Από Σάββας Δ. Βλάσσης
Ήταν άνοιξη του 1983, όταν ψαχουλεύοντας με τα αδέλφια μου στο ψιλικατζίδικο του κυρ Γιώργου τα εικονογραφημένα δράσεως που ξεκοκκαλίζαμε, είδαμε το λευκό εξώφυλλο με ένα F-14 Tomcat! Ήταν το τεύχος 22 του περιοδικού ΠΤΗΣΗ & ΔΙΑΣΤΗΜΑ, που μετά από ένα γρήγορο ξεφύλλισμα, αγοράσαμε αμέσως και “βουτήξαμε” κυριολεκτικά στην ύλη του. Έκτοτε, παίρναμε το διμηνιαίο περιοδικό, το οποίο μπορούσε να θεωρηθεί το πρώτο ελληνικό έντυπο του ειδικού Τύπου που κάλυπτε αμυντικά θέματα.
Μιλάμε για μια εποχή χωρίς διαδίκτυο, που ως μπόμπιρες 13 ετών λαμβάναμε την πληροφορία μέσα από την ανάγνωση εφημερίδων και περιοδικών, πέραν του τηλεοπτικού προγράμματος. Εκείνο το τεύχος 22, σημάδεψε το πέρασμα στην εφηβεία και ένα ποιοτικότερο άλμα, από τα ποικίλα αναγνώσματα περιπέτειας και δράσεως, που αποτελούσαν την ψυχαγωγία μας, σε κάτι πολύ πιο σοβαρό και ψαγμένο.
Στο τεύχος 25, ερχόμασταν σε άμεση επαφή με την Πολεμική Αεροπορία! Ο Κώστας Καββαθάς, φορώντας την πορτοκαλί φόρμα του δοκιμαστή πιλότου που του είχε χαρίσει η Dassault μετά την πτήση με το Mirage 2000, πετούσε τώρα στο διθέσιο F-5B με τον Παντελή Μήτσαινα!
Ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος!
Σύντομα, ο ΚΚ, είχε γίνει το νεανικό σύμβολο των τριών πιτσιρικάδων, το σημείο αναφοράς για ενημέρωση σε σοβαρά θέματα. Ο μεγάλος αδελφός το “έριξε” λίγο μετά στους 4Τ, ένα περιοδικό του χώρου του αυτοκινήτου ενώ τα επόμενα έτη ήλθε το ΜΟΝΤΕΛΟ και η μύηση στον πλαστικομοντελισμό! Αυτό το μεγάλο σχολείο, που δίδασκε ιστορία, προσοχή στην λεπτομέρεια, υπομονή, επιμονή και έδινε πλούσια ανταμοιβή των κόπων.
Ο Κώστας Καββαθάς, μας είχε ανοίξει ένα τεράστιο παράθυρο και άλλους ορίζοντες. Δεν μπορεί να μετρηθεί το δώρο που προσέφερε μέσα από την δουλειά του, σε τουλάχιστον δύο γενεές που μεγάλωσαν με τα δημιουργήματά του στον ειδικό Τύπο. Ήταν ο πρωτοπόρος σε αυτό τον τομέα, τον απαιτητικό τομέα της ενημερώσεως για εξειδικευμένα θέματα, που μέσα από αναλύσεις και παρουσιάσεις θεμάτων τεχνικής κατά βάση φύσεως, καλλιεργούσε μία ολόκληρη κουλτούρα δημιουργίας, αμφισβητήσεως της πεζότητας και ενέπνεε δημιουργώντας όνειρα.
Μέσα από την αλληλογραφία στην ΠΤΗΣΗ, για σχολιασμό του κυριότερου θέματος επικαιρότητος εκείνης της εποχής, την περίφημη “Αγορά του αιώνα” που βρισκόταν σε εξέλιξη, άρχισα να επικοινωνώ. Αισθάνθηκα τόσο σημαντικός όταν δημοσιεύθηκε στην στήλη μία επιστολή μου. Και μετά κι άλλη, κι άλλη.
Ο Σωτήρης Κωνσταντινίδης, υπεύθυνος τότε στην ΠΤΗΣΗ, με κάλεσε στα γραφεία, στην Αρδηττού. Και στα 17 μου, είχα πρόταση να αρθρογραφήσω! Μιλάμε για μια εποχή με χειρόγραφα, με πολύ περιορισμένη πρόσβαση σε ξένη βιβλιογραφία μέσω του Σαμούχου και κάποια ξένα έντυπα. Κι όμως, το 1988 δημοσιεύθηκε το πρώτο μου άρθρο! Μετά από κάποια χαλαρή συνεργασία τα επόμενα χρόνια, υπό την καθοδήγηση πλέον του αείμνηστου Γιώργου Χριστογιαννάκη, στις αρχές του 1994 προσελήφθην μόνιμα στην ΠΤΗΣΗ, ως Νο3 στην ομάδα, μετά τον Φαίδωνα Καραϊωσηφίδη!
Δεν γνώρισα προσωπικώς τον Κώστα Καββαθά. Απλώς με παρουσίασε σε αυτόν ένα πρωί ο Γιώργος, όταν έπιασα εκεί δουλειά μετά από εισήγησή του. Ήμουν πολύ νέος κι άσημος. Αυτό όμως που έβλεπα στο γραφείο, ήταν ένα πολύ ωραίο κλίμα νέων ανθρώπων, στους οποίους ο εργοδότης είχε εκχωρήσει περίπου απεριόριστη ελευθερία κινήσεων και τους εμπιστευόταν, ώστε κάθε μήνα να εκδίδονται τα ειδικά περιοδικά, των οποίων ο αριθμός αύξανε διαρκώς. Ούτε έμεινα πολύ μεγάλο διάστημα στις Τεχνικές Εκδόσεις, αφού μετά από μερικούς μήνες χτύπησα την πόρτα του γραφείου για να ευχαριστήσω και να χαιρετήσω τον κ. Καββαθά, ο οποίος μπορεί και να μην πολυκατάλαβε και ποιος ήμουν.
Δεν ξανασμίξανε οι δρόμοι μας αλλά πάντα έτρεφα απεριόριστο σεβασμό γι’ αυτόν τον άνθρωπο, που τουλάχιστον για εμένα, υπήρξε “πατέρας”. Ήταν ένας πρωτοπόρος. Ήταν η αιτία για να ανοίξει ένα τεράστιο κεφάλαιο στην ζωή μου, αποκαλύπτοντάς μου έναν ολόκληρο άγνωστο κόσμο, στον οποίο μπήκα χωρίς καλά καλά να το καταλάβω, ακριβώς επειδή η φύση της δουλειάς ήταν δυναμική και ταυτοχρόνως γοητευτική και σε απορροφούσε.
Ο Κώστας Καββαθάς είχε αεροπορική παιδεία. Δεν ήταν καθόλου τυχαία η σχέση που ανέπτυξε με την Πολεμική Αεροπορία, την αγάπη για την οποία μετέδωσε μέσα από το αναγνωστικό κοινό της ΠΤΗΣΗΣ. Γενικότερα όμως, ο ειδικός Τύπος που δημιούργησε ο Κώστας Καββαθάς, χαρακτήρισε μια ολόκληρη εποχή προόδου για την χώρα και ταυτοχρόνως ένα ειδικό “φίλτρο” καταπολεμήσεως της παρακμής που απλωνόταν από την δεκαετία του 1980 στην κοινωνία. Ένα “φίλτρο”, που όμως απευθυνόταν σε νέους με το “μικρόβιο” της δημιουργίας. Έδινε στους νέους ανθρώπους να καταλάβουν ότι είχαν δυνάμεις και ότι μπορούσαν να έχουν ρόλο στην διαμόρφωση των πραγμάτων της πατρίδας, εάν το ήθελαν. Έδινε στους νέους ανθρώπους ερεθίσματα για να πιστέψουν στον εαυτό τους και να προσπαθήσουν.
Το δημιουργικό πνεύμα, είναι αυτό που χαρακτήριζε τον Κώστα Καββαθά, αφήνοντας στους συνεργάτες του το προσωπικό του στίγμα, που μετέδιδε περίπου το αίσθημα ότι δεν εργάζεσαι αλλά εκτελείς μία “αποστολή”. Επειδή δεν απευθυνόμασταν μέσω των περιοδικών, απλώς στις αισθήσεις του αναγνωστικού κοινού αλλά και στο μυαλό και την καρδιά του. Και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο δημιουργήθηκε ένας ιδιαίτερος δεσμός μεταξύ του Κώστα Καββαθά και όσων επηρέασε θετικά από το αναγνωστικό κοινό.
Δεν του άρεσε να τον αποκαλούν “δάσκαλο”. Είχε όμως τεράστια επίδραση σε χιλιάδες και σε αρκετούς από εμάς, μας έδωσε την ευκαιρία να ανοίξουμε τα φτερά μας. Ήταν ο “ποιμένας” λοιπόν, που συγκέντρωσε έναν κύκλο συνεργατών και τους οδήγησε σε μια κατεύθυνση έντιμα και σεμνά.
Μεγάλε Κώστα Καββαθά, καλές πτήσεις στο αιώνιο Φως. Σε ευχαριστούμε για όλα.
