Από Σάββας Δ. Βλάσσης
Στις 18 Ιουνίου ο Α/ΓΕΕΘΑ Στρατηγός Κωνσταντίνος Φλώρος επισκέφθηκε την 110 Πτέρυγα Μάχης, στο πλαίσιο παρακολούθησης της τρέχουσας δραστηριότητας μονάδων των Ενόπλων Δυνάμεων και της προσωπικής επαφής με το προσωπικό τους. Ο Α/ΓΕΕΘΑ, αφού ενημερώθηκε για την επιχειρησιακή δραστηριότητα της ημέρας, μετέβη στην 337 Μοίρα όπου λαμβάνοντας μέρος σε προγραμματισμένη επιχειρησιακή εκπαίδευση, συμμετείχε με τον Αρχηγό Τακτικής Αεροπορίας Αντιπτέραρχο (Ι) Θεμιστοκλή Μπουρολιά σε πτήση ζεύγους αεροσκαφών F-16D Block 52+ στο Βόρειο, Κεντρικό και Ανατολικό Αιγαίο. Κυβερνήτες των δύο αεροσκαφών ήταν ο διοικητής της 337 Μοίρας Αντισμήναρχος (Ι) Ιωάννης Κρίκης και ο Επισμηναγός (Ι) Ιωάννης Τζικόπουλος.
Κατά το σκέλος της πτήσης άνωθεν του Αγίου Ευστρατίου και συγκεκριμένα κατά τη διέλευση άνωθεν του ακρωτηρίου ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΣΙΑΛΜΑΣ όπου ευρίσκεται και το ομώνυμο Μνημείο, ο Α/ΓΕΕΘΑ απένειμε φόρο τιμής στη σημερινή ημέρα μνήμης της απώλειας του Υποσμηναγού (Ι) Νικόλαου Σιαλμά στις 18 Ιουνίου 1992, κατά τη διάρκεια αποστολής αναχαίτισης.
Ο Α/ΓΕΕΘΑ με την ολοκλήρωση της πτήσης και την προσγείωση στην 135 Σμηναρχία Μάχης στην Σκύρο, απευθυνόμενος στα στελέχη της μονάδος συνεχάρη το σύνολο του προσωπικού της Πολεμικής Αεροπορίας για τις άοκνες προσπάθειες που καταβάλει σε καθημερινή βάση εκπληρώνοντας στο ακέραιο την αποστολή που του έχει ανατεθεί καθώς και για την υψηλή επαγγελματική κατάρτιση και ικανότητά του που κατατάσσει την ΠΑ μεταξύ των κορυφαίων αεροποριών στον κόσμο.
Η συμβολική πτήση του κ. Αρχηγού για να αποτίσει φόρο τιμής στην ημέρα μνήμης του Υποσμηναγού Σιαλμά, όπως και οι ετήσιες εκδηλώσεις τιμής για τον Σμηναγό Ηλιάκη, πέραν της ηθικής διαστάσεως των νενομισμένων προς τους πεσόντες έχουν και μία άλλη. Αυτήν της συνεχούς προσυλώσεως της ηγεσίας στην “επεξεργασία” των όποιων διδαγμάτων προκύπτουν από τέτοιες θυσίες, ώστε το αίμα των πεσόντων να μην “πηγαίνει χαμένο”, κατά το κοινώς λεγόμενο.
Στην περίπτωση της απώλειας του Υποσμηναγού Σιαλμά, επιδείχθηκε το υπέροχο επιθετικό πνεύμα των αεροπόρων, που “προδόθηκε” ίσως από την τεχνολογική υστέρηση του αεροσκάφους έναντι του αεροσκάφους του εχθρού. Αναδεικνύοντας ότι σε ένα όπλο τεχνολογικής αιχμής όπως η Πολεμική Αεροπορία, η έκβαση της μάχης δεν μπορεί να στηρίζεται μόνο στο έμψυχο δυναμικό, διότι όσο καλό και αν είναι αυτό, εφόσον πολεμά με υποδεέστερες τεχνολικώς πολεμικές μηχανές, απλούστατα δεν θα μπορεί να μεγιστοποιήσει την απόδοσή του. Είναι λοιπόν βασανιστικό το βάρος που πέφτει στους ώμους της ηγεσίας, ώστε να αναδεικνύει την ζωτική σημασία που έχει για κάθε Κλάδο, η σταθερή και χωρίς διακοπές παρακολούθηση των εξοπλισμών και η αναβάθμισή του.
Στην περίπτωση της απώλειας του Σμηναγού Ηλιάκη, αναδείχθηκε η πλήρης αποτυχία σε επίπεδο διαδικασιών. Οι χειρισμοί που ακολούθησαν το δυστύχημα σε όλα τα επίπεδα, ήταν λάθος. Εφόσον από την πρώτη στιγμή δεν υπήρξε η ενδεδειγμένη αντίδραση, η εμπλοκή εν συνεχεία του Υπουργείου Εξωτερικών και η παρέμβαση στις διαδικασίες, τίναξε στον αέρα όλη την διαχείριση της κρίσεως από πλευράς ΓΕΕΘΑ, με αποτέλεσμα απολύτως μειωτικό για την Πολεμική Αεροπορία και τις Ένοπλες Δυνάμεις γενικότερα. Οι Τούρκοι αποδείχθηκαν πιο προετοιμασμένοι και εκμεταλλευόμενοι την όποια διστακτικότητα και αιφνιδιασμό μας, έπραξαν αυτό που έπρεπε ατιμώρητα. Aν και δεν υπήρχε ποιοτική διαφορά στα εμπλεκόμενα αεροσκάφη των δύο πλευρών, η ελληνική ήταν αυτή που ηττήθηκε θρηνώντας και έναν αεροπόρο, επειδή αγνοήθηκαν προειδοποιήσεις και πολύ περισσότερο στην ώρα της κρίσεως, δεν εφαρμόσθηκαν “διαδικασίες’. Δεν ξέρουμε αν και κατά πόσο “διορθώθηκαν” έκτοτε, τα πράγματα. Μηδενικός εφησυχασμός λοιπόν από πλευράς ηγεσίας. Άγρυπνο βλέμμα αετού συνδυασμένο με την σοφία της Παλλάδος, σε όλες τις διαδικασίες και τα σχέδια, για επιτυχή ανταπόκριση σε κάθε ενδεχόμενη κατάσταση, ακόμη και σε καιρό ειρήνης.
Μόνο έτσι τιμούμε τους νεκρούς μας και ιδίως αυτούς που πολεμούν καθημερινά στους αιθέρες.
ΑΙΕΝ ΥΨΙΚΡΑΤΕΙΝ
