- Από Σάββας Δ. Βλάσσης
Η ΓΔΑΕΕ ανέθεσε σύμβαση ύψους 17 εκατ. ευρώ για την προμήθεια 1.950 διοπτρών νυκτερινής σκοπεύσεως για τους αντιαρματικούς εκτοξευτές Carl Gustaf M2 των μονάδων Πεζικού. Σε άλλες σελίδες παρουσιάζουμε αναλυτικά το ιστορικό και τις πτυχές του προγράμματος. Εδώ απλώς θα σταθούμε στο ζήτημα της προτεραιότητος που, προφανώς, δόθηκε από την ηγεσία στο πρόγραμμα έναντι άλλων.
Είναι αντιληπτό ότι η σημερινή κυβέρνηση δεν «σκίζεται» και τόσο για τον αμυντικό προϋπολογισμό της χώρας. Οι άνθρωποι τα έκαναν μούσκεμα με την οικονομία το 2015 κι αυτό έχει ως συνέπεια τον διαρκή περιορισμό των λειτουργικών προϋπολογισμών των Γενικών Επιτελείων αλλά και την αδυναμία αυξήσεως του αναπτυξιακού προϋπολογισμού ώστε να προχωρήσει η υλοποίηση προγραμμάτων που θα εκσυγχρονίσουν τον οπλισμό και τα υλικά. Το δεύτερο σημαίνει ότι, εφόσον μόνο περιορισμένος αριθμός προγραμμάτων μπορεί να υλοποιηθεί, αποκτά μεγαλύτερη σημασία η διαδικασία ιεραρχήσεως των αναγκών. Δηλαδή, με τους περιορισμένους πόρους να καλύψουμε τις πλέον ζωτικές και πιεστικές επιχειρησιακές ανάγκες ενώ μοιραίως οι υπόλοιπες θα τεθούν σε δεύτερη μοίρα, μέχρι να βελτιωθούν τα δεδομένα.
Το φυσιολογικό ερώτημα λοιπόν που προκύπτει ευλόγως, όταν προχωράει σε υλοποίηση ένα πρόγραμμα είναι ένα: αυτό μάς έλειπε πραγματικά; Τα 1.950 ΟΝΥΠΑΣ ήταν το πρόγραμμα με την μεγαλύτερη σημασία για τον Στρατό Ξηράς; Αυτή ήταν η πιο «καυτή» επιχειρησιακή ανάγκη που παρέμενε σε εκκρεμότητα; Και η απάντηση για τον οποιονδήποτε με στοιχειώδη αντίληψη της πραγματικότητος, δεν μπορεί παρά να είναι μία: «ασφαλώς ΟΧΙ»!
Η έλλειψη ΟΝΥΠΑΣ στα Carl Gustaf της 8ης Μηχανοποιημένης Ταξιαρχίας στα Ιωάννινα, ή του Εθνοφύλακα στο ΤΕΘ Χίου, ήταν αυτό που «έκαιγε» το ΓΕΣ και το Πεζικό γενικότερα; Έχουν τόσο πολλά άρματα οι Αλβανοί, που θα λυγίσει το ελληνικό Πεζικό σε νυκτερινή εισβολή στην Ήπειρο; Άρματα μάχης θα κατεβάσουν με ελικόπτερα οι Τούρκοι στα νησιά και οι εκεί μονάδες έχουν έλλειψη σε Μ48Α5 MOLF, Kornet, TOW (που έχουν θερμικά σκοπευτικά); Είναι πρωταρχικής σημασίας η πρόσδοση νυκτερινής ικανότητος σε ένα αντιαρματικό όπλο αυτοάμυνας της Διμοιρίας Πεζικού, για το οποίο μάλιστα δεν υφίσταται καν επαρκές απόθεμα πυρομαχικών;
Πόσα χρόνια ακούμε ότι ετοιμαζόμαστε για αντιμετώπιση μιας εντάσεως, κρίσεως ή συρράξεως με την Τουρκία; Ποιος έχει τις περισσότερες πιθανότητες να δράσει στην πλειοψηφία των σεναρίων που μπορούν να εξελιχθούν σε κάθε μία από τις περιπτώσεις αυτές; Ποια θα είναι η επίδραση των Leopard 2 στο Αιγαίο, σε κάποια μικρονήσο ή στην Μεγίστη; Ποια η επίδραση των ATACMS και των MLRS, όταν θα επέλθει συμφωνία καταπαύσεως του πυρός αλλά ο εχθρός θα εξακολουθεί να πατάει μία νήσο; Ποιο νόημα θα έχουν τότε τα F-16, οι φρεγάτες και τα ΑΦΝΣ;
Άπαντες (;) θεωρούν ότι το «πολυεργαλείο» που θα διαδραματίσει πρωτεύοντα ρόλο, είναι οι Ειδικές Δυνάμεις. Γι’ αυτό και βλέπουμε ότι ο Στρατός Ξηράς διατηρεί σε μεγάλη ανάπτυξη αυτές τις μονάδες ενώ και το ΓΕΕΘΑ μεριμνά ώστε να αναβαθμίσει τις «δικές του» Ειδικές Δυνάμεις σε εργαλείο πραγματικά στρατηγικής επιδράσεως.
Κατά δεύτερο λόγο, το ΓΕΣ αντιλαμβάνεται πλήρως την αυξημένη σημασία της ποιότητος των μονάδων Πεζικού, ιδίως στην Ζώνη Ευθύνης της ΑΣΔΕΝ. Διότι δεν θα βρεθούν αντιμέτωπες με τυχαίες αλλά με τις πλέον επίλεκτες μονάδες του εχθρού.
Με άλλα λόγια, στο επίκεντρο μιας κρίσεως στο Αρχιπέλαγος, μέσα στο «χάος» αεροναυτικών επιχειρήσεων, λίγοι καλοί πεζοί μαχητές θα επωμιστούν την πραγματική «δουλειά», δηλαδή να πετάξουν στην θάλασσα τους σκούρους, που ενδεχομένως θα έχουν θέσει τον πόδα τους σε ελληνικό έδαφος.
Οι άνδρες αυτοί, καταδρομείς είτε οπλίτες των Τμημάτων Αμέσου Επεμβάσεως, είναι αυτοί που θα πρέπει να διασχίσουν την φουρτουνιασμένη θάλασσα ή να πετάξουν χαμηλά με ελικόπτερο μέσα στο σκοτεινό Αιγαίο.
Είναι αυτοί που θα τσακιστούν επάνω στα κακοτράχαλα βράχια, πασχίζοντας να εξασφαλίσουν ένα μικρό προγεφύρωμα υπό το ανηλεές φονικό εχθρικό πυρ.
Είναι αυτοί που κατόπιν θα πρέπει, ανασύροντας κάθε σταγόνα ψυχικής και σωματικής δυνάμεως να ανακτήσουν την επιθετική τους ορμή και να ελιχθούν εναντίον του εχθρού.
Είναι αυτοί που θα κληθούν να χτυπηθούν σώμα με σώμα, ανατρέποντας τους σκούρους με CQB, την χειροβομβίδα και την ξιφολόγχη.
Τί έχουμε κάνει γι’ αυτούς, τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια; Επ’ αυτού, τί βαθμολογία θα έδιναν στον εαυτό τους οι ίδιοι οι Αρχηγοί;
Γιατί οι Ειδικές Δυνάμεις «μένουν» από αλεξίπτωτα και καταδυτικές συσκευές; Γιατί είναι οι μόνες παγκοσμίως που δεν έχουν σύγχρονες θερμικές σκοπευτικές διόπτρες για να πολεμήσουν νύκτα; Γιατί δεν έχουν mini UAV, τα λεγόμενα «κυάλια στον ουρανό»; Πόσο κοστίζουν οι σύγχρονες ατομικές θωρακίσεις και οι σύγχρονες εξαρτύσεις μάχης; Έχουν τον κατάλληλο ιματισμό που θα εξασφαλίσει τους καταδρομείς έναντι των στοιχείων της φύσεως; Έχουν όπλα που λειτουργούν; Έχουν αξιόπιστους ασυρμάτους;
Οι δε πεζικάριοι των ΤΑΕ, υποτίθεται ότι έπρεπε να εφοδιαστούν με αναβαθμισμένα G3, φέροντα διόπτρες ταχείας σκοπεύσεως, σκοπευτικά λέιζερ, περισσότερα νυκτερινά βοηθήματα. Τί γίνεται με τα πολυβόλα και τα βομβιδοβόλα τους; ΑΣΔΕΝ και Διεύθυνση Πεζικού, έχουν προβεί σε σχετικές μελέτες. Γιατί προχωράνε με ρυθμούς κάβουρα;
Πόσα από αυτά τα πραγματικά κρίσιμης σημασίας όπλα και υλικά, μπορούσαν να αποκτηθούν με τα 17 εκατ. ευρώ που σπαταλήθηκαν; Ασφαλώς πολλά. Εμείς όμως είμαστε Large. Ή καλύτερα, Extra Large, αφού δεν ασχολούμαστε με τέτοια ταπεινά και «φθηνά» πράγματα. Κεντρίζουν το ενδιαφέρον τα Stealth αεροπλάνα και πλοία αλλά δεν δίνουμε δεκάρα εάν ο οπλίτης μένει σαν παρακατιανός από πλευράς οπλισμού και εν γένει υλικών.
Είναι ευνόητο ότι η προμήθεια των ΟΝΥΠΑΣ για τα Carl Gustaf εξυπηρέτησε πρωτίστως πολιτικά κριτήρια. Η πρόθεση της πολιτικής ηγεσίας να ενισχύσει την Ελληνική Αμυντική Βιομηχανία, αναθέτοντάς της μια σημαντική σύμβαση, είναι ένας πολιτικός σκοπός, απολύτως θεμιτός και αντιληπτός. Δεν πρέπει όμως να ιεραρχείται υψηλότερα από τις πραγματικά επείγουσες επιχειρησιακές ανάγκες των Ενόπλων Δυνάμεων. Το πρόγραμμα δεν ήταν «τεράστιο». Είναι όμως για τα δεδομένα των Ειδικών Δυνάμεων.
Ο γέγονε, γέγονε. Εφόσον εν προκειμένω αναφερόμαστε στον Στρατό Ξηράς, είναι επιτακτικό πλέον το επόμενο «μεγάλο πρόγραμμα» που θα δρομολογηθεί, να εστιάζει στις Ειδικές Δυνάμεις και το Πεζικό. Οι πολιτικοί και οι στρατηγοί πρέπει να αντιληφθούν ότι εάν απαιτηθεί, ή θα στείλουν αυτούς τους ανθρώπους έτοιμους από κάθε άποψη και με αξιώσεις να κάνουν την «δουλειά» ή θα τους στείλουν χύμα σε μια «βρωμοδουλειά»…
Το 31ο τεύχος του ΔΟΥΡΕΙΟΥ ΙΠΠΟΥ κυκλοφορεί στις 12 Σεπτεμβρίου 2017
