Από Σάββας Δ. Βλάσσης
Κινητικότητα, για άλλη μια φορά, παρουσιάζεται στο ΓΕΣ, ως προς την υποστήριξη του αρματικού δυναμικού του. Στις 10 Σεπτεμβρίου η Ανωτέρα Στρατιωτική Διοίκηση Υποστήριξης Στρατού (ΑΣΔΥΣ) προκήρυξε διαγωνισμό για το υποπρόγραμμα “Συντήρηση -Τεχνική Υποστήριξη Πύργου – Πυροβόλων Αρμάτων LEO2” ενώ στις 17 Σεπτεμβρίου έναν ακόμη, για το πρόγραμμα “Συντήρηση-Τεχνική Υποστήριξη Σκάφους Αρμάτων LEO 2”. Και στις δύο περιπτώσεις, πρόκειται για επιδίωξη συνάψεως Συμφωνίας Πλαίσιο διαρκείας 3 ετών.
Διαγωνισμοί με το ίδιο αντικείμενο είχαν προκηρυχθεί και τον περασμένο Ιανουάριο, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Πλην απροόπτου, την ίδια τύχη αναμένεται να έχουν και οι νέοι.
Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα παγκοσμίως, που προμηθεύτηκε υπερσύγχρονα άρματα Leopard 2 HEL αλλά μέχρι σήμερα, διέρρευσε 20ετία χωρίς να έχει υπογράψει σύμβαση Εν Συνεχεία Υποστήριξης (FOS). Πρόκειται για παγκόσμια πρωτοτυπία! Οι αρμόδιοι θεώρησαν ότι το υλικό μπορεί να υποστηριχθεί με “ψευτοδουλειές” και την προκήρυξη διαγωνισμών μερικών εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ ετησίως. Οι συνέπειες, είναι αναπόφευκτες.
Στο πλαίσιο αναθεωρήσεως της Δομής Δυνάμεων που ετοίμασε ο ΥΕΘΑ Νίκος Δένδιας, για τον Ελληνικό Στρατό σχεδιάζεται η συρρίκνωση του αρματικού δυναμικού σε σημαντικό ποσοστό. Όλα τα άρματα M60A3 TTS που παραμένουν σε υπηρεσία θα αποσυρθούν, μαζί με 100 Leopard 1A5 αλλά ακόμη και έναν αριθμό Leopard 2A4.
Συνολικώς, περισσότερα από 200 άρματα μάχης σχεδιάζεται να αποσύρει ο Ελληνικός Στρατός, όχι απαραιτήτως λόγω παλαιότητος υλικού αλλά κυρίως για προσπορισμό ανταλλακτικών, με σκοπό να καταστεί δυνατή η συντήρηση των υπολοίπων Leopard.
Πρόκειται για άλλη μία διάκριση! Όταν όλη η Ευρώπη και το ΝΑΤΟ επιδιώκουν με κάθε τρόπο να ενισχύσουν το αρματικό δυναμικό τους, που τις προηγούμενες δεκαετίες το εξάλειψαν για λόγους οικονομίας, ο Ελληνικός Στρατός που “καμαρώνει” ότι διαθέτει περισσότερα άρματα απ’ ό,τι οι στρατοί Γερμανίας, Γαλλίας, Ιταλίας και Μεγάλης Βρετανίας μαζί, πετάει άρματα στα σκουπίδια.
Για να μην αποτυπώνεται αυτή η άθλια πραγματικότητα σε επίσημα έγγραφα, το ότι δηλαδή υπάρχουν πολλά άρματα που δεν λογίζονται επιχειρησιακά, η γραφειοκρατία εφηύρε έναν κατάλληλο “μηχανισμό”: τα Άρματα Μειωμένης Επιχειρησιακής Δυνατότητας (ΑΜΑΔ).
ΑΜΑΔ χαρακτηρίζονται άρματα που έχουν βλάβες συστημάτων και υποσυστημάτων (κατά βάση στο θερμικό σκοπευτικό, τον μηχανισμό σταθεροποιήσεως του πυροβόλου, τον μηχανισμό περιστροφής του πύργου) αλλά ωστόσο, μπορούν να… κινούνται. Έχουν δηλαδή δυνατότητα εκκινήσεως χάρη στους συσσωρευτές τους ή ακόμη και με την χρήση εξωτερικής πηγής ενεργείας αλλά επί της ουσίας, δεν μπορούν να λάβουν μέρος σε επιχειρήσεις. Με αυτό τον τρόπο, η κατάσταση στα χαρτιά παρουσιάζεται αμβλυμένη και οι διοικητές των μονάδων δεν επηρεάζονται από πλευράς καταγραφής προσόντων – μορίων, κατά τον χρόνο διοικήσεως. Ουδέν πρόβλημα, ακόμη και αν συνολικώς, ο Ελληνικός Στρατός μπορεί να έχει ολόκληρες Επιλαρχίες μη επιχειρησιακών αρμάτων…
Το πώς τα άρματα που θα αποσυρθούν, θα παρουσιαστούν ως… μη απαραίτητα, είναι ζήτημα που διευθετείται ήδη, με τις συγχωνεύσεις στρατοπέδων και την κατάργηση μονάδων, στο πλαίσιο των αλλαγών στην Δομή Δυνάμεων. Ο Ελληνικός Στρατός, μικραίνει. Το ζήτημα όμως είναι ότι ακόμη και με τα ανταλλακτικά που υποτίθεται ότι θα εξασφαλιστούν από το αποσυρμένο υλικό, μικρό αναμένεται να είναι το όφελος.
Τα σύγχρονα άρματα μάχης δεν αντιμετωπίζουν προβλήματα τόσο στο σκάφος. Κανένα άρμα δεν ακινητοποιείται από τροχούς, ερπύστριες κ.λπ. που θα προσφέρουν όσα άρματα αποφασισθεί να γίνουν κουφάρια. Το ζήτημα είναι τα ηλεκτρονικά και ηλεκτρικά συστήματα, κατά βάση του ΣΕΠ, που μπορούν να αποκτηθούν από τον κατασκευαστή τους. Όσες πλακέτες ηλεκτρικών κυκλωμάτων και αν συγκεντρωθούν από τα αποσυρμένα Leopard, μικρό “χρόνο ζωής” θα προσφέρουν στα υπόλοιπα, δεδομένου ότι η παλαιότητα του υλικού συνεπάγεται αυξημένο αριθμό βλαβών.
Από απόψεως πολιτικών ευθυνών, είναι σαφές ότι αυτές βαρύνουν όλους τους πολιτικούς προϊσταμένους και τις κυβερνήσεις των τελευταίων ετών, που πρέπει να εξηγήσουν για ποιον λόγο δεν υπεγράφη ποτέ FOS για τα Leopard 2. Οι όποιες αξιώσεις είχε η ελληνική πλευρά από τον Γερμανό Κατασκευαστή Αρχικού Υλικού (OEM) των αρμάτων, χάθηκαν όλα αυτά τα χρόνια μέσα σε ένα παρασκήνιο εκβιασμών με απλωμένο χέρι από αυτούς που έταζαν την “επίλυση των διαφορών”. Η άλλη πλευρά δεν ενέδωσε στους εκβιασμούς των συνομιλητών της, λόγω της πικρής εμπειρίας του παρελθόντος. Το τελικό αποτέλεσμα σήμερα, είναι να προτιμήσει ο ΥΕΘΑ Νίκος Δένδιας και ο πρωθυπουργός να οδηγήσουν “στα βράχια” την διαπραγμάτευση που είχαν δεχθεί για έναν αμοιβαίως επωφελή συμβιβασμό, μη παρουσιάζοντας καμμία αντιπρόταση, να αφεθεί η υπόθεση να πάει σε δικαστήριο και κατόπιν το Ελληνικό Δημόσιο να καταδικαστεί, όπως αναμενόταν, στο Διεθνές Διαιτητικό Δικαστήριο (ICC).
Κυβερνητικό φιάσκο: στο ICC σύρθηκε το Ελληνικό Δημόσιο για τα Leopard 2 HEL
Ο ΥΕΘΑ απάντησε δίνοντας ένα σκληρό… “μάθημα”: κήρυξε έκπτωτο τον Γερμανό κατασκευαστή, επιδιώκοντας να τον δυσφημίσει διεθνώς, αλλά πρακτικώς μόνο για να τον αποκλείσει δι’ αυτού του τρόπου από μελλοντικές συμφωνίες στην Ελλάδα. Όπως αναμενόταν, αυτός που “τιμωρήθηκε” από την κυβερνητική πολιτική, ήταν ο Ελληνικός Στρατός. Η κυβέρνηση αγνόησε τις προτάσεις της Γερμανίας για εκσυγχρονισμό Leopard 1A5 (με γερμανική χρηματοδότηση) στο πλαίσιο της πολιτικής ενισχύσεως της Ουκρανίας, και άφησε να χαθεί κάθε ευκαιρία.
Την στιγμή που οι γερμανικές εταιρείες κλείνουν διαρκώς συμφωνίες με όλο τον κόσμο, λόγω του πολέμου στην Ουκρανία και την αφύπνιση των κυβερνήσεων, το σκηνικό με την ελληνική κυβέρνηση θυμίζει τον απατημένο σύζυγο που για να τιμωρήσει την γυναίκα του, αποφασίζει να κόψει το μόριό του. Μειώνεται η ισχύς του Ελληνικού Στρατού και του Όπλου των Τεθωρακισμένων, όταν η απειλή δεν έχει αλλάξει και ενισχύεται. Σύντομα αρχίζει η ένταξη σε υπηρεσία του νέου άρματος Altay στον τουρκικό στρατό αλλά δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας: η κυβέρνηση φτιάχνει τις “ισχυρότερες Ένοπλες Δυνάμεις στην ιστορία του Έθνους”.
