Downtown LA – Ελικόπτερα MH-6 και MH-60 συμμετέχουν σε άσκηση εντός κατοικημένων περιοχών με τη Delta.

Σκηνές από ταινία θυμίζουν οι εικόνες που αντίκρισαν οι κάτοικοι του Λος Άντζελες όταν ελικόπτερα του Αμερικανικού Στρατού που συμμετέχουν σε άσκηση εντός κατοικημένων περιοχών πέταξαν στις 4 Φεβρουαρίου εντός του αστικού ιστού ακόμη και μέχρι το κέντρο της πόλης.

Επρόκειτο για ελικόπτερα Ειδικών Επιχειρήσεων τύπου MH-6 Little Birds και MH-60 Blackhawk του 160 Συντάγματος Ειδικών Επιχειρήσεων Αεροπορίας Στρατού 160th SOAR. Η μονάδα, που είναι γνωστή ως “Night Stalkers”, πέταξε με τα ελικόπτερά της σε χαμηλό ύψος πάνω από κτίρια στο πλαίσιο σεναρίου αντιτρομοκρατικής άσκησης, η οποία είχε σκοπό να μεταφέρει τμήματα SOF (πιθανότατα προσωπικό της Delta Force) σε ένα εγκαταλειμμένο κτίριο – στόχο.

Πετώντας πάνω από τις ταράτσες

Αποστολή του τμήματος SOF ήταν η κατάληψη του κτιρίου με αποβίβαση δυνάμεων στην ταράτσα. Το σενάριο θύμιζε ομολογουμένως σκηνές από τη γνωστή ταινία “Blackhawk Down”, στην οποία τα MH-6M πέταξαν πάνω από το Μογκαντίσου της Σομαλίας, αφήνοντας προσωπικό της Special Forces Operational Detachment- Delta στην ταράτσα του Olympic Hotel.

Εντύπωση προκάλεσε η παρουσία ενός Αεροσκάφους Ναυτικής Συνεργασίας (ΑΦΝΣ) τύπου P-8 Poseidon του Αμερικανικού Ναυτικού, το οποίο παρατηρήθηκε την ίδια ώρα να εκτελεί κύκλους πάνω από το Λος Άντζελες, πιθανότατα σε ρόλο Συντονισμού και Διοίκησης της επιχείρησης διείσδυσης των MH-6 και MH-60.

Παρά το γεγονός ότι τα ελικόπτερα πέταξαν βράδυ, αρκετοί πολίτες κατάφεραν να τα αποθανατίσουν με βίντεο από τα κινητά τους τηλέφωνα, τα οποία στη συνέχεια διοχετεύθηκαν άμεσα στο διαδίκτυο μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.

Φυσικά είναι γνωστό ότι τα ελικόπτερα του 160 SOAR πετάνε κατά κανόνα νύχτα ενώ η χαρακτηριστική μαύρη βαφή τους, χωρίς καθόλου διακριτικά, τα κάνει να ξεχωρίζουν από τα Blackhawk των υπόλοιπων μονάδων της Αεροπορίας Στρατού των ΗΠΑ που είναι βαμμένα με το τυπικό χακί Olive Drab.

Επιπλέον, οι πτήσεις των MH-6 και MH-60 διεξάγονται με πλήρη συσκότιση, χωρίς φώτα ναυτιλίας, αποκλειστικά με χρήση Διοπτρών Νυχτερινής Όρασης (ΔΝΟ). Πετάνε κατά κανόνα σε πολύ χαμηλό ύψος για αθέατη διείσδυση με σκοπό την αποφυγή εντοπισμού της φίλιας δύναμης από εχθρικά μέσα, μεταφέροντας δυνάμεις στην καρδιά του εχθρού.

Helicopters flying crazy low in DTLA! #military pic.twitter.com/Cvi6EO83mp

— Mehrio (@mmercad4) February 5, 2019

Ειδικός εξοπλισμός εναέριων μέσων

Ο τηλεπικοινωνιακός εξοπλισμός των ελικοπτέρων αυτών είναι διαφορετικός από των τυπικών Blackhawk του Αμερικανικού Στρατού, έχοντας ικανότητα αυτόνομων επικοινωνιών σε πολύ μακρινές αποστάσεις, όπως φανερώνει και το πλήθος των κεραιών που διακρίνονται στην άτρακτό τους.

Συγκεκριμένα, τα MH-60M διαθέτουν ασυρμάτους AN/ARC-201D (SINCGARS), τέσσερις Raytheon AN/ARC-231 Skyfire (με δύο εξ αυτών να έχουν ικανότητα δορυφορικής σύνδεσης), δύο ασυρμάτους AN/ARC-220 υψηλών συχνοτήτων HF και ένα σύστημα εντοπισμού φίλιων δυνάμεων, MTX Blue Force Tracker, για την αποφυγή προσβολής φίλιων δυνάμεων.

Επιπλέον, τα ελικόπτερα φέρουν στο ρύγχος τους ραντάρ παρακολούθησης αναγλύφου Raytheon AN/APQ-187 SilentKnight που επιτρέπει πτήσεις σε πολύ χαμηλό ύψος στο σκοτάδι καθώς και έναν ηλεκτροπτικό αισθητήρα Raytheon AN/ZSQ-2 EOSS με υπέρυθρη κάμερα (FLIR). Οι πιλότοι της μονάδας θεωρούνται από τους πλέον έμπειρους χειριστές ελικοπτέρων στο κόσμο, αφού πετάνε στο μεγαλύτερο μέρος της πτητικής τους καριέρας στο σκοτάδι με ΔΝΟ σε πολύ χαμηλό ύψος.

Ανάλογη άσκηση είχε πραγματοποιηθεί τον Απρίλιο του 2012 όταν εκτελέστηκαν ταυτόχρονα επιχειρήσεις σε Σικάγο, Λος Άντζελες, Νέα Υόρκη και Ουάσιγκτον με μαρτυρίες για νυκτερινές πτήσεις ελικοπτέρων του 160 SOAR σε πολύ χαμηλό ύψος, πάνω από κτίρια και στις τέσσερις πόλεις!

Πιο πρόσφατα, τον Απρίλιο του 2018, ελικόπτερα MH-60 και MH-6 πραγματοποίησαν εκπαίδευση στην Νέα Υόρκη, όπου παρατηρήθηκαν νυκτερινές πτήσεις πάνω από τα περίχωρα του Μανχάταν αλλά και κατά τη διάρκεια της ημέρας, όταν πέταξαν κάτω από τη γέφυρα του Μπρούκλιν!

Η δραστηριότητα που παρατηρείται αυτές τις μέρες στο Λος Άντζελες είναι μέρος προγραμματισμένης επιχειρησιακής εκπαίδευσης που θα διαρκέσει μέχρι τις 9 του μήνα, με τα ελικόπτερα του 160 SOAR να εκτελούν αποστολές Επίθεσης – Αναγνώρισης – Διείσδυσης – Απαγκίστρωσης SOF.

Άφθονα παραδείγματα – δυσκολία προσαρμογής στις απαιτήσεις των καιρών

Η εμπλοκή του Αμερικανικού Στρατού σε αντιτρομοκρατικές επιχειρήσεις στο εσωτερικό της χώρας, αποτελεί βασικό τμήμα της αποτρεπτικής ικανότητας των ΗΠΑ με ειδικά προσανατολισμένες μονάδες SOF όπως οι Delta και SEAL Team 6. Αυτό όπως είναι γνωστό δεν ισχύει σε άλλες χώρες όπου οι αντιτρομοκρατικές επιχειρήσεις αποτελούν ευθύνη ειδικών μονάδων που ανήκουν στα Σώματα Ασφαλείας. Στην Ελλάδα ανάλογα καθήκοντα έχουν η ΜΥΑ και η ΕΚΑΜ.

Μπορούμε όμως να αντλήσουμε συμπεράσματα για τη μορφή που θα πρέπει να έχουν ανάλογες επιχειρήσεις διείσδυσης SOF των Ενόπλων Δυνάμεων, οι οποίες έχουν πρωταγωνιστικό επιχειρησιακό ρόλο σε περίοδο κρίσης ή πολέμου. Η διαπίστωση ότι η μεταφορά και απαγκίστρωσή τους από εχθρικό έδαφος, θα πρέπει να ανατίθεται σε εναέρια μέσα με ειδικό εξοπλισμό και εκπαίδευση πληρωμάτων, είναι καθολική.

• Η εξειδικευμένη εκπαίδευση χειριστών της Αεροπορίας Στρατού σε πτήσεις ΔΝΟ για εκτέλεση Ειδικών Επιχειρήσεων είναι επιτακτική και η έλλειψη αντίστοιχης μονάδας με κατάλληλα μέσα και ξεκάθαρο επιχειρησιακό προσανατολισμό αυξάνει τις πιθανότητες αδυναμίας εκτέλεσης αποστολών μεταφοράς μονάδων SOF εάν απαιτηθεί. Όλα αυτά, σχεδόν δύο και πλέον δεκαετίες μετά το φιάσκο της κρίσης των Ιμίων. Θυμίζουμε απλώς ότι η μεταφορά Αμφίβιων Καταδρομέων στα Ίμια την περίοδο της κρίσης τον Ιανουάριο του 1996, είχε αποκλειστεί λόγω αδυναμίας της Αεροπορίας Στρατού να εκτελέσει την επιχείρηση με Huey νύχτα.
• Οι πτήσεις μέσα σε αστικό ιστό αποτελούν πλέον μια πραγματικότητα που επιβάλει η έντονη αστικοποίηση αλλά και οι επιχειρησιακές προκλήσεις που ενδεχομένως θα αντιμετωπίσουν οι άνδρες των Ειδικών Δυνάμεων σε περίοδο επιχειρήσεων. Αλήθεια, πόσες τέτοιες ασκήσεις έχουν γίνει με εναέρια μέσα προκειμένου το προσωπικό των Ειδικών Δυνάμεων αλλά και των επίλεκτων μονάδων Σωμάτων Ασφαλείας να εξοικειωθεί και σε αυτό το είδος επιχειρήσεων;
• Το δυναμικό περιβάλλον του σύγχρονου πεδίου μάχης απαιτεί ικανότητα αναγνώρισης – επιτήρησης σε πραγματικό χρόνο για λήψη αποφάσεων της ηγεσίας αλλά και προσαρμογής σε αιφνίδιες απειλές. Η τεχνολογία προσφέρει σήμερα επαρκείς λύσεις με τη χρήση μη επανδρωμένων αεροσκαφών (UAV) τα οποία μπορούν να πετάξουν αθέατα πάνω από το πεδίο της μάχης και να παρέχουν την απαραίτητη εικόνα σε Κέντρα Διοίκησης & Ελέγχου αλλά και στο προσωπικό SOF επί του πεδίου. Πόσο έχουμε ενσωματώσει τέτοιες ικανότητες στον επιχειρησιακό σχεδιασμό μονάδων των Ειδικών Δυνάμεων;
• Η χρήση εξειδικευμένων αεροσκαφών επιτήρησης – ηλεκτρονικής παρακολούθησης είναι συνυφασμένη εδώ και δεκαετίες με την εκτέλεση Ειδικών Επιχειρήσεων. Σε ποιο βαθμό γίνεται αξιοποίηση ανάλογων μέσων που έχουν στη διάθεση τους οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, για την εξυπηρέτηση απαιτήσεων που έχουν οι επιχειρήσεις των Ειδικών Δυνάμεων;
• Ο τομέας του σχεδιασμού αναδεικνύεται διαχρονικά ως πρωταρχικός παράγοντας επιτυχίας μιας επιχείρησης. Έχουν ληφθεί υπόψιν οι δυνατότητες που προσφέρουν σήμερα οι διαθέσιμες στους πολίτες τεχνολογίες (διαδίκτυο, social media) προκειμένου να εξασφαλιστεί ασφάλεια πληροφοριών και ηλεκτρονική αποτροπή κατά τη διάρκεια διεξαγωγής στρατιωτικών επιχειρήσεων;
• Οι επικοινωνίες αναδεικνύονται επίσης σε κομβικό παράγοντα που καθορίζει την επιτυχία ή την αποτυχία αποστολών που αναλαμβάνουν οι Ειδικές Δυνάμεις. Έχουμε καλύψει ανάλογες απαιτήσεις σε επίπεδο εφοδιασμού εναέριων μέσων αλλά κυρίως του προσωπικού που καλείται να δράσει στο έδαφος στο πλαίσιο διεξαγωγής Ειδικών Επιχειρήσεων;
• Η μαζικότητα συμμετοχής δυνάμεων σε ασκήσεις και η εναλλαγή περιοχών σε ύπαιθρο και αστικές περιοχές, είναι βασικό στοιχείο του ρεαλισμού καθώς εξομοιώνει τι θα συμβεί σε ανάλογες πραγματικές επιχειρήσεις. Επιδιώκουμε ανάλογη συμμετοχή με μαζικότητα δυνάμεων και ποικιλία χώρων εκπαιδεύσεως στο δικό μας επίπεδο ή αρκούμαστε σε επιδείξεις μικρών τμημάτων κάθε φορά σε συγκεκριμένους χώρους, που έχουν καταστεί πλέον τυποποιημένες διαδικασίες με ελάχιστο ενδιαφέρον και κέρδος εκπαίδευσης για το προσωπικό;

Αυτά είναι μερικά ερωτήματα που προκύπτουν κάθε φορά που παρακολουθούμε ανάλογες δραστηριότητες σε σοβαρές χώρες και θα πρέπει να απασχολήσουν επιτέλους και την στρατιωτική ηγεσία, προκειμένου να μην “ανακαλύψουμε” τραγικές ανεπάρκειες και αδυναμίες στην επόμενη κρίση ή ακόμη χειρότερα σε περίοδο πολέμου.