Από Σάββας Δ. Βλάσσης
Η υπόθεση της προμήθειας του συστήματος S-400 Triumf από την Τουρκία, έχει απασχολήσει πολύ την διεθνή κοινότητα και το αυξημένο ενδιαφέρον στην Ελλάδα είναι αυτονόητο. Η προμήθεια αναφέρεται γενικώς ότι αφορά δύο συστήματα και ότι το ύψος της ανέρχεται σε 2,5 δισ. $.
Η πραγματικότητα όμως που έχει αποκρυφτεί μέχρι σήμερα, είναι διαφορετική, όπως αποκαλύπτει η ετήσια έκδοση ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ ALMANAC που κυκλοφορεί. Ψήγματα της αλήθειας έχουν διαρρεύσει κατά καιρούς αλλά έχουν περάσει απαρατήρητα. Έτσι, στην πραγματικότητα η σύμβαση που υπέγραψε η Τουρκία αφορά την προμήθεια μόνο ενός “συστήματος” και ως δικαίωμα προαιρέσεως μόνο, περιλαμβάνεται η προμήθεια ενός δεύτερου.
Ως “σύστημα” χαρακτηρίζεται μία μονάδα κλιμακίου συντάγματος, με δύο τάγματα του συστήματος S-400. Η Τουρκία συνέδεσε την προμήθεια και του δευτέρου συστήματος με το αίτημά της για παραχώρηση συμπαραγωγής ή τεχνογνωσίας, στο οποίο συνάντησε την κάθετη αντίρρηση της Μόσχας. Υποτίθεται ότι το αίτημά της εξακολουθεί να ισχύει, πλην όμως οι έντονες αμερικανικές αντιδράσεις για την σύμβαση, επί της ουσίας έχουν αποκλείσει πλέον την άσκηση του δικαιώματος προαιρέσεως.
Συνεπώς, το μοναδικό σύστημα που θα αποκτηθεί, έχει γίνει γνωστό ότι θα αναπτυχθεί στην Νοτιοανατολική Τουρκία, περίπου “απομονωμένο”. Άλλωστε, επισήμως η Τουρκία επεδίωξε την προμήθεια αυτή προκειμένου να καλύψει επείγουσες επιχειρησιακές ανάγκες και ειδικώς την προστασία από απειλές βαλλιστικών πυραύλων που μπορούν να προκύψουν από χώρες όπως το Ιράν. Εννοείται ότι το S-400 μπορεί να ανταποκριθεί ως αυτοτελές σύστημα στον ρόλο του, η έλλειψη όμως πλήρους δικτυώσεως με το Σύστημα Αεροπορικού Ελέγχου της Τουρκίας, ασφαλώς υποβαθμίζει την απόδοσή του. Αυτό όμως ισχύει περισσότερο σε ένα σενάριο κανονικής πολεμικής αντιπαραθέσεως και όχι σε περιόδους κρίσεως ή εντάσεως με κάποιον γείτονα και ιδίως στην νοτιοανατολική “γωνιά” της, πλην Ισραήλ.
Το ότι η τουρκική προμήθεια είναι “μικρή”, διευκολύνει τους χειρισμούς της τουρκικής πλευράς έναντι των πιέσεων των ΗΠΑ για ακύρωση της συμβάσεως. Εξάλλου, οι Τούρκοι έχουν ήδη προσπαθήσει να δώσουν διαβεβαιώσεις στους Αμερικανούς περί μη διαρροής ευαίσθητων πληροφοριών, προθυμοποιούμενοι να προβούν σε κάποιες “καθησυχαστικές” κινήσεις – μέτρα, όπως ο αποκλεισμός της παρουσίας Ρώσων σε ρόλο “συμβούλου”, στο έδαφος της Τουρκίας. Ωστόσο, η πίεση του προέδρου Τραμπ ώστε να δεχθεί ο πρόεδρος Ερντογάν να αγοράσει το αμερικανικό σύστημα Patriot, έχει αποκαλύψει ουσιαστικώς ότι οι ΗΠΑ βλέπουν σε μια τέτοια εξέλιξη την “λύση” της κρίσεως. Κι επειδή οι διαπραγματεύσεις για το Patriot θα διαρκέσουν πολύ, η παράδοση του S-400 στην Τουρκία θα προχωρήσει, με το υπολογισμένο ρίσκο του ενδεχομένου λήψεως δυσμενών αποφάσεων από πλευράς Τραμπ, για το τουρκικό πρόγραμμα F-35. Αυτό όμως όπως είπαμε και έχουμε αναλύσει κατά το παρελθόν, είναι ένα υπολογισμένο ρίσκο.
Όλη η παρουσίαση των στοιχείων και η ανάλυση πληροφοριών, στο αφιέρωμα για τους εξοπλισμούς της Τουρκίας την περίοδο 2017-2018, που περιλαμβάνει το ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ ALMANAC 2017-2018.
