Γράφει ο Λέων Χοιροσφάκτης
Η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, την οποίαν καταχρηστικά ονομάζουμε Βυζαντινή, είχε αντιληφθεί ότι σε περιόδους στρατιωτικής ή οικονομικής αδυναμίας, η βέλτιστη λύση για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της ήταν η διπλωματία. Είχε επίσης αντιληφθεί ότι η διπλωματία μόνη της χωρίς στρατιωτική ισχύ ή απειλή χρήσης στρατιωτικής ισχύος ήταν φενάκη.
Αυτό που οι «Βυζαντινοί» είχαν κατανοήσει και εφαρμόσει με τεράστια επιτυχία, φαίνεται ότι για τους σύγχρονους απογόνους τους είναι άλυτος γρίφος. Η προσαρμοστικότητα των δύο αρμοδίων υπουργείων, των Εξωτερικών και της Εθνικής Άμυνας, δεν διάγει και την καλύτερη περίοδό της. Η στρατηγική σκέψη στην Ελλάδα υπνώττει μακαρίως στην δεκαετία του ’80 (για να μην πούμε ότι ακόμη θεραπεύει δόγματα του Β’ ΠΠ…) και αδυνατεί ή αρνείται να παρακολουθήσει τις παγκόσμιες εξελίξεις. Οι χειρισμοί του Υπουργείου Εξωτερικών μαρτυρούν προσκόλληση στις εποχές που η εξωτερική πολιτική σήμαινε γαλλικά, πιάνο και δεξιώσεις με παπιγιόν και τουαλέτες.
Ο κόσμος γύρω μας κινείται με ταχύτητες που η δημοσιοϋπαλληλία των δύο κομβικών υπουργείων αδυνατεί να παρακολουθήσει. Φανατικά προσηλωμένη σε ποταπά προνόμια (κυρίως χρηματικής φύσεως) αδιαφορεί για τη χώρα που σέρνεται πίσω από τις εξελίξεις. Οι εγχώριοι αναλυτές (κυρίως δημοσιογράφοι ή πανεπιστημιακοί) μυωπικά προσπαθούν να ερμηνεύσουν την κοσμογονία που συμβαίνει στον πλανήτη, με όρους ομφαλοσκοπικούς. Ο Θουκυδίδης μένει αναξιοποίητος στην ίδια του την πατρίδα.
Οι Διεθνείς Σχέσεις έχουν εισέλθει σε φάση, στην οποία το Διεθνές Δίκαιο σταθερά υποχωρεί και αμφισβητείται. Το μέγεθος που επικρατεί ονομάζεται Ισχύς και είναι συνισταμένη αρκετών παραμέτρων. Έχει στρατιωτική συνιστώσα, οικονομική συνιστώσα, «μαλακή» συνιστώσα[1] κ.ο.κ. Καμμία εξ αυτών δεν είναι ανεξάρτητη και αυτόφωτη. Όλες συνδέονται και συμπλέκονται μεταξύ τους και το αποτέλεσμα που αποδίδουν ονομάζεται «Έξυπνη Ισχύς» και είναι πια το μίγμα πολιτικής που χρησιμοποιούν οι χώρες εκείνες που επιδιώκουν για τους πολίτες τους ένα καλύτερο μέλλον.
Είναι ακριβώς η συνταγή που χρησιμοποιεί εναντίον μας η Τουρκία, αναμιγνύοντας τα υλικά της με υβριδικό τρόπο, ώστε να στερεί από την μονολιθική Ελλάδα την δυνατότητα όχι απλώς να αντιδράσει αποτελεσματικά αλλά ούτε και να αναλάβει αντίστοιχες ενεργητικές δράσεις.
Οι κρίσεις στον Έβρο, στο Ν. Αιγαίο και στο μέτωπο του μεταναστευτικού ας γίνουν εφαλτήριο για την είσοδο της Ελλάδας στον 21ο αιώνα.
[1] Στον 21ο αιώνα η συνιστώσα της Ήπιας Ισχύος ονομάζεται Δημόσια Διπλωματία.
