Από Σάββας Δ. Βλάσσης
Από τον περασμένο Οκτώβριο, μετά την νέα εισβολή της Τουρκίας στην Συρία, οι ΗΠΑ διέκοψαν επ’ αόριστον την συνεργασία που είχαν με τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις στον τομέα της συλλογής στρατιωτικών πληροφοριών μέσω εναερίων μέσων κατηγορίας UAV. Η συνεργασία αφορούσε πρόγραμμα υποστηρίξεως στον τομέα των πληροφοριών, μέσω συστημάτων UAV των ενόπλων δυνάμεων των ΗΠΑ που ανεπτυγμένα στην αεροπορική βάση του Ινσιρλίκ, εκτελούσαν αποστολές επιτηρήσεως – συλλογής πληροφοριών. Βασικός σκοπός ήταν η αντιμετώπιση της δράσεως των Κούρδων ανταρτών του ΡΚΚ, το οποίο από το 1997 οι Αμερικανοί έχουν αναγνωρίσει επισήμως ως τρομοκρατική οργάνωση.
Αν και το πρόγραμμα αυτό βρισκόταν σε εξέλιξη από το 2007 και δεν ήταν απολύτως μυστικό, δεδομένου ότι κατά καιρούς υπήρχαν δηλώσεις επισήμων για την συνεργασία σε επίπεδο πληροφοριών, δεν είχε προσδιορισθεί επακριβώς η φύση αυτής. Τα υπό αμερικανικό έλεγχο UAV δεν ήταν οπλισμένα, δηλαδή δεν συμμετείχαν ευθέως στις επιχειρήσεις κατά του ΡΚΚ ενώ πετούσαν και στον εναέριο χώρο του Βορείου Ιράκ, υποστηρίζοντας επί της ουσίας τις κατά καιρούς “εισβολές” τουρκικών δυνάμεων στην γειτονική χώρα. Ωστόσο, ο ρόλος των UAV ήταν κρίσιμος από πλευράς πληροφοριών σε πραγματικό χρόνο, διότι επέτρεπαν στις τουρκικές δυνάμεις ταχεία αντίδραση για την αντιμετώπιση των εντοπιζόμενων απειλών.
Από την άλλη, θα πρέπει να θεωρείται πιθανό, ότι στελέχη των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων που ενεργούσαν ως “σύνδεσμοι” με την αμερικανική μονάδα που επιχειρούσε με τα UAV, εκπαιδεύθηκαν στις εφαρμοζόμενες τεχνικές και τακτικές, αποκτώντας πολύτιμη εμπειρία. Σε επιτελικό επίπεδο, οι Τούρκοι μυήθηκαν στην επιχειρησιακή εκμετάλλευση αυτών των μοναδικών πολλαπλασιαστών ισχύος, αναπτύσσοντας αντίληψη ταχείας εκμεταλλεύσεως πληροφοριών υψηλής ακριβείας σε πραγματικό χρόνο, που επέτρεψε μεγαλύτερη ευκαμψία και αφαίρεσε την πρωτοβουλία των κινήσεων από τους Κούρδους αντάρτες.
Στην πραγματικότητα, δεν υφίσταται ζημία σε επιχειρησιακό επίπεδο για την τουρκική πλευρά, η οποία έχει καταστεί απολύτως αυτάρκης στον τομέα των UAV, έχοντας προχωρήσει μάλιστα ακόμη και στην ένοπλη επιχειρησιακή εκμετάλλευσή τους. Από την δεκαετία του 2000, η επίσημη κρατική πολιτική για την εγχώρια αμυντική βιομηχανία, προσέδωσε ιδιαίτερη έμφαση στην ανάπτυξη συστημάτων UAV. Με δεκάδες πλέον UAV κάθε κατηγορίας σε υπηρεσία, μόνο θεωρητικώς η απόσυρση της αμερικανικής υποστηρίξεως δυσχεραίνει τον αντιανταρτικό αγώνα των Τούρκων, αφού εξάλλου την τελευταία πενταετία η δράση του ΡΚΚ στο εσωτερικό της χώρας έχει υποβαθμισθεί σοβαρά. Η όλη κίνηση έχει αντίκτυπο περισσότερο από πολιτικής απόψεως, επειδή αναδεικνύει ένα ακόμη σημείο “απομακρύνσεως” των δύο συμμάχων, παρά την στενή σχέση μεταξύ προέδρων Τραμπ – Ερντογάν.
