Από Σάββας Δ. Βλάσσης
Αμέσως μετά την ανακοίνωση από την Μόσχα στις 25 Μαρτίου, ότι ολοκληρώθηκε η πρώτη φάση της εισβολής στην Ουκρανία και έναρξη νέας φάσεως που προέβλεπε την κατάληψη όλης της διοικητικής περιφέρειας του Ντονμπάς, είχαμε αναφέρει ότι ο πόλεμος ελάμβανε πλέον χαρακτήρα αναμετρήσεως αντοχής. Ο πόλεμος είχε ήδη μετατραπεί ραγδαίως σε πόλεμο φθοράς από νωρίς, όταν απεδείχθη ότι η προσπάθεια των Ρώσων δεν είχε Κέντρο Βάρους και οι αμυνόμενοι προκαλούσαν δυσανάλογα μεγάλες απώλειες. Έκτοτε, πέρασε σε μια νέα φάση με πρωτεύον το στοιχείο της αντοχής στον χρόνο.
Παρήλθαν έκτοτε άλλοι δύο μήνες και έχει επιβεβαιωθεί επίσης η πρόβλεψή μας ότι οι ρυθμοί των Ρώσων θα είναι αργοί, λόγω των εμφανών αδυναμιών και ανικανότητος σε επιχειρησιακό και τακτικό επίπεδα, της απουσίας ευρείας κλίμακος επιθετικών ελιγμών αποφασιστικού αποτελέσματος και φυσικά της ρωμαλέας αντιστάσεως των Ουκρανών. Σταδιακώς δε, η ανακοινωθείσα επιδίωξη καταλήψεως του Ντονμπάς, αποδεικνύεται αδύνατο να επιδιωχθεί με έναν ευρύ διπλό κυκλωτικό ελιγμό που θα παγίδευε το ποιοτικότερο μέρος των εχθρικών δυνάμεων και ακολουθείται η τακτική της σταδιακής απομονώσεως – τεμαχισμού των κυρίων Κέντρων Αντιστάσεως, με πρώτο το Σεβεροντονιέσκ στο αριστερό άκρο της ουκρανικής διατάξεως.
Σεβεροντονιέσκ και δυτικότερα Σλοβιάνσκ και Κραματόρσκ, έχουν οργανωθεί για περίκλειστη άμυνα και θεωρείται ότι απαιτούνται μακροχρόνιοι αγώνες για να υποκύψουν. Καθώς οι Ουκρανοί δεν έχουν δείξει σημάδια προθέσεως συμπτύξεως των δυνάμεών τους, διαφαίνεται ότι είναι αποφασισμένοι να αντισταθούν όσο μπορούν ακόμη και με περικυκλωμένες δυνάμεις. Οι Ρώσοι έχουν αντιληφθεί ότι επιβάλλονται μόνο διά της μάζας και από την ισοπεδωτική δράση του πυροβολικού τους, για να υποχρεώσουν τον αντίπαλο να συμπτυχθεί ή να παραδοθεί. Καθώς η δράση σύμφωνα με την αντίληψη των επιχειρήσεων συνδυασμένων όπλων είναι προβληματική, οι ρωσικές δυνάμεις στηρίζονται τώρα που τα πράγματα είναι πιο στατικά, στην καλύτερη αξιοποίηση των ικανοτήτων τους στον Ηλεκτρονικό Πόλεμο για να βελτιώσουν την απόδοση του πυροβολικού και να παρακολουθήσουν τις εχθρικές επικοινωνίες.
Οι αργοί ρυθμοί που ουσιαστικώς έχουν επιβληθεί από τις πραγματικότητες του πεδίου στους Ρώσους, απασχολούν και τους δύο αντιπάλους. Ο πρόεδρος Πούτιν επιδιώκει να μεταδώσει την εικόνα ότι δεν τον προβληματίζουν οι απώλειες σε προσωπικό και υλικό ενώ θα πετύχει τους καθορισμένους Αντικειμενικούς Σκοπούς όσος χρόνος και αν απαιτηθεί. Αντιστοίχως, ο πρόεδρος Ζελένσκι αλλά και ο μέσος Ουκρανός πολίτης ανεξαρτήτως ηλικίας, δηλώνουν ότι ο πόλεμος θα λήξει με νίκη της Ουκρανίας και πλήρη κατανίκηση του εισβολέα. Στηριζόμενη στην παροχή στρατιωτικού υλικού και κάθε άλλης βοηθείας από την Δύση, η Ουκρανία συνεχίζει την πολεμική προσπάθεια δείχνοντας με κάθε τρόπο την πρόθεσή της να συνεχίζει να ματώνει ανελέητα τους Ρώσους και χωρίς ιδέα συμπτύξεως. Τοιουτοτρόπως, οι δύο αντίπαλοι δείχνουν αποφασισμένοι να εξαντλήσουν τον άλλο, οι Ρώσοι ιδίως, όχι μόνο τους Ουκρανούς αλλά και την Δύση γενικότερα, οπότε θα διατηρήσουν τα κατεχόμενα εδαφικά κέρδη τους, στα οποία οχυρώνονται.
Μπορεί (και προλαβαίνει) να ενισχύσει η Δύση την Ουκρανία με μείζονα οπλικά συστήματα;
Είναι προφανές όμως ότι εάν ο πόλεμος συνεχιστεί κατά τον ίδιο τρόπο και παρά τις απώλειες, οι Ρώσοι διατηρούν υπό τον έλεγχό τους εδάφη της Ουκρανίας, η κατάσταση μπορεί να παρατείνεται εις βάρος του Κιέβου. Έτσι, οι Ουκρανοί, προκειμένου να εξέλθουν νικητές, είτε θα πρέπει να καταστήσουν το κόστος της κατοχής ακόμη πιο δυσβάσταχτο ώστε να υποχρεώσουν τους Ρώσους να αποχωρήσουν από τα ουκρανικά εδάφη, είτε να αρχίσουν να τους εκδιώκουν με επιθετικές ενέργειες που θα οδηγήσουν στην καταστροφή δυνάμεων του αντιπάλου.
Σήμερα οι αντιμαχόμενοι έχει φανεί ότι πάσχουν στην επιχειρησιακή και τακτική σχεδίαση και εκτέλεση επιχειρήσεων. Τα όσα λέγονται και γράφονται για ποιοτική διαφορά στην διοίκηση των Ουκρανών, δεν έχουν τόση βάση καθώς στην πραγματικότητα δεν έχουν αποβάλει τις παθογένειες της σοβιετικής νοοτροπίας και αντιλήψεως που επικρατούν και στους Ρώσους. Οι δυνάμεις των αντιπάλων, έχουν χαρακτηριστικό πρόβλημα στην σχεδίαση κι εκτέλεση επιχειρήσεων συνδυασμένων όπλων, πέραν της αρχικής φάσεως δημιουργίας ρήγματος στην εχθρική άμυνα. Όπως έχουμε πει, τα επιθετικά εγχειρήματα αναλαμβάνονται στην ουσία από υποσυγκροτήματα ενισχυμένα με τεθωρακισμένα και οι επιχειρήσεις από το κλιμάκιο του τάγματος και άνω είναι προβληματικές. Αυτή όμως η αδυναμία, επηρεάζει περισσότερο τους Ουκρανούς, οι οποίοι επιθετικώς υστερούν. Μέχρι τώρα, οι Ουκρανοί αμύνονται. Κάποια στιγμή πρέπει να περάσουν στην αντεπίθεση. Αυτό που έγινε στο Κίεβο και στο Χάρκοβο, δεν ήταν αντεπίθεση αλλά σύμπτυξη των Ρώσων. Επομένως, εάν μέχρι τώρα η κινητοποίηση των Δυτικών για την ενίσχυση κατά προτεραιότητα σε συστήματα πυροβολικού, δημιουργεί ευνοϊκές συνθήκες για πρόκληση μεγαλύτερων απωλειών και φθοράς των Ρώσων, η απόκτηση επιθετικής ικανότητος από τους Ουκρανούς, παραμένει ίσως η μεγαλύτερη πρόκληση ώστε να αφήσουν την παθητική στάση.
Τι πρέπει να γίνει για να ανατραπεί αυτή η κατάσταση;
Κατά την άποψή μας, οι Δυτικοί πρέπει να επιδοθούν σε μια προσπάθεια οργανώσεως και εκπαιδεύσεως μιας επίλεκτης εφεδρείας, στο πλαίσιο των εφεδρειών που σχηματίζουν ήδη οι Ουκρανοί. Έχουν εμφανισθεί ήδη εικόνες από την εκπαίδευση Ουκρανών από ξένους “συμβούλους”, ακόμη και Ισραηλινούς. Πρόκειται όμως για εκπαίδευση στις βασικές ατομικές και ομαδικές δεξιότητες τυφεκιοφόρου. Το ζητούμενο είναι μια ποιοτική πρακτική εκπαίδευση και των αξιωματικών, σε διοικητικά και επιτελικά αντικείμενα, αφού στόχος πρέπει να είναι μια επίλεκτη εφεδρική δύναμη η οποία σε δεδομένο χρόνο και χώρο θα χρησιμοποιηθεί ως αιχμή για μια μείζονα αντεπιθετική προσπάθεια που θα ανατρέψει την κατάσταση και θα δώσει την πρωτοβουλία των κινήσεων στους Ουκρανούς.
Ουκρανία: Γιατί η Δύση δίνει προτεραιότητα στο Πυροβολικό Μάχης
Καθώς η τακτική των Αμερικανών παρουσιάζει κάποιες ενδείξεις ελλείψεως αποφασιστικότερων μέτρων ενώ οι άλλοι Ευρωπαίοι είναι σαφώς πιο συντηρητικοί, πιθανώς για το έργο αυτό καταλληλότεροι είναι οι Βρετανοί. Αυτοί θα πρέπει να συγκροτήσουν μια εφεδρική δύναμη μεγέθους Μεραρχίας, η οποία θα υποβληθεί σε ταχύρρυθμη και εντατική εκπαίδευση συνόλου, με κατάλληλη προετοιμασία των διοικητών και επιτελών σε όλα τα επίπεδα. Μια τέτοια Μεραρχία δυνάμεως δύο – τριών Ταξιαρχιών, μεταξύ αυτών ίσως μια ανασυγκροτηθείσα Ταξιαρχία Αλεξιπτωτιστών που θα αποσυρθεί από το μέτωπο, με πλήρη υποστήριξη σε Τεθωρακισμένα, Πυροβολικό, Μηχανικό Μάχης κ.λπ., θα πρέπει να προετοιμασθεί ώστε να μπορέσει κατά το δυνατόν να ενεργήσει στα πρότυπα των αναπτυγμένων Δυτικών στρατών και με την ενεργό παρουσία σε συμβουλευτικό ρόλο Δυτικών αξιωματικών. Εξοπλισμένη με ό,τι καλύτερο σε δυτικό υλικό μπορεί να συγκεντρωθεί, η δύναμη αυτή θα πρέπει να εκπαιδευθεί σε συμπυκνωμένο χρόνο ώστε να κατακτήσει το σύνολο των δυνατοτήτων του συνδυασμού όπλων κι ενεργείας με ταχεία διαδοχή πολλαπλών φάσεων.
Εάν υπολογίσουμε ότι η συγκέντρωση του υλικού από την Δύση και η εκπαίδευση θα διαρκέσουν εύλογο χρόνο κατά τον οποίο η άμυνα των ουκρανικών δυνάμεων στο Ντονμπάς θα εξακολουθεί να αντέχει, τότε επίθεση αυτής της εφεδρικής Μεραρχίας στην περιοχή Χερσώνα – Ζαπορίζια, όπου οι ρωσικές δυνάμεις είναι ασθενέστερες, μπορεί να πετύχει ρήγμα και με εκμετάλλευση αυτού, ευρύτερο αποφασιστικό αποτέλεσμα. Αυτό μπορεί να είναι αφενός η απελευθέρωση εδαφών και η διεύρυνση του θαλασσίου μετώπου για την Ουκρανία, αφετέρου η καταστροφή σημαντικού εχθρικού δυναμικού, με επιπτώσεις στο γενικότερο ηθικό του αντιπάλου. Μια τέτοια εξέλιξη, θα σηματοδοτήσει την αποφασιστική αντεπιθετική επιστροφή της Ουκρανίας, δρώντας πιθανώς και ως καταλύτης με ευρύτερη επίδραση και σε πολιτικό επίπεδο. Διαφορετικά, η Ουκρανία θα συνεχίσει να έχει παθητική στάση στον αγώνα αντοχής και ο εχθρός θα διατηρεί το πλεονέκτημα και την πρωτοβουλία κινήσεων.
Δούρειος Ίππος Podcast short # 012 – Συνέντευξη με τον “Περικλή”- Το νότιο μέτωπο
