Στις 26 Οκτωβρίου, κατά τον εορτασμό των 20 ετών από την ίδρυση της Στρατιωτικής Επιτροπής (ΣΕ) της ΕΕ στις Βρυξέλλες, ο Επίτιμος Α/ΓΕΕΘΑ Στρατηγός ε.α. Μιχαήλ Κωσταράκος, ως έκτος κατά σειρά διατελέσας Πρόεδρος, παρέστη προσκεκλημένος του Προέδρου της ΣΕ Στρατηγού Claudio Graziano. Κατά την παρέμβαση του Στρατηγού Κωσταράκου ενώπιον της ΣΕ της ΕΕ σε επίπεδο Α/ΓΕΕΘΑ, τόνισε μεταξύ άλλων τα εξής:
«….Παρά την πολιτική υπερδραστηριότητα στον τομέα της ασφάλειας και της άμυνας αρχής γενομένης από το 2016 που δημοσιεύτηκε η Παγκόσμια Στρατηγική της ΕΕ, συνειδητοποιήσαμε, ακόμη και τότε, ότι τα νέα εργαλεία υλοποίησης της Στρατηγικής (CARD, PESCO, EDF, EPF κ.λπ.) επικεντρώνονται σε συντριπτική πλειοψηφία κατ’ αρχήν στην ανάπτυξη στρατιωτικών και αμυντικών δυνατοτήτων και αυτό μόνο στον τομέα της αμυντικής βιομηχανίας. Προσπαθήσαμε σκληρά από τότε να πείσουμε τις πολιτικές αρχές της ΕΕ για την ανάγκη αλλαγής του δόγματος χρησιμοποίησης των Battlegroups της ΕΕ και των Ακολουθουσών Δυνάμεων (Follow-on Forces), καθώς και για την ανάγκη ύπαρξης στην ΕΕ μιας Nαυτικής Δύναμης Υψηλής Ετοιμότητος, αλλά μάταια. Αυτές οι ανάγκες εκείνη την εποχή δεν ήταν προφανείς ούτε αποδεκτές από όλα τα κράτη μέλη. Τώρα, είναι πλέον φανερό ότι η ΕΕ καθώς και τα κράτη μέλη έχουν συνειδητοποιήσει ως ένα βαθμό, ότι όσο σημαντικοί και αν συνεχίζουν να είναι αυτοί οι δύο παράγοντες (αμυντικές δυνατότητες και βιομηχανία), υπάρχει και ένας τρίτος παράγοντας που πρέπει να ληφθεί υπόψη και να υλοποιηθεί. Ο παράγων αυτός είναι η δυνατότητα για δυναμική στρατιωτική εμπλοκή, σε αντίδραση ακόμη και προληπτικά, πραγματικών καταστάσεων κρίσεως στο έδαφος. Αυτό είναι το τρίτο σκέλος του τριπόδου που συμπληρώνει την πολιτική αξιοπιστία στη λήψη αποφάσεων και τη στρατηγική αυτονομία. Αυτό που συνέβη στην Καμπούλ τον περασμένο Αύγουστο δεν πρέπει ποτέ να ξεχαστεί. Η ΕΕ δεν πρέπει να συνεχίσει να προσποιείται ότι είναι δυνατό να διαδραματίσει ρόλο στη γεωπολιτική αρένα χωρίς να διαθέτει συγκεκριμένες δυνατότητες δυναμικής δράσης.
Μετά από τα παραπάνω, πιστεύω ότι είναι πλέον σαφές σε όλους μας ότι πρέπει να γίνει πολύ σημαντική δουλειά από την Στρατιωτική Επιτροπή σε αυτό το θέμα και νομίζω ότι ήδη γίνεται στα πλαίσια της Στρατιωτικής Πυξίδος. Πρέπει όμως να αναγνωρίσουμε ότι ορισμένα κράτη-μέλη έχουν κάποιες δυσκολίες με την ιδέα της Στρατηγικής Αυτονομίας και, επιπλέον, ορισμένα από τα κράτη-μέλη πιστεύουν ότι το ΝΑΤΟ ταιριάζει καλύτερα στη στρατηγική κουλτούρα τους και εξυπηρετεί καλύτερα τα εθνικά συμφέροντά τους και τις αντιλήψεις τους περί εθνικής κυριαρχίας. Είναι προσωπική μου πεποίθηση ότι αυτό είναι ένα ψευδές δίλημμα. Τα κράτη μέλη πρέπει να κατανοήσουν ότι μια ισχυρή ΕΕ συνεπάγεται ένα ακόμη ισχυρότερο ΝΑΤΟ και ότι αυτό ταιριάζει καλύτερα όχι μόνο στα παγκόσμια συμφέροντα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ αλλά και στις εθνικές ανάγκες ασφαλείας των κρατών μελών. Από αυτή την άποψη, πρέπει όλοι να αποδεχτούμε ότι χρειαζόμαστε μια τολμηρή Στρατηγική Πυξίδα στην οποία η συμπερίληψη των κρατών-μελών θα μπορούσε να εξισορροπηθεί με τη φιλοδοξία του εγχειρήματος. Και ίσως έχουμε ήδη αξιόπιστες προτάσεις υλοποίησης όπως το έργο CROC (Crisis Response Operational Core) του προγράμματος PESCO, μιας δύναμης μεγέθους ενδεχομένως Σώματος Στρατού υπό την ηγεσία της Γερμανίας όπως και οι πρόσφατες (χθεσινές) πολυεθνικές προτάσεις για Δυνάμεις Ταχείας Αντιδράσεως (Rapid Response Toolbox/Forces) στηριγμένες στην αλλαγή του δόγματος των Battlegroups….
…Η Ευρώπη είναι το σπίτι μας και η ΕΕ είναι η οικογένειά μας. Χρειαζόμαστε δέσμευση στο υψηλότερο πολιτικό επίπεδο για να καταστήσουμε την ΕΕ ισχυρό παράγοντα παγκόσμιας ασφάλειας σε έναν κόσμο ταχέως μεταβαλλόμενων απειλών. Σαν Στρατιωτική Επιτροπή έχετε έναν πολύ σημαντικό στρατιωτικό συμβουλευτικό ρόλο να παίξετε απέναντι στους θεσμούς της ΕΕ, και είμαι απόλυτα βέβαιος ότι σύντομα θα οικοδομήσετε τη δική σας κληρονομιά στο ευρωπαϊκό στρατιωτικό κατεστημένο για το καλό της ΕΕ, της Ευρώπης μας και των συμπολιτών μας».
Κωσταράκος: Ευρωπαίοι και Έλληνες στρατιωτικοί στο Μάλι – Για ποιο λόγο;
