Από Σάββας Δ. Βλάσσης
Στις 30 Ιουλίου το ΥΠΕΘΑ προέβη στην παρακάτω διευκρινιστική ανακοίνωση:
“Από το Υπουργείο Εθνικής Αμύνης διαψεύδονται κατηγορηματικά διαρροές φημών και ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες που προέρχονται από ξένα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας προβάλλοντας δήθεν ότι ο Ελληνικός Στρατός προτίθεται να προμηθευτεί τηλεκατευθυνόμενα ή μη επανδρωμένα εναέρια μέσα τουρκικής κατασκευής. Από τα τέλη Μαΐου γίνονται στοχευμένες διαρροές σε ξένα και σε ελληνικά ΜΜΕ, χωρίς ωστόσο να επιβεβαιώνονται ή να τεκμηριώνονται με στοιχεία.
Πληροφορίες που διακινούνται μέσω του διαδικτύου, ειδικά από τις ενημερωτικές ιστοσελίδες, θα πρέπει να επιβεβαιώνονται πολύ προσεκτικά πριν αναπαραχθούν στο εσωτερικό. Αυτό επιτάσσουν οι στοιχειώδεις Κανόνες Δημοσιογραφικής Δεοντολογίας, ιδίως όταν πρόκειται για ευαίσθητα θέματα που ανάγονται στο πεδίο της Εθνικής Αμύνης και Ασφαλείας.
Εάν αυτό δεν συμβαίνει, τότε το Υπουργείο Εθνικής Αμύνης επιφυλάσσεται παντός νομίμου δικαιώματός του για την αντιμετώπιση φαινομένων διασποράς ψευδών ειδήσεων και επηρεασμού της κοινής γνώμης, συμφώνως προς το Άρθρο 191 του Ποινικού Κώδικος και του Ν. 4619/19“.
Η διατύπωση της επίσημης διαψεύσεως, δεν αποκλείει την πιθανότητα εκδηλώσεως ενδιαφέροντος συμμετοχής σε σχετικό διαγωνισμό από Έλληνα αντιπρόσωπο κάποιας τουρκικής εταιρείας κατασκευής drone. Κι ασχέτως του αν υπήρχε εξαρχής αποκλεισμός οποιασδήποτε περιπτώσεως συζητήσεως για προϊόν τουρκικής προελεύσεως, το ερώτημα που παραμένει στο τέλος είναι εάν υπάρχουν ελληνικές εταιρείες που μπορούν να προσφέρουν ανάλογα προϊόντα για να προτιμηθούν.
Στην Τουρκία, η ανάπτυξη σχετικής τεχνολογίας και η σταδιακή παρουσίαση προϊόντων προέκυψε έπειτα από την έκφραση σχετικής επιχειρησιακής απαιτήσεως από τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις στις αρχές της δεκαετίας του 2000, για την επίλυση του έντονου προβλήματος της “πορώδους” μεθορίου με Ιράκ και Συρία που επέτρεπε την διείσδυση Κούρδων ανταρτών. Έκτοτε, η πρόοδος υπήρξε αλματώδης, με κρατική ενθάρρυνση του ιδιωτικού τομέα, που ενίσχυσε εταιρείες οι οποίες ασχολήθηκαν με το σχετικό πεδίο και σήμερα προσφέρουν σημαντικό αριθμό λύσεων.
Στην Ελλάδα, η απουσία ενδιαφέροντος από πλευράς Ενόπλων Δυνάμεων οδήγησε σε τεχνολογική υστέρηση που ακόμη δεν έχει καλυφθεί και την τελευταία διετία επιδιώκονται αποσπασματικές προμήθειες με επείγουσες διαδικασίες, κυρίως από τον Στρατό και το Ναυτικό. Σε επίπεδο κρατικής μέριμνας, το ΥΠΕΘΑ/ΓΔΑΕΕ δεν φαίνεται να απασχολήθηκε με “ταπεινά” drone ώστε να καλλιεργήσει πρόσφορο έδαφος για την εμφάνιση επιτευγμάτων από ελληνικές εταιρείες. Ούτε όμως και τα Γενικά Επιτελεία, φαίνεται να απέδωσαν κάποια προσοχή χρηματοδοτώντας προσπάθειες των ερευνητικών τους κέντρων, χαράσσοντας κάποιον “οδικό χάρτη” και οι όποιες απόπειρες ήταν αποσπασματικές και μάλλον ανάλογες του ενδιαφέροντος του εκάστοτε Αρχηγού.
Μέσα σε αυτό το κλίμα, με τον μέσο πολίτη της χώρας, ακόμη και τον μπάρμπα στο καφενείο, να είναι ενήμερος ότι η Τουρκία είναι δυναμικός παίκτης στην σχεδίαση και παραγωγή drone λόγω της συνεπούς κρατικής πολιτικής για ενίσχυση της αμυντικής βιομηχανίας και ότι στην Ελλάδα κυριαρχούν οι αντιπρόσωποι και τα κυκλώματα, φυσιολογικό είναι να βρίσκουν γόνιμο έδαφος φήμες ή σκόπιμες κακόβουλες προπαγάνδες. Καλά κάνει το ΥΠΕΘΑ και διαψεύδει αλλά καλύτερο είναι να προσπαθήσει να “κλείσει τα στόματα” και να ενισχύσει την εθνική αυτοπεποίθηση, εντείνοντας τις προσπάθειες στην Έρευνα & Ανάπτυξη και την Ελληνική Αμυντική Βιομηχανία.
