Από Σάββας Δ. Βλάσσης
Η American Rheinmetall Vehicles LLC με έδρα το Μίσιγκαν, θυγατρική στις ΗΠΑ του γερμανικού κολοσσού Rheinmetall (Vehicle Systems Division) ανακοίνωσε στις 26 Αυγούστου την υπογραφή συμβάσεως Μείζονος Συμφωνίας Συνεργασίας Έρευνας & Ανάπτυξης (CRAD) με το Κέντρο Εξοπλισμών Διοικήσεως Αναπτύξεως Ικανοτήτων Μάχης Στρατού Ηνωμένων Πολιτειών (DEVCOM AC) με την οποία καθιερώνεται συστηματική συνεργασία για την ανάπτυξη ολοκληρωμένων τεχνολογιών σε οπλικά συστήματα οχημάτων μάχης, ελέγχου πυρός και πυρομαχικών.
Μεταξύ των κυρίων έργων που θα αναληφθούν από την συνεργασία, είναι η διερεύνηση της ολοκληρώσεως του πειραματικού πυροβόλου ΧΜ913 των 50 mm που έχει αναπτύξει ο Στρατός των ΗΠΑ σε πιθανές υποψηφιότητες για το πρόγραμμα νέου ΤΟΜΑ που θα αντικαταστήσει το Μ2 Bradley και αποκαλείται Προαιρετικώς Επανδρωμένο Όχημα Μάχης (OMFV). Η American Rheinmetall Vehicles προτείνει για τις ανάγκες του προγράμματος το Lynx KF41.
To XM913 παρουσιάσθηκε το 2019 και αναπτύχθηκε με σκοπό να προσδώσει σε οχήματα μάχης αυξημένη ισχύ πυρός και νέες επιδόσεις βεληνεκούς, τόσο για αντιμετώπιση τεθωρακισμένων στόχων (βλήματα ΧΜ1203 Κινητικής Ενεργείας) όσο και εναερίων απειλών (βλήματα ΧΜ1204 ΗΕ Εναερίου Διαρρήξεως μετά Τροχιοδείκτου). Ο Στρατός των ΗΠΑ επιδιώκει να διερευνήσει τις προοπτικές που θα έδινε το νέο πυροβόλο στο μελλοντικό του ΤΟΜΑ, στην περίπτωση αντιπαραθέσεως με ισότιμο ή σχεδόν ισότιμο αντίπαλο.
Είναι σαφής η επιρροή που ασκούν οι ρωσικές προσπάθειες για βαρύτερα οπλισμένα τεθωρακισμένα, καθώς μέχρι πρότεινος η τάση στον Στρατό των ΗΠΑ προέκρινε τον εφοδιασμό με πυροβόλο 35 mm. Ενδεικτικώς, αναφέρεται ότι το ΧΜ913 με βλήματα ΧΜ1203 επιτυγχάνει επίδοση διατρήσεως Ελατού Ομογενούς Θώρακος (RHA) πάχους 200 mm στα 1.000 μέτρα, την στιγμή που το ρωσικό πυροβόλο Au-220M των 57 mm παρουσιάζει επίδοση 130 mm στην ίδια απόσταση.
Το πρόγραμμα OMFV παρουσιάζεται από την πολιτική ηγεσία ως η δεύτερη υψηλότερη προτεραιότητα εκσυγχρονισμού του Στρατού των ΗΠΑ. Στις 23 Ιουλίου επιλέχθηκαν 5 υποψηφιότητες για την Φάση Αντιλήψεως Σχεδιάσεως του OMFV: American Rheinmetall, BAE Systems, General Dynamics Land Systems, Oshkosh Defense και Point Blank Enterprises.
H γερμανική υποψηφιότητα στο πρόγραμμα OMFV θεωρείται από τις ισχυρότερες καθώς στηρίζεται σε υπάρχον όχημα που βρίσκεται σε παραγωγή ενώ οι υπόλοιπες εταιρείες δεν έχουν αποσαφηνίσει πλήρως τις προτάσεις τους. Ωστόσο, είναι ενδεικτικό ότι στην προηγούμενη φάση του προγράμματος, η BAE Systems πρότεινε το σουηδικό CV-90, η GDLS μία έκδοση του βρετανικού Ajax και η Oshkosh φερόταν έτοιμη να συνεργασθεί με την κορεατική Hanwha Defense που έχει παρουσιάσει το Κ21. Τοιουτοτρόπως, το συγκρότημα του πυροβόλου ΧΜ913 ενδεχομένως να λειτουργήσει ως το στοιχείο διασώσεως του γοήτρου της αμερικανικής αμυντικής βιομηχανίας σε ένα μείζον πρόγραμμα στο οποίο θα επιλεγεί ξένο κύριο προϊόν.
Η επικράτηση ξένων υποψηφιοτήτων σε μια σειρά προγραμμάτων του Στρατού των ΗΠΑ, αποκαλύπτει την γενικότερη παρακμή στην οποία βρίσκεται η αμερικανική αμυντική βιομηχανία στον χώρο των χερσαίων συστημάτων και η απουσία ολοκληρωμένων αμερικανικών λύσεων σε μείζονα οπλικά συστήματα. Πέρα από το πρόγραμμα OMFV που έχει ήδη δώσει μια πρόγευση, δηλωτική σε μεγάλο βαθμό είναι και η περίπτωση της απαιτήσεως ενός ελαφρού αυτοκινούμενου πυροβόλου 155 mm, για την οποία υποψηφιότητες προέρχονται από την ισραηλινή Elbit Systems, την σουηδική Bofors εκ μέρους της BAE Systems, μέχρι και την σερβική Yugoimport! Με μικροσκοπικό αποτύπωμα στην διεθνή αγορά, στον τομέα των πολεμικών πλοίων (για το πρόσφατο πρόγραμμα νέας φρεγάτας του Ναυτικού των ΗΠΑ επιλέχθηκε ιταλικό σχέδιο), η αμερικανική αμυντική βιομηχανία παραμένει ακόμη ανταγωνιστική και στην πρωτοπορία, μόνο στα αεροπορικά μέσα (αεροσκάφη, ελικόπτερα).
Η γερμανική κυριαρχία διεθνώς στον χώρο των χερσαίων συστημάτων, μέσω των KMW και Rheinmetall είναι αδιαμφισβήτητη, όπως δείχνουν τα προϊόντα και οι συμβάσεις που αναλαμβάνονται με ασταμάτητο ρυθμό, ακόμη και στην δύσκολη περίοδο του COVID 19 που έχει επηρεάσει τα πάντα. Προ ημερών, μεταξύ 28-29 Αυγούστου, η Rheinmetall προέβη σε “επίδειξη ισχύος”, εξ αφορμής διεθνούς αεροπορικού σόου (!) στην Ουγγαρία, η οποία εξελίσσεται σε στρατηγικό βιομηχανικό εταίρο μέσω των εξοπλιστικών της προγραμμάτων. Παρουσιάσθηκαν το ΤΟΜΑ KF41, το Σύστημα Ενεργού Αμύνης (ADS) StrikeShield για τεθωρακσμένα οχήματα και άρματα (που έχει επιλεγεί από τον Ουγγρικό Στρατό να εφοδιάσει τα Lynx), η σειρά φορτηγών ΗΧ (8×8), το αυτοκινούμενο σύστημα αντιαεροπορικών πυροβόλων Skyranger των 30 ή 35 mm, το μη επανδρωμένο όχημα Silent Partner της σειράς Mission Master κ.λπ.
Από την πλευρά της, η KMW μέσω της κοινοπραξίας KNDS που συνέστησε με την γαλλική Nexter ετοιμάζεται για την ανάπτυξη του διαδόχου του Leopard 2 και ένα τεραστίων διαστάσεων πρόγραμμα παγκοσμίως. Δεν έχει σταματήσει όμως να εξασφαλίζει ακόμη συμβάσεις για το εμβληματικό άρμα (τελευταίως από την Ουγγαρία), ηγούμενη στον χώρο.
Εμπρός σε αυτή την απτή πραγματικότητα, στην Ελλάδα, αντί να στραφεί το ενδιαφέρον για την ενίσχυση του Ελληνικού Στρατού αφενός, και την αναγέννηση της Ελληνικής Αμυντικής Βιομηχανίας αφετέρου, στους κυρίαρχους και πρωτοπόρους της διεθνούς αγοράς, τους μόνους που μπορούν να προσφέρουν πραγματικό όγκο έργου, επενδύσεις και καθεστώς στρατηγικού βιομηχανικού εταίρου, με προσφορά λύσεως και στο κομμάτι της χρηματοδοτήσεως, οι αρμόδιοι προσανατολίσθηκαν στα “σαπάκια” του Στρατού των ΗΠΑ και απίθανα σχέδια για ισραηλινά οχήματα, επιλογές κατά κόρον τριτοκοσμικών στρατών, αντί της επιλογής κορυφαίων λύσεων της ισραηλινής αμυντικής βιομηχανίας σε άλλους τομείς. Μια στροφή, η οποία δεν αποδίδει σε ουσία και βάθος στο επίπεδο επενδύσεων, βιομηχανικού έργου, οικονομίας και ωφέλους του επιχειρησιακού χρήστη.
Το ενδιαφέρον είναι ότι ενώ ο Ελληνικός Στρατός είναι από τους μεγαλύτερους χρήστες γερμανικού υλικού και απολύτως ικανοποιημένος, τα προγράμματα βιομηχανικής συνεργασίας που συμφωνήθηκαν στο παρελθόν ήταν σοβαρά και υπάρχουν (όπως λέγεται) εκκρεμότητες λόγω παλαιών υποθέσεων αδιαφανών χειρισμών (μίζες) και συμβατικών υποχρεώσεων, η ελληνική πλευρά αδιαφορεί επί σειρά ετών στις κρούσεις των Γερμανών για ενέργειες διευθετήσεως. Όταν δηλαδή υπάρχει πρόσφορο έδαφος διαπραγματεύσεων προς εξεύρεση αμοιβαίως επωφελών λύσεων και η άλλη πλευρά εμφανίζεται πρόθυμη όχι μόνο για νέες επενδύσεις αλλά και για λύση στο χρηματοδοτικό πρόβλημα που την τελευταία 15ετία έχει τσακίσει τον αμυντικό μηχανισμό της χώρας, η ελληνική πλευρά έχει γυρισμένη την πλάτη. Aναρωτήθηκε κανείς για ποιον λόγο, εφόσον επικαλούμαστε εκκρεμότητες ή διαφορές με γερμανικές εταιρείες, δεν υπάρχει καμμία άσκηση πιέσεως από ελληνικής πλευράς ώστε να βρεθεί λύση; Μια κατάσταση που λέει πολλά για επιρροές κυκλωμάτων και αντιπροσώπων, όσο και διεφθαρμένων προσώπων σε θέσεις εξουσίας, που προφανώς είναι και οι μόνοι “παίκτες” που ωφελούνται από αυτή την κατάσταση με τους “κακούς Γερμανούς” τεχνηέντως εκτός παιχνιδιού.
Τα 85 εκατ. € αγγίζουν οι συμβάσεις της INTRACOM Defence από το πρόγραμμα IRIS-T
