Συγγραφέας: Πέτρος Σαββίδης
Εκδόσεις: Αρματολός @ 2019, ΤΘ 27420, Λευκωσία 1645, Κύπρος, τηλ: 00357-99616454, www.armatoloso.org * info@armatolos.org
Σελίδες: 148
Μια “αναπάντεχη” και ξεχωριστή επιστημονική μελέτη που αποτυπώνεται στις σελίδες της παρούσης εργασίας, είναι o καρπός της πρωτογενούς έρευνας του συγγραφέα, για ένα θέμα που δεν συνοδεύεται από κάποια εκτενή βιβλιογραφία. Η τουρκοποίηση της κατεχόμενης γης της Κύπρου από το 1974, είναι γνωστή στο ευρύτερο ελληνικό κοινό και θεωρείται αναμενόμενη. Εδώ όμως, ο συγγραφέας επισημαίνει εύστοχα και αναδεικνύει, μια άλλη διάσταση της τουρκικής πολιτικής στην Κύπρο, αυτήν στο θρησκευτικό πεδίο, που οδηγεί στην ισλαμοποίηση.
Η δομή του έργου χωρίζεται σε τρία κεφάλαια. Στο πρώτο γίνεται μια εισαγωγή στην πολιτισμική και θρησκευτική ταυτότητα της τουρκοκυπριακής μειονότητος, συνοδευόμενη από μια αποκαλυπτική προσέγγιση της ανορθόδοξης αξιοποιήσεως των ισλαμικών τρόπων λατρείας σε πολιτικοστρατιωτικό επίπεδο, την περίοδο 1960-1974. Το δεύτερο κεφάλαιο καλύπτει την εξέλιξη των τουρκικών δράσεων σε θρησκευτικό επίπεδο μετά την εισβολή του 1974 και την επιρροή της Σαουδικής Αραβίας, που ενίσχυσε την τάση “εξισλαμισμού” των κατεχομένων. Το τρίτο κεφάλαιο αποκαλύπτει την επιταχυνόμενη προσπάθεια επί των ημερών πλέον του ισλαμικού ΑΚΡ, στα σχεδόν πλήρως τουρκοποιημένα κατεχόμενα.
Η ανάλυση δεν περιορίζεται απλώς στην περιθωριοποίηση του τουρκοκυπριακού στοιχείου αλλά επεκτείνεται σε ενδιαφέροντα στοιχεία αρχιτεκτονικής των ισλαμικών τεμενών αλλά και της επιδράσεως στην αλλοίωση του φυσικής μορφολογίας και της ιστορικής φυσιογνωμίας του τοπίου. Αριθμητικά στοιχεία, πληροφορίες από έρευνα πεδίου, αντιπροσωπευτικό φωτογραφικό υλικό και ενδιαφέροντα γραφήματα που έχει επιμεληθεί ο συγγραφέας, αναδεικνύουν την μεθοδικότητα της εργασίας του.
Το βιβλίο του Πέτρου Σαββίδη έρχεται ως ηχηρό ράπισμα αφυπνίσεως του Έλληνα, προ της πασιφανούς πλέον πλήρους τουρκοποιήσεως των κατεχομένων στην Κύπρο, υπό την έννοια της δρομολογηθείσης τελικής φάσεως απορροφήσεώς τους από την Τουρκία. Σαφέστατο σημάδι που συνηγορεί προς αυτή την διαπίστωση, είναι και η πλήρης ισλαμοποίηση των κατεχομένων, η οποία έχει περάσει εν πολλοίς “απαρατήρητη” αλλά συμβαδίζει πλήρως με την εξαφάνιση της τουρκοκυπριακής κοινότητος, η οποία ανέκαθεν υπήρξε κοσμική και όχι φανατισμένη σε ζητήματα θρησκείας.
Η πληθυσμιακή έκρηξη στα κατεχόμενα, με καθαρούς Τούρκους από διαδοχικούς εποικισμούς μετά το 1974, σε συνδυασμό με την πολιτική κυριαρχία των ισλαμιστών του ΑΚΡ στην Τουρκία, είναι απολύτως φυσιολογικό να ενισχύει την εξάπλωση του Ισλάμ με κάθε τρόπο και ως μέρος της επίσημης κρατικής πολιτικής. Υπό το πρίσμα αυτό, ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι η ισλαμοποίηση των κατεχομένων, αντιπροσωπεύει μια ισχυρή ένδειξη των αποφάσεων που έχει λάβει η Τουρκία σε υψηλό επίπεδο πολιτικής, για τα κατεχόμενα. Ο συγγραφέας δε, καταλήγει σε μια σαφή προειδοποίηση, ότι η εστίαση του ενδιαφέροντος στην θάλασσα του νότου από πλευράς Λευκωσίας, λόγω του υποθαλασσίου πλούτου, δεν πρέπει να μειώνει την προσοχή στην στρατηγική απειλή από τον βορρά, όπου τα κατεχόμενα τουρκοποιούνται πλήρως.
Πρόκειται για μια σαφή προειδοποίηση που βγαίνει μέσα από αυτή την εξειδικευμένη μονογραφία: όπως η Κυπριακή Δημοκρατία δεν αντιλήφθηκε και κατ’ επέκταση δεν ερμήνευσε την ισλαμοποίηση που εφαρμόσθηκε στο πλαίσιο μιας συγκεκριμένης πολιτικής από την Τουρκία, έτσι και με την περίπτωση της προσπάθειας που καταβάλλεται στην ΑΟΖ, παραβλέπονται οι συνέπειες της εξελισσόμενης στρατηγικής απειλής.
