Από Σάββας Δ. Βλάσσης
H τουρκική Προεδρία Αμυντικής Βιομηχανίας (SSB), πρώην υφυπουργείο το οποίο τελεί υπό την άμεση εποπτεία του Προέδρου της Δημοκρατίας, ανακοίνωσε προσφάτως τα αποτελέσματα της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας για το 2018.
Κύκλος εργασιών 8,762 δισ. $, εξαγωγές 2,188 δισ. $, εισαγωγές 2,449 δισ. $, αναληφθείσες συμβάσεις 12,204 δισ. $ (13,3% από το εξωτερικό), κονδύλια για Έρευνα & Ανάπτυξη 1,448 δισ. $. Η τουρκική αμυντική βιομηχανία απασχολεί 67.239 άτομα, εκ των οποίων ένα μεγάλο ποσοστό απόφοιτοι πανεπιστημίων και υψηλών προσόντων, γεγονός που σημαίνει ότι οι νέοι που θα σπουδάσουν στο εξωτερικό, γνωρίζουν ότι μπορούν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους και να αποκατασταθούν επαγγελματικώς σε υψηλόμισθες θέσεις σχετιζόμενες με διοίκηση επιχειρήσεων, μηχανολογικά, ηλεκτρονικά, προγραμματισμό υπολογιστών, ανάπτυξη λογισμικού κ.λπ.
Στην Τουρκία, η ανάπτυξη της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας εισήλθε στο επίκεντρο του κυβερνητικού ενδιαφέροντος με σκοπό την ανάπτυξη της χώρας, την ενίσχυση της τεχνολογικής της βάσεως, την κατάκτηση της υψηλής τεχνολογίας, την αναβάθμιση της γεωπολιτικής θέσεως της χώρας και ασφαλώς την ενίσχυση των ενόπλων δυνάμεων.
Υπάρχει αντίστοιχος απολογισμός στην Ελλάδα; Ποιος τον κάνει; Το Υπουργείο Εθνικής Αμύνης; Μα αυτό ασχολείται μόνο με την “ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεων”. Το Υπουργείο Οικονομίας; Αυτό ασχολείται με φόρους και εξασφάλιση πλεονασμάτων για να τα σκορπά η κυβέρνηση προς άγρα ψήφων. Ούτε το ΥΠΕΘΑ, ούτε το ΥΠΟΙΚ έχουν αναπτυξιακό προσανατολισμό. Υποτίθεται ότι το πρώτο, διά της ΓΔΑΕΕ, και το δεύτερο, μέσω των προγραμμάτων δημοσίων επενδύσεων, έχουν στην αποστολή τους την “ανάπτυξη” της Ελληνικής Αμυντικής Βιομηχανίας (ΕΑΒΙ) και των άλλων φορέων αντιστοίχως. Υποτίθεται…
Ποιο είναι λοιπόν το αποτέλεσμα ως προς την ΕΑΒΙ; Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, αποχαιρετώντας την εξουσία, έσπασε κάθε ρεκόρ, διατηρώντας στον πάγο την ιδιωτικοποίηση της ΕΛΒΟ επί 5ετία! Όλα αυτά τα χρόνια, το ελληνικό Δημόσιο, δηλαδή οι φορολογούμενοι, πληρώνουν τον διεθνή οίκο που έχει αναλάβει την εκκαθάριση όπως και των 350 περίπου εργαζομένους, απλώς και μόνο για να… “κάθονται”. Τυπική μπολσεβικική κρατικιστική αντίληψη, για να μην χαθεί η “κατανόηση” από τους συνδικαλιστές και οι ψήφοι της “εργατικής τάξης”.
Ήσυχος, Τόσκας, Βίτσας, Κουβέλης και Ρήγας, μια παρέα γραφικών, υπηρέτησαν με συνέπεια τα ιδεοληπτικά συννεφάκια της Αριστεράς, ως προς την αντίληψη περί “βιομηχανίας” και δη της ΕΑΒΙ. Πέντε έτη μετά, η ΕΛΒΟ, “κάθεται” εις βάρος των φορολογουμένων, η ΕΑΣ έχει τεθεί σε σταθερή πορεία που την οδηγεί στα αχνάρια της ΕΛΒΟ και η ΕΑΒ συντηρείται μέσω γενναίων προγραμμάτων που δίνονται στην Lockheed Martin, για να αποφέρουν προγράμματα βελτιώσεως της εργοστασιακής υποδομής και συντήρηση κάποιου πολύ συγκεκριμένου έργου στην Τανάγρα.
Αυτά για τις κρατικές εταιρείες της ΕΑΒΙ. Οι ιδιωτικές εταιρείες “επιχορηγήθηκαν” με την ανάθεση κάποιων μικρού ύψους συμβάσεων που ανέθεσε το ΥΠΕΘΑ στοχευμένα αλλά σχεδόν αποκλείονται από σοβαρά βιομηχανικά ανταλλάγματα στις όποιες μεγάλες συμβάσεις έργου ανατίθενται στο εξωτερικό. Επιπλέον, το ΥΠΕΘΑ δεν αφιερώνει στην ΕΑΒΙ τα διά νόμου προβλεπόμενα κονδύλια για σκοπούς Έρευνας & Αναπτύξεως. Το ΥΠΟΙΚ από την πλευρά του, δεν προσλαμβάνει καν στην ΕΑΒ τους εργαζομένους που απαιτεί η υλοποίηση προγραμμάτων ΑΩ, αδιαφορεί για την Έρευνα & Ανάπτυξη αλλά ετοιμάζεται να σκορπίσει κι εφέτος περισσότερα από 900 εκατ. ευρώ σε “παροχές”.
Λογοδοτεί κανείς γι’ αυτό; Με ποια κριτήρια τοποθετούνται γενικοί στην ΓΔΑΕΕ και πως αξιολογείται το έργο τους; Ο προηγούμενος γενικός παραιτήθηκε. Γιατί άραγε; Απασχόλησε κανέναν αυτό; Η επόμενη αντικατάσταση, γιατί θα γίνει και θα ζητηθεί απολογισμός; Οι υπουργοί Εθνικής Αμύνης και Οικονομίας, σφυρίζουν αδιάφορα. Άλλωστε απλοί “συναρμόδιοι”, είναι.
Η επόμενη κυβέρνηση, πρέπει να ασχοληθεί σοβαρά με την ΕΑΒΙ. Και η ίδρυση Υφυπουργείου Αμυντικής Βιομηχανίας, με προϋπολογισμό επαρκή ώστε να αφιερώνει σταθερά πόρους στην Έρευνα & Ανάπτυξη, για παρουσίαση νέων προϊόντων από τις ελληνικές εταιρείες, είναι ένα πολύ σοβαρό και αναγκαίο βήμα για την χάραξη πολιτικής στον χώρο. Ώστε να μπορούν να απαντηθούν “δύσκολες” ερωτήσεις, όπως επί παραδείγματι, πόσες νέες θέσεις εργασίας δημιουργήθηκαν, πόσοι νέοι επιστήμονες επέστρεψαν στην πατρίδα τους από το εξωτερικό και πόσο ενισχύθηκαν τα κρατικά ταμεία από τον αυξημένο κύκλο εργασιών και εξαγωγών.
