Από Σάββας Δ. Βλάσσης
Στις 4 Νοεμβρίου η 21η Διοίκηση Συντηρήσεως Θεάτρου (21 TSC) του Στρατού Ηνωμένων Πολιτειών Ευρώπης & Αφρικής, γνωστοποίησε την συνεργασία αντιπροσωπείας αξιωματικών του Ελληνικού Στρατού στο Καϊζερσλάουτερν της Γερμανίας, με την 18η Ταξιαρχία Στρατονομίας. Η Διοίκηση, είναι αρμόδια για υπηρεσίες υποστηρίξεως, Στρατονομίας και Μηχανικού Μάχης, ο δε συγκεκριμένος Σχηματισμός Στρατονομίας που φιλοξένησε τους Έλληνες αξιωματικούς, διατηρεί αριθμό τεθωρακισμένων οχημάτων Μ1117 Guardian σε λειτουργική κατάσταση, παρά την απόσυρσή τους από την ενεργό υπηρεσία.
Η μετάβαση της αντιπροσωπείας αξιωματικών στην Γερμανία, είχε ως σκοπό να αποκτηθεί εξοικείωση στην οδήγηση και βασικούς χειρισμούς και λειτουργίες του Μ1117, ούτως ώστε όταν αφιχθούν στην Ελλάδα να μπορούν να τα οδηγήσουν στον καθορισμένο χώρο φιλοξενίας. Όπως έχει αναφερθεί Καθώς τα οχήματα παραδίδονται χωρίς οπλισμό, μέσα επικοινωνιών κ.λπ. εκτιμάται ότι σε πρώτο χρόνο θα συγκεντρωθούν σε κάποιο στρατόπεδο, αναμένοντας την έναρξη εργασιών πλήρους επαναφοράς σε επιχειρησιακή κατάσταση και την εξοικείωση του προσωπικού με το υλικό.
Από το φθινόπωρο οι παραδόσεις των πρώτων 300 M1117 στην Ελλάδα
Συμπτωματικώς, μία ημέρα πριν, στις 3 Νοεμβρίου, πραγματοποιήθηκε η προγραμματισμένη μηνιαία συνάντηση μεταξύ ΓΔΑΕΕ και εκπροσώπων των συλλογικών φορέων της Ελληνικής Αμυντικής Βιομηχανίας (ΕΑΒΙ), δηλαδή την ΕΕΛΕΑΑ και τον ΣΕΚΠΥ, για συζήτηση θεμάτων ενδιαφέροντος. Μεταξύ άλλων, σε διερεύνηση από πλευράς εκπροσώπων της ΕΑΒΙ για την δυνατότητα συμμετοχής σε εργασίες αποκαταστάσεως μεταχειρισμένου υλικού (EDA) από τις ΗΠΑ, επιβεβαιώθηκε από πλευράς ΓΔΑΕΕ ότι υφίσταται όρος που δεν το επιτρέπει αυτό, άνευ εγκρίσεως και συμμετοχής του αρχικού κατασκευαστού.
Την παράμετρο αυτή που δεν ήταν ευρέως γνωστή ακόμη και στις τάξεις των Ενόπλων Δυνάμεων, ανέδειξε ο ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ από τον Δεκέμβριο του 2020, θέτοντας ως ερώτημα προβληματισμού το κατά πόσο είναι τελικώς οικονομικό αλλά και εθνικώς επωφελές για τις Ένοπλες Δυνάμεις και την ΕΑΒΙ, η “πολιτική” αιτήσεων για “δωρεάν” EDA. Στην περίπτωση των οχημάτων Μ1117, που είναι σαφές ότι δεν πρόκειται για κάποιο εξεζητημένης τεχνολογίας οπλικό σύστημα, η υποχρέωση εμπλοκής της Textron για την πλήρη επιχειρησιακή αποκατάστασή τους, συνεπάγεται επιπλέον κόστος, το οποίο δεν είναι καθόλου αμελητέο και δεν συνοδεύεται από επιστροφές στην εθνική οικονομία, αφού δεν εμπλέκονται ευθέως ελληνικές εταιρείες.
Όπως έχουμε παρουσιάσει παλαιότερα, το κόστος παραδόσεως των οχημάτων στην παρούσα κατάσταση, ανέρχεται σε αρκετές δεκάδες εκατομμύρια, στα οποία θα πρέπει να προστεθούν μερικά ακόμη για την “παραχώρηση” των όπλων και άλλου υλικού, που έχει αιτηθεί το ΓΕΣ ξεχωριστά. Επί του τελευταίου, ακόμη δεν υπάρχει επίσημη αμερικανική ενημέρωση ωστόσο, θα πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι θα υπάρξει θετική ανταπόκριση. Ο οπλισμός του Μ1117 αποτελείται από πολυβόλα Μ85 των 12,7 mm και πολυβόλα βομβίδων Mk19 των 40 mm.
Καθώς υπολογίζεται ότι για τα 900-1.200 Μ1117 που θα προμηθευτεί ο Ελληνικός Στρατός, το τελικό κόστος θα υπερβεί αρκετά τα 100 εκατ. €, διαπιστώνεται ότι η δαπάνη, αν και αναλογικώς χαμηλή, δεν παύει να είναι σημαντική. Κι επειδή η περίπτωση δεν αφορά κάποιο εξεζητημένο οπλικό σύστημα, θα ήταν ενδιαφέρον εάν εξεταζόταν εξαρχής κατά πόσο υπάρχουν περιθώρια ελληνικών λύσεων, εντός του συγκεκριμένου ύψους προϋπολογισμού. Για το τελευταίο όμως, αρμόδιο δεν είναι το ΓΕΣ αλλά το ΥΠΕΘΑ, που όπως αποδεικνύει η πράξη, επί της ουσίας δεν διαθέτει επαρκή μηχανισμό εξετάσεως των δυνατοτήτων και ευκαιριών ελληνοποιήσεως των αμυντικών προμηθειών.
