Από Σάββας Δ. Βλάσσης
Η Τουρκία προβάλει τελευταίως την ύπαρξη ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων σε ελληνικές νήσους, προπαγανδίζοντας ότι αυτό αντιβαίνει στις διεθνείς συνθήκες που έχει υπογράψει η Ελλάδα. Όχι μόνο δεν υπάρχει όρος αποστρατιωτικοποιήσεως, όπως ισχυρίζεται η τουρκική προπαγάνδα, παρά μόνο κάποιοι περιορισμοί ωστόσο, σε κάθε περίπτωση ο καταστατικός χάρτης των Ηνωμένων Εθνών προβλέπει ότι κάθε χώρα έχει δικαίωμα αυτοάμυνας έναντι επιθέσεως. Και η Ελλάδα ενίσχυσε την άμυνα των νήσων της από το 1974, όταν η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο και το 1975 συγκρότησε την 4η Στρατιά, με δυνάμεις έτοιμες να επιτεθούν σε αυτές.
Έκτοτε, η τουρκική στρατιωτική απειλή εξελίσσεται διαρκώς και τα τελευταία χρόνια, έχει αναβαθμιστεί ποιοτικώς σε μεγάλο βαθμό. Η Τουρκία λοιπόν, υποστηρίζει ότι μπορεί ανεξέλεγκτα να ενισχύει τις επιθετικές δυνάμεις που διατηρεί σε ετοιμότητα έναντι των ελληνικών νήσων στο Αιγαίο αλλά η Ελλάδα πρέπει να αποσύρει τις δυνάμεις της από αυτά… Διαφορετικά, απειλεί με επίθεση. Είναι εξωφρενικό κι ακούγεται αστείο αλλά αυτή είναι η τουρκική “λογική”.
Ας δούμε όμως ποιες είναι και πως αναβαθμίστηκαν και ενισχύθηκαν οι τουρκικές δυνάμεις ανατολικώς του Αιγαίου, τα τελευταία έτη.
Η 4η Στρατιά με έδρα την Σμύρνη, την οποία οι Τούρκοι αποκαλούν και “Στρατιά Αιγαίου”, συγκροτείται από τους παρακάτω Σχηματισμούς:
- 7η Ταξιαρχία Καταδρομών (Σακάρια).
- 11η Ταξιαρχία Καταδρομών (Ντενιζλί).
- 19η Ταξιαρχία Καταδρομών (Αδραμύτιο).
- 57η Ταξιαρχία Πυροβολικού (Μπόρνοβα).
Σημειώνουμε ότι οι ανωτέρω Ταξιαρχίες Καταδρομών είναι αντιστοίχως οι πρώην 1η, 11η και 19η Μηχανοποιημένες Ταξιαρχίες που μετασχηματίσθηκαν σε επίλεκτους Σχηματισμούς καταδρομών τα τελευταία έτη. Η εξέλιξη ανακλά την αντίληψη της τουρκικής ηγεσίας ότι οι επιθετικές επιχειρήσεις έναντι ελληνικών νήσων στο ιδιαίτερο περιβάλλον του Αιγαίου, πρέπει να βασιστούν σε επίλεκτες μονάδες ειδικής συνθέσεως ώστε να μπορούν να αναπτυχθούν ταχέως από αέρος, κατά βάση με ελικόπτερα.
Ωστόσο, η 4η Στρατιά μπορεί να υπολογίζει σε ενίσχυση από τις δυνάμεις του 4ου Σώματος Στρατού, που συγκεντρώνει τις στρατηγικές εφεδρείες του τουρκικού στρατού (Διοίκηση Χερσαίων Δυνάμεων) και γι’ αυτό υπάγεται απευθείας σε αυτήν. Οι Σχηματισμοί αυτοί, μπορούν να τεθούν Υπό Διοίκηση της 4ης Στρατιάς για να εκδηλώσει επίθεση σε ελληνικές νήσους.
Το 4ο Σώμα Στρατού διαθέτει τους παρακάτω Σχηματισμούς:
- 1η Ταξιαρχία Καταδρομών (Καισάρια).
- 2α Ταξιαρχία Καταδρομών (Μπολού).
- 28η Μηχανοκίνητη Ταξιαρχία Πεζικού (Τσανκιρί).
- 58η Ταξιαρχία Πυροβολικού (Πολατλί).
Εκτός αυτών των ταξιαρχικών καταδρομών του τουρκικού στρατού, ο Σχηματισμός που ειδικεύεται σε αμφίβιες αποβατικές επιχειρήσεις είναι η Ταξιαρχία Πεζοναυτών που εδρεύει στην Φώκαια και ανήκει στο τουρκικό ναυτικό (Διοίκηση Ναυτικών Δυνάμεων).
Εκ των ανωτέρω, διαπιστώνεται ότι η Τουρκία διατηρεί άμεσα προσανατολισμένες εναντίον των ελληνικών νήσων στο Αιγαίο τρεις Ταξιαρχίες Καταδρομών και μία Ταξιαρχία Πεζοναυτών, για επίθεση με αεροκίνητο ή αμφίβιο ελιγμό. Την τουρκική επίθεση μπορούν να ενισχύσουν δύο επιπλέον Ταξιαρχίες Καταδρομών και οι βαρύτερες μονάδες μιας Μηχανοκίνητης Ταξιαρχίας Πεζικού από τις εφεδρείες του 4ου Σώματος Στρατού.
Σε αυτές τις δυνάμεις, μπορούν να προστεθούν μονάδες της Διοίκησης Ειδικών Δυνάμεων του τουρκικού Γενικού Επιτελείου Ενόπλων Δυνάμεων. Η Διοίκηση Ειδικών Δυνάμεων έχει οργανικές τρεις Ταξιαρχίες Ειδικών Δυνάμεων, εκ των οποίων μία μπορεί ανέτως να διατεθεί Υπό Διοίκηση για την υποστήριξη των επιχειρήσεων της 4ης Στρατιάς.
Συνολικώς, η επιθετική αιχμή μιας τουρκικής επίθεσης στα ελληνικά νησιά, θα βασίζεται σε επίλεκτες δυνάμεις μονάδων υψηλής ετοιμότητας, που επανδρώνονται κατά βάση από επαγγελματικό προσωπικό. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό των ταξιαρχιών καταδρομών, είναι ότι οι συμβασιούχοι επιλέγονται σε μεγάλο βαθμό βάσει κριτηρίων του κυβερνητικού ισλαμιστικού AKP, ιδίως μετά την αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος στην Τουρκία το 2016. Έτσι, οι δυνάμεις καταδρομών ως στρατιωτικό σώμα, αποτελούν κατά έναν τρόπο τα “Βάφφεν Ες Ες” του Ερντογάν.
Την υποστήριξη των επιχειρήσεων της 4ης Στρατιάς για αεροκίνητες επιχειρήσεις, έχει αναλάβει το 3ο Σύνταγμα Αεροπορίας Στρατού που εδρεύει στο Γκαζιεμίρ της Σμύρνης. Αλλά πέραν αυτού, τα τελευταία έτη στην Ισπάρτα, εδρεύει και η Σχολή Αεροπορίας Στρατού, με επιπλέον αριθμό ελικοπτέρων. Η Σχολή Αεροπορίας Στρατού έδρευε προηγουμένως στην Άγκυρα αλλά μεταφέρθηκε δυτικότερα, με προφανή σκοπό την διευκόλυνση της εκτέλεσης επιθετικών επιχειρήσεων εναντίον των ελληνικών νήσων.
Τα ανωτέρω, σημαίνουν ότι ένα δυναμικό 50.000 ανδρών του τουρκικού στρατού είναι προσανατολισμένο για επιχειρήσεις εναντίον των ελληνικών νήσων στο Αιγαίο. Δεν υπολογίζονται σε αυτό, το προσωπικό που μπορεί να προσφέρει η τουρκική Χωροφυλακή, που επίσης διαθέτει έναντι των ελληνικών νήσων μονάδες καταδρομών. Δεν υπολογίζονται επίσης οι δυνάμεις του τουρκικού ναυτικού και της τουρκικής αεροπορίας, οι οποίες θα επιδιώξουν να απομονώσουν τις ελληνικές νήσους, διευκολύνοντας τις χερσαίες δυνάμεις εισβολής.
Πρόκειται για επιθετικές δυνάμεις, που λόγω φύσεως, δεν υπάρχει νόημα να θεωρεί κανείς ότι αν διαλυθεί η 4η Στρατιά, παύουν να αποτελούν απειλή για τις ελληνικές νήσους. Απέναντί τους, έχουν διάσπαρτες λόγω γεωγραφικού χώρου ελληνικές δυνάμεις, πολύ μικρότερες αριθμητικώς και με εντελώς αμυντική διάταξη και δυνατότητες, που είναι αστείο και υποτιμητικό της νοημοσύνης, να θεωρούνται “απειλή” για την Τουρκία.
Είναι σαφές ότι ο “δεύτερος μεγαλύτερος στρατός του ΝΑΤΟ“, είναι προσανατολισμένος για έναν πόλεμο εναντίον ενός άλλου μέλους του ΝΑΤΟ, σύμφωνα με την επεκτατική πολιτική που ακολουθεί η Τουρκία εναντίον Ελλάδας και Κύπρου. Η Άγκυρα θέλει να καταστήσει μια χώρα της ΕΕ και του ΝΑΤΟ σε αποτυχημένο κράτος όπως το Ιράκ και η Συρία, υπό την δική της επικυριαρχία. Οι τουρκικές στρατιωτικές δυνάμεις έναντι της Ελλάδας αναβαθμίζονται κατά προτεραιότητα τόσο ποιοτικώς όσο και αριθμητικώς ενώ τα κύρια μέσα χρησιμοποιούνται διαρκώς και στην ειρήνη, για να αμφισβητήσουν τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα και αρμοδιότητες στην περιοχή.
Τάγματα καταδρομών στις τουρκικές Τεθωρακισμένες και Μηχανοκίνητες Ταξιαρχίες στον Έβρο
