Πρόβα «αλά Ίμια» με κατάληψη βραχονησίδας από Τούρκους βατραχανθρώπους στην άσκηση «Γαλάζια Πατρίδα»
Εμπλουτισμένο και με σενάριο κατάληψης βραχονησίδας είναι το πρόγραμμα της ναυτικής άσκησης ΓΑΛΑΖΙΑ ΠΑΤΡΙΔΑ του Τουρκικού Ναυτικού, στην οποία συμμετέχει το μείζον των μονάδων υποβρυχίων, κρούσης επιφανείας και υποστήριξης.
Στην συγκεκριμένη φάση της άσκησης συμμετέχει μεταξύ άλλων, το νεότευκτο αρματαγωγό BAYRAKTAR (L402) αλλά και λοιπά πλοία αμφιβίων επιχειρήσεων, τα οποία μετέφεραν Πεζοναύτες και βατραχανθρώπους της SAT. Πρόκειται για την ειδική μονάδα του Τουρκικού Ναυτικού, η οποία έχει την βάσεις στη Σμύρνη και την Κωνσταντινούπολη.
Οι αποστολές της SAT περιλαμβάνουν την συλλογή στρατιωτικών πληροφοριών, την αναγνώριση, την άμεση δράση, την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, την έρευνα και επιχειρήσεις VBSS ενώ όπως θα θυμούνται αρκετοί είναι η μονάδα που είχε και την εμπλοκή στα Ίμια το 1996 με την διείσδυση και αποβίβαση στην Δυτική Ίμια.
Μια ανάλογη επιχείρηση φαίνεται ότι πρόβαραν και στο πλαίσιο της ΓΑΛΑΖΙΑΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ καθώς το BAYRAKTAR, έπλευσε στον κόλπο της Σμύρνης και προσέγγισε τη νησίδα «Χεκίμ», προσομοιάζοντας επίθεση σε εχθρική μικρονήσο. Ταυτόχρονα, ναρκαλιευτικά “χτένιζαν” τη γύρω θάλασσα για τυχόν νάρκες προκειμένου να ανοίξουν τον δρόμο για την απόβαση.
Η επιχείρηση κορυφώθηκε με αμφίβια καταδρομική ενέργεια, όταν βατραχάνθρωποι αποσπάστηκαν τα ξημερώματα με φουσκωτά από το BAYRAKTAR, καταλαμβάνοντας την εχθρική νήσο.
Το σενάριο θυμίζει έντονα Ίμια και παραμένει επίκαιρο καθώς ο επιχειρησιακός σχεδιασμός των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων διατηρεί πάντοτε αντίστοιχη ικανότητα προκειμένου εφόσον διαταχθεί, να εκτελέσει κατάληψη ελληνικής μικρονήσου ή βραχονησίδας για τη δημιουργία τετελεσμένων στο Αιγαίο.
Το “επεισόδιο” με τους βατραχανθρώπους αναφέρεται επειδή το πραγματικό ποσοστό που αντιπροσωπεύουν στην συνολική ισχύ ενός ναυτικού είναι ασήμαντο αλλά μια επιχείρησή τους μπορεί να έχει σοβαρή επίδραση ενώ και από απόψεως εντυπώσεων στην κοινή γνώμη, έχουν μεγάλο “ειδικό βάρος”.
H αμφίβια επιχείρηση με το BAYRAKTAR
Ενδιαφέρον είναι στο σημείο αυτό να γίνει μια αναφορά για τις δυνατότητες του BAYRAKTAR, το οποίο εντάχθηκε σε υπηρεσία μόλις τον Απρίλιο του 2017. Το συγκεκριμένο πλοίο μπορεί να μεταφέρει 350 πεζοναύτες, 20 τεθωρακισμένα (άρματα μάχης και ΤΟΜΠ) ή εναλλακτικά 60 οχήματα υποστήριξης.
Ως οπλισμό διαθέτει δύο ναυτικά πυροβόλα OTO Melara των 40 mm, δύο αντιπυραυλικά συστήματα Phalanx των 20 mm και δύο τηλεχειριζόμενους πυργίσκους με πολυβόλα 12,7 mm για αντιμετώπιση ασύμμετρων απειλών. Μαζί με το αδελφό του πλοίο SANCAKTAR (L403) αποτελούν πλοία με ιδιαίτερες ικανότητες καθώς εκτός του αξιοσημείωτου οπλισμού τους φέρουν 3D ραντάρ έρευνας Smart Mk2 (τα οποία είναι ασυνήθιστο να εγκαθίστανται σε πλοία κατηγορίας αρματαγωγών) καθώς και δύο ηλεκτροπτικά συστήματα παρατήρησης – κατεύθυνσης πυρών AselFLIR 300D EO, σε συνδυασμό με αντίμετρα τορπιλών, σύστημα προειδοποίησης εγκλωβισμού με λέιζερ αλλά και συστήματα ζεύξης δεδομένων Link 16/22. Όλοι οι αισθητήρες και τα οπλικά συστήματα ελέγχονται στο σύνολό τους από 5 κονσόλες του Συστήματος Διαχείρισης Μάχης GENESIS CMS.
Θα υπενθυμίσουμε απλώς ότι η Άγκυρα έχει αποδώσει ιδιαίτερη σημασία στην ανανέωση του στόλου των αρματαγωγών που διαθέτει με πλοία εγχώριας ναυπήγησης, με τα οποία έχει πολλαπλασιάσει τις δυνατότητες μεταφοράς δυνάμεων για τη διενέργεια αμφιβίων αποβατικών επιχειρήσεων (προβολή ισχύος).
Και το μήνυμα φιλίας..
Το σημερινό πρόγραμμα, περιλάμβανε και μήνυμα “λυκοφιλίας” από τον Τούρκο υπουργό Άμυνας Χουλουσί Ακάρ, προς την Ελλάδα: «Στο πλαίσιο των σχέσεων καλής γειτονίας, επιδιώκουμε να βελτιώσουμε τις διμερείς σχέσεις με τη γείτονα Ελλάδα με μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο και εντός του πλαισίου των επαφών μας. Εργαζόμαστε για να βελτιώσουμε τις υφιστάμενες σχέσεις μας, προστατεύοντας τα δικαιώματα και τα συμφέροντα της χώρας μας και του έθνους μας στο Αιγαίο, την Ανατολική Μεσόγειο και τη Μαύρη Θάλασσα».
Αντιπροσωπευτικές τις τουρκικής θεώρησης περί «δικαιοσύνης», είναι οι απόψεις του απόστρατου Ναύαρχου Τζεμ Γκιουρντενίζ, με αφορμή την άσκηση. Ο εμπνευστής της ονομασίας της τουρκικής ναυτικής άσκησης, είπε στην εφημερίδα Hurriyet, για να μην αφήσει καμμία αμφιβολία για την απολύτως εχθρική τουρκική αντίληψη εις βάρος του Ελληνισμού συνολικώς: «Αν μια χώρα στοχοποιεί τα θαλάσσια συμφέροντά σου, εάν στοχεύει στα δικαιώματα της ηπειρωτικής υφαλοκρηπίδας σου, τα δικαιώματα της ΑΟΖ σου και προσπαθεί να αρπάξει ένα κομμάτι των θαλάσσιων περιοχών δικαιοδοσίας σας, φυσικά δεν μπορείς να στοχεύσεις ξεκάθαρα αυτές τις χώρες, αλλά μπορείς να κάνεις μια δήλωση με τη στάση σου».
Η επιδίωξη της συρρίκνωσης της ελληνικής επιρροής στα μήκη και πλάτη της Ανατολικής Μεσογείου, είναι σαφέστατη. Η προβολή ισχύος μέσω μιας ναυτικής άσκησης είναι “τυπική” μέθοδος η οποία όμως μόνο ανεπαρκή και φοβικό μπορεί να επηρεάσει.
Είναι όμως προφανές ότι σε δεδομένο χρόνο και η Ελλάδα θα πρέπει να επιδείξει αποφασιστικότητα εφόσον η Τουρκία επιλέξει να προκαλέσει τετελεσμένα με χρήση αεροναυτικής ισχύος. Το σενάριο αυτό φυσικά είναι κάτι που απεύχονται οι κυβερνώντες και γι’ αυτό επιλέγεται η “επίθεση φιλίας”, όπως η πρόσφατη πριν λίγο καιρό επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού στην Τουρκία, προκειμένου να βρεθούν δίοδοι συνεννόησης και εκτόνωσης πιθανών καταστάσεων κλιμάκωσης.
Κινήσεις εντυπωσιασμού
Όπως ανακοινώθηκε στην άσκηση ΓΑΛΑΖΙΑ ΠΑΤΡΙΔΑ συμμετέχουν περί το 80% των κορβετών, πυραυλακάτων, υποβρυχίων και πλοίων υποστηρίξεως, όπως και το 93% των φρεγατών του Τουρκικού Στόλου. Αυτό αποτελεί κάποιο επίτευγμα; Ασφαλώς όχι, εάν ληφθεί υπόψιν ότι σε μια άσκηση ευρείας κλίμακας είναι δεδομένη η συμμετοχή του συνόλου του στόλου μιας ναυτικής δύναμης. Κάτι που το Πολεμικό Ναυτικό έχει πραγματοποιήσει αρκετές φορές στο παρελθόν, στο πλαίσιο προγραμματισμένης εκπαιδευτικής δραστηριότητας χωρίς… ιδιαίτερες τυμπανοκρουσίες.
Αντιθέτως, η Άγκυρα επεδίωξε να χρησιμοποιήσει την άσκηση για να μεγιστοποιήσει τις επιπτώσεις σε ψυχολογικό επίπεδο κυρίως απέναντι στην Ελλάδα αλλά και στους λοιπούς ενδιαφερόμενους στην περιοχή, με ευρείες αναφορές στα τουρκικά ΜΜΕ. Το ζήτημα της αναπαραγωγής των τουρκικών ειδήσεων (και κατ’ επέκταση προπαγάνδας) από τα ελληνικά ΜΜΕ είναι ένα ζήτημα που έθεσε ο ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ την προηγούμενη εβδομάδα, καθώς παρατηρείται μια τάση εδραίωσης αυτής της τακτικής από ιστοσελίδες και τηλεόραση απέναντι στους πολίτες που όπως είναι φυσικό δεν διαθέτουν το υπόβαθρο των ειδικών γνώσεων προκειμένου να εκτιμήσουν ρεαλιστικά την κατάσταση.
Ουδέν κακό αμιγές καλού θα μπορούσε να πει κανείς, υπό την έννοια ότι επί δεκαετίες η ελληνική κοινή γνώμη είχε εμποτιστεί με την νοοτροπία του εφησυχασμού, οπότε η επιθετική ρητορική από τα πλέον επίσημα χείλη των γειτόνων μας είναι πλέον μια κατάσταση που δεν επιδέχεται αμφισβήτησης από καμία πλευρά. Όλα πάντως πρέπει να έχουν ερμηνεία με βάση ρεαλιστικά δεδομένα τα οποία δεν είναι άλλα από αυτά που εξάγουν οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, που σε 24ωρη βάση παρακολουθούν το Αιγαίο απ’ άκρη σε άκρη, καταγράφοντας όλες τις τουρκικές κινήσεις.
Κατά συνέπεια έχει ενδιαφέρον η άποψη ανθρώπων που γνωρίζουν ακριβώς τα πράγματα σύμφωνα με τους οποίους η ΓΑΛΑΖΙΑ ΠΑΤΡΙΔΑ, σε τελική ανάλυση, δεν ήταν τίποτα άλλο από ένα επικοινωνιακό «πυροτέχνημα». Σε επιχειρησιακό επίπεδο δεν υπάρχει απολύτως καμία ανησυχία ενώ σε αρκετές περιπτώσεις τις προηγούμενες μέρες η ναυτική δραστηριότητα ήταν υποτονική σε ολόκληρο το Αιγαίο με το χάρτη “καθαρό” από τουρκικά πλοία.
Το ζήτημα της απειλής φυσικά παραμένει, καθώς το Τουρκικό Ναυτικό βρίσκεται σε διαρκή πορεία εκσυγχρονισμού και ανανέωσης των μονάδων του σε όλες τις κύριες κατηγορίες. Κάτι που δυνητικά δημιουργεί τεράστιους κινδύνους για τη χώρα μας. Όμως από την άλλη μεριά δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι οι πραγματικές δυνατότητες αξιολογούνται και από άλλους παράγοντες εκτός από το εκτόπισμα και τα οπλικά συστήματα.
Επηρεάζονται όπως αναφέρεται καθοριστικά και από την εκπαίδευση αλλά και από τη ζοφερή πραγματικότητα που επικρατεί στη γείτονα, εξ’ αιτίας του κύματος συλλήψεων αντιφρονούντων στελεχών των ενόπλων δυνάμεων, που στερεί έμπειρα στελέχη. Κατάσταση που με τη σειρά της επηρεάζει εξαιρετικά δυσμενώς το ηθικό του προσωπικού. Όλα τα παραπάνω συνθέτουν μια περίπλοκη εξίσωση με πολλές παραμέτρους, οι οποίες καθορίζουν τις επιχειρησιακές ικανότητες του αντιπάλου που καταγράφονται και επανακαθορίζονται, προκειμένου να υπάρχει πραγματική αντίληψη για το τι συμβαίνει.
Το μόνο σίγουρο πάντως είναι ότι η ΓΑΛΑΖΙΑ ΠΑΤΡΙΔΑ μπορεί να παίρνει άριστα σε επίπεδο επικοινωνιακής προβολής και ονοματοδοσίας αλλά στις πιο ουσιαστικές πτυχές τα πράγματα δεν είναι τόσο λαμπερά, όπως η εικόνα που πασχίζει να δείξει προς τα έξω ο Ερντογάν.
