Από Σάββας Δ. Βλάσσης
Στην μεγάλη άσκηση DENIZKURDU 2021 που πραγματοποίησε το Τουρκικό Ναυτικό μεταξύ 25 Μαΐου – 4 Ιουνίου, συμμετείχε όπως κάθε χρόνο η Ταξιαρχία Πεζοναυτών.
Από το οπτικό υλικό που δημοσιοποιήθηκε, το μεγαλύτερο ενδιαφέρον παρουσίαζαν τα πλάνα από άσκηση αμφιβίου καταδρομικής επιχειρήσεως των πεζοναυτών. Επρόκειτο για σενάριο αμφιβίου ενεργείας κλιμακίου λόχου, η οποία είχε την ιδιαιτερότητα ότι πραγματοποιήθηκε σε τυπικώς μη προσφερομένη ακτή. Πιο συγκεκριμένα, ο αιγιαλός αποβάσεως που είχε επιλεγεί ήταν επί της ουσίας μια μικρή παραλία πολύ μικρού βάθους, καθώς μερικές δεκάδες μέτρα προς το εσωτερικό, ορθωνόταν γκρεμός με υποτυπώδες ανώμαλο δρομολόγιο προσβάσεως στο εσωτερικό της νήσου.
Σε αυτή την παραλία εξήλθε με τρεις ελαστικές λέμβους εφόδου κι εν συνεχεία δύο Αποβατικές Ακάτους, δύναμη κλιμακίου λόχου που εξόρμησε από το αρματαγωγό BAYRAKTAR. Μόλις αποβιβάσθηκε, ο λόχος προωθήθηκε ταχέως μέσω της απότομης βραχώδους καταπτώσεως προς το εσωτερικό, χωρίς ισχυρή πιθανότητα αντιμετωπίσεως αντιστάσεως από τον αμυνόμενο, λόγω επιλογής μη αναμενόμενου σημείου αποβάσεως.
Ακόμη πιο ενδιαφέρον στοιχείο ήταν ο συνδυασμός της αμφιβίου ενεργείας με αεροκίνητο ελιγμό, καθώς ένα ή δύο ελικόπτερα S-70 Black Hawk προσγειώθηκαν διαδοχικώς στην μικρή παραλία, χωρίς τυπικώς να υφίστανται προϋποθέσεις Ζώνης Προσγειώσεως. Όπως φαίνεται, με τα ελικόπτερα μεταφέρθηκε τμήμα ενισχύσεως, γεγονός που δείχνει παράδοξο αφού η μεταφορά του θα μπορούσε να γίνει στο εσωτερικό κι όχι στον μικρό αιγιαλό.
Η περίπτωση μικρών αεροκινήτων ενεργειών για άφεση τμημάτων σε απόκρημνες ακτές, πέραν του ότι ενισχύει το στοιχείο της αφάνειας επειδή τα ελικόπτερα προσγειώνονται κάτω ακριβώς από βραχώδεις καταπτώσεις, συνοδεύεται από αυξημένο βαθμό ασφαλείας. Καθώς τα ελικόπτερα πετούν χαμηλά, κατά την ευαίσθητη φάση της προσγειώσεως που είναι πιο εκτεθειμένα αυτά και η μεταφερόμενη δύναμη, η κάλυψη πίσω από τον γκρεμό δεν επιτρέπει παρατήρηση από πλευράς αμυνόμενου και συνεπώς την εκτόξευση δραστικών πυρών, ακόμη και καμπύλης τροχιάς. Τοιουτοτρόπως το στοιχείο της επιβιωσιμότητος για τον επιτιθέμενο είναι αυξημένο.
Τα ανωτέρω φωτίζουν τις δυνατότητες εκτελέσεως μικρών δευτερευουσών αμφιβίων ενεργειών σε απόκρημνες ακτές προκειμένου να επιτευχθεί το στοιχείο του αιφνιδιασμού αφού ο αμυνόμενος είναι φυσιολογικό να αναμένει τον εχθρό σε προσφερόμενους ομαλούς αιγιαλούς και να έχει στραμμένο εκεί το ενδιαφέρον του. Επιπλέον, οι επιλογές για αποβίβαση μικρών κλιμακίων λόχου πρακτικώς είναι αμέτρητες, επιτρέποντας την έξοδο των τμημάτων από πολλαπλούς μικρούς αιγιαλούς, που χωρίς απώλειες μπορούν να συνενωθούν και να δημιουργήσουν προγεφύρωμα σε αναπάντεχα σημεία νήσων κάποιας εκτάσεως.
Βεβαίως στις συγκεκριμένες περιπτώσεις, δεν είναι δυνατή η αποβίβαση μηχανοκινήτων ή τεθωρακισμένων, που θα προσφέρουν ισχύ πυρός και ταχυκινησία στα αποβιβασθέντα τμήματα, εξασφαλίζοντας καλύτερες προϋποθέσεις αποκρούσεως αντεπιθετικών ενεργειών του αμυνόμενου. Ωστόσο, αυτό μπορεί να γίνει σε κάποιον μεγαλύτερο ομαλό αιγιαλό, προς τον οποίο θα συγκλίνουν οι δευτερεύουσες αμφίβιες αποβατικές – καταδρομικές ενέργειες.
Τα δεδομένα αυτά, απαιτούν από πλευράς αμυνόμενου την λήψη εντατικότερων μέτρων επιτηρήσεως και ασφαλείας όλης της ακτογραμμής ανεξαρτήτως διαμορφώσεως, προκειμένου να αποφύγει τον αιφνιδιασμό. Eάν συνυπολογισθεί η περίπτωση συνδυασμού πολλαπλών αμφιβίων αποβατικών ενεργειών με πολλαπλές αεροκίνητες επιχειρήσεις σε καθορισμένες ΖΠ στο εσωτερικό της νήσου, μπορεί να αναδειχθεί το μέγεθος της προκλήσεως για τον αμυνόμενο, από την ταυτόχρονη εμφάνιση απειλής σε πολλαπλά σημεία, που δεν θα επιτρέπουν εξάλειψη διά ενός ισχυρού συγκεντρωτικού αντεπιθετικού ελιγμού. Η αντίληψη ενός τέτοιου επιθετικού σχεδίου, παραπέμπει στο αρχικό δόγμα των Γερμανών αλεξιπτωτιστών κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, την δράση κατά τις λεγόμενες “πετρελαιοκηλίδες”, δηλαδή της δημιουργίας πολλών μικρών αεροπρογεφυρωμάτων που εν συνεχεία εξαπλώνονται και ενώνονται σταδιακώς σε ένα μεγάλο.
Τέτοιες τακτικές καταστάσεις, υποχρεώνουν τον αμυνόμενο σε διάσπαση των Τμημάτων Αμέσου Αντιδράσεως και των δυνάμεων αντεπιθέσεως. Επομένως αμφότερα, απαιτείται να είναι αριθμητικώς ισχυρότερα και με αυξημένη οργανική ισχύ πυρός, γεγονός που σημαίνει ότι μονάδες χαμηλού ποσοστού επανδρώσεως που αναμένουν επιστράτευση και προσέλευση των Αποστολών Συμπληρώσεως, δεν μπορούν να ανταποκριθούν σε ταχέως εξελισσόμενες κρίσεις.
Οι συνθήκες αυτές, αναδεικνύουν επίσης τον ρόλο που μπορούν να διαδραματίσουν για τον αμυνόμενο ευέλικτες δυνάμεις πρώτης ανταποκρίσεως, όπως επί παραδείγματι τα οπλισμένα ελικόπτερα OH-58D Kiowa Warrior, συμπληρούμενα από επιθετικά ελικόπτερα Apache. Αρκεί να έχουν προαναπτυχθεί εγκαίρως και να έχουν τεθεί Υπό Διοίκηση στην φρουρά νήσου.
Τα ανωτέρω σενάρια στα οποία εξασκείται η Ταξιαρχία Πεζοναυτών του Τουρκικού Ναυτικού, δείχνουν ότι υφίσταται προσαρμογή στις ιδιαίτερες συνθήκες του Αρχιπελαγικού επιχειρησιακού περιβάλλοντος στο Αιγαίο. Το δόγμα δεν παραμένει προσκολλημένο στην τυπική αντίληψη αμφιβίων αποβατικών επιχειρήσεων μεγάλης κλίμακος σε οχυρωμένο αιγιαλό αποβάσεως, για την οποία επίσης προετοιμάζεται η ταξιαρχία, καθώς βρίσκεται σε εξέλιξη εξάλλου πρόγραμμα προμήθειας αμφιβίων τεθωρακισμένων οχημάτων.
