Από Σάββας Δ. Βλάσσης
Στην Τουρκία, συνηθίζουν να “κρατάνε” διάφορες εξελίξεις – τελετές συναφείς με τον κλάδο της αμυντικής βιομηχανίας για τον τελευταίο μήνα κάθε χρόνου. Οι λόγοι είναι προφανείς. Δηλώνεται με έμφαση ότι ακόμη και την τελευταία μέρα του έτους παρουσιάζεται έργο, σε ημέρες που στην Δύση (“άπιστοι”) επικρατεί χαλαρότητα, εορταστικές εκδηλώσεις και διακοπές εργασιών. Υπάρχει όμως και η διάθεση της παρουσιάσεως ενός απολογισμού για τα επιτεύγματα της χρονιάς, επειδή πρόκειται για έναν δυναμικό παραγωγικό κλάδο τον οποίο ενισχύει εντατικά το κράτος καθώς η ανάπτυξή του έχει αναχθεί σε κρίσιμο εθνικό στόχο.
Στις 31 Δεκεμβρίου 2021, ο πρόεδρος Ερντογάν προέβη σε μια σειρά αναρτήσεων στο Twitter, ένα είδος συμπυκνωμένου απολογισμού της κρατικής πολιτικής στην αμυντική βιομηχανία, για το έτος που πέρασε.
“Το 2021, όπως κάθε χρόνο, δεν σταματήσαμε να επιδιώκουμε την επίτευξη των στόχων της Τουρκίας, είπαμε συνεχίζουμε, εργαστήκαμε ημέρα και νύκτα. Τι καταφέραμε το 2021; Ας δώσω μια περίληψη, αν θέλετε.
Στον τομέα της αμυντικής βιομηχανίας, η οποία είναι ζωτική για την ειρήνη, την ασφάλεια και το μέλλον της χώρας μας, αυξήσαμε το ποσοστό εγχώριας και εθνικής συμμετοχής, το οποίο από 20% πήγαμε στο 80%.
Εντάξαμε σε υπηρεσία το επιθετικό μας μη επανδρωμένο αεροσκάφος Akinci και το οπλισμένο Aksungur. Έχουμε καταστεί μία από τις τρεις πιο προηγμένες χώρες στον κόσμο, σε αυτή την τεχνολογία.
Καταστήσαμε έτοιμα για υπηρεσία τα Αντιαεροπορικά Συστήματα HİSAR A+ και HİSAR O+, ένα από τα σπουδαιότερα προγράμματα της Τουρκίας, που αποβλέπει σε τεχνολογίες του επομένου αιώνα στην αμυντική βιομηχανία.
Το αντιπλοϊκό βλήμα μας Atmaca πέρασε επιτυχώς τις τελευταίες δοκιμές και κατέστη έτοιμο προς χρήση.
Καθελκύσαμε την φρεγάτα Istanbul, το πέμπτο πλοίο του Προγράμματος MİLGEM. Είμαστε μεταξύ των 10 κρατών που μπορούν να σχεδιάσουν, κατασκευάσουν και συντηρήσουν τα δικά τους πολεμικά πλοία.
Ξεκινήσαμε την μαζική παραγωγή του πρώτου μας μη επανδρωμένου πλωτού σκάφους ULAQ“.
Στις 6 Ιανουαρίου 2022, ο Ερντογάν εγκαινίασε συγκρότημα 16 εγκαταστάσεων και το διοικητικό κτίριο στην Αεροδιαστημική & Αεροπορική Βιομηχανική Ζώνη Αγκύρας, που όταν ολοκληρωθεί, θα αποτελεί ένα οικοσύστημα στο οποίο θα φιλοξενούνται 300 επιχειρήσεις και θα έχουν δημιουργηθεί 15.000 θέσεις εργασίας. Στο Μηχανολογικό Κέντρο Διαστημικών Συστημάτων θα εργάζονται περισσότεροι από 700 μηχανικοί, άλλοι 500 θα απασχολούνται στο Κέντρο Συντηρήσεως & Επισκευών, μόνο στο Κέντρο Μηχανολογίας για το πρόγραμμα Εθνικού Μαχητικού Αεροσκάφους θα δημιουργηθούν 2.300 θέσεις εργασίας κ.ο.κ. Η όλη επένδυση προσεγγίζει το 1 δισ. τουρκικές λίρες (65 εκατ. €).
Μερικές ημέρες αργότερα, στις 14 Ιανουαρίου, σε ανάρτησή του ο Έλληνας πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης έγραψε: “Την επόμενη εβδομάδα θα έρθουν τα πρώτα Rafale, ενώ έχει προχωρήσει το σημαντικότερο πρόγραμμα εξοπλισμού του Πολεμικού μας Ναυτικού. Έχουμε την υποχρέωση, μετά από 10 χρόνια με παρατημένες Ένοπλες Δυνάμεις ως απότοκο της κρίσης, να τις θωρακίσουμε για τα επόμενα 30 χρόνια“.
Η ουσιώδης διαφορά στις ανακοινώσεις των δύο ανδρών, είναι προφανής: ενώ ο ένας αναφέρεται σε απλές προμήθειες νέων όπλων, άκρως απαραιτήτων για την εθνική άμυνα της χώρας, ο άλλος αναφέρεται επί της ουσίας στο ίδιο, αλλά με σαφώς αναπτυξιακό πρόσημο. Ο ένας μιλάει για αγορές που θωρακίζουν την αμυντική ικανότητα της χώρας ενώ ο άλλος για ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ και ανάπτυξη εγχώριας ικανότητος που επιτυγχάνει όχι μόνο το ίδιο αλλά συμβάλει και στην τεχνολογική – βιομηχανική ανάπτυξη και στην οικονομία και στην ανεξαρτησία της χώρας.
Η ανάρτηση του πρωθυπουργού σχολιάσθηκε ασφαλώς θετικά αλλά υπήρξαν και εντελώς αγενή σχόλια, που ανεξαρτήτως πραγματικών κινήτρων και παρουσίαζοντας την εντελώς εκτός πραγματικότητος εικόνα της δήθεν απλής σπατάλης, αντιπαρέβαλαν την δεινή καθημερινότητα λόγω οικονομικής ανέχειας, τις ελλείψεις στην δημόσια Υγεία, την Παιδεία κ.λπ. Θα μπορούσαν να γίνουν ανάλογης φύσεως επικριτικά σχόλια νοημόνων πολιτών, στις ανωτέρω ανακοινώσεις Ερντογάν;
Προκύπτει ουσιώδης διαφορά μεταξύ των “μηνυμάτων” που περνά προς τους πολίτες του ο κάθε ηγέτης. Ο ένας έχει κάνει τεράστια άλματα στην αμυντική βιομηχανία εφαρμόζοντας σταθερά μια συνεπή πολιτική και προχωράει σε μεγάλες επενδύσεις για να δημιουργήσει οικοσυστήματα ακόμη υψηλότερης τεχνολογίας που θα αποκαταστήσουν επαγγελματικώς χιλιάδες νέους επιστήμονες. Ο άλλος, από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε δρομολόγησε υπέρ του Real Estate την έξωση των κρατικών ΕΑΣ από την έδρα τους, εξέλιξη που αναμένεται να ενισχύει την πορεία παρακμής τους. Ο ένας εγκαινιάζει κόβωντας διαρκώς κορδέλες, ο άλλος εμφανίζεται να “κλείνει” και απλώς να παραλαμβάνει νέα όπλα αγορασμένα από το εξωτερικό.
Αυστηρώς στο εν λόγω επίπεδο συγκρίσεως δηλώσεων και έργου, από απόψεως συμβολισμών, δημοσίας εικόνος και προφίλ ηγέτη, δημιουργείται εικόνα τεραστίου χάσματος. Μια διαφορά πάντως αλλά και σημαντικό στοιχείο για κάθε δημόσιο άνδρα, είναι ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός είναι νεώτερος και επομένως έχει μεγαλύτερα περιθώρια ηγετικής ωριμάνσεως και αντιδράσεως με ανάληψη “προσωπικού στοιχήματος” σε έναν τομέα που δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς την σχέση που έχει με την πολυπόθητη ανάπτυξη. Έναν τομέα που θα έπρεπε αυτονοήτως να έχει εντονότερο το στοιχείο και της ποικιλόμορφης ΕΠΕΝΔΥΣΕΩΣ, από την στιγμή που η χώρα είναι υποχρεωμένη να διατηρεί υψηλές αμυντικές δαπάνες.
Με απλές μαθηματικές πράξεις, ο Έλληνας πρωθυπουργός έχει σχεδιάσει στην πρώτη τετραετία του να διαθέσει τουλάχιστον 10 δισ. € για εξοπλισμούς. Είναι μια σωστή απόφαση. Πρέπει όμως να δείξει στους πολίτες εάν τον ενδιαφέρει, όχι μόνο πόσα από αυτά τα χρήματα θα επιστρέψουν στην οικονομία αλλά και πόσα θα επενδύσει για αναπτυξιακά προγράμματα στην Ελληνική Αμυντική Βιομηχανία, μαζί με έναν απολογισμό για τις νέες θέσεις εργασίας που θα δημιουργήσει σε αυτήν ώστε να επιστρέψουν νέοι επιστήμονες από το εξωτερικό.
Μια πρόταση για τα ΕΑΣ – Ανάπτυξη νέων προϊόντων για τον Ελληνικό Στρατό
