Από Σάββας Δ. Βλάσσης
Έχει συμπληρωθεί ένας χρόνος από την ενημέρωση της Ειδικής Διαρκούς Επιτροπής Εξοπλιστικών Προγραμμάτων & Συμβάσεων της Βουλής στις 6 Οκτωβρίου 2021 για το πρόγραμμα Προμήθειας Αντιαρματικών Πυραυλικών Συστημάτων Πολλαπλών Ρόλων Μεγάλου Βεληνεκούς, που αφορά το ισραηλινής προελεύσεως Spike NLOS. Οι σχετικές διαπραγματεύσεις εξελίσσονται έκτοτε αλλά παρά την σχετική αισιοδοξία, στην πραγματικότητα η υπόθεση συναντά σοβαρά εμπόδια που οφείλονται στην ισραηλινή πλευρά.
Συγκεκριμένα, 12 μήνες μετά, έχει διαπιστωθεί ότι η επίτευξη ενός κοινώς αποδεκτού σχεδίου συμβάσεως είναι αδύνατη καθώς η ισραηλινή πλευρά αρνείται να ικανοποιήσει το Αίτημα Υποβολής Προτάσεως (RfP) στο οποίο αποτυπώνονται οι επιχειρησιακές απαιτήσεις που έχει θέσει ο Επιχειρησιακός Φορέας, δηλαδή το ΓΕΣ, και εμφανίζεται μάλιστα αδιάλλακτη. Καθώς βάση των διαπραγματεύσεων είναι το RfP, οι Ισραηλινοί παρουσιάζουν σοβαρές αποκλίσεις στις προτάσεις τους, από αυτό που ζητάει ο Ελληνικός Στρατός.
Δύο είναι τα κυριότερα σημεία “διαφωνίας”, σε σχέση με αυτό που έχει ζητήσει το ΓΕΣ.
Το πρώτο έχει να κάνει με την υπέρβαση κόστους ως προς την συντήρηση των οχημάτων φορέων του οπλικού συστήματος και των οργανικών συστημάτων UAV ενώ το προσφερόμενο πακέτο FOS είναι διαφορετικό από αυτό που έχει ζητήσει το ΓΕΣ.
Το δεύτερο σχετίζεται με την τελεία άρνηση των Ισραηλινών να αναθέσουν σε εταιρείες της Ελληνικής Αμυντικής Βιομηχανίας την συντήρηση των οπλικών συστημάτων, όπως έχει ζητήσει σαφώς η ελληνική πλευρά. Η τελευταία, αυτονοήτως έχει ζητήσει εξασφάλιση εγχώριας ικανότητος επισκευής κρισίμων υποσυστημάτων του Spike NLOS, ώστε να υπάρχει μειωμένη εξάρτηση από τον κατασκευαστή στον κύκλο συντηρήσεως του οπλικού συστήματος. Η ελληνική θέση εμπίπτει απολύτως εντός των προνοιών του σχετικού νόμου (4705/20) που ψηφίσθηκε τον Ιούλιο του 2020 και με τον οποίο κυρώθηκε συμφωνία των Υπουργείων Αμύνης των δύο χωρών στις αμυντικές προμήθειες και υπηρεσίες. Αλλά και πέρα από τον τομέα της συντηρήσεως ενώ η ελληνική πλευρά έχει ζητήσει ικανότητα όλων των κλιμακίων συντηρήσεως στην Ελλάδα, η ισραηλινή πρόταση δεν προβλέπει κάτι τέτοιο.
SPIKE – SPIKE NLOS: Γιατί όχι κοινή προμήθεια Ελλάδας – Κύπρου;
Από εκεί και πέρα, η ισραηλινή προσφορά υπολείπεται και σε επιμέρους σημεία της RfP, από τους χρόνους παραδόσεως μέχρι και τον μικρότερο αριθμό εξομοιωτών βολής από αυτόν που έχει ζητήσει το ΓΕΣ…
Η κατάσταση αυτή που φυσικά είναι εξόχως προβληματική, οδήγησε την ΓΔΑΕΕ, απευθυνόμενη στην στρατιωτική ηγεσία, να υποδεικνύει περίπου συνέχιση προς υπογραφή συμβάσεως, με υποβαθμισμένη ικανοποίηση των επιχειρησιακών απαιτήσεων του ΓΕΣ!!!
Γενικότερα, επιβεβαιώνεται ότι το πλαίσιο διακρατικών συμβάσεων που έχει προωθηθεί με το Ισραήλ (και όχι μόνο) δεν βοηθάει στην σοβαρή εμπλοκή της Ελληνικής Αμυντικής Βιομηχανίας με μεταφορά τεχνογνωσίας και ανάληψη κατασκευαστικού έργου, αφού ο κατασκευαστής δεν έρχεται σε απευθείας διαπραγματεύσεις με τον πελάτη αλλά δρα με “τις πλάτες” του κράτους (την κρατική SIBAT εν προκειμένω) και εκτός πλαισίου ανταγωνισμού. Οι όποιες παραχωρήσεις περιορίζονται απλώς στην συμμετοχή κάποιων ελληνικών εταιρειών σε στάδια της συντηρήσεως αν και, όπως διαπιστώνεται στην υπόθεση των Spike NLOS, υπάρχει άρνηση ακόμη και σε αυτό.
Το “μπέρδεμα” με τις δύο επιστολές ενδιαφέροντος για το SPIKE NLOS
