Από Σάββας Δ. Βλάσσης
Στις 2 Φεβρουαρίου η ΓΔΑΕΕ προκήρυξε τον διαγωνισμό υπ’ αριθ. 01/021 για το Υποπρόγραμμα «Εν Συνεχεία Υποστήριξη Συστήματος Αποστολής (MISSION SYSTEM-MS) Α/Φ ΑΣΕΠΕ και Συναφούς Εξοπλισμού», με συνολικό εκτιμώμενο κόστος 83.106.034,78 € συμπεριλαμβανομένων κρατήσεων 6,144%.
Η αποσφράγιση των φακέλων δικαιολογητικών ποιοτικής επιλογής είχε ορισθεί να διενεργηθεί στις 31 Μαρτίου αλλά στις 22 Μαρτίου, εν όψει ανυπαρξίας χειροπιαστού εκδηλωθέντος ενδιαφέροντος, αποφασίσθηκε παράταση και μετάθεση στις 2 Ιουνίου.
Στις 5 Απριλίου, αποφασίσθηκε η συγκρότηση και ανάθεση έργου σε επιτροπή εμπειρογνωμόνων για τον διαγωνισμό.
Δύο μήνες μετά, στις 2 Ιουνίου ο πρόεδρος της Μόνιμης Επιτροπής Διενέργειας Διαγωνισμών (ΜΕΔΔ) της ΠΑ, ενημέρωσε με αναφορά ότι δεν κατατέθηκε φάκελος δικαιολογητικών ποιοτικής επιλογής από κανένα υποψήφιο οικονομικό φορέα.
Παρήλθαν άλλοι 2,5 μήνες περίπου, συμπληρώνοντας συνολικώς 6μηνο από την αρχική προκήρυξη, μέχρι στις 18 Αυγούστου να ανακοινωθεί η ματαίωση του διαγωνισμού λόγω αυτού που είχε αναφέρει ο πρόεδρος της ΜΕΔΔ. Επί 2,5 μήνες κάποιοι επέμεναν να περιμένουν μάταια.
Η μη εκδήλωση ενδιαφέροντος, δεν σημαίνει και ότι δεν υπάρχει ενδιαφερόμενος φορέας για το πρόγραμμα. Η κατασκευάστρια SAAB όλο αυτό το διάστημα βρίσκεται σε επαφές με Έλληνες επιτελείς, λύνοντας απορίες, ενημερώνοντας και προτείνοντας λύσεις. Ουδείς άλλος θα μπορούσε να αναλάβει το έργο, λόγω πολυπλοκότητος και τεχνικών – τεχνολογικών προκλήσεων. Κανείς όμως δεν είναι υποχρεωμένος να ακολουθεί τις πρόνοιες του ελληνικού νόμου προμηθειών, ο οποίος αν και άλλαξε προσφάτως, δεν μεταβλήθηκαν ουσιωδώς οι αρνητικές του παράμετροι. Έτσι, ακόμη και αν ο κατασκευαστής ενός οπλικού συστήματος είναι ένας συγκεκριμένος, πρέπει να σπαταλάται χρόνος, χρήμα και να απασχολείται προσωπικό για λόγους γραφειοκρατίας και ευθυνοφοβίας.
Σε αντίθεση λοιπόν με άλλες ενδιαφέρουσες περιπτώσεις, όπου οι αρμόδιοι τρέχουν με εντυπωσιακή ταχύτητα υποθέσεις όπως η ανάσταση παρατημένων αεροσκαφών, η προμήθεια όποιου πεταμένου υλικού υπάρχει ως EDA, λόγω αμερικανικής προελεύσεως, ή όταν ακούγονται μερικά χοντρά “γαλλικά” σε πολιτικό επίπεδο κορυφής (Rafale), το Νο1 μέσον στρατηγικής σημασίας της Πολεμικής Αεροπορίας και ουσιώδες συστατικό της όποιας ελληνικής ικανότητος δικτυοκεντρικών επιχειρήσεων παραμένει επί σειρά ετών αφημένο στην τύχη του και χωρίς επαρκή υποστήριξη. Βλέπετε είναι σουηδικής προελεύσεως.
Τι κι αν η χώρα πέρασε μια δύσκολη κατάσταση το περασμένο έτος, κινητοποιώντας τις Ένοπλες Δυνάμεις για πόλεμο και ουδείς μπορεί να ξέρει τι επιφυλάσσει στο εγγύς μέλλον ο προβληματικός γείτονας; Οι διαδικασίες αντιδράσεως μιλούν ίσως από μόνες τους. Στις 2 Φεβρουαρίου 2021 η γραφειοκρατία ήταν έτοιμη για να προκηρύξει έναν ζωτικής σημασίας διαγωνισμό FOS του μόνου στρατηγικού asset της Πολεμικής Αεροπορίας και παράγοντος σοβαρής επιδράσεως για όλους τους Κλάδους.
Γιατί απέβη άκαρπη η διαδικασία; Γιατί απλούστατα οι “προδιαγραφές” της FOS ήταν καθορισμένες πολύ παλαιότερα και δεν είχαν επικαιροποιηθεί τόσα χρόνια. Η SAAΒ είχε επισημάνει από την πλευρά της το “πρόβλημα”, μία διάσταση του οποίου ήταν ότι δεν συνέφερε πλέον η επισκευή πολλών συστημάτων του ΑΣΕΠΕ όπως προβλεπόταν στην FOS (από παλιά) αλλά σήμερα πλέον ήταν προτιμότερο και οικονομικότερο να αγοραστούν νέα. Γιατί δεν εισακούστηκε και χάθηκαν 6 μήνες σε μια διαδικασία που ήταν εξαρχής καταδικασμένη αντί ο χρόνος αυτός να χρησιμοποιηθεί για απευθείας συνεννοήσεις και ανάθεση; Προφανείς οι απαντήσεις, είτε μας αρέσουν είτε όχι.
Το ζητούμενο είναι πόσο γρήγορα θα τρέξουν οι εξελίξεις, τώρα που αποδείξαμε για άλλη μια φορά πόσο επιδέξιοι είμαστε στο να δένουμε μόνοι τα χέρια μας, και πόσο δύσκαμπτοι όταν δεν έχουμε και την κατάλληλη… “πίεση” μεγάλων μας συμμάχων. Είναι στο χέρι τώρα όλων των αρμοδίων (ΠΑ, ΓΔΑΕΕ, ΥΕΘΑ) να σβήσουν και 12ο ή και επιπλέον κεράκι εορτάζοντας την “ζωή” των ΑΣΕΠΕ χωρίς FOS.
Κατά τα άλλα, τα Rafale έρχονται. Τώρα αν δεν υπάρχουν ΑΣΕΠΕ για να ανταλλάσσουν δεδομένα μέσω του Link 16, δεν χάθηκε κι ο κόσμος.
