Από Σάββας Δ. Βλάσσης
Στις 25 Δεκεμβρίου ο Άγιος Βασίλης παρέδωσε στην Ρωσική Αεροπορία το πρώτο μαχητικό Su-57 παραγωγής, με αριθμό “01”, που πρόκειται να χρησιμοποιηθεί στο Κρατικό Κέντρο Δοκιμών Πτήσεων στο Ακτουμπίνσκ για δοκιμές όπλων. Προηγουμένως, ο Ρώσος υπουργός Αμύνης Σεργκέι Σοϊγκού είχε δηλώσει ότι θα παραδοθούν 22 Su-57 μέχρι το τέλος του 2024 και το σύνολο των 76 αεροσκαφών που έχουν παραγγελθεί μέχρι σήμερα, θα έχει παραδοθεί μέχρι το 2028.
To πρώτο Su-57 που είχε βγει από την γραμμή παραγωγής, συνετρίβη τον Δεκέμβριο του 2019, με αποτέλεσμα η παράδοση του επόμενου να γίνει ένα έτος μετά. Δέκα πρωτότυπα έχουν κατασκευαστεί για δοκιμές και αξιολόγηση, με κάποια εξ αυτών να έχουν εμφανισθεί στην Συρία, όπου προφανώς αξιολογήθηκαν σε επιχειρησιακές συνθήκες. Για να ανατεθεί η αρχική σύμβαση των 76 αεροσκαφών παραγωγής ύψους 2,7 δισ. $, όπως είχε δηλώσει ο υπουργός Αμύνης, οι κατασκευάστριες εταιρείες προέβησαν σε μείωση του κόστους κατά 20%.
Το νέο ρωσικό μαχητικό ενσωματώνει τεχνολογίες Πολύ Χαμηλής Παρατηρησιμότητος (VLO) ωστόσο, θεωρείται δεδομένο από συγκεκριμένες σχεδιαστικές επιλογές ότι δεν διακρίνεται από τόσο μειωμένο ίχνος ραντάρ όσο τα αμερικανικά F-22 και F-35. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν καταβλήθηκε προσπάθεια για την επίτευξη του καλύτερου δυνατού αποτελέσματος. Προσφάτως αποκαλύφθηκε στους αεραγωγούς των κινητήρων νέος τύπος “γρίλιας”, ομοαξονικού ακτινωτού τύπου, κατασκευασμένη από υλικά απορροφήσεως ακτινοβολίας ραντάρ (RAM), για περαιτέρω μείωση του ίχνους των πτερυγίων του συμπιεστή των κινητήρων και του συνολικού ίχνους του αεροσκάφους από το εμπρόσθιο ημισφαίριο. Άλλη λεπτομέρεια για τις πρόνοιες που έχουν ληφθεί, είναι ότι όταν η “σφαίρα” του αισθητήρα υπερύθρων έρευνας και ιχνηλατήσεως που βρίσκεται εμπρός από την καλύπτρα δεν χρησιμοποιείται, στρέφεται ανάποδα και το πίσω μέρος της είναι καλυμμένο από RAΜ.
Γενικώς έχει δοθεί μεγαλύτερη έμφαση στην κάλυψη 360 μοιρών του αεροσκάφους από τους διάφορους αισθητήρες, μέχρι και με κεραίες ραντάρ πλευρικώς τοποθετημένες, σε συνδυασμό με την υψηλή ικανότητα συντήξεως δεδομένων που θα προσφέρουν κορυφαία αντίληψη καταστάσεως στον ιπτάμενο. Το ρωσικό δόγμα ή αντίληψη, δείχνει να θεωρεί επαρκή και ικανοποιητική αυτή την “ισορροπία” μεταξύ τεχνολογίας αισθητήρων και τεχνολογίας stealth, καθώς το μαχητικό αεροπορικής υπεροχής θα επιχειρεί εντός ενός ολοκληρωμένου δικτύου αεράμυνας και όχι αυτόνομα.
Για να αντισταθμίσουν επικοινωνιακώς τις εντυπώσεις, οι Ρώσοι διαφημίζουν την ανάπτυξη ισχυρότερου κινητήρα, τον οποίο κατατάσσουν σε μια άτυπη “5+ γενιά”. Ο κινητήρας θα παρέχει μεγαλύτερη ισχύ σε σχέση με τον αμερικανικό F-135 που εφοδιάζει το F-35. Τα Su-57 μέχρι σήμερα πετούν με κινητήρες AL-41FP ενώ ένα πρωτότυπο έχει θεαθεί να πετάει με έναν υπό ανάπτυξη κινητήρα.
Σε επίπεδο εξαγωγών, αρχικό ενδιαφέρον έχει επιδείξει η Αλγερία, που ενδιαφέρεται για 14 Su-57Ε κόστους 2 δισ. $ περίπου. Παραδόσεις, εκτιμάται ότι μπορούν να ξεκινήσουν από το 2025.
Η πορεία του Su-57 αποκαλύπτει το τεχνολογικό χάσμα σε σχέση με τις ΗΠΑ οι οποίες έχουν σε υπηρεσία το F-22 εδώ και 15 έτη (!) και ήδη το μεταγενέστερο F-35 προχωράει ικανοποιητικά έχοντας ενταχθεί σε υπηρεσία με διάφορες αεροπορικές δυνάμεις τα τελευταία έτη. Το αμερικανικό προβάδισμα, τονίζεται έτι περαιτέρω από τα πρώτα βήματα που έχουν γίνει ήδη στην ανάπτυξη μαχητικού 6ης γενεάς.
Στην περίπτωση της Ευρώπης, εξελίσσονται δύο πρωτοβουλίες για μαχητικά επομένης γενεάς, το Tempest και το FCAS, με απροσδιόριστο φυσικά μέλλον ακόμη. Αυτά όμως δεν αναμένεται να τεθούν σε υπηρεσία πριν το 2035 και το 2040 αντιστοίχως. Είναι σαφές ότι η εξέλιξη των μαχητικών αεροσκαφών βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση με τον καθορισμό προτεραιοτήτων και την αφιέρωση πόρων για Έρευνα & Ανάπτυξη, ενώ φυσικό είναι οι πολυεθνικές προσπάθειες να υστερούν στον παράγοντα του χρόνου.
Για την αντικατάσταση των φορτηγών Steyr και οχημάτων Mercedes των Ενόπλων Δυνάμεων
