Από Σάββας Δ. Βλάσσης
Για πρώτη φορά εχθές, η ουκρανική πλευρά έκανε λόγο για τις απώλειές της σε στρατιωτικό προσωπικό. Σε τηλεοπτικό μήνυμα, ο Ουκρανός πρόεδρος Ζελένσκι ανέφερε ότι οι πεσόντες Ουκρανοί στρατιώτες ανέρχονται σε 1.300 περίπου. Εάν δεχθούμε ότι υπάρχει ένας αριθμός αγνοουμένων, εκ των οποίων κάποιοι πεσόντες, στα εδάφη που ελέγχονται από τους Ρώσους, τότε ο αριθμός των πεσόντων είναι κάπως μεγαλύτερος και επί της ουσίας παρεμφερής και συμβαδίζει με τους πεσόντες των Ρώσων σε στρατιωτικό προσωπικό, βάσει της πολύ γενικής εκτιμήσεως στην οποία προβήκαμε προ ημερών.
Την ίδια ημέρα, ο επικεφαλής Στρατιωτικών Πληροφοριών του Υπουργείου Αμύνης της Ουκρανίας Ταξίαρχος Κύριλο Μπουντάνοφ, αναφέρθηκε στις απώλειες που έχουν προκληθεί στις ρωσικές δυνάμεις, με την εξής ανάλυση: “Μέχρι τώρα, 18 Τακτικά Συγκροτήματα Τάγματος έχουν απολέσει πλήρως την μαχητική ικανότητά τους και 13 έχουν καταστραφεί πλήρως. Τριανταένα Τακτικά Συγκροτήματα Τάγματος έχουν χάσει την μαχητική ικανότητά τους μέσα σε δύο εβδομάδες“.
Τα συγκεκριμένα στοιχεία παρουσιάζουν ενδιαφέρον. Εκ πρώτης, φαίνεται να αποτελούν μια απλή καταμέτρηση μονάδων που έχουν καταστραφεί, περίπου στην ίδια λογική με την απλή παρουσίαση αριθμητικών δεδομένων για απώλειες σε υλικό. Κι ως εκ τούτου, μπορούν να θεωρηθούν υπερβολικά και εκτός πραγματικότητος, αφού είναι σαν να υποστηρίζεται περίπου ότι έχει αφανιστεί το 1/3 των μονάδων ελιγμού των ρωσικών δυνάμεων εισβολής.
Ασφαλώς δεν έχουν εξαϋλωθεί σε προσωπικό και υλικό 31 Τακτικά Συγκροτήματα Τάγματος (Battalion Tactical Group) των Ρώσων. Πιθανώς οι Ουκρανοί, έχουν διαχωρίσει τα εχθρικά BTG σε “πλήρως κατεστραμμένα” ή “μαχητικώς αναποτελεσματικά”, βάσει συλλεχθέντων στοιχείων από τα διάφορα μέτωπα για τον βαθμό φθοράς τους έπειτα από δύο εβδομάδες επιχειρήσεων. Και από τον βαθμό φθοράς τους (όσο φυσικά και από τις ακινησίες μέσων λόγω βλαβών) εξαρτάται κατά πόσο τα BTG είναι σε θέση να εκπληρώσουν την αποστολή τους, που είναι ο έλεγχος – κατοχή εδάφους.
Καθώς οι ισχυρισμοί των Ουκρανών περί συνολικών ρωσικών απωλειών 12.000 σε προσωπικό κρίνονται ως απλές υπερβολές, περισσότερο ενδιαφέρον έχει να διαπιστωθεί κατά πόσο τα στοιχεία που παρουσίασαν για την φθορά των BTG, ανταποκρίνονται στα στοιχεία απωλειών σε κύρια χερσαία οπλικά συστήματα.
Η τυπική σύνθεση του BTG του Ρωσικού Στρατού, προβλέπει ως προς τις υπομονάδες ελιγμού Ίλη δυνάμεως 10 αρμάτων μάχης και τρεις Λόχους Μηχανοκινήτου Πεζικού με 40 Τεθωρακισμένα Οχήματα Μάχης. Τα αναφερθέντα 31 BTG, αντιπροσωπεύουν σε αριθμούς τα παρακάτω:
- 13 BTG “πλήρως καταστραμμένα” σημαίνουν απώλειες 130 αρμάτων μάχης και 520 ΤΟΜΑ.
- 18 BTG σε κατάσταση “μαχητικής αναποτελεσματικότητος” (combat ineffective) δηλαδή με την ευρέως διαδεδομένη στρατιωτική αντίληψη περί απωλειών της τάξεως του 30%, αναλογούν σε 54 άρματα μάχης και 216 ΤΟΜΑ.
Αυτοί οι αριθμοί αποδίδουν συνολικώς 184 άρματα μάχης και 736 ΤΟΜΑ.
Οι Ουκρανοί ανέφεραν ότι μέχρι τις 12 Μαρτίου, οι Ρώσοι είχαν χάσει 362 άρματα μάχης και 1.205 τεθωρακισμένα οχήματα διαφόρων τύπων. Οι αριθμοί αυτοί, αντιστοιχούν γενικώς στο σύνολο αρμάτων και ΤΟΜΑ που μπορούν να έχουν 31 BTG.
Ανεξάρτητες πηγές που παρακολουθούν το δημοσιοποιηθέν υλικό στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπως η ιστοσελίδα Oryx, και καταγράφουν μόνο τις διασταυρωμένες βάσει οπτικού υλικού απώλειες των αντιμαχομένων, παρουσιάζουν φυσικά μικρότερους αριθμούς. Μέχρι σήμερα, έχουν καταγραφεί επιβεβαιωμένες απώλειες 198 αρμάτων μάχης και 176 ΤΟΜΑ για τους Ρώσους. Το Oryx, προσθέτει επίσης 178 ΤΟΜΠ και άλλα τεθωρακισμένα ερπυστριοφόρα διαφόρων ρόλων.
Με βάση τα συντηρητικά στοιχεία, οι επιβεβαιωμένες απώλειες αντιπροσωπεύουν πλέον του 15% των αρμάτων που υπολογίζεται σε γενικές γραμμές ότι διαθέτουν οι ρωσικές δυνάμεις στην Ουκρανία. Κάτι το οποίο σημαίνει ότι με βεβαιότητα, αυτές ανέρχονται ή ξεπερνούν το 20%! Το ποσοστό μπορεί να δικαιολογηθεί, καθώς ο αντίπαλος έχει αποδώσει έμφαση στην αντιαρματική ικανότητα του πεζικού του, χάρη και στην ξένη βοήθεια.
Συνοψίζοντας, μπορούμε να πούμε ότι οι ρωσικές απώλειες τουλάχιστον ως προς τα τεθωρακισμένα, σαφώς και αντικατοπτρίζουν τον βαθμό τακτικής αδυναμίας που διακρίνει τις μονάδες ελιγμού έπειτα από δύο εβδομάδες επιχειρήσεων. Γνωρίζουμε ήδη ότι η έκταση των απωλειών σε κύριο υλικό από την πρώτη κιόλας εβδομάδα, οδήγησε την ρωσική στρατιωτική ηγεσία στην αποστολή ενισχύσεων για την αναπλήρωση αυτών των απωλειών, όπως ήδη έχει αναφερθεί στα διάφορα μέσα. Το ερώτημα που ανατέλει για την στρατωτική ηγεσία, είναι επί πόσο χρόνο μπορεί να αντέξει τέτοιας εκτάσεως απώλειες σε κύριο υλικό, πέραν βεβαίως της ξεχωριστής ευαισθησίας για τις απώλειες σε έμψυχο δυναμικό. Σε κάθε περίπτωση, η έκταση της φθοράς των ρωσικών μονάδων ελιγμού, είναι σαφώς ένας από τους παράγοντες για τους οποίους οι ρωσικές δυνάμεις παρουσιάζουν γενικότερα εικόνα ανασυγκροτήσεως – σταθεροποιήσεως.
