Από Σάββας Δ. Βλάσσης
Μετά τις αποφάσεις κορυφής σε επίπεδο ΕΕ και ΝΑΤΟ τον περασμένο Ιούνιο, επιβεβαιώθηκε με τον πλέον επίσημο τρόπο η αντίθεση της Δύσης προς την Ρωσία και η δέσμευση στηρίξεως της Ουκρανίας σε στρατιωτικό επίπεδο. Με την πιο ευάλωτη Ευρώπη να δείχνει αποφασισμένη να μην επιτρέψει στον πρόεδρο Πούτιν να πετύχει τους σκοπούς του στην Ουκρανία, τα αποτελέσματα φαίνονται με την δυσαρέσκεια που εκπέμπει τις τελευταίες ημέρες η Μόσχα, η οποία πλέον προσφεύγει σε ανοικτό εκβιασμό των Ευρωπαϊκών χωρών, απειλώντας με διακοπή της παροχής φυσικού αερίου εάν δεν αρθούν οι κυρώσεις που της έχουν επιβληθεί. Ως προς τις ΗΠΑ, όπου ανάλογης φύσεως εκβιασμοί δεν έχουν νόημα, η Μόσχα τις κατηγορεί για ευθεία ανάμειξη στις στρατιωτικές επιχειρήσεις, αφήνοντας υπονοούμενα για (απροσδιόριστες) “συνέπειες”.
Το ηθικό ζήτημα που προκύπτει, είναι εάν οι χώρες της Ευρώπης, στην ουσία οι ισχυρότερες εξ αυτών που έχουν και την μεγαλύτερη οικονομική εξάρτηση από την Ρωσία, θα παραβλέψουν την κατάφορη παραβίαση των αρχών του διεθνούς δικαίου και τις δημοκρατικές αξίες, υποκύπτοντας στον ωμό εκβιασμό προκειμένου να μην πληγούν περισσότερο οι οικονομίες τους. Καθώς ήδη έχει αποφασιστεί η πλήρης απεξάρτηση από το ρωσικό φυσικό αέριο, είναι φυσιολογικό ότι οι επιπτώσεις από την όποια έλλειψή του τον προσεχή χειμώνα, θα είναι μάλλον περιορισμένες και από την επιτυχία των μέτρων που λαμβάνονται, ενδεχομένως εξαρτηθεί και η στάση της Μόσχας.
Το βέβαιο είναι ότι οι συνέπειες γενικότερα στην οικονομία, ενώ πλήττουν όλες τις χώρες, επειδή ανοικτή κριτική ασκείται μόνο στις δυτικές δημοκρατίες, δημιουργείται η αίσθηση ότι μόνο αυτές πιέζονται. Ο πρόεδρος Πούτιν εμφανίζεται αισιόδοξος και προσπαθεί να υποβαθμίσει τις επιπτώσεις για την ρωσική οικονομία, οι οποίες ασφαλώς υπάρχουν, αλλά απολαμβάνει το πλεονέκτημα της ανυπαρξίας αντιπολίτευσης στο εσωτερικό.
Παρά τις όποιες πολιτικές επιπτώσεις μέχρι τώρα σε ορισμένες χώρες (Μεγάλη Βρετανία, Ιταλία) το σενάριο γενικότερης αποσταθεροποιήσεως Ευρωπαϊκών χωρών, δεν δείχνει να είναι πολύ πιθανό και η κατάσταση είναι διαχειρίσιμη. Eπιπλέον, η ΕΕ την ερχομένη εβδομάδα ετοιμάζεται να ανακοινώσει το 7ο πακέτο επιβολής κυρώσεων στην Ρωσία, από την 24η Φεβρουαρίου. Έτσι, είναι φυσιολογικό η όποια οικονομική “αποξένωση” της τελευταίας, διά της απεξαρτήσεως της Ευρώπης, να προστίθεται στην όποια πίεση αισθάνεται ο πρόεδρος Πούτιν από τις εξελίξεις σε στρατιωτικό επίπεδο. Και καθώς η πίεση στο εσωτερικό δεν απασχολεί τον Ρώσο πρόεδρο, από τις εξελίξεις στο πεδίο επιχειρήσεων, διαμορφώνεται κατά μείζονα λόγο η λήψη αποφάσεως από αυτόν. Έτσι, η “μπάλα” είναι στην μεριά του Ρώσου προέδρου.
Η απελευθέρωση του Νότου
Καθώς στις επιχειρήσεις η Ρωσία ελέγχει ακόμη την κατάσταση, είναι φυσιολογικό να μην διαφαίνονται, τουλάχιστον σε επίπεδο ρητορικής, σημάδια οποιασδήποτε κάμψεως. Όμως όπως κάθε πόλεμος, ιδίως όταν παρατείνεται, έτσι και αυτός στην Ουκρανία έχει μια δυναμική, η οποία δεν μπορεί να αγνοηθεί.
Στο στρατιωτικό επίπεδο, στις 10 Ιουλίου, ο Ουκρανός υπουργός Αμύνης Ολεκσέυ Ρεζνίκοφ σε συνέντευξη στην “The Times”, αναφέρθηκε στην διαταγή του προέδρου Ζελένσκι προς τις ένοπλες δυνάμεις να καταρτίσουν σχέδια απελευθερώσεως των κατεχομένων εδαφών στον νότο, που βρέχονται από τον Εύξεινο Πόντο, λόγω της ζωτικότητός τους για την χώρα. “Κατόπιν αυτού, το Γενικό Επιτελείο εκτελεί την αποστολή και λέει ότι προκειμένου να πετύχουμε αυτόν τον στόχο, χρειαζόμαστε το α, β, γ… Μετά είναι δική μου δουλειά. Γράφω επιστολές σε συναδέλφους συνεργαζομένων χωρών“, είπε ο Ρεζνίκοφ.
Η δήλωση, δεν είχε φυσικά την έννοια της άμεσης υλοποιήσεως. Άπαντες άλλωστε γνωρίζουν ότι οι ένοπλες δυνάμεις της Ουκρανίας δεν έχουν ακόμη επαρκή ισχύ για να περάσουν σε γενική αντεπίθεση. Έγινε όμως, για λόγους πολιτικών σκοπιμοτήτων. Αφενός ο πρόεδρος Ζελένσκι υπενθυμίζει στους Δυτικούς που ενισχύουν με στρατιωτική βοήθεια, ότι το Κίεβο δεν είναι αυτό που επιδιώκει παράταση του πολέμου και ότι με την βοήθεια που λαμβάνει, θα προσπαθήσει να τον συντομεύσει. Αφετέρου, εκπέμφθηκε ένα μήνυμα στον Ουκρανικό λαό, προς ενίσχυση του φρονήματος και ηθικού του, ώστε στα κατεχόμενα εδάφη, να μην υποκύψει στις ρωσικές πιέσεις.
Η Ρωσία δείχνει να κινείται προς την “απορρόφηση” των κατεχομένων με διάφορες μορφές, μέσα από διαδικασίες όπως η οργάνωση προετοιμασμένων δημοψηφισμάτων για πολιτική απόσχιση των περιοχών από την εξουσία του Κιέβου. Αν και το γενικό κλίμα είναι αρνητικό, με διαφόρους τρόπους η ρωσική πλευρά προβαίνει σε ένα είδος πολιτογραφήσεως των Ουκρανών στα κατεχόμενα, χορηγώντας τους ρωσικά διαβατήρια ώστε να ψηφίσουν.
Η ανακοίνωση από το Κίεβο ότι ξεκίνησε ο στρατιωτικός σχεδιασμός για απελευθέρωση, αποβλέπει στην ενίσχυση του αντιστασιακού ρεύματος στα κατεχόμενα, το οποίο πάντως από πλευράς οργανωμένου αντάρτικου, δεν υφίσταται στον βαθμό που θα ήθελε το Κίεβο ή όπως μεταφέρεται σκοπίμως από διάφορα δυτικά μέσα. Στην πραγματικότητα, οργανωμένο αντάρτικο δεν αναπτύχθηκε επειδή το Κίεβο δεν είχε προλάβει να οργανώσει το διακηρυχθέν δίκτυο “Stay Behind” ενώ οι ρωσικές δυνάμεις κατοχής αποδεικνύονται αποτελεσματικές στον έλεγχο τέτοιων καταστάσεων, ένα πεδίο στο οποίο παραδοσιακώς οι υπηρεσίες ασφαλείας των Ανατολικών είχαν καλές επιδόσεις, από εποχής ΕΣΣΔ.
Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και το κάλεσμα στις 8 Ιουλίου της υπουργού Επανεισδοχής των Προσωρινώς Κατεχομένων Περιοχών Ιρίνα Βερεσκτσούκ, προς τους κατοίκους των κατεχομένων και ειδικώς της Χερσώνας και της Ζαπορίζια, να φύγουν το συντομότερο δυνατόν με κάθε δυνατό τρόπο. Ως λόγο, ανέφερε την διευκόλυνση των επιχειρήσεων των ενόπλων δυνάμεων της Ουκρανίας και την αποφυγή διακινδυνεύσεως ζωών αμάχων αλλά βαθύτερη επιδίωξη είναι η μη συμμετοχή τους στις διαδικασίες δημοψηφισμάτων που ετοιμάζουν οι Ρώσοι. Αναμενόμενο ότι λίγες ημέρες αργότερα, στις 12 Ιουλίου, ο Ιβάν Φεντόροφ, δήμαρχος της Ζαπορίζια, ανακοίνωσε ότι οι ρωσικές δυνάμεις κατοχής απαγόρευσαν στους κατοίκους της Μελιτόπολης και άλλων αστικών κέντρων την διέλευση μέσω του σημείου ελέγχου στην Βασιλίβκα, προς τα ελεύθερα εδάφη.
“Επιχειρησιακή παύση” και η εμφάνιση των HIMARS στο προσκήνιο
Στις 7 Ιουλίου, το ρωσικό Υπουργείο Αμύνης, ανακοίνωσε “επιχειρησιακή παύση” μετά την κατάληψη του Λισιχάνσκ και την επίτευξη ολοκληρωτικού ελέγχου του Λουχάνσκ. Ανακοινώθηκε επίσης ότι οι ρωσικές δυνάμεις επιδίδοντο σε “λήψη μέτρων αναπληρώσεως απωλειών μάχης“. Η ανακοίνωση ανταποκρινόταν εν μέρει μόνο στην πραγματικότητα. Οι ρωσικές δυνάμεις συνέχιζαν σε τακτικό επίπεδο τις επιθετικές προσπάθειες αλλά σε ευρύτερο επίπεδο, παραλλήλως, διεξαγόταν ανασυγκρότηση για την επόμενη μεγάλη προσπάθεια.
Στις 16 Ιουλίου, ο Ρώσος υπουργός Αμύνης Σοϊγκού, διέταξε την εντατικοποίηση των επιχειρήσεων σε όλο το μέτωπο, σηματοδοτώντας ίσως την λήξη της 10ήμερης “επιχειρησιακής παύσεως”, πιθανώς και ως αντίδραση στις αυξανόμενες προετοιμασίες των Ουκρανών στον τομέα της Χερσώνας. Το επόμενο διάστημα λοιπόν, αναμένεται να διαπιστωθεί σε ποιον άξονα θα εκδηλωθεί στο Ντονμπάς η Κύρια Προσπάθεια των Ρώσων, ως συνέχεια των ανιχνευτικών επιθετικών κρούσεων στην περιοχή το προηγούμενο διάστημα. Και πολύ περισσότερο, αναμένεται να διαπιστωθεί η ένταση και η διάρκειά της.
Την ίδια ημέρα που ανακοινώθηκε η “επιχειρησιακή παύση”, για να καλυφθεί η όποια υπόνοια αδυναμίας αλλά και για να ξεπεραστεί η απλή πραγματικότητα ότι οι συγκεκριμένοι Αντικειμενικοί Σκοποί (ΑΝΣΚ) επιτεύχθηκαν με εντυπωσιακά αργούς ρυθμούς (η συνολική επικεντρωμένη προσπάθεια είχε ξεκινήσει από τα τέλη Απριλίου και κλιμακώθηκε από τα τέλη Μαΐου) ο πρόεδρος Πούτιν έκρινε σκόπιμο να εκτοξεύσει μια απειλή προς την Δύση: “Ακούμε σήμερα ότι θέλουν να μας νικήσουν στο πεδίο της μάχης. Τι μπορώ να πω; Ας προσπαθήσουν […] ακόμη δεν έχουμε ξεκινήσει στα σοβαρά“.
Η “απειλή”, μόνο μειδιάματα μπορούσε να προκαλέσει, λαμβανομένης υπ’ όψιν της “ταλαιπωρίας” των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων επί 4 και πλέον μήνες, χωρίς να φέρνουν την τελική νίκη πιο κοντά.
Όταν ο πρόεδρος Πούτιν έλεγε αυτά, είχαν συμπληρωθεί δύο εβδομάδες από την άφιξη στην Ουκρανία των πρώτων 4 Πολλαπλών Εκτοξευτών Πυραύλων Μ142 HIMARS από τις ΗΠΑ, αποδεικνύοντας ότι η Δύση, αφού καθυστέρησε αρκετά, έχει πάρει πλέον πολύ στα σοβαρά την στρατιωτική ενίσχυση της Ουκρανίας. Για να κλονίσει την Δύση ως προς την αποστολή οπλισμού, η ρωσική προπαγάνδα έχει διασπείρει φήμες περί λαθρεμπορίου από πλευράς Ουκρανών. Η φημολογία, αναπαράγεται άκριτα από πολλά μέσα αλλά δεν έχει βάση, καθώς ευρισκόμενη σε κατάσταση πολέμου, η Ουκρανία εφαρμόζει αυστηρά μέτρα και διαδικασίες.
Ο Ουκρανός υπουργός Αμύνης, ανακοίνωσε την εξέλιξη με τα HIMARS, στις 23 Ιουνίου: “Το καλοκαίρι θα είναι θερμό για τους Ρώσους κατακτητές. Και το τελευταίο για μερικούς από αυτούς“, έγραψε στο Twitter. Τις επόμενες εβδομάδες, χάρη στον ακριβή εντοπισμό στόχων από δορυφορικές πληροφορίες των ΗΠΑ, κατευθυνόμενες ρουκέτες GMLRS βεληνεκούς 84 χλμ. έπληξαν με εντυπωσιακή ακρίβεια σοβαρό αριθμό αποθηκών πυρομαχικών – καυσίμων, κόμβων συγκοινωνιών, Στρατηγείων, Σταθμών Διοικήσεως και άλλων στόχων υψηλής αξίας των Ρώσων.
Παρά τον σχετικώς μικρό αριθμό μονάδων πυρός που έχει μεταφερθεί μέχρι και σήμερα, η επίδραση από την δράση των HIMARS δεν μπορεί να αγνοηθεί. Καθώς οι Ρώσοι είναι σαφές ότι έχουν στηριχθεί για να παρουσιάσουν επιτυχίες σε συντριπτική δράση μεγάλων συγκεντρώσεων πυροβολικού που ισοπεδώνουν τις αμυντικές γραμμές των Ουκρανών, τα χτυπήματα των HIMARS απέβλεψαν σε πρώτη φάση στην διατάραξη της ομαλής ροής ανεφοδιασμού τους. Με την εξαΰλωση μεγάλων ποσοτήτων πυρομαχικών στο μέτωπο, αφενώς οι Ρώσοι έπρεπε να αναπληρώσουν το απόθεμα, αφετέρου να δημιουργήσουν νέο δίκτυο αποθηκών πυρομαχικών και σε μεγαλύτερες αποστάσεις από το μέτωπο. Την κατάσταση επιδεινώνει γι’ αυτούς η στήριξη του συστήματος εφοδιασμού – μεταφορών σε πρωτόγονα μέσα, απαιτώντας δαπάνη πολλών ωρών για φόρτωση – εκφόρτωση από τους στρατιώτες χωρίς μηχανικά – αυτοματοποιημένα μέσα και μεγαλύτερα ταξίδια, επομένως και λιγότερα δρομολόγια ημερησίως, από τα φορτηγά οχήματα.
Καθώς είναι φυσικό, πέρα από τις μεγάλες κεντρικές αποθήκες πυρομαχικών σε κάποιο βάθος, να υπάρχουν πολλές περισσότερες υπαίθριες διασκορπισμένες στους σχηματισμούς των πρόσω, δεν μπορεί να υποστηριχθεί ότι επιτεύχθηκε ήδη η δραστική μείωση των αποθεμάτων πυρομαχικών στο μέτωπο. Το έργο των HIMARS, θα μπορούσε να παρομοιασθεί με προσπάθεια αποκεφαλισμού της Λερναίας Ύδρας. Ωστόσο, πληροφορίες αναφέρουν ότι η ένταση των βομβαρδισμών του ρωσικού πυροβολικού, είναι αισθητά μειωμένη.
Σε δεύτερη φάση, διακρίθηκε η στοχοποίηση Στρατηγείων και Σταθμών Διοικήσεως, ώστε να αποδιοργανωθεί το σύστημα Διοικήσεως & Ελέγχου των Ρώσων. Δεν άργησαν μετά, να αναφερθούν και απώλειες σε διοικητές, ανώτερους και ανώτατους αξιωματικούς, που έπεσαν θύματα στις έδρες εκστρατείας τους. Καθώς η ενάσκηση διοικήσεως μονάδων και σχηματισμών των Ρώσων είναι απολύτως συγκεντρωτική, οι επιπτώσεις των πληγμάτων ήταν σοβαρές και η “επιχειρησιακή παύση”, μπορεί να αποδοθεί σε μεγάλο βαθμό σε αυτή την αιτία. Επιπλέον, επειδή τεχνολογικώς οι επικοινωνίες των Ρώσων έχουν αποδειχθεί ανεπαρκείς, αυτό δυσκολεύει την όποια προσπάθεια δημιουργίας ενός πιο αποκεντρωμένου, και επομένως λιγότερο ευάλωτου, συστήματος διοικήσεως.
Αφού αρχικώς η δράση των HIMARS ήταν στοχευμένη στο μέτωπο του Ντονμπάς, εν συνεχεία μετατοπίσθηκε στην περιοχή της Χερσώνας. Αυτή η ανεμπόδιστη κίνηση των συστημάτων καθ’ όλο το μήκος του αχανούς μετώπου, ανέδειξε την υψηλή τακτική ευκινησία τους αλλά και την αδυναμία αποτελεσματικής επιτηρήσεως από τις ρωσικές δυνάμεις.
Στις 15 Ιουλίου, ο υπουργός Αμύνης ανακοίνωσε την άφιξη και των πρώτων MLRS, με τις αρχικές πληροφορίες να αναφέρονται σε δύναμη 6 HIMARS και 3 MLRS. Μέσα σε λιγότερο από έναν μήνα, πέρα από το χάος που προκάλεσαν, τα προηγμένα συστήματα ΠΕΠ έχουν δείξει ότι δεν έχουν “αντίδοτο”. Χάρη στο μεγάλο βεληνεκές τους και την υψηλή ευκινησία, είναι δύσκολη η καταστροφή τους από πυρά αντιπυροβολικού ενώ η αδυναμία της Ρωσικής Αεροπορίας να ανταποκριθεί ακόμη και τώρα για την αντιμετώπιση αυτής της νέας απειλής, είναι χαρακτηριστική της γενικότερης ρωσικής αποτυχίας σε διακλαδική συνεργασία και επιχειρήσεις συνδυασμένων όπλων. Δεν υπάρχει μόνο έλλειψη εναερίων μέσων για εξασφάλιση επίμονης επιτηρήσεως των πρόσω αλλά ούτε καν έχουν καταστραφεί τα Α/Α συστήματα των Ουκρανών, που καθιστούν επίφοβες τις πτήσεις ρωσικών αεροσκαφών επάνω από τις εχθρικές γραμμές. Τοιουτοτρόπως, παρά τον σημαντικό αριθμό εξόδων των ρωσικών αεροσκαφών, αυτές δεν είναι αναλόγως αποδοτικές.
Ως μόνη διέξοδος, απομένει η αντιμετώπιση των ρουκετών με Α/Α μέσα. Μέχρι τώρα, οι Ρώσοι δείχνουν αδύναμοι να το πετύχουν αυτό. Ούτως ή άλλως, οι Ουκρανοί εφαρμόζουν την τακτική να εκτοξεύουν παραλλήλως ή πριν ρουκέτες άλλων συστημάτων ΠΕΠ, ώστε να προκαλείται σύγχυση από τις τροχιές και να εμποδίζεται ο εντοπισμός των θέσεων βολής των HIMARS από ραντάρ αντιπυροβολικού, ένα ισχυρό σημείο των Ρώσων.
Όλα αυτά, σε συνδυασμό με προγενέστερες δηλώσεις, δίνουν την εικόνα ότι η Ουκρανία χρησιμοποιεί τα προηγμένα δυτικά συστήματα πυροβολικού για να υποβαθμίσει την δράση του ρωσικού πυροβολικού, επιβεβαιώνοντας την αξιολόγηση στην οποία προβήκαμε νωρίς, ότι το Πυροβολικό αναδεικνύεται στο Όπλο αποφασιστικής επιδράσεως και για τις δύο πλευρές. Χάρη στην ακρίβεια πλήγματος που εξασφαλίζουν τα δυτικά συστήματα ΠΕΠ, η ουκρανική πλευρά έχει αποκτήσει για πρώτη φορά σοβαρότατο τακτικό πλεονέκτημα σε ικανότητα πυρών σε μεγάλες αποστάσεις (Long Range Precision Fires). Τα μέχρι σήμερα αποτελέσματα των ελαχίστων HIMARS, δεν περιορίζονται μόνο στην καταστροφή στόχων και την πρόκληση απωλειών αλλά έχουν επηρεάσει ήδη σοβαρά και το ηθικό των Ρώσων στρατιωτών, που πλέον αισθάνονται περισσότερο εκτεθειμένοι, ιδίως στις περιοχές όπου έχει ληφθεί αμυντική διάταξη και αναμένονται επιθετικές πρωτοβουλίες από τους Ουκρανούς.
Εφόσον ο αριθμός των HIMARS και MLRS, όπως και των αυτοκινούμενων πυροβόλων που παραχωρεί η Δύση αυξηθεί στο εγγύς μέλλον και η ρωσική πλευρά δεν έχει καταφέρει να αντιδράσει αποτελεσματικώς, τα πλήγματα δεν θα αργήσουν να επηρεάσουν σοβαρά τις ρωσικές μονάδες των πρόσω. Πέραν του εμψύχου δυναμικού, δημόσια καταγραφή μόνο των απωλειών από οπτικό υλικό, αποκαλύπτει ότι σε 4 μήνες επιχειρήσεων έχουν απολεσθεί 850 άρματα μάχης, αριθμός ο οποίος αναλογεί στο 1/3 του ενεργού αρματικού δυναμικού του ρωσικού στρατού! Εξηγείται λοιπόν απολύτως η προ καιρού εμφάνιση πεπαλαιωμένων αρμάτων Τ-62, που προωθήθηκαν ως ενισχύσεις από την Ρωσία. Άλλη ένδειξη στενότητος στο ρωσικό οπλοστάσιο, παρουσιάζεται από την χρησιμοποίηση κατευθυνομένων βλημάτων εναντίον στόχων επιφανείας, για την προσβολή χερσαίων στόχων! Τέλος, η αναφερόμενη προσφυγή στο Ιράν, για να διαθέσει στην Μόσχα προηγμένα συστήματα UAV, δείχνει απλώς ότι και η Ρωσία έχει ανάγκη την εξωτερική βοήθεια σε στρατιωτικό υλικό…
Οι ρωσικές μονάδες, όντας αρκετά φθαρμένες, μέχρι σήμερα μπορούν να ανταποκριθούν χάρη στα μέτρα στρατολογήσεως που έχουν ληφθεί από τις ρωσικές Αρχές κι εξασφαλίζουν κάποια αντικατάσταση απωλειών αλλά και την σχετική ανάπαυση του προσωπικού που έχει δοκιμασθεί στις μάχες. Ανεξαρτήτως των αδυναμιών στις ρωσικές μεθόδους, προς το παρόν το “σύστημα” αποδίδει. Ωστόσο, επειδή ο πρόεδρος Πούτιν για πολιτικούς λόγους αποφεύγει να προβεί επισήμως σε επιστράτευση, έστω και μερικών κλάσεων εφέδρων, οι δυνάμεις εισβολής στην Ουκρανία θεωρούνται οριακές από αριθμητικής απόψεως. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ενώ η προσπάθεια έχει επικεντρωθεί στο Ντονμπάς, στα άλλα μέτωπα οι ρωσικές δυνάμεις έχουν περιπέσει σε άμυνα και φυσικά εκμεταλλεύονται τον χρόνο, ώστε να ενισχύσουν την αμυντική τους οργάνωση.
Η επιστράτευση, έστω και μερική, θα διευκόλυνε σαφώς τις στρατιωτικές επιδιώξεις του προέδρου Πούτιν ενώ θα ήταν και μια σαφής ένδειξη προθέσεως επιταχύνσεως των εξελίξεων προς τερματισμό του πολέμου. Καθώς όμως ουδείς διαβεβαιώνει ότι ακόμη και αν καταληφθεί ολόκληρο το Ντονμπάς, χωρίς να έχει καταστραφεί ο ουκρανικός στρατός και ενώ συνεχίζεται η δυτική στρατιωτική βοήθεια, ο πρόεδρος Ζελένσκι θα δεχθεί κάποιου είδους ανακωχή, προφανώς η Μόσχα πρέπει να εξακολουθήσει να βασίζεται σε υποχώρηση της Δύσης, λόγω των επιπτώσεων από την οικονομική κρίση. Από αυτή την οπτική, παρά τις μεγάλες θυσίες σε αίμα για τις ρωσικές δυνάμεις, μπορεί να ερμηνευθεί η απουσία της αίσθησης επείγοντος της Μόσχας, τουλάχιστον σε επίπεδο λήψεως δραστικότερων στρατιωτικών μέσων.
Δούρειος Ίππος Podcast short # 014 – Συνέντευξη με τον “Περικλή” – Συμπλήρωση 4 μηνών πολέμου
Αντιθέτως, από την πλευρά του Κιέβου είναι ευρύτερα γνωστή η αντίληψη της προθέσεως επιθετικής επιστροφής σε κατάλληλο χρόνο, όταν ισχυροποιηθούν επαρκώς οι δυνάμεις με την συνδρομή και δυτικού στρατιωτικού υλικού. Η κινητοποίηση των Ουκρανών μπορεί να αναφέρεται για λόγους σκοπιμότητος ότι έχει αποφέρει δυναμικό 700.000 ανδρών αλλά σε αυτούς περιλαμβάνονται 130.000 προσωπικό της αστυνομίας, 300.000 Ουκρανοί πολίτες που αναφέρεται γενικώς ότι επέστρεψαν για να πολεμήσουν κ.λπ. Σημασία όμως δεν έχουν απλώς οπλισμένοι άνδρες και γυναίκες με ένα ατομικό όπλο στο χέρι αλλά συγκροτημένες μονάδες ελιγμού και όπλων υποστηρίξεως, που έχουν ικανότητα αναλήψεως δυναμικών επιχειρήσεων.
Τέτοιες εφεδρικές δυνάμεις βρίσκονται ακόμη στην φάση της συγκροτήσεως, εφοδιαζόμενες σε έναν βαθμό και με το υλικό που παραχωρεί η Δύση. Αλλά η επιχειρησιακή εκμετάλλευση του υλικού αυτού είναι μια μεγάλη πρόκληση, ιδίως στα πιο πολύπλοκα οπλικά συστήματα όπως τα άρματα μάχης ή τα Α/Α συστήματα και απαιτείται σοβαρή πίστωση χρόνου.
Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι αυτές οι εφεδρείες δεν έχουν εμπλακεί ακόμη στον αγώνα ενώ είναι αντιληπτό ότι το Κίεβο θα επιδιώξει να εκμεταλλευθεί την θερινή περίοδο για να αποπειραθεί αντεπίθεση. Ως προς την επιλογή του χώρου, η πλέον προφανής κατεύθυνση στην οποία θα ενεργήσουν οι Ουκρανοί, είναι η Χερσώνα όπου ο εχθρός υστερεί αριθμητικώς και το προηγούμενο διάστημα σημειώθηκαν κάποιες περιορισμένες τακτικές επιτυχίες. Επιτυχία σε αυτόν τον τομέα, ακόμη και με κύκλωση απλώς των ρωσικών δυνάμεων στην πόλη, θεωρείται ότι θα έχει σοβαρό αντίκτυπο ενώ σε δεύτερο χρόνο θα ακολουθήσει προσπάθεια ανατολικότερα, στον άξονα Ζαπορίζια – Μελιτόπολη, ώστε να απειληθεί η Κριμαία.
Από την έκβαση αυτών των προσπαθειών, θα προκύψει η επόμενη κατάσταση μέχρι τον χειμώνα, ως προς την διαμόρφωση της επιχειρησιακής καταστάσεως, οπότε οι δύο αντιμαχόμενοι θα πράξουν αναλόγως τόσο σε στρατιωτικό όσο και, το κυριότερο, σε επίπεδο πολιτικών αποφάσεων.
Η πτώση του Σεβεροντονιέτσκ και η συνέχιση του πολέμου στην Ουκρανία
