Από Σάββας Δ. Βλάσσης
Στις 13 Ιουλίου, ο μόνιμος εκπρόσωπος της Τουρκίας στα Ηνωμένα Έθνη κοινοποίησε στον γενικό γραμματέα του ΟΗΕ επιστολή, με την οποία κατηγορεί την Ελλάδα για «συνεχείς και σκανδαλώδεις» παραβιάσεις στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.
Στην επιστολή, αναδεικνύεται η δήθεν παραβίαση των διεθνών συνθηκών που έχει υπογράψει η Ελλάδα, εκ της στρατιωτικοποιήσεως των ελληνικών νήσων στο Αιγαίο και την Μεσόγειο, επισημαίνοντας την εγγύτητα αυτών προς τα Μικρασιατικά παράλια.
Δύο σημεία της τουρκικής επιστολής μπορούν να επισημανθούν.
- «Η Ελλάδα απειλεί την ασφάλεια της Τουρκίας με αυτή τη συμπεριφορά. Οι παραβιάσεις αυτές μπορεί να φέρουν κλιμάκωση της έντασης, η οποία θα έχει συνέπειες στην ειρήνη και την ασφάλεια στην ευρύτερη περιοχή».
- «Αν η Ελλάδα δεν εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της υπό τις υπάρχουσες συνθήκες, δεν μπορεί να διεκδικήσει τα κυριαρχικά της δικαιώματα που απορρέουν από αυτές τις συμφωνίες, συμπεριλαμβανομένου του καθορισμού των θαλασσίων ζωνών».
Οι παραπάνω τοποθετήσεις, που συνιστούν πλήρη διαστροφή της πραγματικής καταστάσεως, αποβλέπουν στην δημιουργία καταλλήλων συνθηκών μετακυλίσεως της ευθύνης για μια μελλοντική στρατιωτική ελληνοτουρκική σύγκρουση στην Ελλάδα. Προετοιμάζεται δηλαδή το έδαφος ώστε η διεθνής κοινότητα να αποκτήσει έναν βαθμό αποδοχής ως “δικαιολογημένης”, μιας τουρκικής στρατιωτικής ενεργείας εις βάρος της Ελλάδος.
Επιπλέον, παρουσιάζει την Ελλάδα ως κράτος που δεν τηρεί τις δεσμεύσεις από τις διεθνείς συμφωνίες που έχει υπογράψει, υπονοώντας ότι αυτομάτως ακυρώνεται η κυριαρχία της επ’ αυτών πράγμα που (κατά την τουρκική αντίληψη):
α) “Δικαιολογεί” τυχόν τουρκική στρατιωτική ενέργεια σε αυτές.
β) Δεν μπορούν να υπολογισθούν οι “επίμαχες” νήσοι σε οποιαδήποτε συμφωνία καθορισμού θαλασσίων ζωνών.
Η νέα τουρκική επιστολή στα Ηνωμένα Έθνη, έχει έναν πολιτικό και έναν στρατιωτικό σκοπό.
Ο πολιτικός σκοπός είναι κατά βάση να αποτρέψει την Αίγυπτο, από μια νέα συμπληρωματική συμφωνία οριοθετήσεως ΑΟΖ με την Αθήνα, στην οποία θα αναγνωρίζεται επίδραση του συμπλέγματος Μεγίστης. Εκτοξεύεται έμμεση πλην σαφής απειλή ότι τέτοιες διπλωματικές συμφωνίες της Ελλάδος, μπορούν να έχουν ως απάντηση τουρκική στρατιωτική επίθεση.
Ο στρατιωτικός σκοπός στην προπαγάνδα περί αποστρατιωτικοποιήσεως, είναι να αποτραπεί τουλάχιστον η εγκατάσταση από τις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις στα ελληνικά νησιά, πυραυλικών συστημάτων. Δεν “τρομάζουν” ασφαλώς οι μικρές ελληνικές φρουρές σε μικρονήσους, νησίδες. Η Τουρκία επιδιώκει την διακοπή – περικοπή του εξοπλιστικού προγράμματος που έχει αναλάβει η Αθήνα. Κατά βάση ενδιαφέρει η ανάπτυξη τακτικών βαλλιστικών πυραύλων, που θα επιτρέπουν την καταστροφή συγκεντρώσεων τουρκικών δυνάμεων (αεροκίνητες δυνάμεις, πυροβολικό) σε μεγάλο βάθος στην τουρκική ενδοχώρα, οι οποίες θα αναλάβουν εισβολή σε ελληνικές νήσους.
Σε στρατιωτικό επίπεδο, η απάντηση της Ελλάδος πρέπει να είναι σταθερή και άκαμπτη. Η “οχύρωση” του Αιγαίου με πυραυλικά συστήματα υψηλής ακριβείας κάθε κατηγορίας που κρίνει απαραίτητα η στρατιωτική ηγεσία, “σφραγίζει” το Θέατρο Επιχειρήσεων ως απολύτως “Μη Προσβάσιμη” περιοχή για τις χερσαίες, ναυτικές και αεροπορικές δυνάμεις της Τουρκίας. Αυτή η κατάσταση, θεμιτό είναι να επεκταθεί και στο Θέατρο Επιχειρήσεων της Ανατολικής Μεσογείου. Πρόκειται για ανάλογη απάντηση στην επιχειρουμένη τουρκική προσπάθεια δημιουργίας από την Τουρκία “Zωνών Απαγόρευσης”, με ανάπτυξη πυραυλικών συστημάτων στα Μικρασιατικά παράλια.
Ταυτοχρόνως, η ταχεία ενίσχυση των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων που έχει ξεκινήσει και είναι σαφές ότι απασχολεί τον εχθρό, θα επαυξήσει την Στρατιωτική Αποτροπή. Αλλά αυτή η προσπάθεια, πρέπει να ενταθεί στον βαθμό συντονισμού και με την Κύπρο.
Σε πολιτικό επίπεδο, αρκεί η σταθερή ενίσχυση της ενεργητικής εξωτερικής πολιτικής που έχει εγκαινιάσει η ελληνική διπλωματία επί κυβερνήσεως ΝΔ, συνδυασμένη με συνέχιση του ενεργειακού προγράμματος εκμεταλλεύσεως του υποθαλασσίου πλούτου από την Κυπριακή Δημοκρατία.
Δύναμη ελικοπτέρων ειδικής συνθέσεως της Αεροπορίας Στρατού εγκαθίσταται στην Κρήτη
