Από Σάββας Δ. Βλάσσης
Στις 1 Απριλίου 1955, ο Στρατηγός Γρίβας Διγενής και τα παλληκάρια της Εθνικής Οργάνωσης Κυπρίων Αγωνιστών, ξεκίνησαν τον απελευθερωτικό αγώνα εναντίον της αγγλικής αποικιοκρατικής πολιτικής που, σε αντίθεση με άλλα μέρη, συνεχιζόταν στην Κύπρο.
Ο Αγώνας 1955-1959 της ΕΟΚΑ, ήταν η τελευταία περίοδος στην ιστορία του Έθνους, που γέννησε Ήρωες!
Το Πανελλήνιο θαύμασε τα παλληκάρια που θυσίασαν την νιότη τους, προσφέροντας ό,τι πολυτιμότερο είχαν, με ακλόνητο φρόνημα, αγέρωχο ηθικό ανάστημα και πίστη στον ιερό σκοπό του Αγώνα. Πήραν τα όπλα χωρίς να μετρήσουν στρατιωτικά την κατάσταση, χωρίς να υπολογίζουν ότι θα αντιμετώπιζαν μια αυτοκρατορία.
Τιμή και δόξα στους λαμπρούς Ήρωες της ΕΟΚΑ!
Τα διδάγματα από τον Αγώνα τον καλό, είναι διαχρονικά και πρέπει να μένουν άσβεστα στην εθνική μνήμη.
Ας αναλογιστούμε απλώς, ιστάμενοι στον ιερό χώρο των Φυλακισμένων Μνημάτων, ενώπιον των ενδόξων προγόνων. Τι θα απαντούσαμε, αν μας ρωτούσαν: “Αν εμείς σηκώσαμε τα όπλα και νικήσαμε μια αυτοκρατορία, υπάρχει δικαιολογία για παράδοση και προδοσία του Κυπριακού Ελληνισμού σήμερα, στις άνετες τράπεζες της διεθνούς διπλωματίας“;
