Από Σάββας Δ. Βλάσσης
Σε χθεσινό δημοσίευμα του zone militaire opex360.com που υπογράφει ο Laurent Lagneau, στην διάρκεια ακροάσεως στην Γαλλική Εθνοσυνέλευση στις 25 Σεπτεμβρίου, ο Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Ενόπλων Δυνάμεων Στρατηγός Τιερί Μπουρχάρντ χαρακτήρισε ευθέως την Τουρκία «στρατηγικό ανταγωνιστή» της Γαλλίας, κατατάσσοντάς δίπλα στην Ρωσία, την Κίνα και το Ιράν!
Ο Γάλλος Αρχηγός, αναφερόταν στην αναδιοργάνωση της στρατιωτικής παρουσίας στην ήπειρο της Αφρικής, περιοχή η οποία, παρά το ότι τερματίσθηκε η Επιχείρηση BARKHANE στο Σαχέλ, παραμένει μία «σημαντική περιοχή επιχειρήσεων». Η γαλλική προσαρμογή αποβλέπει σε πιο διακριτική και μικρότερου αποτυπώματος παρουσία, επιδιώκοντας να αντιμετωπίζονται τα αρνητικά αφηγήματα γι’ αυτήν που καλλιεργούν ανταγωνιστές στην περιοχή. Ο στρατηγός απέδωσε έμφαση στην ανάγκη επενδύσεως, κατά αποφασιστικό, αποτελεσματικό και σταθερό τρόπο, στο πεδίο των αντιλήψεων, πεδίο στο οποίο εστιάζονται οι περισσότερες επιθέσεις των αντιπάλων της Γαλλίας.
Το δημοσίευμα σημειώνει ότι η Αφρική παραμένει πάντα μια σημαντική «ζώνη επιχειρήσεων», λόγω των σοβαρών προκλήσεων που υπάρχουν, όπως οι μεταναστευτικές ροές αλλά και η δράση τρομοκρατικών ομάδων, των οποίων η επιρροή επεκτείνεται στο Σαχέλ και πέραν αυτού, ιδίως μετά την απομάκρυνση του Μάλι, της Μπουργκίνα Φάσι και του Νίγηρα, από την Γαλλία και την Δύση γενικότερα, για να στραφούν στην Ρωσία. Ο στρατηγός τόνισε ότι πρέπει να αντιμετωπιστεί η επιρροή των στρατηγικών ανταγωνιστών της Γαλλίας, αναφερόμενος συγκεκριμένα στην Ρωσία, την Κίνα, το Ιράν και την Τουρκία, οι οποίες όπως είπε, έχουν αντιληφθεί ότι η Αφρική δεν είναι απλώς μία ήπειρος πλούσια σε πόρους αλλά και μία ήπειρος η οποία μπορεί να “αρπαχθεί”. Αυτό άλλωστε έδειξε περίτρανα η μεταστροφή του Μάλι, της Μπουργκίνα Φάσο και του Νίγηρα, ως αποτέλεσμα της αυξανόμενης επιρροής της Μόσχας. Σχετικώς πρόσφατο είναι το ενδιαφέρον του Ιράν, που διαπραγματεύεται με τον Νίγηρα, για τα αποθέματα ουρανίου στα βόρεια της χώρας, τα οποία διαχειρίζεται ο γαλλικός όμιλος Orano.
Κατά το δημοσίευμα, ο χαρακτηρισμός ενός μέλους του ΝΑΤΟ ως «στρατηγικός ανταγωνιστής», που κοινώς, σε λιγότερο διπλωματική γλώσσα σημαίνει «αντίπαλος», είναι κάτι ασυνήθιστο. Αναφέρεται το περιστατικό του εγκλωβισμού της γαλλικής φρεγάτας COURBET από τουρκική φρεγάτα τον Ιούνιο του 2020, οι διαφορετικές θέσεις στα ζητήματα της Λιβύης, οι τουρκικές επιθέσεις εναντίον των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων αλλά ακόμη η στάση της Άγκυρας έναντι Αθηνών και Λευκωσίας. Τα περιστατικά αυτά, όπως αναφέρεται, έχουν προκαλέσει ισχυρές εντάσεις μεταξύ των δύο χωρών, παρά το ότι σήμερα εμφανίζονται σε κάποια ύφεση. Επισημαίνεται εδώ ότι το δημοσίευμα δεν έκανε αναφορά στην προσβολή τουρκικών αντιαεροπορικών μέσων στην δυτική Λιβύη στις αρχές Ιουλίου 2020 από “αγνώστου προελεύσεως” μαχητικά Rafale.
Το δημοσίευμα καταλήγει ότι αν και στην δημοσιευθείσα τον Νοέμβριο του 2022 επικαιροποιημένη Στρατηγική Ανασκόπηση της Γαλλίας, δεν κατονομαζόταν η Τουρκία ως «στρατηγικός ανταγωνιστής», εντούτοις μιλούσε για «υπερβολικές ρεβιζιονιστικές φιλοδοξίες» που οδήγησαν στην εύκολη επικράτηση εκδηλώσεων οπορτουνισμού, από το Σαχέλ μέχρι στον Ειρηνικό, μέσω της Ανατολικής Μεσογείου. Σημειώνεται τέλος, η επίσημη αίτηση της Τουρκίας για ένταξη στο BRICS+.
Τα ανωτέρω, δείχνουν την αντίληψη που επικρατεί στην ηγεσία της Γαλλίας για την Τουρκία και την σύγκρουση συμφερόντων που βρίσκεται μεταξύ τους σε εξέλιξη, μία διαδικασία η οποία παρουσιάζει κάποιες φορές εξάρσεις. Όλα αυτά έχουν πολύ μεγάλο ενδιαφέρον για την Ελλάδα και την Κύπρο, οι οποίες διατηρούν μία ειδική σχέση με το Παρίσι.
Τι στρατιωτική συνδρομή στο πεδίο μπορεί να αναμένει η Ελλάδα από την Γαλλία;
