Από Σάββας Δ. Βλάσσης
Είναι εντυπωσιακές όντως, οι προσπάθειες των διαδικτυακών “ειδήσεων” να δημιουργήσουν εξελίξεις περί των εξοπλιστικών προγραμμάτων, εκεί που δεν υπάρχουν. Ορισμένοι, “βλέπουν” ήδη να έχουν κλείσει παραγγελίες για νέες φρεγάτες ενώ τα σενάρια επάνω σε ο,τιδήποτε άλλο κινείται, παίρνουν και δίνουν, χωρίς να λαμβάνονται υπ’ όψιν τα πραγματικά στοιχεία.
Όμως οι μόνες πραγματικές εξελίξεις που στηρίζονται σε αποφάσεις και υπογραφές σε πολιτικό επίπεδο, αφορούν όπως έχουμε αναφέρει στο παρελθόν, μόνο έναν μικρό αριθμό προγραμμάτων για το Πολεμικό Ναυτικό που προώθησε η προηγουμένη πολιτική ηγεσία.
Επιγραμματικώς, οι αποφάσεις αφορούν το πρόγραμμα αναβαθμίσεως των 4 φρεγατών ΜΕΚΟ 200ΗΝ, το πρόγραμμα προμήθειας τορπιλών και αντιμέτρων υποβρυχίων και τέλος, την προμήθεια 4 ελικοπτέρων ναυτικής συνεργασίας MH-60R με δικαίωμα προαιρέσεως για 3 επιπλέον. Όλα αυτά τα προγράμματα υπεγράφησαν από τον προηγούμενο ΥΕΘΑ Ευάγγελο Αποστολάκη και προωθήθηκαν στην ΓΔΑΕΕ για τις διαδικασίες υλοποιήσεως διαγωνισμών και την κατάρτιση αμοιβαίως αποδεκτών σχεδίων συμβάσεως.
Η προμήθεια 3 μεταχειρισμένων φρεγατών κλάσεως ADELAIDE από την Αυστραλία, προοπτική η οποία εμφανίσθηκε στο προσκήνιο ως “σφήνα” στα ανωτέρω, έπαυσε να απασχολεί από τον περασμένο Μάιο, όταν ο Α/ΓΕΝ Αντιναύαρχος Ν. Τσούνης βρέθηκε στην Σιγκαπούρη μεταξύ (14-15 Μαΐου) ως προσκεκλημένος του Σιγκαπουριανού ομολόγου του, στο πλαίσιο του 6ου Διεθνούς Συνεδρίου IMSC 19 (International Maritime Security Conference) και της Διεθνούς Έκθεσης IMDEX Asia 2019 (International Maritime Defense Exhibition and Conference). Ο Α/ΓΕΝ επισκέφθηκε μεταξύ άλλων την φρεγάτα NEWCASTLE (FFG06) του Αυστραλιανού Ναυτικού, που βρισκόταν στην ναυτική βάση Changi, στο πλαίσιο της IMDEX Asia 2019 και η τελική εικόνα που διαμορφώθηκε σε επίπεδο ΓΕΝ, έθεσε οριστικό τέλος στην υπόθεση. Οι πόροι και τα μέσα και η συνολική προσπάθεια που απαιτούνται για την υποστήριξη των δύο μονάδων του τύπου εάν τεθούν σε υπηρεσία, δεν ανταποκρίνονται στο μέγεθος των οφελών που προσδοκά το Πολεμικό Ναυτικό.
Από την άλλη, μείζονα προγράμματα που βρίσκονται ήδη σε εξέλιξη, αργούν ακόμη να αποδώσουν. Το πρώτο αναβαθμισμένο Ρ-3Β της συμβάσεως που ανατέθηκε το 2015, αναμένεται το 2022. Τότε περίπου θα αρχίσουν να παραδίδονται και F-16V, εάν όλα πάνε κατ’ ευχήν. Η ένταξη σε υπηρεσία των δύο υπό ναυπήγηση ΤΠΚ κλάσεως ΡΟΥΣΣΕΝ, μπορεί να προηγηθεί, όμως θα σημάνει προφανώς την απόσυρση 2 ή και 3 ΤΠΚ τύπου S-148.
Η μόνη λοιπόν υπόθεση που έχει νόημα να απασχολεί, είναι ποιο εκ των τριών προαναφερθέντων προγραμμάτων θα αποδώσει στο Πολεμικό Ναυτικό νέες δυνατότητες. Με βάση τα όσα διαφαίνονται, ακόμη και αν υπογραφεί σύμβαση το 2020 για τις φρεγάτες ΜΕΚΟ και τις τορπίλες υποβρυχίων, δεν αναμένεται να αρχίσει η απόδοση αναβαθμισμένων φρεγατών και η πλήρης επιχειρησιακή ένταξη των νέων τορπιλών, πριν την παρέλευση διετίας.
Αντιθέτως, το πρόγραμμα των ελικοπτέρων MH-60R είναι αυτό που θα “τρέξει” πιο γρήγορα. Ο κύριος λόγος είναι ότι η αμερικανική πλευρά έχει ενημερώσει για την δυνατότητα εξασφαλίσεως εκπτώσεως της τάξεως του 20%, εφόσον όμως ανατεθεί σύμβαση μέχρι την εκπνοή του 2019. Η αμερικανική πρόταση στηρίζεται στην ένταξη της ελληνικής παραγγελίας στο τρέχον πρόγραμμα παραγγελιών από το Ναυτικό των ΗΠΑ, την Ινδία και την Σαουδική Αραβία. Επειδή τα ελικόπτερα είναι της ίδιας ακριβής διαμορφώσεως με την αμερικανική, διαφημίζεται η δυνατότητα παραχωρήσεως ελικοπτέρων κατά προτεραιότητα στην Ελλάδα, εξ αυτών που προορίζονται για το Ναυτικό των ΗΠΑ. Αυτό είναι κάτι που μπορεί να γίνει στις αρχές του 2021.
