Από Σάββας Δ. Βλάσσης
Το τελευταίο διάστημα, τα ελληνικά ΜΜΕ δίνουν μεγάλη δημοσιότητα στις δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων, οι οποίοι είναι σαφές ότι λόγω της προεκλογικής περιόδου, συχνά “δίνουν τα ρέστα τους” σε ανθελληνικές, συνήθως γραφικές, τοποθετήσεις. Οι δηλώσεις της στρατιωτικής ηγεσίας, σε όλες τις χώρες, είναι πάντοτε πιο σοβαρές και μετρημένες αλλά τα ελληνικά ΜΜΕ προσπαθούν πάντα να βρίσκουν “δράκους” και εκεί που δεν υπάρχουν. Πρόσφατο παράδειγμα οι δηλώσεις του αρχηγού των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων Στρατηγού Ακάρ στις 19 Μαΐου, επ’ ευκαιρία της ασκήσεως (BEYAZ FIRTINA) που διεξάγει ανά διετία το Τουρκικό Ναυτικό. Επί της ουσίας, ο στρατηγός δεν είπε κάτι το ιδιαίτερο, από το να επαναλάβει αναμενόμενες δηλώσεις περί της ικανότητος των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων. Αυτά όμως είναι πράγματα κοινά, τα οποία λένε όλοι οι ομόλογοί του, επιδιώκοντας να μεταδώσουν το μήνυμα ότι οι αμυντικές δαπάνες δεν πάνε χαμένες αλλά εξυπηρετούν παραγωγικώς έναν εθνικό σκοπό.
Αντί να παρερμηνεύουμε τέτοιες κοινότυπες δηλώσεις ή να τους αποδίδουμε μεγαλύτερη σημασία απ’ ό,τι θα έπρεπε, ώστε να μην μεταδίδεται κάποιου είδους φοβικό σύνδρομο στην κοινή γνώμη, καλό είναι να προσέχουμε ορισμένες λεπτομέρειες που εν προκειμένω, “μιλάνε από μόνες τους”, για τις Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις. Κατ’ αρχάς, στα λόγια που αφιέρωσε ο Στρατηγός Ακάρ για την ικανότητα διεξαγωγής (ταυτοχρόνως) επιχειρήσεων στην Συρία και σε άλλα μέτωπα, αξίζει να σταθούμε σε ένα συγκεκριμένο σημείο: εκείνο στο οποίο ο αρχηγός των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων αισθάνεται ότι πρέπει να τονίσει και να επαινέσει την συμβολή του Ελευθέρου Συριακού Στρατού (FSA). Πρόκειται για το παραστρατιωτικό σώμα που οργάνωσε και υποστήριξε η Τουρκία και το οποίο ανέλαβε το βάρος των επιχειρήσεων στην Συρία, γι’ αυτό και υπέστη την πλειοψηφία των απωλειών, πολλαπλασίων εν σχέσει με αυτές του Τουρκικού Στρατού. Το να επαινεί ο Ακάρ τον FSA, ενώ υποτίθεται ότι μιλάει για το στράτευμα του οποίου ηγείται, σημαίνει ότι οι Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις δεν έχουν αναλάβει μόνες την διεξαγωγή του αγώνος αλλά βασίζονται σε έναν σύμμαχο. Συνεπώς, η ικανότητα διεξαγωγής επιχειρήσεων στην Συρία, δεν είναι αυτόνομη από πλευράς Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων ενώ είναι σαφές ότι ο αντίπαλος είναι επί της ουσίας μια παραστρατιωτική – ανταρτική δύναμη σε μια ολοσχερώς κατεστραμμένη χώρα. Οι Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις δεν έχουν βρεθεί αντιμέτωπες με τακτικό στράτευμα μιας κανονικής χώρας, ώστε να αξιολογηθεί η απόδοσή τους.
Το δεύτερο σημείο που μπορούμε να προσέξουμε, είναι ότι στο δημοσιοποιηθέν φωτογραφικό υλικό από την επίσκεψή του στην φρεγάτα Gaziantep, στην φωτογραφία όπου ο Ακάρ, περιστοιχισμένος από τους άλλους αρχηγούς των Κλάδων κάνει δηλώσεις, διακρίνονται από πίσω του, στον μπουλμέ, οπές από δύο αντικείμενα που έχουν αφαιρεθεί. Οι ναυτικοί γνωρίζουν ότι κατά παράδοση, σε όλα τα πολεμικά πλοία, υπάρχουν στο καρέ σε χάλκινες πλάκες, τα ονόματα του πληρώματος παραλαβής του κάθε πλοίου και οι διατελέσαντες κυβερνήτες. Προφανώς οι πλάκες αφαιρέθηκαν επειδή κάποια από τα αναγραφόμενα ονόματα είναι φυλακισμένοι λόγω αναμείξεως στην αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος του 2016! Και αυτοί οι συνάδελφοι, έχουν πλέον τεθεί εις το πυρ το εξώτερον… Αυτή η μικρή λεπτομέρεια, προκάλεσε μειδιάματα στους Έλληνες αναλυτές πληροφοριών. Δείχνει καθαρά το μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις και το χάσμα που έχει δημιουργηθεί στο Σώμα των αξιωματικών, μια πληγή που θα απαιτείσει χρόνο ώστε να επουλωθεί.
Επί της ουσίας, οι Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα στην λειτουργία τους, εξαιτίας των συνεχιζομένων αποτάξεων μονίμων στελεχών που κατηγορούνται για σχέσεις με τον Γκιουλέν. Στις ταξεις του τουρκικού στρατεύματος, έχουν εμφιλοχωρήσει πλέον η καχυποψία και ο φόβος, που δηλητηριάζουν το υπηρεσιακό περιβάλλον. Ως εκ τούτου, το βέβαιο είναι ότι οι κομπορρημοσύνες περί ικανότητος αναλήψεως πολυμέτωπων “επιχειρήσεων” από πλευράς Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων, έχουν πραγματική βάση μόνο εναντίον ανταρτικών σωμάτων ή στην περίπτωση καθημερινών προκλητικών δραστηριοτήτων, συχνά πειρατικού χαρακτήρος, οι οποίες όμως γίνονται ανεκτές από επιλογή του θιγομένου, ο οποίος τυγχάνει να είναι συμμαχική και όχι εχθρική επί της ουσίας χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Από δικής μας πλευράς, αυτό που οφείλουμε να κρατήσουμε, είναι ότι η αναστάτωση που έχει επέλθει στις Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις λόγω των εσωτερικών προβλημάτων της γειτονικής χώρας, προσφέρει μία ευκαιρία να καλύψουμε το χαμένο έδαφος στον δικό μας αμυντικό μηχανισμό, λόγω της παρατεταμένης οικονομικής κρίσεως. Βεβαίως αυτό προϋποθέτει πολιτική βούληση. Κατ’ επέκταση, εάν θέλουμε να ανακάμψουμε και η χώρα να αποφύγει άλλα πισωγυρίσματα, σε όλα τα επίπεδα, μη εξαιρουμένου και αυτού της εσωτερικής συνοχής η οποία έχει πληγεί με ευθύνη της παρούσης κυβερνήσεως, θα πρέπει να το επιδιώξει και ο λαός. Η κοινή γνώμη, δεν πρέπει να παρασύρεται από τις παρενέργειες του υπερπλεονάσματος ενημερώσεως από πλευράς των μη εξειδικευμένων ΜΜΕ, αφετέρου να κρίνει καλύτερα και με μεγαλύτερη σύνεση, κάθε φορά που του δίδεται η ευκαιρία να επιλέξει κυβέρνηση.
