GBU-69 – Ο σιωπηλός «εκτελεστής» της Διοίκησης Ειδικών Επιχειρήσεων της Αμερικανικής Αεροπορίας

Πολύς ο λόγος αυτές τις μέρες για τα μη επανδρωμένα MQ-9 Reaper τα οποία ενδιαφέρεται να αποκτήσει η χώρα μας από τις ΗΠΑ. Λίγοι όμως έχουν αντίληψη για τα όσα διαδραματίζονται αυτή την στιγμή σε «θερμά σημεία» του πλανήτη όπως η Σομαλία όπου τα Reaper εκτελούν καθημερινά επιλεκτική εξουδετέρωση στόχων αποτελώντας ουσιαστικά όπλο «πρώτου πλήγματος» στον πόλεμο εναντίον της τρομοκρατίας με τη χρήση ενός νέου οπλικού συστήματος.

Σε πρόσφατο δημοσίευμα οι New York Times ανέφεραν ότι επί ημερών προεδρίας Ντόναλντ Τράμπ αυξήθηκε δραματικά ο ρυθμός επιθέσεων εναντίον της ισλαμικής οργάνωσης Shabab,επί Σομαλικού εδάφους που σχετίζεται με την Αλ Κάιντα αλλά και σε άλλα σημεία στο κόσμο. Η χρήση των MQ-9 Reaper επιλέγεται στις επιθέσεις αυτές εξαιτίας της ικανότητας μεταφοράς πυραύλων Hellfire και βομβών λέιζερ των 500lbs που είναι σε θέση να καταστρέψουν οποιονδήποτε στόχο ενδιαφέροντος.

Υπάρχει όμως και ένα άλλο νέο οπλικό σύστημα το οποίο χρησιμοποιείται από το Πεντάγωνο για «επιλεκτικές εξουδετερώσεις». Όπως αποκαλύφθηκε αρχικά ο φορέας είναι τα ιπτάμενα Gunship ΑC-130J της Αμερικανικής Αεροπορίας, τα οποία εξαπολύουν κάποιο τύπο κατευθυνόμενου πυρομαχικού.

Περισσότερο φως στην υπόθεση έριξε πριν λίγες εβδομάδες η Διεθνής Αμνηστία, η οποία έδωσε στη δημοσιότητα φωτογραφίες από περιοχή που επλήγη με αυτόν τον τρόπο.

Σε αυτές διακρίνονται υπολείμματα από το κατευθυνόμενο πυρομαχικό GBU-69 Small Glide Munition το οποίο αφήνεται από ειδικές διατάξεις από αεροσκάφη επιβεβαιώνοντας την κλιμάκωση των αεροπορικών προσβολών με την εισαγωγή των AC-130J.

Η Διοίκηση Αφρικής (AFRICOM) που εδρεύει στην Γερμανία δεν επιβεβαίωσε τις παραπάνω πληροφορίες αν και είναι σαφές ότι έχει πλέον εμπλακεί ως προέκταση της Κεντρικής Διοίκησης (CENTCOM) σε εκτεταμένες επιχειρήσεις όπως ήδη συμβαίνει στη Συρία το Αφγανιστάν και το Ιράκ στο πλαίσιο του Πολέμου εναντίον της Τρομοκρατίας.

Υπενθυμίζεται ότι η AFRICOM είχε μέχρι πριν λίγο καιρό επικεντρωμένη την δραστηριότητα της στην παροχή εκπαίδευσης μέσω στρατιωτικών συμβούλων σε φίλιες κυβερνητικές δυνάμεις για την καταπολέμηση αυτονομιστικών κινημάτων και ισλαμιστών τρομοκρατών. Παράλληλα συντόνισε τον εφοδιασμό τους με εξοπλισμό ενώ διενεργούσε εκτεταμένης κλίμακας Ειδικές Επιχειρήσεις και επιθετικές αποστολές μη μη επανδρωμένα αεροσκάφη.

Φαίνεται όμως ότι η αποδέσμευση μη επανδρωμένων αεροσκαφών σε άλλα θέατρα επιχειρήσεων επέτρεψε στην AFRICOM να αυξήσει τις δυνατότητες της με περισσότερα UAV και Gunships με επίκεντρο το θέατρο επιχειρήσεων της Σομαλίας.

Η χρήση του κατευθυνόμενου πυρομαχικού GBU-69 Small Glide Munition είναι ένα επιπλέον «εργαλείο» για την εξουδετέρωση ισλαμιστών αλλά υπάρχουν ενδείξεις ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί και από τα MQ-9 επεκτείνοντας το οπλοστάσιο που χρησιμοποιούν. Ο Συνδυασμός MQ-9 και GBU-69 προσφέρει την ικανότητα επιλεκτικών πληγμάτων αθέατα καθώς αντίθετα με τα αεροσκάφη το οπτικό – ηχητικό ίχνος των UAV είναι τις περισσότερες φορές .. ανύπαρκτο, επιτυχγάνοντας πλήρη αιφνιδιασμό σε όποιον αντίπαλο στοχοποιείται.

Η χρήση διατάξεων άφεσης C.L.T για πυρομαχικά GBU-69 προχώρησε σχετικά γρήγορα από το Πεντάγωνο καθώς αναπτύχθηκε το 2009 στο πλαίσιο κοινού προγράμματος ανάπτυξης μεταξύ της Διοίκησης Ειδικών Επιχειρήσεων της USAF και της εταιρίας Systima Technologies.

Η απαίτηση ήταν η ανάπτυξη ενός «σιωπηλού όπλου» χωρίς πυραυλοκινητήρα με χρήση πτυσσόμενων πτερύγων που μπορεί να εκτελέσει πλαγιολίσθηση ,πρακτικά ανεμοπορώντας αθόρυβα προς το στόχο με κατεύθυνση μέσω GPS.

Το βάρος του όπλου δεν έπρεπε να ξεπερνάει 22Kg ενώ θα έπρεπε να είναι ικανό να πλήξει το στόχο του σε χρόνο μόλις ενός λεπτού με άφεση από απόσταση 4νμ. Επιπλέον θα έπρεπε να είναι σε θέση να εξουδετερώσει οχήματα που κινούνται με ταχύτητα 100χλμ/ώρα με εκτόνωση υποπυρομαχικών πάνω από τη θέση του.

Η πρώτη επιχειρησιακή χρήση του όπλου έγινε τον Νοέμβριο του 2010 αν και παραμένει απόρρητη η τοποθεσία και το είδος του στόχου που επλήγη.

Πρόκειται ουσιαστικά για απομάκρυνση από τη χρήση «παραδοσιακών» οπλικών συστημάτων όπως ο πύραυλος Hellfire που αν και σχεδιάστηκε για την καταστροφή αρμάτων, χρησιμοποιείται ανελλιπώς τις τελευταίες δύο δεκαετίες πολεμικών συγκρούσεων εναντίον «ελαφρών στόχων» στη Μέση Ανατολή, το Αφγανιστάν και τη Συρία.. Το μοναδικό μειονέκτημα του όπλου (εκτός από το κόστος) είναι ότι η πυροδότηση του παράγει θόρυβο που μπορεί να προσφέρει σε ορισμένες περιπτώσεις μικρή χρονική προειδοποίηση στο στόχο.

Τη λύση τελικά πρόσφερε η GBU-69 η οποία ήδη έχει παραγγελθεί σε περισσότερες 2000 μονάδες από το Πεντάγωνο στο πλαίσιο σύμβασης $ 470 εκ με τις παραδόσεις να αφορούν την Διοίκηση Ειδικών Επιχειρήσεων της Αμερικανικής Αεροπορίας.