Από Σάββας Δ. Βλάσσης
Οι δημοτικές εκλογές στην Τουρκία ολοκληρώθηκαν και το αποτέλεσμα, παρά την πολιτική ερμηνεία του ως “ήττα” ή “πύρρειος νίκη” του Ερντογάν, δεν αναμένεται να επηρεάσει την πορεία της χώρας, επειδή η συμπλήρωση 20ετούς παραμονής του ΑΚΡ στην εξουσία δεν μπορεί να εμποδιστεί. Μία πολιτική σταθερότητα –χωρίς “περιττές” και ιστορικώς μοιραίες κυβερνητικές εναλλαγές όπως αυτή του 2015 στην Ελλάδα- η οποία πέρα από τις όποιες πολιτικές, είχε μείζονα επίδραση στην μεγιστοποίηση της δυναμικής αναβαθμίσεως της Τουρκίας σε όλα τα επίπεδα ισχύος.
Σε επίπεδο παρατηρήσεων, αυτό που αξίζει να προσεχθεί είναι η πορεία του υπουργού Αμύνης Χουλουσί Ακάρ -πρώην Αρχηγού Ενόπλων Δυνάμεων- ο οποίος στην διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, ήταν ο πιο επιθετικός στην ρητορική του, όσον αφορά τους στόχους της Τουρκίας στις διεθνείς προκλήσεις εθνικής ασφαλείας. Ο Ερντογάν πρωτοστάτησε σε λαϊκισμό με εντυπωσιακό εθνικιστικό λόγο εις βάρος του Ελληνισμού αλλά πέρα από κάποιους περίπου γραφικούς συνεργάτες του που κινήθηκαν στο ίδιο μήκος κύματος, ο Χουλουσί Ακάρ ήταν εξίσου “ηχηρός” αλλά πιο συγκροτημένος.
Με τον πλέον προβεβλημένο Μπιναλί Γιλντιρίμ, πρώην πρωθυπουργό, να έχει “τσαλακωθεί” από την ανεπιτυχή υποψηφιότητά του για τον Δήμο Κωνσταντινουπόλεως, το πρόσωπο του υπουργού Αμύνης συγκεντρώνει ίσως την μεγαλύτερη λαϊκή και πολιτική αποδοχή, λόγω και της προηγουμένης ιδιότητός του. Ως επικεφαλής των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων, επιβίωσε της αποτυχημένης απόπειρας πραξικοπήματος το 2016, ηγήθηκε επιτυχώς των επιχειρήσεων στην Συρία και συνεχίζει από τον πολιτικό στίβο πλέον να εφαρμόζει την εθνική στρατιωτική πολιτική. Στοιχεία τα οποία εξασφαλίζουν κύρος και αποδοχή εντός των κόλπων του ΑΚΡ. Άλλωστε, ο Χουλουσί Ακάρ είναι προσωπική επιλογή του Ερντογάν και ως σύμβολο αντιπροσωπεύει περίπου εμβληματική προσωπικότητα, ως επιζών από την απειλή των Γκιουλενιστών, που έχουν αναχθεί σε υπ’ αριθμόν ένα κίνδυνο εθνικής ασφαλείας μαζί με τους Κούρδους. Κάτι το οποίο τον κατατάσσει αυτομάτως στους πολιτικούς που αποδεδειγμένως έχει κάθε λόγο να είναι στρατευμένος στην εκρίζωση αμφοτέρων.
Ο Χουλουσί Ακάρ ανέλαβε την θέση του υπουργού Αμύνης στις 9 Ιουλίου 2018. Από αυτή την θέση, είναι πλήρως ενήμερος και έχει την σχετική ευθύνη για τους σκανδαλώδεις χειρισμούς στο πρόγραμμα του άρματος μάχης Altay, με προσωπική επιλογή του Ερντογάν. Το άρμα εξελίχθηκε από την Otokar αλλά εξαιτίας της προσωπικής έχθρας του Ερντογάν με τον μεγαλοεπιχειρηματία Κοτς στον οποίο ανήκε η εταιρεία και της αντίστοιχης προσωπικής σχέσεως με τον ιδιοκτήτη της BMC, η σύμβαση σειριακής παραγωγής του Altay κατέληξε στην τελευταία. Χωρίς την απαραίτητη εμπειρία και το εξειδικευμένο προσωπικό, η BMC δεν είχε καμμία δυνατότητα υλοποιήσεως της συμβάσεως, για την οποία απαιτούντο μεγάλες επενδύσεις σε εργοστασιακές υποδομές και ενίσχυση του εμψύχου δυναμικού. Την λύση έδωσε ο Ερντογάν με την αναγκαστική ιδιωτικοποίηση του 1ου Κύριου Κέντρου Συντηρήσεως του Τουρκικού Στρατού τον Νοέμβριο του 2018, για περίοδο 25 ετών. Η ρύθμιση επιτρέπει στην BMC να υλοποιήσει την σύμβαση στις υπάρχουσες εργοστασιακές υποδομές του Κέντρου, χωρίς να επιβαρυνθεί με την ανάλογη πολυδάπανη επένδυση που θα σήμαινε και απώλεια χρόνου, απειλώντας με εκτροχιασμό του χρονοδιαγράμματος.
Ο Ακάρ έχει κάθε λόγο να καλύψει τον Ερντογάν σε όλα αυτά ενώ σε πολιτικό επίπεδο, ως νέο πρόσωπο στην σκηνή, παραμένει άφθαρτο και λιγότερο “καταπονημένο” από τα λοιπά στελέχη του ΑΚΡ που διαχειρίζονται επί σειρά ετών την εξουσία.
Στην Ελλάδα, ο υπουργός Ακάρ αντιμετωπίζεται με μια μάλλον αναμενόμενη “επιφυλακτική αμηχανία”, υποβαθμίζοντας τον ρόλο του σε απλό “ιέρακα” με σοβαρό τεχνοκρατικό υπόβαθρο. Η ανάθεση καθηκόντων ΥΕΘΑ στον πρώην Α/ΓΕΕΘΑ Ναύαρχο Ευάγγελο Αποστολάκη, προβλήθηκε περίπου ως κίνηση αντίβαρο στην παρουσία του Ακάρ. Στην πραγματικότητα, ο Τσίπρας εστερείτο έστω και σοβαροφανών κομματικών στελεχών που θα μπορούσε να τους αναθέσει το κρίσιμο ΥΠΕΘΑ, όπως φάνηκε από την επιλογή αμφιλεγόμενων προσώπων από περιθωριακές πολιτικές κινήσεις όπως το ΠΡΑΤΤΩ και τις αστείες υποψηφιότητες που προτείνει για τις Ευρωεκλογές. Εντασσόμενος δε σε μια κυβέρνηση με χρονικό ορίζοντα μηνών, που μόλις ξεπούλησε “χαλαρά” την Μακεδονία, ο δεκτικός πρώην Α/ΓΕΕΘΑ, εμφανίζεται απλώς ως επιλογή ανάγκης και απόδειξη φόβου έναντι του Ακάρ, με περιορισμένο ΑΝΣΚ – μια συμφωνία που επιζητείται εναγωνίως για κάποια Μέτρα Οικοδομήσεως Εμπιστοσύνης.
Ο Χουλουσί Ακάρ όμως δεν είναι προσωρινός. Για όλους τους ανωτέρω λόγους, μπορεί να υποστηριχθεί ότι έχει αναδειχθεί σε έναν από τους επικρατέστερους, αν όχι τον επικρατέστερο, “φυσικό” διάδοχο του Ερντογάν στο ΑΚΡ, μετά ίσως κάποιο από τα προβεβλημένα συγγενικά του πρόσωπα. Τα τελευταία όμως, είναι πιο εύκολο να στοχοποιηθούν στην μάχη της διαδοχής από τις άλλες φατρίες εντός του ΑΚΡ, οδηγώντας το κόμμα σε παρακμή. Κάτι που δεν ισχύει για τον Ακάρ.
