Από Σάββας Δ. Βλάσσης
Η κυβέρνηση και ο ΥΕΘΑ Νίκος Δένδιας έχουν αναγάγει τις εξαγγελίες για δημιουργία πυραυλικών θόλων και πυραυλικού τείχους στο Αιγαίο, σε κορυφαία θέματα προβολής. Δικαιολογημένα, επειδή προβάλλεται έτσι η δημιουργία μιας τεράστιας “Απαγορευμένης Περιοχής” για το τουρκικό ναυτικό κυρίως και την τουρκική αεροπορία. Οι περιγραφές περί καλύψεως όλης της επικράτειας και όχι αποσπασματικώς, όπως σημειώνει με έμφαση ο ΥΕΘΑ, παραπέμπουν σε δόγματα Αντιπρόσβασης/ Άρνησης Περιοχής (A2/AD) που προκαλούν βεβαίως ισχυρές εντυπώσεις, παρά το ότι πρόκειται για φύσει αμυντική και επομένως συντηρητική αντίληψη. Που δεν είναι η βέλτιστη “συνταγή” αποτροπής και, πολύ περισσότερο, επικρατήσεως σε έναν πόλεμο.
Από πολιτικής απόψεως, παρά το ότι η κυβέρνηση σωστά δεν εστιάζει ιδιαιτέρως σε αυτό, η πραγματικότητα είναι ότι τα νέα οπλικά συστήματα που θα αναπτυχθούν στο Αιγαίο, κατεδαφίζουν τις όποιες προπαγάνδες περί “αφοπλισμού” των ελληνικών νήσων που καλλιεργήθηκαν από ανόητους. Πολύ περισσότερο, εκπέμπουν το μήνυμα στην τουρκική κοινή γνώμη ότι οι σοφιστίες της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής περί “αποστρατιωτικοποιημένων νήσων” μετά των σχετικών απειλών και άλλες παρόμοιες εμπνεύσεις, δεν έχουν καμμία πρακτική επιρροή στην Ελλάδα.
Οι εξοπλισμοί, συγκεντρώνουν το ενδιαφέρον αρκετά μεγάλης μερίδας της κοινής γνώμης αμφοτέρων των χωρών. Το εκμεταλλεύονται ακόμη και μέσα που με κίνητρο απλώς τα “κλικ”, χρησιμοποιούν εντυπωσιακούς τίτλους για να προσελκύσουν το ενδιαφέρον και μεταφέρουν εκλαϊκευμένα μηνύματα που τις περισσότερες φορές είναι σαχλαμάρες. Παρατηρείται δε μία “ανταλλαγή μηνυμάτων”, κάθε φορά που μία πλευρά ανακοινώνει κάτι.
Για να μην ψωνίζουμε και από το μεγάλο “ράφι” (ολοκληρωμένα όπλα – μεγάλες πλατφόρμες)
Η ελληνική πλευρά έχει καταστεί ο καλύτερος διαφημιστής των ισραηλινών όπλων, αφού πριν ακόμη ανακοινωθεί ένα πρόγραμμα, έχει προεξοφληθεί με διαρροές ότι αφορά απευθείας προμήθεια από το Ισραήλ. Η “απάντηση” από την άλλη πλευρά, έρχεται με την δημοσιοποίηση κάποιου βίντεο ή μια ανακοίνωση, για την πρόοδο που παρουσιάζεται στην ανάπτυξη ενός εγχωρίου οπλικού συστήματος. Πράγμα απολύτως φυσιολογικό, δεδομένου ότι η πολιτική περί δημιουργίας εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας που χάραξε και ακολούθησε με συνέπεια η Τουρκία, έχει αποδώσει καρπούς. Έτσι, ο “αγώνας” που βλέπει το κοινό, έχει να κάνει με έναν παίκτη που έχει ορμήξει κυριολεκτικά στα “ράφια” και ψωνίζει ενώ ο άλλος αναπτύσσει και παράγει ο ίδιος τα όπλα που θέλει, σε ό,τι ποσότητες θέλει. Και στις δύο περιπτώσεις, αφιερώνονται μεγάλα κεφάλαια, με την διαφορά ότι στην πρώτη, τρίβουν τα χέρια τους οι ξένες εταιρείες.
Ένα παράδειγμα, αποτελεί η περίπτωση της προμήθειας των βλημάτων αέρος – εδάφους Rampage για τα F-16 της Πολεμικής Αεροπορίας. Τα “ελαφρολαϊκά” δημοσιεύματα διατυμπανίζουν εδώ και καιρό την σημασία της προμήθειας και ικανοποιούν αυτούς στους οποίους απευθύνονται.
Από την άλλη πλευρά, η Τουρκία έχει αναπτύξει το αντιστοίχων χαρακτηριστικών “αεροβαλλιστικό” βλήμα UAV-230, που μάλιστα τον παρελθόντα Νοέμβριο εκτέλεσε δύο επιτυχείς βολές από μη επανδρωμένο Akinci σε απόσταση 155 χλμ. Το όπλο προορίζεται για τον εξοπλισμό μη επανδρωμένων μάχης και μελλοντικώς θα εξοπλίσει το Kizilelma, που χάρη στην μεγαλύτερη ταχύτητα πτήσεως, θα επιτρέψει ακόμη μεγαλύτερη επίδοση βεληνεκούς για το όπλο.
Ο καθένας μπορεί να σκεφθεί τι ισχύ πυρός και αυτονομία επιχειρήσεων αποκτά η Πολεμική Αεροπορία με 40 Rampage για 82 F-16 Block 70, συγκριτικώς με μερικές εκατοντάδες UAV-230 για απροσδιόριστο αριθμό μη επανδρωμένων μάχης σε τουρκική υπηρεσία.
Τις ημέρες αυτές, οι ανακοινώσεις του κ. Δένδια περί πυραυλικού τείχους με συστοιχίες κατευθυνομένων βλημάτων επακτίου αμύνης, έφεραν την “απάντηση” του επικεφαλής της τουρκικής Προεδρίας Αμυντικής Βιομηχανίας. Με ένα βίντεο, έγινε γνωστή η προσβολή ναυτικού στόχου σε απόσταση 400 χλμ. από κατευθυνόμενο βλήμα επιφανείας – επιφανείας ATMACA, εκτοξευόμενο από χερσαία πλατφόρμα.
Και εδώ μπορεί να αναρωτηθεί κανείς ποια πλευρά μπορεί να αναπτύξει μεγαλύτερη ισχύ πυρός και να έχει μεγαλύτερα περιθώρια ενόπλου αγώνος; Η Ελλάδα με 30-40 επιπλέον Exocet ή η Τουρκία με πολλαπλάσιους ATMACA που μπορεί όποτε θέλει να συντηρεί, να αναβαθμίζει και να αναπληρώνει η ίδια; Αντιστοίχως, ποιο πυραυλικό τείχος είναι ανθεκτικότερο σε πολεμικές επιχειρήσεις εντατικού ρυθμού και σε περιβάλλον υψηλού επιπέδου απειλών; Αυτή που στηρίζεται σε 8-10 μονάδες πυρός ή εκείνη που έχει δυνατότητα να φτιάξει όσες μονάδες πυρός θέλει;
Πώς ανέπτυξε η Τουρκία το ATMACA και όλα τα άλλα όπλα που παράγει; Στην διαπραγμάτευση για την είσοδό της στο πρόγραμμα JSF, όταν ήλθε η στιγμή υπογραφής της πρώτης εκτελεστικής συμβάσεως, ζήτησε συγκεκριμένα ανταλλάγματα από την αμερικανική κυβέρνηση. Ζητούσε τότε μεταξύ άλλων την παραχώρηση του τεχνικού φακέλου του βλήματος επιφανείας – επιφανείας Harpoon αλλά συναντούσε άρνηση. Η λύση βρέθηκε όταν από αμερικανικής πλευράς έγινε ενημέρωση ότι κάποια στελέχη της εταιρείας κατασκευής που είχαν το επιστημονικό υπόβαθρο και εμπειρία, επρόκειτο να αποχωρήσουν – συνταξιοδοτηθούν και ήταν πρόθυμα για μια δεύτερη καρριέρα στην διεθνή αμυντική βιομηχανία. Με αυτό το “κλείσιμο του ματιού”, η Τουρκία προχώρησε με τα F-35, οι Αμερικανοί προσελήφθησαν στην Τουρκία και με την εμπειρία τους στην σχεδίαση πυραυλικών συστημάτων παρουσιάσθηκε το ATMACA. Σε άλλες περιπτώσεις, όπως έχουμε αναλύσει, οι διεθνείς διαγωνισμοί που προκηρύσσονται, αφορούν αγορά πλήρους τεχνικού φακέλου και τεχνολογίας από τον ξένο οίκο που θα ενδιαφερθεί, για συνεργασία στην ανάπτυξη μέχρι και την βιομηχανοποίηση οπλικών συστημάτων.
Παροπλισμός ΤΠΚ ΚΑΒΑΛΟΥΔΗΣ και ιστορίες για τον “ελληνικό Harpoon”
Είναι αντιληπτό ότι οι κυβερνητικές εξαγγελίες πανηγυρικού τύπου για απευθείας προμήθειες “από το ράφι”, κάνουν ευτυχείς, υπερήφανους και πλούσιους, τους ξένους κατασκευαστές που εισπράττουν δισεκατομμύρια από τον καλύτερο πελάτη του ΝΑΤΟ με μεγάλες ανάγκες και μηδενική αυτάρκεια σε εξοπλισμούς. Η κυβέρνηση πρέπει να στρέψει ένα σοβαρό μέρος των μεγάλων κονδυλίων που έχει πρόθεση να δαπανήσει, προκειμένου η χώρα να συνάψει συμφωνίες εξαγοράς τεχνικών φακέλων και μεταφορά τεχνολογίας για την ανάπτυξη πυραυλικών όπλων που έχουν ανάγκη οι Ένοπλες Δυνάμεις. Τα “αντισταθμιστικά” για συντήρηση, συναρμολόγηση, βάψιμο ή παραγωγή καλωδιώσεων πυραύλων που πρόκειται να αγοραστούν, δεν θα καταστήσουν τις ελληνικές εταιρείες ικανές για ανάπτυξη και παραγωγή οποιουδήποτε πυραυλικού όπλου.
Η κυβέρνηση μέχρι τώρα έχει προχωρήσει σε απευθείας προμήθειες “από το ράφι” αρκετών διαφορετικών νέων όπλων: Meteor, MM40 Block 3C Exocet, SPIKE NLOS, SPIKE ER2, Rampage, SPICE 1000/2000, TOW 2B Aero, RIM-116 Block 2 και έπεται συνέχεια με MdCN, AGM-158 JASMM-ER, AGM-84L Harpoon, AIM-120D, BARAK, Derby, Python. Πέραν του ΕΛΚΑΚ που θα εμπλακεί με λογισμικά, Τεχνητή Νοημοσύνη, συστήματα αναγνωρίσεως κ.λπ. με αφιέρωση μικρών σχετικώς ποσών, δεν έχει ανακοινωθεί το παραμικρό για στόχο αναπτύξεως κάποιου πυραυλικού πυρομαχικού που έχουν ανάγκη σε μεγάλο αριθμό οι Ένοπλες Δυνάμεις. Έτσι, διαιωνίζονται οι αγορές “από το ράφι” των πυραυλικών θόλων, τειχών, φρακτών κ.λπ. που στηρίζονται σε αναλώσιμα εξελιγμένα πυρομαχικά.
Για να μην ψωνίζουμε και από το μεγάλο “ράφι” (ολοκληρωμένα όπλα – μεγάλες πλατφόρμες)
