Από Σάββας Δ. Βλάσσης
Η τιμή προς τους πεσόντες των Ενόπλων Δυνάμεων, είτε σε ειρήνη είτε σε πόλεμο, είναι θεμελιώδες χρέος των επιγόνων και της φιλοστόργου Πολιτείας, στην αιγίδα της οποίας εναποθέτει την ύστατη ελπίδα του κάθε χρηστός και συνειδητοποιημένος πολίτης.Τις τελευταίες δεκαετίες, οι Έλληνες αεροπόροι, με την καθημερινή δράση τους βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του καθήκοντος μεταξύ των συναδέλφων τους όλων των Κλάδων, υπερασπιζόμενοι τα δίκαια της πατρίδας που αμφισβητεί ο εχθρός. Δεν είναι τυχαίο ότι οι αγώνες τους, σε συνδυασμό με τις θυσίες τους, ενσαρκώνουν εμπράκτως στην συνείδηση του Έλληνα το Ηρωικό πρότυπο, που από καταβολής του ανθρώπου τρέφει αξίες και ιδανικά.
Είναι σύνηθες λοιπόν, η Πολιτεία και η Πολεμική Αεροπορία, να δείχνουν την δέουσα φροντίδα ώστε στις ιδιαίτερες πατρίδες των πεσόντων, να ανεγείρονται οι προτομές τους, θυμίζοντας στους συντοπίτες να είναι υπερήφανοι για τα παλληκάρια που έβγαλε ο τόπος τους. Σε αρκετές περιπτώσεις, ανεγείρονται μνημεία που συνδυάζουν την επιβλητική παρουσία ενός μαχητικού αεροσκάφους, από αυτά που έχουν αποσυρθεί από την ενεργό δράση.
Προσφάτως, έγινε γνωστό ότι για τον τελευταίο πεσόντα (12 Απριλίου 2018) της Πολεμικής Αεροπορίας, το Σμηναγό (αντιπτέραρχο μετά θάνατο) Γεώργιο Μπαλταδώρο, πρόκειται να στηθεί ανάλογο μνημείο στο Μορφοβούνι Καρδίτσας, όπου γεννήθηκε. Για τον σκοπό, προ μερικών ημερών μεταφέρθηκε από την Πολεμική Αεροπορία ένα αποσυρμένο Mirage F1CG και τον Αύγουστο αναμένεται να γίνουν τα εγκαίνια της “Πλατείας Γεωργίου Μπαλταδώρου”.
Κατά παράδοξο τρόπο, ανάλογο αίτημα που έχει εκφρασθεί εδώ και χρόνια αλλά επικαιροποιήθηκε το 2019, από τον Δήμο Αγρινίου, για παραχώρηση αποσυρμένου αεροσκάφους προς ανάλογο σκοπό, συναντά την άρνηση της Πολιτείας. Με επιστολές που έχουν σταλεί σε αρμοδίους, ο Δήμος ζητεί ένα αεροσκάφος με σκοπό την ανέγερση μνημείου στην Μεγάλη Χώρα, όπου υπάρχουν σήμερα οι προτομές δύο πεσόντων αεροπόρων που κατάγονται από εκεί.
Πρόκειται για τους Υποσμηναγό (Ι) Κωνσταντίνο Αλεξανδράκη που φονεύθηκε σε δυστύχημα αεροσκάφους F-4E Phantom II στις 18 Μαΐου 2000 και τον Επισμηναγό (Ι) Κωνσταντίνο Καραθάνο, που έπεσε στις 15 Ιουλίου 2004 πετώντας επίσης με Phantom.
Παρά το ότι ο Δήμος Αγρινίου έχει επισημάνει προς τους αρμοδίους ότι ο χώρος ανεγέρσεως του μνημείου απέχει σε ευθεία λεωφόρο απόσταση μόλις 4,7 χλμ. από το αεροδρόμιο της 132 Σμηναρχίας Μάχης, όπου έχουν αφεθεί δεκάδες παλαιά Α-7Η Corsair και F-104G, γεγονός που διευκολύνει σοβαρά την μεταφορά, δεν έχει υπάρξει ανταπόκριση. Ασφαλώς τέτοιες περιπτώσεις, ενέχουν ένα κόστος που επωμίζεται η Πολεμική Αεροπορία. Αλλά γιατί στην μία περίπτωση υπάρχει ανταπόκριση ενώ στην άλλη όχι;
Για μια μικρή πολιτεία χιλίων ψυχών όπως η Μεγάλη Χώρα, η θυσία υπέρ της Πατρίδος δύο τέκνων που γεννήθηκαν σε εκείνα τα χώματα κι ανδρώθηκαν ως αεροπόροι, αντιπροσωπεύει ασφαλώς τεράστιο βάρος τίμης και υπερηφάνιας. Όταν αποσυρμένα αεροπλάνα βρίσκονται διάσπαρτα ανά την επικράτεια ακόμη και σε πλατείες άνευ ουδεμίας συνδέσεως με την Πολεμική Αεροπορία, την ιστορία και τους πεσόντες της, είναι ακατανόητη η άρνηση στο κάτι παραπάνω από δίκαιο αίτημα του Δήμου Αγρινίου.
