Από Σάββας Δ. Βλάσσης
Το εκδηλωθέν ενδιαφέρον του ΓΕΣ για εκσυγχρονισμό αριθμού Τεθωρακισμένων Οχημάτων Μεταφοράς Προσωπικού M113, παρουσιάζεται από την πρώτη στιγμή ως δεδομένης καταλήξεως. Σκόπιμες διαρροές σε δημοσιεύματα, δεν παρέλειπαν να εννοούν ευθέως ότι θα ανατεθεί σε ισραηλινή εταιρεία. Έκτοτε, οι διαρροές εξακολουθούν να παρουσιάζουν σταθερά συγκεκριμένη ισραηλινή εταιρεία ως ανάδοχο του προγράμματος, παρά το ότι μάλιστα, δύο έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον.
Όλα αυτά, την στιγμή που βρισκόμαστε ακόμη σε επίπεδο επεξεργασίας στο ΓΕΣ, δηλαδή σε αρχικό στάδιο, και σχετικό πρόγραμμα δεν έχει προωθηθεί καν στην καθ’ ύλην αρμόδια ΓΔΑΕΕ…
Κάποιοι βιάζονται πολύ.
Ενδιαφέρον παρουσιάζουν ορισμένοι χειρισμοί. Σε επίπεδο ΓΕΣ συγκεκριμένα, ζητήθηκαν ενδεικτικές τιμές – οικονομικές προσφορές μόνο από 4 εταιρείες: τις δύο ισραηλινές, μία βελγική και μία της Νοτίου Κορέας. Ο αριθμός των εταιρειών που έχουν κάνει παρουσιάσεις τεχνικών προτάσεων στο ΓΕΣ είναι μεγαλύτερος και πιθανώς να είχαν δοθεί τέτοια στοιχεία, όμως οι πληροφορίες αναφέρουν ότι δεν έχουν ζητηθεί τιμές από, ενδεικτικώς, την αμερικανική εταιρεία, η οποία μπορεί να θεωρηθεί αρχικός κατασκευαστής (OEM). Μέχρι σήμερα πάντως, οι πληροφορίες αναφέρουν ότι μόνο μία εκ των δύο ισραηλινών εταιρειών έχει δώσει οικονομική πρόταση. Όχι αυτή, την οποία προεξοφλούν ως ανάδοχο τα δημοσιεύματα.
Αυτοί που βιάζονται πολύ, μάλλον είναι αδιάφοροι για την οικονομική πρόταση του “εκλεκτού”…
Άλλη ένδειξη, σχετίζεται με την (μη επιβεβαιωμένη) πληροφορία εδώ και αρκετές εβδομάδες, ότι ένα M113 του Ελληνικού Στρατού διατέθηκε σε μεγάλη ελληνική εταιρεία. Σκοπός μάλλον, να εξετασθεί και ίσως χρησιμοποιηθεί για παρουσίαση πρωτοτύπου από την μία (την “εκλεκτή”) ισραηλινή εταιρεία, στο πλαίσιο προφανώς συνεργασίας.
Από τα οικονομικά στοιχεία της ισραηλινής εταιρείας η οποία μέχρι σήμερα έχει ανταποκριθεί στο αίτημα, το κόστος για την διαμόρφωση M113 με πύργο και πυροβόλο, κρίνεται από τους επιτελείς πολύ υψηλό. Και λόγω αυτού, έχουν αρχίσει οι διαρροές σε δημοσιεύματα, περί μειώσεως του αριθμού των M113 που θα εκσυγχρονιστούν. Αντί των 500 που επιθυμεί το ΓΕΣ, αναφέρονται τώρα 300 ή 400. Κάτι που οδηγεί στην υπόθεση ότι, προκειμένου να ικανοποιηθούν συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα, η ικανοποίηση της επιχειρησιακής απαιτήσεως είναι δευτερεύουσα…
Από πλευράς προδιαγραφών – τεχνικών στοιχείων, είναι σαφές ότι πέραν των δύο τομέων της αναβαθμίσεως στην κινητικότητα – σκάφος και την προστασία – θωράκιση, το κόστος ανεβάζει καθέτως η βελτίωση της ισχύος πυρός και ειδικώς με πύργο και πυροβόλο. Δεδομένου ότι δεν υπάρχει ισραηλινή λύση στο συγκρότημα ισχύος, επομένως ανάλογες λύσεις, όπως και στην θωράκιση, προσφέρουν όλοι οι υποψήφιοι, το επίκεντρο των ισραηλινών εταιρειών είναι η πώληση πύργων με πυροβόλο. Εφόσον όμως το κόστος με μια τέτοια προσέγγιση καθίσταται απαγορευτικό, για ποιον λόγο να μην επιλεγεί οικονομικότερη πρόταση και όχι ισραηλινή;
Επιστρέφοντας στην οικονομική διάσταση, ενδεχόμενη συνεργασία ισραηλινού οίκου με ελληνική εταιρεία ώστε να παρουσιασθεί ελληνική συμμετοχή, οδηγεί αυτομάτως σε αύξηση του κόστους, όπως σε όλα τα προγράμματα. Όμως, πολύ καλή εμπειρία σε εργασίες πλήρους ανακατασκευής M113, έχουν τα Εργοστάσια Βάσεως του Ελληνικού Στρατού. Εφόσον εργασίες αλλαγής συγκροτημάτων ισχύος και προσθήκης θωρακίσεως μπορούν να εκτελεστούν σε Εργοστάσια Βάσεως, υπό την επίβλεψη του αναδόχου του προγράμματος, ποιος ο λόγος για περιττή αύξηση του κόστους με μια ελληνική εταιρεία σε ρόλο συνεργάτη – “μεσάζοντα”; Ούτως ή άλλως, επιμέρους έργο στο πλαίσιο του προγράμματος, μπορεί να ανατεθεί σε ελληνικές εταιρείες, ορισθείσες από την ΓΔΑΕΕ. Η υλοποίηση όμως των εργασιών στα οχήματα στην Ελλάδα, μπορεί κάλλιστα να αναληφθεί από τον Ελληνικό Στρατό.
Έχουν κατατεθεί άραγε προτάσεις άλλων εταιρειών οι οποίες προσφέρουν το ενδεχόμενο εκτελέσεως των εργασιών σε εργοστάσιο του Ελληνικού Στρατού; Και αν ναι, δεν “συγκινεί” αυτό;
Οι ενδείξεις περί παρασκηνιακών συμφωνιών και χειρισμών σε ένα ακόμη πρόγραμμα που προορίζεται για απευθείας ανάθεση, παρουσιάζουν ήδη έντονα στοιχεία ανορθολογισμού και αίσθηση κατασπαταλήσεως του δημοσίου χρήματος.
