Από Σάββας Δ. Βλάσσης
Στις 2 Νοεμβρίου ο δημοσιογράφος Κώστας Σαρικάς αποκάλυψε στο Newpost (http://newpost.gr/amyna/5dbd18bfb10b0b26668a1c24/exoplistiki-relans-apo-tin-ellada-sto-trapezi-i-amerikaniki-protasi-gia-ta-antitorpilika-alreigh-burke-ta-thalassia-froyria-vinteo) το ενδιαφέρον από πλευράς ΥΠΕΘΑ για την παραχώρηση μεταχειρισμένων αντιτορπιλικών κλάσης ARLEIGH BURKE από τις ΗΠΑ. Το δημοσίευμα αρχίζει με την φράση, «Η Αμερικανική πρόταση για παραχώρηση δύο “Arleigh Βurke” στην Ελλάδα με ευνοϊκούς όρους έπεσε ξανά στο τραπέζι κατά τη διάρκεια επαφών που είχε μέσα στην περασμένη εβδομάδα ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Νίκος Παναγιωτόπουλος με αξιωματούχους και επιτελείς της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Αθήνα». Στο υπόλοιπο κείμενο όμως δεν αναφέρεται ή διευκρινίζεται ο,τιδήποτε σχετικό με «ευνοϊκούς όρους» ενώ καθίσταται σαφές ότι το θέμα θέτει η ελληνική πλευρά ως αίτημα και όχι η αμερικανική ως πρόταση.
Επί της ουσίας, αποκαλύπτεται ότι ο ΥΕΘΑ Νίκος Παναγιωτόπουλος συνεχίζει ένα θέμα που κατά πληροφορίες επανέφερε ο προκάτοχός του Ευάγγελος Αποστολάκης, δεδομένου ότι το αίτημα περί παραχωρήσεως συγκεκριμένων αντιτορπιλλικών είναι παλαιό και προ τριετίας περίπου είχε ατονίσει. Πρόκειται όμως απλώς για συζητήσεις σε κυβερνητικό επίπεδο και το ενδιαφέρον στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι ότι το θέμα ετέθη και από τον υπουργό Εξωτερικών Νίκο Δένδια στον Αμερικανό ομόλογό του. Η απάντηση που ελήφθη ήταν φυσικά μια κατ’ αρχήν συγκατάθεση για την συνέχιση της συζητήσεως αλλά, όπως είναι αναμενόμενο, τίθεται αμέσως η προϋπόθεση της συγκαταθέσεως από πλευράς Ναυτικού των ΗΠΑ. Είναι η τυπική διαδικασία μιας ευγενικής προειδοποιήσεως ότι το αίτημα δεν μπορεί να ικανοποιηθεί άμεσα.
Η αποκάλυψη, επιβεβαιώνει την πίεση που αισθάνεται το ΓΕΝ για ταχεία ενίσχυσή του με αξιόλογες μονάδες επιφανείας ως απάντηση στην αυξανόμενη τουρκική προκλητικότητα. Οι όποιες επαφές για προμήθεια νέων φρεγατών δεν πρόκειται να αποδώσουν παρά σε μερικά χρόνια και μια ενδιάμεση λύση, μετά και τον αποκλεισμό της περιπτώσεως των φρεγατών κλάσεως ADELAIDE από την Αυστραλία, δεν έχει πολλές εναλλακτικές. Μοιραίως λοιπόν επανήλθε το ενδιαφέρον για τα ARLEIGH BURKE.
Πρέπει να διευκρινίσουμε ότι από πλευράς Πολεμικού Ναυτικού, τα συγκεκριμένα αντιτορπιλικά κρίνονται κατάλληλα αλλά έχουν το μειονέκτημα των μεγάλων απαιτήσεων για πλήρωμα και του υψηλού κόστους συντηρήσεως. Με δεδομένο ότι ο λειτουργικός προϋπολογισμός του ΓΕΝ έχει πέσει σε επίπεδα τριτοκοσμικών κρατών, η απόκτηση των ARLEIGH BURKE θα εκτοξεύσει τις λειτουργικές δαπάνες. Με εκπεφρασμένους τους αστερίσκους αυτούς από πλευράς ΓΕΝ, θεωρείται ότι από εκεί και πέρα η πολιτική ηγεσία είναι αυτή που θα λάβει αποφάσεις και, θεωρητικώς, θα μεριμνήσει ώστε να αντιμετωπισθούν τα όποια ζητήματα δημιουργούνται.
Αυτό όμως που πρέπει να τονισθεί, είναι γιατί εφόσον το θέμα έφτασε να απασχολεί ακόμη και το Υπουργείο Εξωτερικών, δηλαδή έχει αναβαθμισθεί από “απλό” πρόγραμμα ενισχύσεως του Στόλου, σε ζήτημα εξωτερικής πολιτικής, η κυβέρνηση δεν εκμεταλλεύθηκε όλα τα “στρατηγικά όπλα” που έχει στην διάθεσή της για να βελτιώσει τις πιθανότητες ανταποκρίσεως των ΗΠΑ; Σε μία χρονική συγκυρία που η κυβέρνηση συζητούσε με την Ουάσιγκτον για το υπ’ αριθμόν ένα διμερές στρατηγικό ζήτημα, την επικαιροποίηση της διμερούς Αμυντικής Στρατιωτικής Συμφωνίας Συνεργασίας (Mutual Defence Cooperation Agreement) γιατί δεν τέθηκε ως όρος – απαίτηση – αντάλλαγμα, η παραχώρηση δύο αντιτορπιλικών ARLEIGH BURKE; Γιατί αφέθηκε να χαθεί μια τέτοια ευκαιρία; Είχαμε λοιπόν την καθόλου σοβαρή εικόνα, ο Νίκος Δένδιας να θέτει το θέμα των ARLEIGH BURKE στον Μάικ Πομπέο όχι πριν, αλλά την… ημέρα υπογραφής της επικαιροποίησης της MDCA.
Όλες οι ενδείξεις συνηγορούν στο συμπέρασμα ότι η νέα κυβέρνηση της ΝΔ δεν ενδιαφέρθηκε να μελετήσει εκτενώς το προσχέδιο της συμφωνίας που είχε επεξεργαστεί η προηγουμένη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και το προώθησε ως είχε. Ίσως και για να μπορεί να ισχυρίζεται, όπως στην περίπτωση του νομοσχεδίου για την επένδυση στο Ελληνικό, ότι δεν άλλαξε ούτε μια γραμμή από αυτά που είχε προετοιμάσει ο ΣΥΡΙΖΑ κι ως εκ τούτου να αποκρούσει τυχόν εκτόξευση αντιπολιτευτικής επιθέσεως…
Επί της ουσίας, στις 5 Οκτωβρίου δεν υπεγράφη τροποποίηση του συνόλου της MDCA αλλά επικαιροποίηση μόνο του Παραρτήματός της που περιγράφει τις εγκαταστάσεις που εκμεταλλεύονται οι ΗΠΑ και τις δραστηριότητές τους σε αυτές. Επιπλέον, σε αντίθεση με διαρροές του παρελθόντος, η ισχύς έχει και πάλι ορισθεί στο ένα έτος, αντί μεγαλύτερου χρονικού διαστήματος.
Όπως έχουμε καταγράψει στο ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ ALMANAC 2016-2017, σε συνάντηση με τους διαπιστευμένους δημοσιογράφους τον Φεβρουάριο του 2017, ο Α/ΓΕΝ Αντιναύαρχος Ν. Τσούνης είχε αποκλείσει την πιθανότητα άμεσης παραχωρήσεως ARLEIGH BURKE, δεδομένου ότι έχει προηγηθεί έκφραση αναλόγου αιτήματος από άλλες 9 χώρες προς τις ΗΠΑ. Σήμερα που υπήρχε ο μοχλός πιέσεως της MDCA, για άλλη μια φορά η Ελλάδα εμφανίσθηκε “φτηνιάρικη”, δεδομένου ότι από μια τέτοια συμφωνία στρατηγικού χαρακτήρα, δεν διεκδίκησε ούτε χρηματική αποζημίωση την οποία θα μπορούσε να διαθέσει για προμήθειες οπλικών συστημάτων, ούτε καν την παραχώρηση μεταχειρισμένων οπλικών συστημάτων από τις ΗΠΑ. Η ελληνική “φτήνια” επιβεβαιώθηκε από την αυτοϊκανοποίηση με γενικόλογα ευχολόγια περί “αμερικανικής ομπρέλας ασφαλείας” και “μακρού συνόρου” των ΗΠΑ, που η ίδια η Αθήνα “διαφημίζει”…
Τι ζητάμε στην “Στρατηγική” συμφωνία από τις ΗΠΑ; Επικίνδυνες αφελείς ονειρώξεις
