕΕΘΑ (ΔΔΕΕ/ΓΕΕΘΑ), πραγματοποιήθηκαν στην ευρύτερη περιοχή του Πεδίου Βολής Καράβια πραγματικά πυρά από επιθετικά ελικόπτερα των δύο χωρών και συνεργασία σε αντικείμενα Επίγειας Τερματικής Καθοδήγησης Πυρών (Joint Terminal Attack Controller – JTAC) από τμήματα Ειδικών Επιχειρήσεων, σε συνδυασμό με αεροκίνηση τμήματος σε βραχονησίδα. Τα πυρά αφορούσαν βολές πυροβόλου 30 mm των Apache, ρουκετών 2,75 ιντσών και πυραύλων κατευθύνσεως λέιζερ HELLFIRE.
Από ελληνικής πλευράς συμμετείχαν Δυνάμεις Ειδικών Επιχειρήσεων, επιθετικά ελικόπτερα AH-64A/D και ελικόπτερα CH-47D της Αεροπορίας Στρατού. Από αμερικανικής πλευράς συμμετείχαν επιθετικά ελικόπτερα AH-64E, ελικόπτερα UH-60Μ και ελικόπτερα διάσωσης HH-60Μ της 101ης Ταξιαρχίας Μάχης Αεροπορίας Στρατού (101 CAB) της Διοικήσεως Στρατού ΗΠΑ Ευρώπης – Αφρικής.
Επιπρόσθετα και στο πλαίσιο της εν λόγω συνεκπαίδευσης, σχεδιάστηκε και εκτελέστηκε Τακτική Άσκηση Μετά Στρατευμάτων (ΤΑΜΣ), με την επωνυμία «ΠΗΓΑΣΟΣ» στη Νέα Σάντα Κιλκίς, η οποία περιελάμβανε αντικείμενα αεροκίνητων επιχειρήσεων προς εξάλειψη αεροπρογεφυρώματος και παροχής υγειονομικής περίθαλψης στο πεδίο της μάχης.
Από ελληνικής πλευράς συμμετείχαν δυνάμεις από την 71η Αερομεταφερόμενη Ταξιαρχία και ελικόπτερα UH-1H και ΑΗ-64Α της 1ης Ταξιαρχίας Αεροπορίας Στρατού. Από αμερικανικής πλευράς συμμετείχε προσωπικό και ελικόπτερα UH-60 της 101 CAB.
Όπως αναφέρει σχετική ανακοίνωση, οι ανωτέρω συνεκπαιδεύσεις με τους συμμάχους, αποδεικνύουν τους μακροχρόνιους ισχυρούς δεσμούς μεταξύ των δύο χωρών, οι οποίοι συνεχώς ενισχύονται και συνέβαλαν στην περαιτέρω επαύξηση του επιπέδου της επιχειρησιακής ετοιμότητας, μαχητικής ικανότητας και συνεργασίας των συμμετεχουσών δυνάμεων.
Μια και ο λόγος περί επιχειρησιακής ετοιμότητος, μαχητικής ικανότητος και συνεργασίας δυνάμεων, μπορούμε από πλευράς παρατηρήσεων να σταθούμε στο σημείο της υλοποιήσεως της συνεργασίας των τμημάτων Ειδικών Επιχειρήσεων με τα ελικόπτερα της Αεροπορίας Στρατού και τα αντίστοιχα των Συμμάχων, στις εν λόγω συνεκπαιδεύσεις. Στο φωτογραφικό υλικό αλλά και σύμφωνα με ανοικτές πηγές, οι μονάδες Ειδικών Επιχειρήσεων και Ειδικών Δυνάμεων του Ελληνικού Στρατού χρησιμοποιούν σταθμούς ασυρμάτων αμερικανικής προελεύσεως AN/PRC-113 (VHF/UHF-AM) για επικοινωνία με αεροπορικά μέσα.
Ο AN/PRC-113 που φέρουν οι καταδρομείς, λειτουργεί σε διαμόρφωση Have Quick II, προσφέροντας ασφαλή επικοινωνία με τον σταθμό ασυρμάτου AN/ARC-164 (UHF) ικανότητος Have Quick II με τον οποίο είναι εφοδιασμένα τα ελικόπτερα Chinook, Apache και Kiowa Warrior της Αεροπορίας Στρατού. Επειδή όμως οι πηγαίοι κωδικοί (αλγόριθμος κρυπτασφάλησης) της Have Quick ΙΙ είναι σε χρήση στο ΝΑΤΟ, δεν υπάρχει ασφάλεια επικοινωνίας σε εθνικό επίπεδο. Συνεπώς η επικοινωνία των καταδρομέων με AN/PRC-113 δεν είναι ασφαλής.
Επιπλέον, οι AN/ARC-201D και AN/ARC-164 στα ελικόπτερα, αντιμετωπίζουν θέμα χρονισμού με σήμα GPS πριν την χρήση τους, δηλαδή από την φάση της σχεδιάσεως επιχειρήσεων, και σε περιβάλλον αρνήσεως GPS γίνεται πολύ περίπλοκη η ικανότητα ασφαλούς επικοινωνίας με μετάδοση σήματος χρονισμού από σταθερό σταθμό ή από αεροσκάφος σε αεροσκάφος.
Ωστόσο, κύριος σταθμός ασυρμάτου για ασφαλείς επικοινωνίες των υπολοίπων μονάδων του Ελληνικού Στρατού και το πεζικό, είναι ο TRC-9200-3 (VHF) ο οποίος όμως δεν διακρίνεται από συμβατότητα με τον τυπικό σταθμό ασυρμάτου AN/ARC-201D (VHF) που φέρουν τα CH-47D και OH-58D. Τα δε παλαιότερα AH-64A και CH-47SD, στερούνται σύγχρονων σταθμών ασυρμάτων ασφαλούς επικοινωνίας με χερσαίες δυνάμεις.
Είναι προφανές ότι υπ’ αυτές τις συνθήκες, οι μονάδες Πεζικού δεν έχουν ικανότητα ασφαλούς επικοινωνίας με τα μέσα της Αεροπορίας Στρατού που θα κληθούν να τις υποστηρίξουν ή να συνεργαστούν μαζί τους. Επικοινωνία μεταξύ TRC-9200-3 και AN/ARC-201D είναι δυνατή μόνο μέσω σταθερής αναλογικής συχνότητος, την οποία μπορούν να ακροούνται και να παρεμβάλουν οι πάντες…
Το ζήτημα πρέπει να απασχολήσει τους επιτελείς και να επιλυθεί, επειδή η είσοδος σε υπηρεσία των Kiowa Warrior αλλά και των ΝΗ-90 επιδεινώνει την κατάσταση. Ένα γενικότερο πρόγραμμα εκσυγχρονισμού και τυποποιήσεως των μέσων επικοινωνίας χερσαίων δυνάμεων με αεροπορικά μέσα, είναι άκρως απαραίτητο. Ο πόλεμος δεν θα διεξαχθεί μόνο με τις Δυνάμεις Ειδικών Επιχειρήσεων.
Καλά τα Rafale και τα εξοπλιστικά προγράμματα δισεκατομμυρίων, αλλά υπάρχουν και πιο “μικρές” ανάγκες που αν και βασικές, δεν καλύπτονται επί σειρά ετών. Και καθώς στα 105 προγράμματα που έχουν επεξεργαστεί και προωθήσει για υλοποίηση οι αρμόδιοι, δεν υφίσταται απ’ όσο γνωρίζουμε τέτοιο σχετικό πρόγραμμα, είναι ευκαιρία τώρα που αποφασίσθηκε η αύξηση των εξοπλιστικών δαπανών, να συμπεριληφθεί, με εμπλοκή φυσικά της Εγχώριας Αμυντικής Βιομηχανίας.
