Από Σάββας Δ. Βλάσσης
Κηδεύθηκε σήμερα 15 Φεβρουαρίου στον ιερό ναό Ευαγγελιστρίας Σιδηροκάστρου, στην γη των προγόνων του, ο Αντιστράτηγος Γεώργιος Κατσάνης, ο οποίος έπεσε μαχόμενος υπέρ πίστεως και πατρίδος στις πολεμικές επιχειρήσεις της Κύπρου το 1974. Με αυτό τον τρόπο, αναπαύθηκε πλέον, 46 χρόνια μετά τον θάνατό του, διάστημα κατά το οποίο εθεωρείτο τυπικώς αγνοούμενος, λόγω αδυναμίας εντοπισμού του σημείου ταφής του και των λειψάνων του.
Την Τετάρτη 12 Φεβρουαρίου, είχε πραγματοποιηθεί στο Σταυροβούνι της Κύπρου, στο στρατόπεδο της 33 Μοίρας Καταδρομών, η τελετή αφίξεως του διοικητή της κατά το 1974, Ταγματάρχη Γεωργίου Κατσάνη. Ο διοικητής διανυκτέρευσε στο εκκλησάκι της Μοίρας εν αναμονή της επιστροφής του στην γενέθλια γη.
Την επομένη 13 Φεβρουαρίου, πραγματοποιήθηκε στον Ιερό Ναό της του Θεού Σοφίας στην Λευκωσία, η επίσημη τελετή επαναπατρισμού των λειψάνων του διοικητού, παρόντων εκπροσώπων της κυπριακής και της ελληνικής κυβερνήσεως.
Μετά την μεταφορά στην Ελλάδα αεροπορικώς, την ίδια ημέρα, πραγματοποιήθηκε στην Στρατιωτική Σχολή Αξιωματικών Σωμάτων (ΣΣΑΣ) στην Θεσσαλονίκη, η τελετή παραλαβής των λειψάνων του διοικητού. Ως εκπρόσωπος του προέδρου της κυβερνήσεως Κυριάκου Μητσοτάκη, παρέστη ο ΥΦΕΘΑ Αλκιβιάδης Στεφανής, συνοδευόμενος από τον Α/ΓΕΕΘΑ Στρατηγό Κωνσταντίνο Φλώρο και τον Α/ΓΕΣ Αντιστράτηγο Χαράλαμπο Λαλούση.
Ακολούθως, την επομένη ημέρα, τα λείψανα του πεσόντος φιλοξενήθηκαν στον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου, στο στρατόπεδο που φέρει το όνομά του στην Ρεντίνα.
Στην ομιλία του στις 13 Φεβρουαρίου, ο ΥΦΕΘΑ απέδωσε το υψηλό νόημα της πρέπουσας ταφής των οστών του αξιωματικού διοικητού, μιλώντας για αποκατάσταση και “μια μεγάλη εθνική εκκρεμότητα, όχι ως μία απλή υποχρέωση ή μία τυπική διαδικασία τακτοποίησης της σορού, αλλά ως μια θρησκευτική και εθνική επιταγή, ένα υπέρτατο καθήκον προερχόμενο από τα βάθη της πολιτιστικής μας κληρονομιάς“.
Ο Ταγματάρχης (ΠΖ) Γεώργιος Κατσάνης του Χρήστου με Αριθμό Μητρώου 33261 της Τάξεως ΣΣΕ 1955, ηγήθηκε της Μοίρας του στις 20 Ιουλίου 1974, οδηγώντας την με επιτυχία στην κατάληψη του Αντικειμενικού Σκοπού της, που ήταν το ύψωμα Πετρομούθια, στην διάβαση Αγύρτας και προ του κάστρου του Αγίου Ιλαρίωνος στον Πενταδάκτυλο. Το πρωί της επομένης, ευρισκόμενος πάντα στην πρώτη γραμμή, έπεσε από εχθρικά πυρά και δεν κατέστη εφικτή η ανακομιδή του από τους άνδρες του. Τα οστά του βρέθηκαν τελικώς σε ομαδικό τάφο πλησίον στρατοπέδου του τουρκικού κατοχικού στρατού στον Άγιο Ιλαρίωνα, μαζί με τα οστά 4 ακόμη αγνοουμένων. Η ταυτοποίηση των λειψάνων έγινε τον Ιανουάριο του 2020 στο κέντρο ελέγχου DNA των ΗΠΑ, με το οποίο συνεργάζεται η Διερευνητική Επιτροπή Αγνοουμένων.
Μέσω της Διερευνητικής Επιτροπής Αγνοουμένων, στην διάρκεια του 2019 επιτεύχθηκε η ταυτοποίηση των λειψάνων 42 αγνοουμένων των επιχειρήσεων της Κύπρου το 1974 ενώ το 2018 είχε προηγηθεί η ταυτοποίηση άλλων 71 και για το 2020 το πρόγραμμα συνεχίζεται με εντατικό ρυθμό. Προς αυτό τον σκοπό, υπάρχει συνεχής ροή νεωτέρων πληροφοριών για πιθανούς χώρους ταφής ενώ γίνεται διασταύρωση και με παλαιότερες πληροφορίες, κατά βάση από τουρκικής πλευράς.
Η περίπτωση των αναγνωρισθέντων αγνοουμένων των πολεμικών επιχειρήσεων της Κύπρου το 1974 και η επιστροφή στην γενέθλια γη για την ανάπαυσή τους, πρέπει να γίνεται με τις δέουσες τιμές παρούσης της υψηλότερης εκπροσωπήσεως της Πολιτείας, ανεξαρτήτως βαθμού των πεσόντων. Δυστυχώς, η παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας, δεν είναι ανελλιπής σε αυτές τις περιπτώσεις.
Το δεύτερο που πρέπει να συγκρατήσουμε, είναι ότι η περίπτωση της μακράς προσπάθειας αναγνωρίσεως των πεσόντων της τουρκικής εισβολής, πρέπει να αξιοποιηθεί πολιτικώς και για την ανάλογη προσπάθεια που γίνεται από την Πολιτεία, για τους 8.000 περίπου πεσόντες του ελληνοϊταλικού πολέμου 1940-41, που έχουν ταφεί στην Αλβανία. Σε αυτό το ανθρωπιστικής φύσεως θέμα, με σαφείς όμως εθνικές διαστάσεις, η ελληνική πλευρά πρέπει να παρουσιάζει ως παράδειγμα προς μίμηση στους εκπροσώπους της αλβανικής κυβέρνησης, την συμφωνία συνεργασίας με την τουρκική πλευρά για τους πεσόντες του 1974. Όταν επιτυγχάνεται συνεννόηση σε αυτό το θέμα ακόμη και με τον εχθρό του Γένους, η Αλβανία επιδεικνύει εντυπωσιακά ξένη προς κάθε έννοια πολιτισμού και ηθικών αρχών στάση.
