Αναβαθμίσεις για Little Birds και Chinook της USSOCOM και οι απαιτήσεις εξοπλισμού της ΑΣ

Σημαντικές εξελίξεις δρομολογήθηκαν για τη Διοίκηση Ειδικών Επιχειρήσεων των ΗΠΑ (USSOCOM) λίγο πριν την εκπνοή του 2018 καθώς το Πεντάγωνο αποφάσισε να αναθέσει δύο ξεχωριστές συμβάσεις στη Boeing για την συντήρηση και αναβάθμιση του στόλου ελικοπτέρων Ειδικών Επιχειρήσεων που διαθέτει.

Συγκεκριμένα η πρώτη σύμβαση 7ετούς διάρκειας και ύψους $1,1 δισ. αφορά την υποστήριξη του συνόλου των ελικοπτέρων MH-6 Little Bird, MH-47 Chinook, and MH-60 Blackhawk τα οποία χρησιμοποιεί ο Αμερικανικός Στρατός. Ανάδοχος είναι η εταιρία Boeing η οποία θα διαχειριστεί εξ ολοκλήρου το πρόγραμμα με τεχνικό προσωπικό που θα βρεθεί στο πεδίο και μηχανολογική υποστήριξη. Παράλληλα η εταιρία θα παρέχει σταθερή ροή ανταλλακτικών με τις περισσότερες εργασίες να πραγματοποιούνται στις εγκαταστάσεις της Boeing στο Fort Campbell του Kentucky.

Η γεωγραφική τοποθεσία των εγκαταστάσεων εξυπηρετεί απόλυτα τον Αμερικανικό Στρατό καθώς εκεί βρίσκεται και η έδρα του 160 Συντάγματος Ειδικών Επιχειρήσεων Αεροπορίας Στρατού (160^th Special Operations Aviation Regiment). Ο Σχηματισμός δηλαδή που εκτελεί τις Ειδικές Επιχειρήσεις σε συνεργασία με επίλεκτες μονάδες όπως οι Delta Force, Green Berets και Rangers σε Θέατρα Επιχειρήσεων στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν αλλά και άλλες περιοχές ενδιαφέροντος.

Αναβάθμιση για τα εξοπλισμένα MH-6 Little Bird

Το δεύτερο συμβόλαιο το οποίο επίσης ανέλαβε η Boeing αφορά την παραγωγή μη προσδιoριζόμενου αριθμού συλλογών MELB (Mission Enhanced Little Bird) οι οποίες προσφέρουν στα ελαφρά εξοπλισμένα ελικόπτερα κρούσης MH-6 Little Bird νέο εξάφυλλο κύριο στροφείο και νέο ουραίο στροφείο 4 πτερύγων, σε συνδυασμό με επανασχεδιασμένο (μεγαλύτερου μήκους) ουραίο τμήμα, νέο σύστημα μετάδοσης κίνησης και νέα διάταξη ουραίας πτέρυγας.

Επιπλέον, οι συλλογές MELΒ περιλαμβάνουν πιο εργονομικές και εύκολα προσβάσιμες πλευρικές θύρες για το μεταφερόμενο προσωπικό και επανασχεδιασμένα πέδιλα προσγείωσης. Η σύμβαση ύψους $48 εκατ. αναμένεται να ολοκληρωθεί το Δεκέμβριο του 2026 και έγινε χωρίς διαγωνισμό με απευθείας ανάθεση στη Boeing από τη USSOCOM.

Τα MH-6X Mission Enhanced Little Bird του Αμερικανικού Στρατού, που πετάνε με το 160^th SOAR, ειδικεύονται σε ένοπλη αναγνώριση, άμεση επέμβαση και παροχή εγγύς αεροπορικής υποστήριξης, εξοπλισμένα με ποικιλία όπλων όπως πολυβόλα Gatling GAU-19 διαμετρήματος `12,7 mm, πολυβόλα M134 Minigun, διαμετρήματος 7,62×51mm NATO καθώς και αντιαρματικά βλήματα AGM-114 Hellfire.

Αντιθέτως, τα MH-6 δεν είναι εξοπλισμένα αλλά αξιοποιούνται χάρη στο μικρό τους μέγεθος και ευελιξία ως ιδανική πλατφόρμα διείσδυσης και απαγγίστρωσης ανδρών των Ειδικών Δυνάμεων προς και από τους στόχους τους. Διαθέτουν ειδικές πλατφόρμες επικάθισης εκατέρωθεν σε κάθε πλευρική θύρα.

Όσον αφορά το MH-47G αποτελεί την έκδοση Ειδικών Επιχειρήσεων του γνωστού μας Chinook, εφοδιασμένο με δεξαμενές μεγαλύτερου μεγέθους, ψηφιακό πιλοτήριο, σύστημα ανεφοδιασμού εν πτήσει, ολοκληρωμένο σύστημα αυτοπροστασίας και οπλισμό που επιτρέπει τη μεταφορά μεγάλης δύναμης προσωπικού Μονάδας Ειδικών Επιχειρήσεων σε μεγάλες αποστάσεις από τη βάση εξόρμησης. Η παραγωγή του τύπου συνεχίζεται στις ΗΠΑ καθώς νωρίτερα το 2018, η Boeing κέρδισε σύμβαση $ 122 εκατ. για προμήθεια 4 νέων ελικοπτέρων προς αναπλήρωση απωλειών.

Οι απαιτήσεις των Ειδικών Επιχειρήσεων

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι ίδιες δεξαμενές επέκτασης εμβέλειας χρησιμοποιούνται και στα Ελληνικά CH-47SD καθώς και τα εκσυγχρονισμένα CH-47DG, παρέχοντας ανάλογα πλεονεκτήματα αυτονομίας στο στόλο των Chinook της Αεροπορίας Στρατού. Όμως δεν υφίστανται οι λοιπές βελτιώσεις εναέριου ανεφοδιασμού και κυρίως το ολοκληρωμένο σύστημα αυτοπροστασίας, που παρέχουν ολοκληρωμένες επιδόσεις για την απαίτηση αποστολών SOF.

Το 160 SOAR δημιουργήθηκε για να καλύψει ακριβώς αυτήν την απαίτηση με ειδικά εναέρια μέσα και ειδική εκπαίδευση χειριστών που προσανατολίζονται αποκλειστικά για εκτέλεση Ειδικών Επιχειρήσεων. Κάτι ανάλογο είναι εδώ και πολύ καιρό “διαπιστωμένη ανάγκη” και για την Αεροπορία Στρατού στη χώρα μας, η οποία ενώ παραδοσιακά εκτελεί συμβατικές αποστολές αερομεταφορών, μεταφοράς στρατευμάτων και εφοδίων και εκκένωση απωλειών από το πεδίο της μάχης, υποστηρίζει ταυτόχρονα και τις Ειδικές Δυνάμεις (ρίψεις αλεξιπτωτιστών, μεταφορά τμημάτων SOF, αποστολές άμεσης επέμβασης).

Αυτό σε κάθε περίπτωση γίνεται παράλληλα με το ευρύτατο φάσμα λοιπών καθηκόντων και απαιτήσεων υποστήριξης των ΕΔ, με αποτέλεσμα να μην επιτυχγάνεται ο επιθυμητός βαθμός εξειδίκευσης και διαθεσιμότητας του προσωπικού της Αεροπορίας Στρατού για Ειδικές Επιχειρήσεις.

Πρόσφατα έγινε γνωστό ότι επιδιώκεται διαφοροποίηση από την άνωθεν περιγραφείσα κατάσταση που γνωρίζαμε όλα αυτά τα χρόνια καθώς φαίνεται ότι υπάρχει -κατ αρχήν- πρόβλεψη για τη σύσταση ενός Λόχου Ειδικών Επιχειρήσεων που θα υλοποιηθεί στο εγγύς μέλλον στο πλαίσιο της σύστασης Διοίκησης Ειδικού Πολέμου.

Τα κενά στον εξοπλισμό των Chinook της ΑΣ

Πρέπει όμως να τονιστεί στο σημείο αυτό ότι ένας σοβαρός παράγοντας που καθορίζει την επιτυχία αυτών των αποστολών είναι τόσο η άμεση και στενή συνεργασία των ανδρών των Ειδικών Δυνάμεων με τους χειριστές της Αεροπορίας Στρατού όσο και ο εφοδιασμός των μέσων με πλήρη συστήματα αυτοπροστασίας, ώστε να αυξηθεί το επίπεδο επιβιωσημότητας.

Την απαίτηση αυτή σήμερα καλύπτει πλήρως μονάχα ο στόλος των ΝΗ-90 (που για τους γνωστούς λόγους η επιχειρησιακή του αξιοποίηση περιορίζεται στο ελάχιστο) ενώ ένα ρόλο αντίστοιχο των MH-6 θα μπορούσαν να αναλάβουν τα OH-58D Kiowa Warrior που διαθέτουν τις προϋποθέσεις (σύστημα αυτοπροστασίας – οπλισμός) και αναμένεται να παραληφθούν μέσα στο 2019 από τα αποθέματα του Στρατού των ΗΠΑ.

Επιπλέον, σε ό,τι αφορά τα υπόλοιπα μέσα και κυρίως το στόλο των Chinook, απαιτείται τουλάχιστον σε πρώτη φάση η ενίσχυσή τους με βαρύτερο οπλισμό υποστηρίξεως που μεταφράζεται σε ισχυρότερα πολυβόλα. Δυστυχώς μια τέτοια προοπτική αν και εξετάστηκε παλαιότερα δεν είχε συνέχεια ενώ η θεώρηση ότι πρόκειται για συμπληρωματικό εξοπλισμό που έχει υψηλό κόστος (άρα και δεν είναι άμεσης προτεραιότητας) δεν είναι ορθή.

Και αυτό διότι η επιχειρησιακή εμπειρία των ΗΠΑ σε Ιράκ και Αφγανιστάν, απέδειξε ότι τις περισσότερες φορές, η παροχή όγκου πυρός που προσφέρουν τα όπλα αυτά (αναρτημένα σε έστορες στις πλευρικές θύρες και την οπίσθια ράμπα) όχι μόνο έσωσε ζωές προσωπικού που τελούσε υπό απαγκίστρωση αλλά και του ίδιου του εναέριου μέσου το οποίο δε παύει να είναι ευάλωτο σε εχθρικά πυρά από το έδαφος.

Η διαιώνιση της σημερινής κατάστασης δεν προσφέρει τίποτα περισσότερο από τις προϋποθέσεις για απώλειες σε περίοδο επιχειρήσεων. Δυστυχώς και εδώ ή έλλειψη επιχειρησιακής εμπειρίας σε πραγματικές επιχειρήσεις, φαίνεται να αποτελεί την μόνη λογική εξήγηση για την αδικαιολόγητη έλλειψη υλοποίησης προσπαθειών προς αυτήν την κατεύθυνση.

Αντιθέτως, παρατηρείται ότι άλλες χώρες που κλήθηκαν να στείλουν δυνάμεις σε εμπόλεμες ζώνες τα τελευταία 10 χρόνια, εμπέδωσαν πολύτιμα διδάγματα και εμπειρίες που συνέβαλαν στην δρομολόγηση άμεσων βελτιώσεων στον εξοπλισμό μεταφορικών ελικοπτέρων.

Το γεγονός αυτό θα πρέπει επιτέλους να προβληματίσει την ηγεσία του Όπλου της Αεροπορίας Στρατού και του ΓΕΣ, προκειμένου να επιδιωχθεί παραχώρηση από αμερικανικά αποθέματα είτε νέα προμήθεια ενός αριθμού πολυβόλων Gatling  – τουλάχιστον για τα ελικόπτερα που θα υποστηρίξουν απευθείας μονάδες Ειδικών Επιχειρήσεων σε περίοδο πολέμου.