Από Σάββας Δ. Βλάσσης
Τις τελευταίες ημέρες αλλά και κατά καιρούς, ακούμε για την προσέγγιση ή και προσάραξη ιστιοφόρων σκαφών που μεταφέρουν λαθρομετανάστες στα Κύθηρα. Πρόκειται για μεγάλα σκάφη που μεταφέρουν δεκάδες άτομα και η άφιξη τριών τέτοιων σκαφών τα τελευταία εικοσιτετράωρα στο νησί, έφερε περί τους 250 λαθρομετανάστες. Δημιουργείται η εντύπωση ότι όσo και αν ενταθούν τα μέτρα επιτηρήσεως από πλευράς Λιμενικού Σώματος – Ελληνικής Ακτοφυλακής (ΛΣ-ΕΛΑΚΤ) στην μεθόριο με την Τουρκία, οι κόποι πηγαίνουν “χαμένοι” αφού οι λαθροδιακινητές έχουν δυνατότητα να μεταφέρουν ευχερώς το ανθρώπινο φορτίο τους στην “πίσω πόρτα” της χώρας.
Η κατάσταση αδικεί το προσωπικό του ΛΣ-ΕΛΑΚΤ, που αγωνίζεται καθημερινώς να φέρει εις πέρας την αποστολή του, καθώς τα αριθμητικά δεδομένα για την “πίσω πόρτα” δημιουργούν ισχυρή εντύπωση. Η κοινή γνώμη μένει με την εντύπωση ότι το ΛΣ-ΕΛΑΚΤ κάτι δεν κάνει σωστά. Τα στελέχη του Σώματος που υπηρετούν σε άλλες περιοχές, μένουν με την εντύπωση ότι συνάδελφοί τους σε άλλα νησιά δεν κάνουν το ίδιο καλή δουλειά με αυτούς.
Με άλλα λόγια, εντοπίζεται μία επιχειρησιακή αδυναμία, αυτή την καλύτερης επιτηρήσεως των θαλασσών ανατολικώς – νοτιοανατολικώς Ρόδου, που επιτρέπουν “ταξίδια” σκαφών λαθροδιακινητών από την Τουρκία νοτίως Κρήτης, μέχρι τα Κύθηρα.
Η εικόνα των αυξημένων μέτρων με αδυναμία επιτηρήσεως στα ύδατα “λίγο πιο έξω” από την περίμετρο των ελληνικών νήσων, ανταποκρίνεται σε δραστηριότητα που εξαντλείται σε έναν στόλο πλωτών μέσων. Η υποστήριξη όμως με εναέρια μέσα επιτηρήσεως είναι πραγματικότητα για Ένοπλες Δυνάμεις και Σώματα Ασφαλείας εδώ και χρόνια. Το ΛΣ-ΕΛΑΚΤ εμφανίζεται να μην έχει ενδιαφερθεί για την ενίσχυση των μέσων του και με τακτικά UAV που αποτελούν πλέον οργανικά μέσα περιπολικών σκαφών, επιτρέποντας την αποτελεσματική επιτήρηση αχανούς εκτάσεως γύρω από ένα πλωτό μέσο, χωρίς περιττές δαπάνες και κόπους πληρώματος.
Η Τουρκία εκμεταλλεύθηκε την τεχνολογική πρόοδο των UAV για να “σφραγίσει” τα πορώδη σύνορά της με Ιράκ και Συρία έναντι των Κούρδων ανταρτών αλλά η Ελλάδα παρουσιάζει αδυναμία αποτελεσματικής επιτηρήσεως με UAV της θαλάσσιας μεθορίου με την Τουρκία και των εγγύς εξωτερικών αλλά εθνικού ενδιαφέροντος υδάτων, από την απειλή των τουρκικών κυκλωμάτων λαθροδιακινητών.
Ολοκλήρωση Δοκιμών Αποδοχής συστήματος μάχης περιπολικών του Λιμενικού
Στις 8 Ιουλίου, ξεκίνησε περιπολίες ένα Heron που παραχωρήθηκε από τον FRONTEX για 6 μήνες στο ΛΣ-ΕΛΑΚΤ, στο πλαίσιο της Μικτής Ευρωπαϊκής Επιχειρήσεως ΠΟΣΕΙΔΩΝ. Καλή και χρήσιμη η συνδρομή αλλά όπως αποδεικνύουν οι αφίξεις στην “πίσω πόρτα”, δεν είναι αρκετή.
Στην σχετική τελετή, ο Αρχηγός του ΛΣ-ΕΛΑΚΤ υπενθύμισε μεταξύ άλλων ότι το «Λιμενικό Σώμα ήταν η πρώτη Ακτοφυλακή σε Ευρωπαϊκό επίπεδο που χρησιμοποίησε εναέριο μη επανδρωμένο μέσο του 2018 με εξαιρετικά αποτελέσματα».
Στο ίδιο μήκος κύματος και η τοποθέτησή του Γενικού Γραμματέα του Υπουργείου Αιγαίου & Νησιωτικής Πολιτικής, ο οποίος σημείωσε ότι «το ΛΣ-ΕΛΑΚΤ είναι η μοναδική ακτοφυλακή της Μεσογείου, η οποία επιχειρεί με τέτοια μέσα».
Μπορούν όμως να απαντήσουν, για ποιον λόγο, εφόσον αγοράζονται τόσα μέσα, με το μείζον μέρος του τιμήματος να καλύπτεται από Κοινοτικά κονδύλια, δεν γίνονται προμήθειες και άλλων τακτικών UAV, διαφορετικών κατηγοριών, ώστε το ΛΣ-ΕΛΑΚΤ να έχει ένα πολύ αποτελεσματικότερο “πλέγμα” εναερίου επιτηρήσεως; Για ποιον λόγο το Σώμα μένει στην συμβολική παρουσία του ενός Heron;
Από το 2019, με αφορμή την υπογραφή συμβάσεως για 2+2 Παρακτίων Περιπολικών των 30 μέτρων, είχαμε θέσει το ερώτημα για ποιον λόγο από τις αρχικές προδιαγραφές, αφαιρέθηκε η πρόβλεψη υπάρξεως οργανικού UAV. Ο τότε υπουργός, σε πανηγυρικό τόνο, είχε χαρακτηρίσει την συγκεκριμένη σύμβαση ύψους 42 εκατ. €, «την μεγαλύτερη προμήθεια στην ιστορία του Λιμενικού Σώματος που υπογράφεται από το υπουργείο Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής». Δεν είπε όμως, για ποιον λόγο η αρχική προδιαγραφή που προέβλεπε οργανικό UAV, κόστους τάξεως 300.000 €, εξαφανίστηκε από αυτή την τόσο μεγάλη προμήθεια.
Έτσι, οι πιο σύγχρονες και ικανές μονάδες που διαθέτει σήμερα το ΛΣ-ΕΛΑΚΤ, είναι χωρίς “εναέρια μάτια”, ενώ θα μπορούσαν κάλλιστα να διαθέτουν αυτή την ανεκτίμητη δυνατότητα και να επιτηρούν άνετα θαλάσσιες εκτάσεις εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά τους, μεταφέροντας εικόνα σε πραγματικό χρόνο στο Κέντρο Επιχειρήσεων.
Σήμερα, 3,5 χρόνια μετά, μπορούμε να επεκτείνουμε το ερώτημα: για ποιον λόγο έκτοτε, σε όποια προμήθεια περιπολικών για το ΛΣ-ΕΛΑΚΤ έγινε, δεν έχει περιληφθεί στις προδιαγραφές πρόβλεψη για οργανικό UAV;
Είναι ικανοποιημένο το ΛΣ-ΕΛΑΚΤ από την μη εκμετάλλευση εναερίων μέσων για την ευχερέστερη και αποτελεσματικότερη εκτέλεση της αποστολής του;
Πρόκειται άραγε για ανικανότητα σε επίπεδο επιχειρησιακής αντιλήψεως; Το ότι στελέχη του ΛΣ-ΕΛΑΚΤ είχαν προβλέψει την αξία επιχειρήσεων οργανικών UAV από τα νέα αποκτήματα του Σώματος, οδηγεί σε αρνητική απάντηση.
Αν δεν έχουμε να κάνουμε λοιπόν με ανικανότητα, ποια εξήγηση δίνεται; Συμφέροντα; Διαφθορά;
Κάτι τελευταίο. Προ καιρού, ο υπουργός Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής είχε αναφερθεί σε εξοπλιστικό πρόγραμμα ύψους 800 εκατ. € για τον εκσυγχρονισμό του ΛΣ-ΕΛΑΚΤ. Ένα ερώτημα είναι, από αυτή την τεράστια επένδυση, τί ποσό επιστρέφει στην ελληνική οικονομία, με την ανάθεση συμβάσεων σε ελληνικές εταιρείες; Για όσους δεν το γνωρίζουν, κάποιες ελληνικές εταιρείες αναπτύσσουν συστήματα drone και UAV.
Πώς τα κατάφεραν έτσι με τα UAV το Υπουργείο Ναυτιλίας και το ΛΣ-ΕΛΑΚΤ;
